Czy uzyskując przychody ze źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy pdof podatnik może zaliczyc do kosztów uzyskania przychodów koszty ubezpieczenia, amortyzacji i serwisu prywatnego samochodu osobowego używanego w celu dojazdu do przedmiotu najmu?

sygnatura: IPB2/4117-0056/06/3

autor: Izba Skarbowa w Katowicach

data: 2006-12-18

D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r.Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 03.10.2006 r. wniesionego przez podatnikana postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego stwierdzające nieprawidłowość stanowiska przedstawionego we wniosku z dnia 10.07.2006 r., uzupełnionym w dniu 07.08.2006 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w części dotyczącej pomniejszenia przychodów z najmu mieszkania położonego w R. o koszty amortyzacji i ubezpieczenia prywatnego samochodu - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach odmawia zmiany ww. postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 10.07.2006 r. podatnik wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego o "udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w (...) indywidualnej sprawie - obciążenia przychodów z najmu mieszkania kosztami ubezpieczenia, amortyzacji i eksploatacji (...) prywatnego samochodu używanego w prowadzonej działalności gospodarczej".
Ze złożonego wniosku uzupełnionego pismem wynika, że podatnik uzyskuje przychody z najmu mieszkania. Według oświadczenia podatnika jego przychody pochodzą ze źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. z najmu.

W związku z najmem mieszkania podatnik używa prywatnego samochodu osobowego do dojazdu do nieruchomości m.in. w celu : prezentacji mieszkania potencjalnym najemcom, zawierania umów najmu, podpisywania aneksów i protokołów zdawczo-odbiorczych, poszukiwania firm prowadzących prace remontowe i naprawy, dokonywania zakupów materiałów remontowo-budowlanych oraz wyposażania mieszkania w różnego rodzaju sprzęt.

Zdaniem wnioskodawcy :
1. prowadzona działalność wynajmu mieszkania jest zgodna z ustawą o działalności gospodarczej,
2. prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie najmu było każdorazowo zgłaszane w urzędzie skarbowym poprzez wykazywanie jej w rocznym zeznaniu podatkowym,
3. żadna ustawa nie zobowiązuje do rejestrowania działalności gospodarczej w zakresie najmu mieszkania,
4. w ustawie o działalności gospodarczej, w ustawie o podatku Vat, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w ordynacji podatkowej jest jednoznaczny zapis o PODATNIKACH a nie o osobach z zarejestrowaną działalnością gospodarczą,
5. jako podatnik ze zgłoszoną działalnością w zakresie najmu mieszkania ma prawo do rozliczenia kosztów ubezpieczenia, amortyzacji, serwisu i eksploatacji prywatnego samochodu osobowego użytkowanego w prowadzonej działalności gospodarczej.

W wyniku rozpatrzenia ww wniosku Naczelnik Urzędu Skarbowego:
postanowieniem z dnia xx.09.2006 r. stwierdził, że stanowisko w części dotyczącej pomniejszenia przychodów z najmu mieszkania o koszty amortyzacji i ubezpieczenia prywatnego samochodu jest nieprawidłowe,
postanowieniem z dnia xx.09.2006 r. odmówił wszczęcia postępowania, w części dotyczącej obciążenia kosztów z najmu mieszkania kosztami eksploatacji prywatnego samochodu uzasadniając odmowę tym, że w dniu xx.11.2005 r. wydał w tej sprawie interpretację spełniającą wymogi art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej, tj. zawierającą ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Ww. postanowienie zostało doręczone podatnikowi skutecznie w dniu xx.09.2006r. Na powyższe postanowienie podatnik w dniu 03.10.2006r. wniósł zażalenie wnosząc o:
1) uchylenie w całości postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego,
2) uznanie prowadzonego przez podatnika najmu mieszkania za działalność gospodarczą zgodnie z definicją działalności gospodarczej zawartej w art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej,
3) uznanie prawa do obciążenia przychodów z najmu mieszkania kosztami amortyzacji i ubezpieczenia samochodu wykorzystywanego w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej najmu mieszkania,
4) wyjaśnienie, który zapis definicji działalności gospodarczej jest właściwy w przypadku wynajmu mieszkania - art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej czy też art. 14 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Po rozpatrzeniu zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdza, co następuje:
Zgodnie z art. 14a 1 § ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Stosownie do art. 3 pkt 2 ww. ustawy przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Z tego względu brak podstaw prawnych do dokonania interpretacji przepisów ustawy z dnia 02.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.).
W sprawie o interpretację przedmiotem orzekania organu pierwszej instancji jest stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku natomiast przedmiotem orzekania organu odwoławczego jest ocena tego stanowiska dokonana - w drodze postanowienia - przez organ pierwszej instancji, przy niezmienionym stanie faktycznym i stanowisku pytającego.

Dlatego zażalenie wnioskodawcy na postanowienie organu pierwszej instancji, o którym mowa w art. 14a § 4, nie może wykraczać poza ramy określone stanowiskiem wnioskodawcy zawartym we wniosku oraz jego oceną dokonaną w interpretacji.
W postępowaniu tym, z uwagi na jego szczególny charakter i uproszczony tryb rozstrzygania o wniosek pytającego obowiązuje zasada ograniczonych, pod względem podmiotowym i przedmiotowym, podstaw zaskarżenia, które mogą dotyczyć jedynie sprawy określonej w art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej. Sprawa w znaczeniu tego przepisu to przedstawiony we wniosku stan faktyczny i własne stanowisko wnioskodawcy, a nie sprawa podatkowa do której stosuje się pozostałe przepisy Ordynacji podatkowej.
Jak wynika z akt sprawy, treść wniosku i stanowisko pytającego przedstawione we wniosku, którego dotyczyła udzielona interpretacja, różni się zasadniczo od zaprezentowanego w zażaleniu. Skarżący składając zażalenie domaga się oceny nowego stanowiska, tj. m.in. uznania prowadzonego przez podatnika najmu za działalność gospodarczą, zgodnie z definicją działalności gospodarczej zawartej w art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej oraz wyjaśnienie, który zapis definicji działalności gospodarczej jest właściwy w przypadku wynajmu mieszkania - art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej czy też art. 14 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, do czego organ odwoławczy nie jest uprawniony.

Art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.) zawiera katalog źródeł przychodów, którymi m. in. są :
- pozarolnicza działalność gospodarcza (art.10 ust. 1 pkt 3),
- najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze (...) (art. 10 ust. 1 pkt 6).
Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 6 ww. ustawy pozarolnicza działalność gospodarcza - oznacza działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Z wyżej powołanych przepisów prawa wynika, że ustawodawca w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonał podziału źródeł przychodu, a dla prawidłowości realizacji tego podziału określił warunki jego rozdzielności.

Według oświadczenia podatnika zawartego w piśmie z dnia xx.07.2006 r. (wpływ do Urzędu Skarbowego xx.08.2006 r.) przychody z najmu mieszkania pochodzą ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. najmu, dzierżawy itd. i nie pochodzą ze składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.Oznacza to, że przychody z najmu zaliczane do przychodów o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy nie są zaliczane do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy i odwrotnie, przychody z najmu wykonywanego w ramach działalności gospodarczej nie są przychodami o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy.
Zatem podatnik ma do wyboru dwie alternatywne formy opodatkowania przychodów z najmu: w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub na zasadzie art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.
Wybór formy opodatkowania powoduje, że możliwe jest zastosowanie wyłącznie tych przepisów prawa, które ustawodawca przewidział dla danego źródła przychodu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów - art. 9 ust. 2 ww. ustawy.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.
Kosztem uzyskania przychodu ze źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, tj. z najmu, są jedynie te wydatki, które są w ścisłym związku przyczynowo-skutkowym z przychodem uzyskanym z najmu.
Art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Jak wynika z wniosku skarżący nie wykorzystuje samochodu osobowego na potrzeby pozarolniczej działalności gospodarczej, ani też nie oddał go najemcy do używania na podstawie umów najmu czy dzierżawy.

Zatem skarżący nie spełnia warunków, o których mowa w ww. przepisach, koniecznych do korzystania z prawa amortyzacji środka transportu, a tym samym do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu z najmu.
Ponieważ podatnik nie prowadzi najmu w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej gdyż wybrał opodatkowanie dochodów z najmu zaliczonego do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy i nie oddał środka transportu do używania na podstawie umowy najmu, to nie może go amortyzować na podstawie ww. przepisów prawa i tym samym odpisów amortyzacyjnych nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z tego źródła. Na tej samej zasadzie do kosztów uzyskania przychodu nie może być również zaliczony wydatek poniesiony na ubezpieczenie środka transportu.

Ponieważ podatnik nie zgłosił działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług najmu (nie miał takiego obowiązku) i nie stał się przedsiębiorcą w rozumieniu art. 14 ust. 1 ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, wobec czego źródłem jego przychodów nie jest pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko źródło przychodu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy, to nie przysługuje podatnikowi prawo do amortyzacji samochodu zagwarantowane przez ustawodawcę tylko dla podatników prowadzących działalność gospodarczą.
Dlatego uznać należy, że stanowisko przedstawione przez skarżącego we wniosku z dnia 10.07.2006 r. w części dotyczącej pomniejszenia przychodów z najmu mieszkania o koszty amortyzacji i ubezpieczenia prywatnego samochodu jest nieprawidłowe.