Czy zasiłki wypłacane przez starostę bezrobotnym przyjętym na staż oraz ulga we wpłatach do PFRON-u stanowią dopłatę, o której mowa w art. 90 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 533 ze zm.), a przez to czy powinny być ujmowane przy ustalaniu wskaźnika proporcji, o którym mowa w ww. przepisie?

sygnatura: PP II 443/881/2005/PK

autor: Izba Skarbowa we Wrocławiu

data: 2005-08-03

Zasadnicze znaczenie w rozpatrywanej sprawie ma charakter ulgi we wpłatach na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz zasiłku wypłacanego stażyście przez starostę z tytułu odbywania stażu w zakładzie pracy - czy mają one charakter subwencji (dotacji) innych niż wymienione w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (art. 90 ust. 7 ustawy o VAT).
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. podstawa opodatkowania jest obrót, który zwiększają dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Z kolei art. 90 ust. 7 ustawy o podatku VAT - w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia przez X wniosku o udzielenie interpretacji - wskazuje, iż do obrotu uzyskanego z czynności, w stosunku do których nie przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, wlicza się kwotę otrzymanych subwencji (dotacji) innych niż określone w art. 29 ust. 1.
Natomiast według art. 21 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.) Pracodawca zatrudniający co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy jest obowiązany (z zastrzeżeniami) dokonywać określonych miesięcznych wpłat na PFRON. Jednocześnie art. 22 ust. 1 i ust. 2 ustawy powołanej w zdaniu poprzednim przewiduje możliwość obniżenia wpłat o których mowa w art. 21 ust. 1 w przypadku zakupu usługi z wyłączeniem handlu lub produkcji pracodawcy zatrudniającego co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i osiągającego wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności w wysokości co najmniej 10% zwanego dalej "sprzedającym". Warunkiem obniżenia wpłaty jest terminowe uregulowanie należności za zrealizowaną produkcję lub usługę oraz otrzymanie informacji o kwocie obniżenia.
Z kolei przepis art. 53 ust. 1 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U Nr 99, poz. 1001 ze zm.) przewiduje możliwość skierowania przez starostę bezrobotnego (przy spełnieniu określonych przesłanek), na wniosek lub za zgoda tego bezrobotnego do odbycia u pracodawcy stażu, przez okres nieprzekraczający 12 miesięcy. Staż odbywa się na podstawie umowy zawartej między starostą a pracodawcą zgodnie z zamieszczonym w niej programem (art. 53 ust. 4 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy) a w trakcie jego odbywania bezrobotnemu przysługuje stypendium w wysokości zasiłku wypłacane przez starostę (art. 53 ust. 6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy). Wspomniana ustawa z 20 kwietnia 2004 r. w art. 2 ust. 1 pkt 33 i pkt 34 definiuje:
- stypendium jako kwotę wypłacaną z Funduszu Pracy bezrobotnemu w okresie odbywania m. in. stażu u pracodawcy,
- staż jako nabywanie przez bezrobotnego umiejętności praktycznych do wykonywania pracy przez wykonywanie zadań w miejscu pracy bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą.
Zgodnie z internetowym "Słownikiem wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego" (wydanie w Internecie)
- dotacja to zaopatrzenie, wyposażenie w środki finansowe; forma finansowania jednostek pozabudżetowych; przedsiębiorstw, instytucji, organizacji; subsydium; darowizna; bezzwrotna pomoc finansowa w celu popierania jakiejś działalności; subwencja;
- subwencja to pomoc finansowa udzielana przez państwo przedsiębiorstwom, instytucjom i osobom fizycznym.
Z uwagi na powyższe Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu stwierdził, iż nie jest możliwe kwalifikowanie ulg we płatach na PFRON (art. 21 i art. 22 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych) jako dotacji/subwencji o których mowa była (w aktualnie skreślonym) art. 90 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, jako "nieotrzymywanych" przez pytającego. Stanowisko to również uzasadnia treść pisma MF nr GN-8/KK/224/2001 z 11 października 2001 r. w którym stwierdzono, że: "Pomoc udzielana na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (...) nie może zostać zakwalifikowana do żadnego z tytułów pomocy określonych w ustawie o pomocy publicznej." Również stypendium otrzymywane przez bezrobotnego a wypłacane bezpośrednio przez starostę nie znajduje się w zakresie przedmiotowym przepisu o którym mowa we wspomnianym art. 90 ust. 7 ustawy o VAT. Jednocześnie należy wskazać, że pytanie X w tym zakresie nie znajduje oparcia w brzmieniu powołanego przez X art. 90 ust. 7 ustawy o VAT, bowiem kwoty stypendiów nie są przyznawane X, ani nie są przez nią wypłacane (co wynika z przedstawionego w pytaniu stanu faktycznego), czyli pozostają poza rozliczeniami X w zakresie podatku od towarów i usług.
Tak więc na podstawie powyższych rozważań, interpretację zawartą w postanowieniu Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu nr PPI/443/1/119/05 z 02.06.2005 r. należałoby uznać za błędną a za prawidłowe uznać stanowisko prezentowane przez Podatnika.
Kwestia zarzutu X jakoby postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu PPI/443/1/119/05 zostało wydane bez podstawy prawnej z uwagi na utratę mocy obowiązującej z dniem 1 czerwca 2005 r. przez art. 90 ust. 7 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej nie zasługuje na uwzględnienie. Organ podatkowy udzielał odpowiedzi w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Podatnika na podstawie stanu prawnego na który powołuje się podatnik we wniosku. Stan faktyczny zaprezentowany we wniosku spółki z 29 marca 2005 r. nie odnosi się do żadnej konkretnej daty, nie określa czy przedstawione w nim zdarzenia dotyczą przeszłości, czy też przyszłości. Zasadnie więc udzielono interpretację w oparciu o przedstawiony przez Stronę stan faktyczny i wskazane przez Stronę przepisy. Choć Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu udzielając odpowiedzi w dniu 2 czerwca 2005 r. winien w przedmiotowym postanowieniu informacyjnie przywołać przepis art. 1 pkt 24 lit. a ustawy z 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756) na mocy którego, z dniem 1 czerwca 2005 r., uchyla się ust. 7 artykułu 90 ustawy o podatku od towarów i usług.
Ponieważ w rozpatrywanej sprawie ma zastosowanie przepis art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - przewidujący zmianę lub uchylenie w formie decyzji postanowienia w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie na skutek wniesienia zasadnego zażalenia - wobec czego nie może jednocześnie mieć zastosowanie norma prawna zawarta w art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, który to przepis nakłada na organ II instancji obowiązek uchylenia z urzędu postanowienia w sprawie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie gdy niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów. Analiza wspomnianych unormowań Ordynacji podatkowej, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu, nie daje innej możliwości jak tylko zmianę zaskarżanego postanowienia w trybie wszczętym zażaleniem Podatnika.
Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu potwierdza słuszność zażalenia w zakresie uchylenia z dniem 1 czerwca 2005 r. postanowień art. 90 ust. 7 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, na podstawie art. 1 pkt 24 litera a powołanej wyżej ustawy z 21 kwietnia 2005 r.