Czy prawidłowe jest zaliczanie wartości diet z tytułu podróży służbowych osoby wykonującej usługi transportowe do kosztów uzyskania przychodów ?
sygnatura: P-3-415/5/05
autor: Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie
data: 2004-03-18
| słowa kluczowe: | diety, działalność gospodarcza, usługi transportowe |
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 216, art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie uznaje przedstawione stanowisko w złożonym wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego za nieprawidłowe.
Uzasadnienie
W dniu 21.02.2005 r. wpłynął wniosek Pana o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym przedstawił Pan następujący stan faktyczny:
Prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod nr PKD 7450B, tj. działalność jednoosobowych podmiotów gospodarczych prowadzących działalność wyłącznie na rzecz jednego podmiotu. W ramach tej działalności świadczy Pan usługi kierowania pojazdem na trasach międzynarodowych.
W związku z tym zwrócił się Pan do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z pytaniem czy prawidłowe jest zaliczanie wartości diet z tytułu podróży służbowych do kosztów uzyskania przychodów, formułując własne stanowisko w sprawie, iż diety są kosztem uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 14 a § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesionew celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 w/w ustawy.
W świetle postanowień art. 23 ust. 1 pkt 52 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczych i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
Przepisami, na które powołuje się ustawodawca są w szczególności:
1. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości i warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236 poz. 1991)
2. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości i warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236 poz. 1990).
Powołane wyżej rozporządzenia nie zawierają definicji podróży służbowej. Została ona natomiast zawarta w art. 77 5 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 z późn. zm.). W kodeksie pracy pojęcie podróży służbowej zostało określone jako wykonywanie zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. W przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą stałym miejscem pracy jest miejscowość wymieniona we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej.
Zatem w świetle powyższego, osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych w kraju i za granicą, nie mają w żaden sposób określonego stałego miejsca pracy a podróże krajowe i zagraniczne należą do istoty prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z czym wyjazdy w ramach wykonywanej działalności nie są podróżami służbowymi (stanowią one zwykłe czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej) i brak jest podstaw do zaliczeniaw koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości diet z tytułu podróży służbowych.
W przypadku świadczenia usług transportowych diety stanowiłyby zwrot osobistych wydatków na wyżywienie przedsiębiorcy.
W/w interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Zgodnie z art. 14 a § 4, w związku z art. 236 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.