Czy amortyzacja przedmiotowych środków i urządzeń sfinansowana z dotacji z Urzędu Pracy jest kosztem podatkowym u danego podatnika oraz dokonane zakupy są kosztem do wysokości 3.500 zł? Jeżeli włączamy w koszty to kwotę netto, czy brutto otrzymanej dotacji? Czy po roku zakupione środki można zaewidencjonować w firmie na dowodzie przekazania i amortyzować?

sygnatura: IPPB1/415-1106/08-4/JB

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2008-12-30

Wniosek ORD-IN: [ 258 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26.09.2008 r. (data wpływu 29.09.2008 r.) oraz piśmie z dnia 04.12.2008 r. (data nadania 05.12.2008 r., data wpływu 09.12.2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-1106/08-2/JB z dnia 27.11.2008 r. (data nadania 28.11.2008 r., data doręczenia 03.12.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.09.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Osoba fizyczna otrzymuje dotację z Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Z otrzymanej dotacji ma kupić środki trwałe i urządzenia. Wnioskodawczyni wskazała, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma przychodu podatkowego. Umowa z Urzędem Pracy podpisana jest na rok. Po roku istnieje możliwość zamknięcia działalności.

W związku z pismem z dnia 27.11.2008 r. Nr IPPB1/415-1106/08-2/JB strona doprecyzowała swój wniosek pismem z dnia 4.12.2008 r. informując, że jeśli zakup środków trwałych i urządzeń nie stanowi kosztu uzyskania przychodu to nie ma również prawa odliczyć podatku naliczonego.

Wnioskodawczyni wskazała również, iż pod pojęciem urządzeń miała na myśli grupę 3-8 środków trwałych (urządzenia znajdują się w grupie 3). Otrzymana dotacja na rozpoczęcie działalności gospodarczej wynosi obecnie ponad 14 900 zł. Dotacja otrzymana nie jest przychodem w związku z tym jeżeli zostaną wprowadzone środki trwałe z tej dotacji do działalności gospodarczej, więc amortyzacja nie może być podatkowym kosztem uzyskania przychodu. Natomiast w przypadku, kiedy otrzymana dotacja wprowadzona byłaby w przychody podatkowe to w kwocie 14 900 zł i analogicznie dokonane zakupy poniżej kwoty 3500 winny stanowić koszt uzyskania przychodu. Wnioskodawczyni wskazuje metodę uproszczoną prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy amortyzacja przedmiotowych środków i urządzeń sfinansowana z dotacji z Urzędu Pracy jest kosztem podatkowym u danego podatnika oraz dokonane zakupy są kosztem do wysokości 3.500 zł... Jeżeli włączamy w koszty to kwotę netto, czy brutto otrzymanej dotacji...
2. Czy po roku zakupione środki można zaewidencjonować w firmie na dowodzie przekazania i amortyzować...

Zdaniem Wnioskodawczyni podatnik nie ma prawa do zaliczenia w koszty podatkowe amortyzacji oraz innych wydatków zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na potwierdzenie swojego stanowiska wskazuje, iż skoro nie ma przychodu to nie ma również kosztu podatkowego. Natomiast po roku, kiedy kończy się umowa z urzędem pracy ma ona możliwość wprowadzenia środków do ewidencji działalności na dokumencie wprowadzenia środków trwałych i amortyzować je podatkowo, ponieważ dotacje były otrzymane przez osobę prywatną.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

• nie może być wymieniony w art. 23 w/w ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

• musi być należycie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Analizując powyższe wskazać należy, iż, iż w świetle ww. przepisu, istnieje możliwość zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku VAT, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Odpisy z tytułu zużycia środków trwałych zakupionych ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niemniej jednak w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Od ogólnej zasady amortyzacji środków trwałych ustawodawca przewidział dwa wyjątki dotyczące składników majątku, spełniających kryteria przynależne środkom trwałym, których wartość początkowa (cena nabycia) nie przekracza, bądź jest równa kwocie 3.500 zł:

• jeżeli wartość początkowa składnika majątku nie przekracza 3.500 zł to zgodnie z art. 22d ust. 1 w/w ustawy, podatnik może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Wydatki na jego nabycie będą stanowić wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do użytkowania,

• jeżeli wartość początkowa składnika majątku jest równa lub niższa niż 3.500 zł, to zgodnie z art. 22f ust. 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo w miesiącu oddania tego środka trwałego do używania albo w miesiącu następnym.

Należy jednak zauważyć, iż na podstawie § 4 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) składniki majątku o wartości przekraczającej 1.500,00 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł. i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1. zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia,
2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym "Wykazem stawek amortyzacyjnych", a dla wartości niematerialnych i prawnych - przy zastosowaniu zasad określonych w art. 22m,
3. stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych,
4. wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok i naliczoną kwotę odsetek wykazać w składanych deklaracjach lub zeznaniu, o których mowa w art. 44 ust. 6 i art. 45 ust. 1 i 1a pkt 2; odsetki obliczone od różnicy, o której mowa w pkt 2, wynoszą 0,1% za każdy dzień.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna otrzymuje dotację z Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Z otrzymanej dotacji ma kupić środki trwałe i urządzenia. Umowa z Urzędem Pracy podpisana jest na rok. Po roku istnieje możliwość zamknięcia działalności.

Reasumując, biorąc powyższe pod uwagę oraz przedstawione przepisy prawa podatkowego, wskazać należy, iż:

• otrzymane z Urzędu Pracy jednorazowe środki w formie dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej są objęte zwolnieniem przedmiotowym, a zatem nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej,

• wydatki na nabycie urządzeń, nie będących środkami trwałymi, sfinansowane ze środków otrzymanych Urzędu Pracy mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni może zaliczyć powyższy wydatek w koszty uzyskania przychodów brutto, pod warunkiem, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku VAT (art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),

• natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawczyni zaliczy przedmiotowe urządzenia do środków trwałych winna, bez względu na źródło finansowania, ująć je w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jednakże podkreślić należy, iż odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych, których zakup został sfinansowany z otrzymanych środków nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, ani w chwili obecnej ani po upływie roku.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, a zatem wyjaśnić należy, że interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do niego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.