Odliczenie podatku VAT od importu towarów dostarczonego według reguły Incoterms 2000 - w siedzibie Wnioskodawcy

sygnatura: ILPP2/443-1082/08-4/GZ

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2009-02-12

Wniosek ORD-IN: [ 358 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2008 r. (data wpływu 28 listopada 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2009 r. (data wpływu 22 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawa do odliczenia podatku VAT od importu towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawa do odliczenia podatku VAT od importu towarów. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 stycznia 2009 r. (data wpływu 22 stycznia 2009 r.) o brakujące informacje w przedstawionym stanie faktycznym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabył od kontrahenta zagranicznego spoza Wspólnoty kapsułkarkę oraz blistrownicę. Strony umówiły się na warunki dostawy wg Incoterms 2000 - w siedzibie Spółki. Wyrazem tego w zamówieniach i na fakturach warunki te zostały wyraźnie wskazane. W wyniku takiej dostawy wszelkie obciążenia związane z importem towaru spoczywają na eksporterze, w tym także zapłata należności publicznoprawnych w kraju importu. Po przywozie towarów do kraju eksporter wskazał Wnioskodawcy agencję celną, która miała dokonać odprawy celnej. Następnie agencja ta skontaktowała się ze Spółką celem uzyskania upoważnienia do zgłoszenia towarów do procedury dopuszczenia do obrotu. W dokumencie SAD jako importer figuruje Wnioskodawca i to on zobowiązanym jest do uiszczenia długu celnego.

Należność z tytułu cła oraz podatku od towarów i usług uiściła agencja celna w imieniu Spółki, jednak fizycznie środki pieniężne na rzecz agencji celnej nie zostały przekazane przez Wnioskodawcę, co wynikało z umówionej z eksporterem formuły handlowej DDP wg Incoterms 2000. Spółka należności przywozowe uiściła w cenie towaru. Po otrzymaniu stosowanego dokumentu SAD, Zainteresowany ujął w ewidencji księgowej podatek VAT jako naliczony i dokonał jego rozliczenia.

Kapsułkarka i blistrownica zostały wprowadzone na stan środków trwałych (jako maszyny wykorzystywane do produkcji) i poprzez odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodów, jednakże w części sfinansowanej dotacją z Funduszu Pracy (refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowisk pracy tworzonych dla skierowanych bezrobotnych) amortyzacja nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Zakup obu maszyn służy sprzedaży opodatkowanej, gdyż maszyny te biorą udział w produkcji wyrobów sprzedawanych przez Spółkę (sprzedaż opodatkowana głównie stawką 7%).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca zasadnie potraktował podatek VAT wykazany w zgłoszeniu celnym jako naliczony i pomniejszył o jego wartość podatek należny...

Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczenie podatku VAT w sposób przedstawiony powyżej było uzasadnione. Spółka podkreśla, iż w sprawie miał miejsce import towarów, który podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła. Zastosowanie zatem znajdą odpowiednie przepisy Wspólnotowego Kodeksu Celnego (dalej: WKC). Ponieważ w sprawie towar dopuszczono do obrotu, dłużnikiem w myśl art. 201 ust. 3 WKC, jest zgłaszający. Z kolei, w myśl art. 4 pkt 18 WKC, zgłaszającym jest osoba, w imieniu której dokonuje się zgłoszenia celnego. W obydwu odprawach celnych podmiotem na rzecz którego dokonano zgłoszenia celnego był Wnioskodawca. Warto przy tym podkreślić, że upoważniona przez niego agencja celna działa w formie przedstawicielstwa bezpośredniego, zatem nie przysługuje jest status strony w postępowaniu. Powyższe prowadzi do wniosku, że Spółka posiada status podatnika, zatem zobowiązana była, zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy, do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, a w konsekwencji zaistniały podstawy do rozliczenia podatku VAT. Wnioskodawca dodatkowo podnosi, że zastosowana formuła handlowa DDP - siedziba Spółki, pozornie może sugerować, że skoro obowiązek uiszczenia cła i podatku VAT z tytułu importu towarów spoczywa na eksporterze, Wnioskodawca pozbawiony był możliwości rozliczenia podatku VAT. W tym zakresie Zainteresowany podnosi, iż formuły handlowe Incoterms 2000 odnoszą skutek w stosunkach cywilnych pomiędzy kontrahentami i niemając normatywnego charakteru nie mogą wpływać na sferę prawnopodatkową. Skoro Wnioskodawca był zgłaszającym w procedurze dopuszczenia towaru do obrotu i posiada na dowód tego stosowny dokument SAD, tym samym miał podstawy rozliczyć podatek VAT. Jako dalszy argument na rzecz tego stanowiska należy podnieść, że brak uiszczenia należności importowych niechybnie oznaczałby skierowanie czynności egzekucyjnych wobec Zainteresowanego. Dla organu egzekucyjnego wzajemne rozliczenia pomiędzy partnerami gospodarczymi z pewnością nie miałyby żadnego znaczenia. Wreszcie argument ze sfery cywilnej zaistniałego pomiędzy kontrahentami stosunku przemawia za tym, że Spółka miała prawo rozliczyć podatek VAT, choć przyznać trzeba, że jego walor jest tylko słusznościowy, a nie prawnopodatkowy. Otóż negocjując warunki dostawy Incoterm 2000, tj. formułę DDP, Wnioskodawca zapłacił cenę, w której zawarty był już podatek VAT. Trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, w której eksporter w cenie sprzedaży nie ujmuje podatku VAT należnego w kraju importu. W istocie więc, Wnioskodawca w cenie zapłaconej za towary poniósł ciężar podatku VAT. Także więc i z tego punktu widzenia, zidentyfikowanie podatku VAT z tytułu importu jako naliczonego i następnie pomniejszenie podatku należnego było w pełni uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Według dyspozycji art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż dokonała ona zakupu w kraju trzecim kapsułkarki i blistrownicy. Zakup odbył się zgodnie z regułami Incoterms 2000.

Mianem Incoterms określa się zbiór ustalonych formuł handlowych, regulujących relacje i obowiązki pomiędzy stronami umowy sprzedaży. Formuły te w znaczący sposób redukują nieporozumienia wynikające z różnych interpretacji umów handlowych oraz braku precyzyjnej znajomości praktyk handlowych.

Wnioskodawca w złożonym wniosku przedstawił, iż w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie reguła Incoterms 2000 (DDP), z której wynika, iż sprzedający ponosi m.in. koszty:

• dostarczenia towaru do uzgodnienia punktu w oznaczonym miejscu przeznaczenia, w uzgodnionym terminie lub okresie i pozostawienia go do dyspozycji kupującego,
• uzyskania licencji eksportowej i importowej lub innych upoważnień, oraz dokonania formalności celnych w eksporcie, tranzycie i imporcie,
• cła, podatków i innych opłat związanych z eksportem, tranzytem i importem.

Z dokumentu SAD wynika, iż importerem jest Spółka i na niej ciąży obowiązek zapłaty cła oraz podatku VAT od importowanego towaru. Agencja celna, na podstawie upoważnienia Wnioskodawcy, działa jedynie na jego rzecz.

W świetle powołanych wyżej norm prawnych, należy stwierdzić, że podatnikiem podatku VAT z tytułu importu towarów jest podmiot, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła, jednakże warunkiem koniecznym do tego, aby podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów jest wykorzystanie przedmiotowego towaru do działalności opodatkowanej.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego (art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy).

Tak więc, w sytuacji, gdy towar zostanie dostarczony Wnioskodawcy na terytorium kraju bezpośrednio z kraju trzeciego, a Zainteresowany uzyska dokument odprawy celnej - to transakcja taka będzie importem towarów.

Należy również uznać, iż Wnioskodawca na dokumentach celnych będzie występować jako importer towarów, bowiem dokonując zgłoszenia celnego, będzie zobowiązany do dokonania zapłaty cła oraz podatku należnego do urzędu celnego.

Zatem, gdy Wnioskodawca posiada dokument celny, z którego wynika suma zapłaconego podatku wówczas stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z dokumentu celnego, gdyż importowane towary będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić jednakże należy, iż Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT pod warunkiem, że stosownie do postanowień art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, wydatki poczynione na nabycie towarów będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Dalej, w przepisie art. 88 ust. 3 ustawy wskazano, iż przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany dokonał importu dwóch urządzeń, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i poprzez odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodów. Jednakże w części sfinansowanej dotacją z Funduszu Pracy (refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowisk pracy tworzonych dla skierowanych bezrobotnych) amortyzacja nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Odnosząc się zatem do zadanego pytania stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu importu kapsułkarki i blistrownicy, wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych, w części w jakiej zakup ten mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 z uwzględnieniem zapisu art. 88 ust. 3 ustawy.

Ponadto należy zauważyć, iż obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, o czym stanowi przepis art. 19 ust. 7 ustawy. Podstawową przesłanką powstania długu celnego w przywozie jest dopuszczenie towaru do wolnego obrotu na obszarze celnym Wspólnoty, w związku z przyjętym zgłoszeniem celnym.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W sytuacji, gdy podatnik nie skorzysta z przysługującego mu prawa w powyższym terminie, ma prawo do odliczenia VAT od importu w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy (art. 86 ust. 11 ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320).

Aktem tym powołany przepis:

• art. 33 ust. 1 otrzymał brzmienie: ,,Podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b";
• art. 86 ust. 2 pkt 2 otrzymał brzmienie: ,,Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5";
• art. 86 ust. 10 pkt 1 otrzymał brzmienie: ,,Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18";
• art. 86 ust. 11 otrzymał brzmienie: ,,Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych".

Aktem tym uchylono przepisy art. 88 ust. 1 pkt 2 oraz art. 88 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.