Czy opisana wyżej czynność jednorazowego lub kilkurazowego zaciągnięcia pożyczki przez Spółkę od podmiotu zagranicznego niebędącego jej udziałowcem będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i w konsekwencji czy Spółka jako pożyczkobiorca zobowiązana będzie do zapłaty tego podatku?
sygnatura: ILPB2/436-209/10-3/MK
autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
data: 2010-12-21
| słowa kluczowe: | podatek od towarów i usług, podatnik, pożyczka, spółki |
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ..., przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2010 r. (data wpływu 21 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest
UZASADNIENIE
W dniu 21 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca - Spółka, będąca polskim rezydentem podatkowym, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania i dystrybucji wypełnień papierowych do produkcji drzwi wewnętrznych, mebli, opakowań oraz w budownictwie.
W przyszłości Spółka zamierza zaciągnąć pożyczkę (pożyczki) na podstawie zawartej umowy pożyczki od Pożyczkodawcy (osoby prawnej mającej siedzibę na terytorium Królestwa Niderlandów). Pożyczkodawca udziela lub będzie udzielać pożyczek różnym podmiotom wchodzącym w skład grupy kapitałowej, w związku z czym pożyczka udzielana na rzecz Spółki nie będzie czynnością jednorazową lub sporadyczną. Pożyczka będzie udzielona ze środków własnych Pożyczkodawcy na potrzeby działalności Spółki. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce, natomiast Pożyczkodawca jest czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Holandii. Pożyczkodawca nie ma siedziby, miejsca zarządzania ani nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pożyczkodawca jest podmiotem powiązanym ze Spółką, jednakże nie jest bezpośrednim udziałowcem Spółki.
Pożyczkodawca nie jest bankiem, ale faktycznie prowadzi działalność polegającą, m.in. na udzielaniu pożyczek podmiotom należących do tej samej grupy kapitałowej. Działalność w zakresie pośrednictwa finansowego na rzecz spółek z grupy kapitałowej jest obecnie wskazana w umowie spółki Pożyczkodawcy.
Co do zasady, umowa pożyczki będzie zawierana przez Spółkę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast w dniu zawarcia danej umowy pożyczane pieniądze będą się znajdować na zagranicznym rachunku bankowym Pożyczkodawcy. Na podstawie zawartej umowy pożyczki zostanie dokonana wypłata środków finansowych na rzecz Spółki. Zgodnie z umową pożyczki, Spółka będzie płacić odsetki od pożyczki na rzecz Pożyczkodawcy.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy opisana wyżej czynność jednorazowego lub kilkurazowego zaciągnięcia pożyczki przez Spółkę od podmiotu zagranicznego niebędącego jej udziałowcem będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i w konsekwencji, czy Spółka jako pożyczkobiorca zobowiązana będzie do zapłaty tego podatku...
Zdaniem Wnioskodawcy, czynność jednorazowego lub kilkurazowego zaciągnięcia pożyczki od podmiotu zagranicznego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. w opinii Wnioskodawcy, za słusznością przyjętego stanowiska przemawia szereg opartych na przepisach prawa argumentów.
Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne wymienione enumeratywnie w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC w tym, m.in. umowy pożyczki. Jednocześnie w art. 4 pkt 7 Ustawy o PCC wskazano, iż przy umowie pożyczki obowiązek podatkowy spoczywa na pożyczkobiorcy.
Natomiast w mysl art. 1 ust. 4 Ustawy o PCC, określone w art. 1 czynności cywilnoprawne, w tym pożyczki, podlegają opodatkowaniu PCC, jeżeli ich przedmiotem są:
Mając na uwadze literalne brzmienie powyższego przepisu, zdaniem Spółki, dla powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych wystarczające będzie aby jedno z dwóch powyższych kryteriów było spełnione (na zasadzie alternatywy), przy czym drugie z nich wymagać będzie spełnienia łącznie dwóch przesłanek (siedziba nabywcy oraz miejsce dokonania czynności muszą znajdować się w Polsce). Jeżeli zatem, w przypadku drugiego kryterium zostanie spełniona tylko jedna z wymienionych przesłanek, nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.
W celu ustalenia czy konkretna umowa pożyczki podlegać będzie podatkowi od czynności cywilnoprawnych, w pierwszej kolejności należy zatem ustalić miejsce, w którym - w momencie zawierania umowy pożyczki - będą się znajdować pieniądze stanowiące jej przedmiot. w ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, że pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. w takim przypadku, miejsce zawarcia umowy pożyczki oraz siedziba lub zamieszkanie pożyczkobiorcy nie będą miały znaczenia dla ustalenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych z uwagi na to, że spełnione zostało pierwsze z kryteriów wystarczające do powstania obowiązku w podatku od czynności cywilnoprawnych.
Natomiast w sytuacji, gdy w chwili zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne będące jej przedmiotem znajdować się będą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustalenia wymagać będzie czy spełniona jest druga z wymienionych powyżej przesłanek, tj. czy zarówno miejsce zamieszkania lub siedziba pożyczkobiorcy jak i miejsce zawarcia umowy pożyczki znajdują się w kraju. Pożyczka będzie zatem podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, w przypadku gdy pożyczkobiorca będzie posiadał siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa pożyczki zawarta będzie na terytorium kraju. Jak wskazano powyżej, dla opodatkowania pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, obydwa te warunki muszą zostać spełnione kumulatywnie. w konsekwencji, jeśli spełniony zostanie tylko jeden z nich, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych nie powstanie.
Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż pieniądze będące przedmiotem pożyczki udzielonej Spółce przez Pożyczkodawcę będą znajdowały się w chwili zawarcia umowy pożyczki za granicą i umowa pożyczki zostanie zawarta za granicą, to - zdaniem Spółki - czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. w przedmiotowym przypadku zostanie bowiem spełniona tylko jedna przesłanka ustawowa wymagana dla powstania obowiązku podatkowego (Spółka jako pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).
Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych, m.in. w:
Ponadto, zdaniem Spółki, niezależnie od powyższej analizy, nawet gdyby umowa pożyczki została zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdyby środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki znajdowały się w momencie ich zawarcia na polskim rachunku bankowym, zaciągnięcie przez Spółkę pożyczki od Pożyczkodawcy nie będzie podlegało podatkowi od czynności cywilnoprawnych, ponieważ z tytułu tego rodzaju transakcji Pożyczkodawca będzie świadczył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługę pośrednictwa finansowego podlegającą opodatkowaniu VAT (i zwolnioną z tego podatku).
Zgodnie z art. 2 pkt 4 Ustawy o PCC (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 kwietnia 2010 r.). wyłączono z opodatkowania te czynności cywilnoprawne, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów usług, lub jest z niego zwolniona, z wyjątkiem:
Należy przy tym zaznaczyć, iż na gruncie art. 1a pkt 7 Ustawy o PCC, określenie podatek od towarów i usług obejmuje nie tylko podatek od towarów i usług w rozumieniu Ustawy o VAT, ale także podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej. z kolei zgodnie z art. 1a pkt 5 Ustawy o PCC, ,,państwo członkowskie" to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
Dla stwierdzenia, czy rozważana przez Spółkę czynność zaciągnięcia pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, rozstrzygnięcia wymaga, czy chociażby jedna ze stron tej transakcji podlega opodatkowaniu VAT albo korzysta ze zwolnienia od tego podatku z tytułu tej czynności.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają, m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (w rozumieniu art. 7 ww. Ustawy o VAT).
Wobec powyższego należy uznać, iż udzielenie pożyczki spełnia niewątpliwie szeroką definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT. w przypadku udzielenia pożyczki można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca (w analizowanej sytuacji Spółka) mogący korzystać z kapitału udostępnionego na określony czas. z kolei Pożyczkodawca zobowiązany jest do udostępnienia kapitału. Jednocześnie jest to usługa odpłatna, z uwagi na fakt, iż Pożyczkodawca pobiera wynagrodzenie w postaci odsetek od udostępnionego kapitału.
W konsekwencji spełniony jest warunek, iż udzielanie pożyczek ma charakter świadczenia wzajemnego, gdzie w ramach odpłatnej umowy zobowiązaniowej jedna ze stron jest bezpośrednim beneficjentem zobowiązania.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, zwolnione z opodatkowania VAT są usługi wymienione w Załączniku Nr 4 do tej ustawy. w Pozycji 3 Załącznika Nr 4 wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego sklasyfikowane według PKWiU w sekcji j ex. 65-67 (z wyłączeniami nie odnoszącymi się do sytuacji Spółki). Do usług pośrednictwa finansowego sekcja j symbol 65.2 grupowanie: usługi pośrednictwa finansowego, pozostałe zgodnie z PKWiU zalicza się grupowanie: usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym (symbol 65.22). Udzielenie pożyczki Spółce przez Pożyczkodawcę stanowi więc niewątpliwie świadczenie usługi, o której mowa w PKWiU grupowanie: usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym (symbol 65.22), a zatem jest objęte zwolnieniem z opodatkowania VAT z art. 43 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT.
Powyższe stanowisko potwierdza m.in. Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 30 czerwca 2009 r. (sygn. i FSK 903/08) stwierdził, że ,,spółka udzielając innym podmiotom (..) pożyczek, wykonuje działalność usługową, określoną w PKWIU 65.22. 10-00. 90,,. Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym" (...) udzielanie tego rodzaju pożyczek, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z tym, że usługi te korzystają ze zwolnienia od tego podatku (por. art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z poz. 3 do załącznika nr 4). (...) Nie jest przy tym istotne, czy spółka w zakresie swojej działalności ma wyszczególnione usługi pośrednictwa finansowego. Sporadyczne udzielanie pożyczki z własnych środków wypełnia warunki, by sklasyfikować tę czynność jako usługę (...). Pogląd powyższy potwierdza również orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który m.in. w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. (sygn. C-77/01) stwierdził, że coroczne udzielanie pożyczek przez spółkę holdingową spółkom, w których posiada udziały stanowi działalność gospodarczą prowadzoną przez podatnika występującego w takim charakterze w rozumieniu art. 2 pkt 1 oraz art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy VAT.
Zgodnie z art. 28b Ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (import usług). w związku z powyższym, w przypadku udzielenia pożyczki (należącej do kategorii usług pośrednictwa finansowego) Spółce z siedzibą w Polsce przez Pożyczkodawcę z siedzibą w Holandii miejscem świadczenia usług będzie terytorium kraju.
Stosownie natomiast do art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikami są m.in. osoby prawne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. w konsekwencji, na podstawie powyższego przepisu Spółka będzie podatnikiem VAT z tytułu otrzymanej usługi w postaci pożyczki udzielonej przez Pożyczkodawcę z siedzibą w Holandii. Tym samym Spółka będzie podmiotem zobowiązanym do rozliczenia ww. usługi i konsekwentnie do wykazania importu usług w deklaracji VAT-7.
W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, że usługa finansowa polegająca na udzieleniu pożyczki poza systemem bankowym przez Pożyczkodawcę będącego podmiotem zagranicznym, sklasyfikowana jako usługa pośrednictwa finansowego pozostałego w grupowaniu 65.22 PKWiU, której miejscem świadczenia jest Polska, będzie przedmiotowo zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 5 ust 1 pkt 1, art. 8 ust. 1. art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 28b Ustawy o VAT.
W konsekwencji, w ocenie Spółki należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy Pożyczkodawca świadczy na rzecz Spółki będącej podatnikiem VAT usługę finansową polegającą na udzielaniu pożyczki (pożyczek), która jest przedmiotowo zwolniona z VAT i w związku z którą Pożyczkobiorca jest podatnikiem VAT, zastosowanie znajdzie wyłączenie z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) Ustawy o PCC, zgodnie z którym podatkowi temu nie podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana lub zwolniona z VAT.
Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych, m.in. w:
Niezależnie od powyższej analizy dotyczącej wyłączenia od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych pożyczki udzielonej Spółce przez Pożyczkodawcę na podstawie art. 1 ust. 4 lub art. 2 pkt 4 Ustawy o PCC, w przedmiotowym przypadku zostaną również spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych określonego w art. 9 pkt 10 lit. a) Ustawy o PCC. Powołany wyżej przepis przewiduje zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych dla pożyczek udzielanych przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.
Spółka pragnie zauważyć, że przepisy Ustawy o PCC nie wskazują jakiego rodzaju podmioty zagraniczne można uznać za przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Zgodnie z literalną wykładnią przepisu art. 9 pkt 10 lit. a) Ustawy o PCC w ocenie Spółki nie jest konieczne, aby tego rodzaju podmiot zagraniczny miał status banku lub innej instytucji finansowej. Jedynym warunkiem, od którego spełnienia jest uzależniona możliwość zastosowania omawianego zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych jest zatem okoliczność, aby zakres faktycznie prowadzonej przez zagranicznego przedsiębiorcę działalności gospodarczej obejmował udzielanie pożyczek lub kredytów.
Wobec powyższego, skoro - jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego - Pożyczkodawca jest przedsiębiorcą zagranicznym (spółką kapitałową z siedzibą w Holandii), który faktycznie prowadzi działalność polegającą, m.in. na udzielaniu pożyczek podmiotom należących do tej samej grupy kapitałowej (a działalność w ww. zakresie jest obecnie wskazana w umowie spółki Pożyczkodawcy), pożyczka udzielana przez Pożyczkodawcę na rzecz Spółki będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) Ustawy o PCC nawet w sytuacji, gdyby czynność taka pozostawała poza zakresem podatku od towarów i usług.
Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych, m.in. w:
Reasumując, zdaniem Spółki zaciągnięcie pożyczki (pożyczek) od podmiotu zagranicznego z siedzibą w Holandii nie będzie podlegało podatkowi od czynności cywilnoprawnych ze względu na wymienione powyżej i niezależne od siebie przepisy prawa.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. z kolei na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.
Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. w zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.
Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:
Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.
Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że pożyczka lub pożyczki, które Spółka zamierza zaciągnąć, będą udzielane przez pożyczkodawcę mającego siedzibę w Holandii. Co do zasady, umowa pożyczki będzie zawierana poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w dniu zawarcia danej umowy pożyczane pieniądze będą się znajdować na zagranicznym rachunku bankowym pożyczkodawcy. Zgodnie z umową pożyczki, Spółka będzie płacić odsetki od pożyczki na rzecz pożyczkodawcy.
Powyższe oznacza, że w sytuacji gdy środki pieniężne będące przedmiotem pożyczki (pożyczek), w chwili jej zawarcia, znajdują się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i umowa pożyczki również zostaje zawarta poza granicami kraju wówczas umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Tym samym, bezprzedmiotowym jest rozpatrywanie analizowanej sprawy pod kątem stosowania art. 2 pkt 4 oraz art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, które mają zastosowanie wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, iż wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Natomiast w odniesieniu do powołanego w treści wniosku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie należy wskazać, iż nie może ono wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.