INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 września 2014 r. (data złożenia 11 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 10 grudnia 2014 r. (data wpływu 16 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług mediacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2014 r. złożono do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług mediacyjnych.

Wniosek uzupełniono pismem z 10 grudnia 2014 r. (data wpływu 16 grudnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 24 listopada 2014 r. nr IBPP1/443-895/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od września br. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Przedmiotem jego działalności jest psychoterapia indywidualna i grupowa oraz psychoedukacja. Wnioskodawca zamierza w czwartym kwartale br. rozszerzyć działalność o mediacje, posiada stosowne uprawnienia. Mediacje w PKD są zgrupowane jako ,,działalność prawnicza i sklasyfikowane pod numerem 69.10.Z. Mediator według klasyfikacji zawodów i specjalności sklasyfikowany jest w grupie zawodów ,,Specjaliści ds. Społecznych" pod numerem 263502. Wnioskodawca z zawodu jest psychoterapeutą, pedagogiem i nie będzie świadczyć usług prawnych i doradczych. Zamierza świadczyć usługi mediacyjne polegające na alternatywnym rozwiązywaniu konfliktów i sporów.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Rozpoczynając działalność Wnioskodawca wybrał zwolnienie z podatku VAT.
2. Wnioskodawca z zawodu jest psychoterapeutą i pedagogiem i nie będzie świadczyć usług prawnych i doradczych w żadnym zakresie.
3. Wnioskodawca nie udziela i nie będzie udzielał porad.
4. Alternatywne metody rozwiązywania konfliktu nie maja charakteru doradczego a mediacyjny czyli polubowne osiąganie porozumienia przez strony konfliktu.
5. Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
6. Wartość sprzedaży nie osiągnie w roku podatkowym 2014 r. kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym usługi mediacyjne polegające na pomocy w pozasądowym rozwiązywaniu konfliktów i sporów mogą być w tym przypadku zwolnione z podatku od towarów i usług jeśli mediator wykonuje inne usługi niż usługi prawnicze czy doradcze, według ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. art. 113 ust. 1...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi mediacji polegające na pośredniczeniu w rozwiązywaniu konfliktów i sporów pomiędzy stronami winny być podmiotowo zwolnione z podatku od towarów i usług, jeśli mediator nie jest prawnikiem i nie prowadzi faktycznej działalności prawniczej czyli wykonuje inne usługi niż prawnicze czy doradcze, (zwolnienie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. art. 113 pkt 1).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin ,,doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia ,,usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin ,,usługi w zakresie doradztwa prawnego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem ,,doradcy" należy rozumieć ,,tego, kto doradza". Natomiast ,,doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza ,,udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin ,,usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit a zastrzega, że do osób świadczących usługi prawnicze nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i ust. 9. Podobnie jak w przypadku usług doradztwa ustawa nie definiuje pojęcia usług prawniczych. Pomocne w tym wypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii ,,usługi prawnicze" znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, komisjach arbitrażowych itp., usługi w zakresie patentów i praw autorskich, usługi notarialne, usługi związane z przetargami i aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą od września 2014 r. Przedmiotem jego działalności jest psychoterapia indywidualna i grupowa oraz psychoedukacja. Rozpoczynając działalność Wnioskodawca wybrał zwolnienie z podatku VAT. Wnioskodawca zamierza w czwartym kwartale 2014 r. rozszerzyć działalność o mediacje w PKD zgrupowane jako ,,działalność prawnicza i sklasyfikowane pod numerem 69.10.Z. Mediator według klasyfikacji zawodów i specjalności sklasyfikowany jest w grupie zawodów ,,Specjaliści ds. Społecznych" pod numerem 263502. Wnioskodawca z zawodu jest psychoterapeutą i pedagogiem i nie będzie świadczyć usług prawnych i doradczych w żadnym zakresie. Wnioskodawca nie udziela i nie będzie udzielał porad. Alternatywne metody rozwiązywania konfliktu nie maja charakteru doradczego a mediacyjny czyli polubowne osiąganie porozumienia przez strony konfliktu. Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży nie osiągnie w roku podatkowym 2014 r. kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w sytuacji rozpoczęcia działalności gospodarczej w postaci prowadzenia usług mediacyjnych w czwartym kwartale 2014 r.

Należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., mediator to osoba pośrednicząca w sporze, mająca doprowadzić do ugody między spierającymi się stronami. Natomiast mediacje (łac. mediare - być w środku) to metoda rozwiązywania sporów, pośredniczenie w sporze.

Wobec powyższego, świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, bowiem mediator nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca świadcząc usługi mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, niestanowiące - jak wskazano we wniosku - usług doradztwa, ani usług prawniczych (mediator - jak wskazano - nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach) będzie mógł dalej korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, w związku z poszerzeniem działalności gospodarczej o usługi mediacji, gdyż przedmiotowe usługi nie stanowią usług wyłączających prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Jeżeli zatem - jak podał Wnioskodawca we wniosku - wartość sprzedaży nie osiągnie w 2014 r. kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej (Wnioskodawca rozpoczął działalność we wrześniu 2014 r.), Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, przy czym podstawą do zastosowania zwolnienia w 2014 r. będzie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, a nie wskazany przez Wnioskodawcę art. 113 ust. 1.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności, gdyby Wnioskodawca wykonywał jakiegokolwiek rodzaju usługi doradcze - z wyjątkiem doradztwa rolniczego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.