Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

Czy Zainteresowany może synowi darować ten dług i czy od tej darowizny lub umorzenia musi zapłacić podatek?

sygnatura: ILPB2/436-130/08-4/AJ

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2009-02-23

słowa kluczowe:obowiązek podatkowy, podatek od spadków i darowizn, sprzedaż nieruchomości, umowa darowizny

Wniosek ORD-IN: [ 260 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 01 grudnia 2008 r. (data wpływu 02 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lutego 2009 r. (data wpływu 13 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania umorzonej części długu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania umorzonej części długu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 06 lutego 2009 r. znak ILPB2/436-130/08-2/AJ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 lutego 2009 r., a w dniu 11 lutego 2009 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek (data wpływu 13 lutego 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 2008 roku Wnioskodawca sprzedał synowi grunt (ok. 10 ha) za 1.500.000 zł. Syn wpłacił Zainteresowanemu 10% czyli 150.000 zł. Pozostałą kwotę Wnioskodawca rozłożył na raty na okres 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany może synowi darować ten dług i czy od tej darowizny lub umorzenia Wnioskodawca musi zapłacić podatek...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien zapłacić podatku zgodnie z ustawą o darowiznach dla osób najbliższych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej ,,podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m. in. darowizny.

Podstawową cechą umowy darowizny jest, zgodnie z art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Kodeks cywilny nie określa rodzaju tego świadczenia. Podstawowym warunkiem umowy darowizny jest świadczenie na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Świadczenie takie może polegać zarówno na działaniu, jak i zaniechaniu działania, np. na zaniechaniu dochodzenia swojej wierzytelności wobec dłużnika.

Zmniejszenie majątku darczyńcy nie musi więc oznaczać, że w istniejących już wartościach majątku następuje określony ubytek.

Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za wymienioną darowiznę. Nieodpłatność więc oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonywania darowizny, ani też w przyszłości.

Umowa darowizny, zgodnie z art. 155 Kodeksu cywilnego, jest umową zobowiązująco-rozporządzającą.

Oznacza to, że z chwilą zawarcia umowy przejście własności na nabywcę następuje z mocy umowy. Strony mogą jednak modyfikować ten termin. Pomimo, że darowizna jest świadczeniem tylko jednej strony na rzecz drugiej, nie jest czynnością jednostronną, lecz stosunkiem obligacyjnym (umową). Do jej zawarcia, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest więc zgodne oświadczenie woli obu stron umowy. Jedną stroną umowy darowizny jest darczyńca, drugą - obdarowany. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca sprzedał synowi ziemię za kwotę 1.500.000 zł. Syn wpłacił Zainteresowanemu 150.000 zł., a pozostałą część Wnioskodawca rozłożył Mu na raty. Zainteresowany chciałby darować lub umorzyć synowi ten dług.

W myśl art. 535 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Analizując zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie będzie miała miejsca darowizna ze strony Wnioskodawcy na rzecz syna. Pomiędzy stronami istnieje bowiem stosunek prawny wynikający z zawartej wcześniej umowy sprzedaży nieruchomości. A zatem umorzona część długu nie może stanowić darowizny, ponieważ darowizna jest odrębną czynnością zawartą w Kodeksie cywilnym.

Reasumując stwierdza się, iż umorzona część długu nie stanowi darowizny i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W związku z powyższym w przedmiotowym opisie zdarzenia przyszłego nie będzie miało zastosowania zwolnienie określone w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/2, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY