Kwestia dopuszczalności podwyższenia opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania ustalonej przed 1 maja 2004r. o kwotę podatku od towarów i usług.
sygnatura: PP-I-44081/4/TŁ/06
autor: Izba Skarbowa w Opolu
data: 2006-04-28
| słowa kluczowe: | nieruchomości, opłata za użytkowanie wieczyste, podstawa opodatkowania, starosta |
DECYZJA
Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oleśnie z 13 lutego 2005r., Nr PP-443/21-2/JK/05, którym udzielono interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie podatku od towarów i usług - odmawia zmiany zaskarżonego postanowienia.
UZASADNIENIE
Pismem z 14 listopada 2005r., Starosta zwrócił się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w swojej indywidualnej sprawie, stosownie do art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej. Pytanie jednostki dotyczyło m.in. kwestii dopuszczalności podwyższenia opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania ustalonej przed 1 maja 2004r. o kwotę podatku od towarów i usług. Starosta stoi na stanowisku, iż w sytuacji, gdy użytkowanie wieczyste zostało ustanowione w drodze aktu notarialnego, a po 1 maja 2004r. nie doszło do zmiany wartości nieruchomości, to dopuszczalne jest doliczenie podatku VAT do tej opłaty.
Postanowieniem z 13 lutego 2006r., Nr PP-443/21-2/JK/05 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oleśnie uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. Zdaniem organu podatkowego, w przypadku użytkowania wieczystego podstawę opodatkowania stanowią opłaty pobierane z tego tytułu, pomniejszone o kwotę podatku, co oznacza, że kwota ustalonej opłaty jest kwotą brutto.
Na powyższe postanowienie Jednostka złożyła zażalenie, wnosząc o jego zmianę. W uzasadnieniu wskazała na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 października 2005r., sygn. akt III SA/Wa 1953/05, w którym identyczne zagadnienie rozstrzygnięte zostało w sposób całkowicie odmienny. Zdaniem Starosty argumentacja przywołana w tym wyroku może zostać powołana jako podstawa interpretacji przepisów w zakresie doliczenia do ustalonej w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntów Skarbu Państwa, kwoty należnego podatku VAT.W związku z tym, że podatek od towarów i usług ma charakter konsumpcyjny, to - w ocenie Jednostki - w przypadku objęcia sprzedaży określonych towarów i usług, dotychczas nieopodatkowanych, obowiązkiem podatkowym, ciężar podatku ponosi nabywca, płacąc wyższą cenę za nabywane towary i usługi. Z tego też względu, zdaniem Starosty, podatek VAT, jako podatek obciążający konsumenta, powinien być doliczony do opłat za użytkowanie wieczyste, których wartość wynikającaz przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami winna być traktowana jako wartość netto.
Ustalenie ceny sprzedaży usługi objętej podatkiem od towarów i usług musi odbyć się w sposób ekonomiczny, zapewniający podatnikom pokrycie kosztów wytworzenia usługi i osiągnięcie zysku na poziomie tym samym, co w okresie przed objęciem usługi obowiązkiem podatkowym. Nabywca ma natomiast prawo obniżenia należnego podatku o podatek naliczony przy zakupie. W świetle tej argumentacji, Jednostka wskazuje, iż w przypadku pozostawienia wysokości opłat na poziomie ustalonym przed 1 maja 2004 r., faktyczne obciążenie nabywcy uległoby zmniejszeniu o kwotę podatku naliczonego, natomiast sprzedawca poniósłby nieuzasadnioną stratę w wysokości odprowadzonego 22% podatku VAT.
Podatek od towarów i usług, jako podatek obciążający konsumenta, należy zatem doliczyć do opłat za użytkowanie wieczyste, ustalonych zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami, traktowanych jako wartości netto. Czynności tej nie dokonuje się natomiast w trybie aktualizacji opłaty rocznej, bowiem zmiana taka nie jest związana ze zmianą wartości nieruchomości.
Rozpatrując sprawę na skutek zażalenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste jest świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 w/cyt. ustawy, a zatem od 1 maja 2004r. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn.zm.), cena to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.
Z powyższych przepisów wynika więc, że kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od użytkownika wieczystego, zaś podatek od towarów i usług zawiera się w ustalonej przez oddającego w użytkowanie opłacie. Zatem, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, ustalone opłaty z tytułu użytkowania wieczystego (niezależnie od tego, czy oddanie w użytkowanie wieczyste nastąpiło przed, czy po1 maja 2004r.) są kwotami brutto.
Jednocześnie należy podkreślić, iż w niniejszej sprawie bez znaczenia pozostaje sposób dokonanej kalkulacji wysokości opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, jak również zmiana jej wysokości, dokonana zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn.zm.). Zmiany opłat z tytułu wieczystego użytkowania wynikają bowiem z przepisów o gospodarce nieruchomościami, a nie z przepisów podatkowych. W związku z tym kwestia możliwości zwiększenia opłat pobieranychz tego tytułu nie należy do kompetencji organów podatkowych.
W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu postanowił, jakw sentencji.
Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.
Na podstawie art. 53 § 1 oraz art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270z późn.zm.) na decyzję przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, którą wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 30 dni od dnia otrzymania niniejszej decyzji.