Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

1a. Czy wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym zużywanych w trakcie spotkań z udziałem pracowników na terenie siedziby i oddziałów firmy, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? 1b. Czy wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym zużywanych w trakcie spotkań w szerszym gronie z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? 2. Czy Spółka ma obowiązek wydatki dotyczące artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym doliczać do wynagrodzenia pracowników i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych?3a. Czy od zakupu artykułów spożywczych, opisanych w stanie faktycznym, Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony? 3b. Czy jeżeli odpowiedź na pytanie z punktu 3a jest twierdząca - to czy Spółka ma obowiązek naliczania podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnych przekazań artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym?

sygnatura: IPTPB3/423-361/13-4/PM

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

data: 2013-12-19

słowa kluczowe:artykuły spożywcze, catering, kontrahenci, koszty uzyskania przychodów, poczęstunki, posiłki, reprezentacja

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2013 r. (data wpływu 18 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie artykułów spożywanych w trakcie spotkań wewnętrznych oraz w szerszym gronie z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów w siedzibie Spółki i jej oddziałów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w X działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), pismem z dnia 21 listopada 2013 r., nr IPTPB3/423-361/13-2/PM IPTPB1/415-598/13-2/MAP IPTPP4/443-678/13-2/MK, (doręczonym w dniu 27 listopada 2013 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 5 grudnia 2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 3 grudnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka Akcyjna to firma specjalizująca się w budowie i utrzymaniu nowoczesnych rozwiązań informatycznych przeznaczonych w dużej części dla kontrahentów z sektora telekomunikacyjnego, finansowego i publicznego. Firma posiada siedzibę oraz kilka oddziałów na terenie kraju, za pośrednictwem których świadczy działalność gospodarczą. Podstawowym zasobem, z którego firma czerpie korzyści przekładające się na przychody z działalności gospodarczej są zespoły ludzkie. W toku bieżących realizacji licznych projektów informatycznych istnieje potrzeba wymiany informacji i transferu wiedzy pomiędzy pracownikami, podwykonawcami i klientami firmy. W celu zwiększenia efektywności wymiany informacji i usprawnienia transferu wiedzy, firma dokonuje zakupu artykułów spożywczych, w szczególności zakupu: wody pitnej, kawy, herbaty, cukru, cytryn, jabłek, soków, mlek do kawy. Artykuły te, a także ciastka i cukierki są zużywane jako drobny poczęstunek podczas wewnętrznych spotkań, w których uczestniczą pracownicy. Poza tym podczas spotkań, w których uczestniczą pracownicy, podwykonawcy i klienci zużywane są także wybrane artykuły spożywcze przeważnie kawa i ciastka. Niniejszy opis stanu faktycznego dotyczy zużycia artykułów spożywczych podczas roboczych spotkań w obrębie siedziby i na terenie poszczególnych oddziałów. Są to służbowe spotkania o charakterze formalnym, w trakcie których omawiane są zagadnienia związane z realizacją projektów informatycznych, które to projekty stanowią dla firmy źródło utrzymania.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że koszty przedmiotowych artykułów spożywczych podawanych podczas prowadzenia rozmów dotyczących realizacji projektów informatycznych na spotkaniach pracowniczych oraz spotkaniach z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów są ponoszone w celu zwiększenia efektywności wymiany informacji i usprawnienia transferu wiedzy co ma bezpośrednie przełożenie na sprawną realizację i w konsekwencji na finalizowanie projektów informatycznych. Tym samym koszty te są ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wnioskodawca podkreśla, że spotkania z udziałem samych pracowników, jak i z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów to spotkania o charakterze formalnym, w trakcie których omawiane są zagadnienia związane z realizacją projektów informatycznych, które to projekty stanowią dla firmy źródło przychodów.

Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W tym charakterze Spółka występuje jako nabywca na fakturach dokumentujących zakup przedmiotowych artykułów spożywczych. Zakupy wymienionych we wniosku artykułów spożywczych dokonywane są wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy oraz związane są wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1a. Czy wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym zużywanych w trakcie spotkań z udziałem pracowników na terenie siedziby i oddziałów firmy, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
1b. Czy wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym zużywanych w trakcie spotkań w szerszym gronie z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy Spółka ma obowiązek wydatki dotyczące artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym doliczać do wynagrodzenia pracowników i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
3a. Czy od zakupu artykułów spożywczych, opisanych w stanie faktycznym, Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony...
3b. Czy jeżeli odpowiedź na pytanie z punktu 3a jest twierdząca - to czy Spółka ma obowiązek naliczania podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnych przekazań artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1a i 1b dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym zużywanych w trakcie spotkań z udziałem pracowników na terenie siedziby i oddziałów firmy, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe artykuły spożywcze zużywane przez pracowników, podwykonawców i klientów firmy w toku pełnienia bieżących obowiązków służbowych są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i są poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Zużycie artykułów spożywczych w formie drobnego poczęstunku ma służyć zapewnieniu optymalnych warunków pracy, wpływając na sprawny przebieg i efektywność spotkań co ma bezpośrednie przełożenie na sprawną realizację i w konsekwencji na finalizowanie projektów informatycznych stanowiących źródło utrzymania.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym zużywanych w trakcie spotkań w szerszym gronie z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe artykuły spożywcze zużywane przez pracowników, podwykonawców i klientów firmy w toku pełnienia bieżących obowiązków służbowych są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i są poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Zużycie artykułów spożywczych w formie drobnego poczęstunku, zarówno w gronie wewnątrzpracowniczych, jak i podczas służbowych spotkań mających formalny charakter, organizowanych w szerszym gronie z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów, ma służyć zapewnieniu optymalnych warunków pracy, wpływając na sprawny przebieg i efektywność spotkań. Postawienie do dyspozycji klienta czy podwykonawcy kawy czy ciastek w trakcie roboczych spotkań projektowych, w celu usprawnienia wymiany technicznych informacji projektowych i tym samym podniesieniu wydajności pracy, jest akceptowanym i stosowanym powszechnie zachowaniem. Tym samym celem Wnioskodawcy, przy przeznaczaniu przedmiotowych artykułów do bieżącego zużycia w trakcie spotkań roboczych związanych z realizacją projektów informatycznych, jest usprawnienie wymiany informacji i zwiększenie wydajności, a nie kształtowanie oraz utrwalanie korzystnego, pozytywnego wizerunku firmy. Nie jest to zatem reprezentacja, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28.

Podobnie argumentuje NSA w wyroku II FSK 702/11 z dnia 17 czerwca 2013 r. Sąd wskazuje, że przy kwalifikowaniu kosztu do kategorii reprezentacji należy kierować się celem poniesienia kosztu: ,,Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów muszą być wynikiem racjonalnego i celowego działania podatnika. Każde zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia ,,reprezentacja" można - zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa - odnieść się do jego definicji słownikowej. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to ma różnorodne znaczenia i oznacza:

  1. grupę osób występującą w czyimś imieniu,
  2. reprezentowanie kogoś lub czegoś,
  3. grupę zawodników reprezentującą w zawodach barwy swojego kraju, klubu lub miasta.

Natomiast pojęcie ,,reprezentować" to:

  1. występować i działać w czyimś imieniu,
  2. być wyrazicielem czegoś, np. jakichś poglądów, idei lub wartości.

Niemniej jednak, powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji zdaniem tut. organu należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz doktryny prawa podatkowego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. - sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że ,,reprezentacja nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystrojów firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów."

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu ,,reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia ,,reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin ,,reprezentacja", wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako ,,przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie ,,wystawność, okazałość, wytworność".

Dlatego też termin ,,reprezentacja" użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć jako ,,przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz", a nie jako ,,wystawność, wytworność, czy okazałość".

Z powyższego wynika, że reprezentacja nie musi odnosić się wyłącznie do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu każdych działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

  • stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą,
  • stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Nie ma też podstaw, by twierdzić, że celem poniesienia wydatków musi być wyłącznie kreowanie wizerunku firmy - ustawodawca wyłączył z kosztów wszystkie te wydatki, które dotyczą reprezentacji - niezależnie od stopnia ich wpływu na wizerunek.

Norma art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią (por. wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10).

Kwestia dotycząca zapewnienia kontrahentom zwyczajowego poczęstunku (kawy, herbaty, słodyczy, itp.), a także okazałości i wystawności oferowanego kontrahentowi poczęstunku w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Analogiczne stanowisko negujące kryterium ,,okazałości, wystawności" jako kryterium decydujące o uznaniu danego wydatku, np. na usługi gastronomiczne, zakup napojów za koszty reprezentacji prezentowane jest m.in. w wyrokach Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: w Warszawie z dnia 13 września 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 752/10, w Kielcach z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Ke 202/10, w Warszawie z dnia 27 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 925/09, czy też Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2341/10 (por. także: wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 28 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 127/10).

Reasumując, pojęcie reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest tożsame z cechami okazałości i wystawności. Rozumieć je należy jako działania zmierzające do zapewnienia pożądanego przez podatnika wizerunku w kontaktach gospodarczych. Pod tym pojęciem mieści się również sposób podejmowania interesantów i kontrahentów i to niezależnie od tego, czy cechuje je wystawność i przepych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w toku bieżących realizacji licznych projektów informatycznych istnieje potrzeba wymiany informacji i transferu wiedzy pomiędzy pracownikami, podwykonawcami i klientami firmy. W celu zwiększenia efektywności wymiany informacji i usprawnienia transferu wiedzy, firma dokonuje zakupu artykułów spożywczych, w szczególności zakupu: wody pitnej, kawy, herbaty, cukru, cytryn, jabłek, soków, mlek do kawy. Artykuły te, a także ciastka i cukierki są zużywane jako drobny poczęstunek podczas wewnętrznych spotkań, w których uczestniczą pracownicy. Poza tym podczas spotkań, w których uczestniczą pracownicy, podwykonawcy i klienci zużywane są także wybrane artykuły spożywcze przeważnie kawa i ciastka. Niniejszy opis stanu faktycznego dotyczy zużycia artykułów spożywczych podczas roboczych spotkań w obrębie siedziby i na terenie poszczególnych oddziałów. Są to służbowe spotkania o charakterze formalnym, w trakcie których omawiane są zagadnienia związane z realizacją projektów informatycznych, które to projekty stanowią dla firmy źródło utrzymania. Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że koszty przedmiotowych artykułów spożywczych podawanych podczas prowadzenia rozmów dotyczących realizacji projektów informatycznych na spotkaniach pracowniczych oraz spotkaniach z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów są ponoszone w celu zwiększenia efektywności wymiany informacji i usprawnienia transferu wiedzy co ma bezpośrednie przełożenie na sprawną realizację i w konsekwencji na finalizowanie projektów informatycznych. Tym samym koszty te są ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wnioskodawca podkreśla, że spotkania z udziałem samych pracowników, jak i z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów to spotkania o charakterze formalnym, w trakcie których omawiane są zagadnienia związane z realizacją projektów informatycznych, które to projekty stanowią dla firmy źródło przychodów.

Na uwagę zasługuje okoliczność, że w przypadku, gdy możliwość uczestniczenia w wewnętrznych spotkaniach oraz spotkaniach w szerszym gronie z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów, jeśli spotkania te zostaną przygotowywane z myślą o budowaniu relacji z nimi, wydatki na jego organizację, w tym koszty usług gastronomicznych, będą miały charakter reprezentacyjny. W tym miejscu podkreślić należy, że jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Ocena podatkowa poszczególnych kosztów, w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację czy inny rodzaj wydatków konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów. W procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Konkludując, koszty przedmiotowych spotkań wewnętrznych oraz spotkań w szerszym gronie z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów stanowią co do zasady koszty uzyskania przychodów Spółki, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są racjonalne i wykazują związek przyczynowo-skutkowy z przychodami, nie znajdują się w katalogu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy) o ile nie wykraczają poza główny cel organizowanych spotkań, na których omawiane zagadnienia związane z realizacją projektów informatycznych, zostaną właściwie udokumentowane (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych zużywanych w trakcie spotkań wewnętrznych oraz spotkań w szerszym gronie z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów w siedzibie Spółki i Jej oddziałów, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY