Na podstawie art. 9 pkt 2 i art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 45, poz. 289, z 1984 r. Nr 52, poz. 268, z 1985 r. Nr 12, poz. 50, z 1988 r. Nr 41, poz. 325, z 1989 r. Nr 4, poz. 23, Nr 33, poz. 176, Nr 35, poz. 192 i Nr 74, poz. 443, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 110, poz. 475 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 53, poz. 251) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Jednostki organizacyjne uczelni, placówki naukowe, zakłady pracy oraz inne jednostki organizacyjne, wypłacające stypendia, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od dokonywanych z tego tytułu wypłat.

2. Za stypendia, o których mowa w ust. 1, uważa się w szczególności stypendia przyznawane uczestnikom studiów doktoranckich, stypendia naukowe, stypendia i inne należności otrzymywane przez osoby określone w art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 80, poz. 350 i Nr 100, poz. 442 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 86), zwanej dalej "ustawą", kierowane za granicę w celach naukowych, dydaktycznych lub szkoleniowych, stypendia za rozwiązywanie zadań badawczych i wdrożeniowych oraz przyznawane studentom studiów dziennych stypendia za wyniki w nauce i stypendia ministra za osiągnięcia w nauce.

3. Zaliczka, o której mowa w ust. 1, od stypendiów za miesiące od stycznia do listopada, a jeżeli płatnik nie jest zobowiązany do dokonania rocznego obliczenia podatku - również za grudzień, wynosi 20% kwoty wypłaconego stypendium minus 72.000 zł.

4. Jeżeli stypendysta złoży płatnikowi przed dniem 31 grudnia roku podatkowego oświadczenie sporządzone według ustalonego wzoru, które traktuje się na równi z zeznaniem, że:

§ 2. 1. Areszty śledcze oraz zakłady karne są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki miesięczne od należności za pracę przypadającej tymczasowo aresztowanym oraz skazanym.

2. Zaliczka, o której mowa w ust. 1, od należności za miesiące od stycznia do listopada, a jeżeli płatnik nie jest zobowiązany do dokonania rocznego obliczenia podatku - również za grudzień, wynosi 20% przypadającej tymczasowo aresztowanym oraz skazanym należności za pracę w danym miesiącu.

3. Jeżeli tymczasowo aresztowany lub skazany złoży płatnikowi przed dniem 31 grudnia roku podatkowego oświadczenie sporządzone według ustalonego wzoru, które traktuje się na równi z zeznaniem, że:

§ 3. W stosunku do płatników, o których mowa w § 1 i 2, przy przekazywaniu kwoty pobranych zaliczek, dokonywaniu rocznego obliczenia podatku oraz sporządzaniu informacji stosuje się odpowiednio przepisy art. 38 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 39 ust. 1 i 2 ustawy.

§ 4. Przy sporządzaniu rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w § 1 ust. 4 i § 2 ust. 3, za 1992 r., płatnik - na wniosek podatnika - obliczeniem tym może objąć także dochody uzyskane od dnia 1 stycznia 1992 r. przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, od których nie została pobrana zaliczka na podatek dochodowy. W tym przypadku różnica pomiędzy podatkiem wynikającym z rocznego obliczenia podatku a sumą pobranych zaliczek, jeżeli nie została pobrana z dochodu za grudzień, może być pobrana z dochodu za styczeń, luty i marzec 1993 r.

§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1992 r.