Na podstawie art. 9 pkt 1, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 2-4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646) oraz art. 4 ust. 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz. U. Nr 84, poz. 386) zarządza się, co następuje:

§ 1. Podatnicy prowadzący działalność w zakresie i na warunkach określonych w rozporządzeniu mogą płacić zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej.

§ 2. 1. Podatnicy prowadzący działalność opodatkowaną w formie karty podatkowej są zwolnieni od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych, deklaracji o wysokości uzyskanego dochodu oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Podatnicy ci są obowiązani jednak wydawać na żądanie klienta rachunki, o których mowa w odrębnych przepisach, stwierdzające sprzedaż wyrobu, towaru lub wykonanie usługi oraz przechowywać w kolejności numerów kopie tych rachunków w okresie pięciu lat podatkowych, licząc od końca roku, w którym wystawiono rachunek.

2. Do podatników, którzy w roku poprzedzającym rok podatkowy płacili podatek dochodowy na ogólnych zasadach lub w innej formie niż karta podatkowa, z wyjątkiem zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych, nie stosuje się zwolnień, o których mowa w ust. 1, w okresie przed doręczeniem decyzji ustalającej opodatkowanie w formie karty podatkowej, nie dłuższym jednak niż 4 miesiące. Natomiast podatnicy, którzy w roku poprzedzającym rok podatkowy płacili zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osób fizycznych, obowiązani są, w terminie, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym, prowadzić ewidencję przychodów. Kwoty podatku dochodowego zapłacone w okresie przed doręczeniem decyzji ustalającej opodatkowanie w formie karty podatkowej zalicza się na poczet podatku wynikającego z tej decyzji.

3. Opodatkowanie w formie karty podatkowej nie zwalnia od obowiązku uiszczenia pobieranego na granicy, na podstawie odrębnych przepisów, podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego i podatku importowego od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy.

§ 3. Dochodów opodatkowanych w formie karty podatkowej, z zastrzeżeniem § 22, nie łączy się z innymi dochodami.

§ 4. 1. Zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność:

2. Za handel obnośny i obwoźny uważa się sprzedaż detaliczną towarów ze skrzyni, walizy, kosza, z samochodu, wozu konnego albo w inny sposób przenoszonych lub przewożonych z miejsca na miejsce.

§ 5. 1. Podatnicy określeni w § 4 są opodatkowani w formie karty podatkowej, jeżeli:

2. Nie wyłącza opodatkowania w formie karty podatkowej prowadzenie przez podatnika działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach wodnych i wiatrowych o mocy oddawanej do 5000 kilowatów oraz wytwarzanie biogazu.

3. Za usługi specjalistyczne w rozumieniu ust. 1 pkt 3 uważa się czynności i prace wchodzące w inny niż zgłoszony zakres działalności, niezbędne do całkowitego wykonania wyrobu lub świadczonej usługi, w tym również czynności i prace towarzyszące, o których mowa w załączniku nr 2.

4. Jeżeli podatnik we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej zgłosi prowadzenie działalności określonej w § 4 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 w różnym zakresie lub prowadzi działalność w odrębnych zakładach, łączne zatrudnienie nie może przekroczyć stanu zatrudnienia określonego dla zakresu działalności, dla którego przewidziano najniższy stan zatrudnienia.

5. Podatnicy prowadzący działalność określoną w § 4 ust. 1 pkt 1-6 mogą być opodatkowani w formie karty podatkowej również wtedy, gdy działalność ta prowadzona jest przez spółkę cywilną osób fizycznych, pod warunkiem że łączna liczba wspólników oraz zatrudnionych pracowników nie przekracza stanu zatrudnienia określonego w tabeli.

6. Przy ocenie warunków uzasadniających opodatkowanie w formie karty podatkowej i ustalaniu wysokości podatku dochodowego w odniesieniu do podatników, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1, do liczby pracowników:

7. Przy ocenie warunków uzasadniających opodatkowanie w formie karty podatkowej i ustalaniu wysokości stawek podatku w odniesieniu do podatników, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2-6 i 11, do liczby pracowników nie wlicza się małżonka, z zastrzeżeniem ust. 2 objaśnień do części V tabeli oraz ust. 1 objaśnień do części XI tabeli i niepełnoletnich członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym z podatnikiem. W razie prowadzenia działalności przez wspólników, do liczby pracowników nie wlicza się małżonka i niepełnoletnich członków rodziny tylko jednego wspólnika. Przy prowadzeniu działalności w zakresie detalicznego handlu i gastronomii do liczby pracowników nie wlicza się ponadto osób zatrudnionych w celu praktycznej nauki zawodu, zgodnie z odrębnymi przepisami o nauce zawodu, oraz pracowników zatrudnionych wyłącznie do utrzymywania czystości w zakładzie, pod warunkiem że podatnik określi na piśmie zakres czynności tych pracowników. Przy świadczeniu usług lekarskodentystycznych nie wlicza się do stanu zatrudnienia jednego lekarza dentysty odbywającego praktykę przygotowawczą, pod warunkiem że podatnik zawiadomi o tym urząd skarbowy.

§ 6. 1. Wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustala się:

2. W wypadkach, o których mowa w § 5 ust. 5, wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustala się według stawki określonej dla stanu zatrudnienia odpowiadającego łącznej liczbie wspólników i pracowników.

3. W wypadkach, o których mowa w § 5 ust. 6 pkt 2 lit. e), wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustala się według stawki bezpośrednio poprzedzającej stawkę określoną dla stanu zatrudnienia odpowiadającego łącznej liczbie wspólników i pracowników, z tym że stawka ta nie może być niższa od określonej dla działalności wykonywanej bez zatrudnienia pracowników.

4. Jeżeli podatnik we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej zgłosi prowadzenie działalności wymienionej w § 4 ust. 1 pkt 1 w różnych zakresach lub różnych miejscowościach, dla których przewidziano różne wysokości stawek karty podatkowej, wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustala się według stawki właściwej dla tego zakresu działalności i miejscowości, dla których przewidziana jest najwyższa stawka. Przepis ten ma odpowiednie zastosowanie do podatników prowadzących działalność handlową, gastronomiczną oraz wykonujących wolne zawody w zakresie służby zdrowia.

5. Liczbę mieszkańców miejscowości określonych w tabeli przyjmuje się według stanu na dzień 1 stycznia roku podatkowego.

§ 7. 1. Stawki karty podatkowej:

2. Na wniosek podatnika urząd skarbowy może obniżyć stawkę karty podatkowej określoną w części I tabeli:

3. W razie gdy podatnik prowadzi działalność wymienioną w § 4 ust. 1 pkt 2-5 i pkt 8-11 w rozmiarach wskazujących na to, iż określone w częściach II-V i VIII-XI stawki byłyby oczywiście nieodpowiednie, stawki te mogą być na wniosek podatnika lub z urzędu obniżone lub podwyższone, nie więcej jednak niż o 50%.

4. Podatnikom, którzy przy równoczesnym zatrudnieniu na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy wykonują usługi i nie zatrudniają pracowników oraz osób, o których mowa w § 5 ust. 6, stawki karty podatkowej określone w części I tabeli obniża się o 80%, a w części V tabeli - o 40%; podatnicy ci nie mogą równocześnie korzystać z obniżek przewidzianych w ust. 1-3.

5. W wypadkach określonych w § 5 ust. 5 obniżkę stawki, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i w ust. 4, stosuje się, jeżeli wszyscy wspólnicy spełniają warunki uprawniające do tej obniżki.

§ 8. 1. W razie zatrudnienia przez podatnika przy prowadzeniu działalności określonej w § 4 ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem prowadzenia parkingów, pełnoletnich członków rodziny, nie licząc małżonka, a w wypadkach określonych w § 5 ust. 5 - pełnoletnich członków rodziny jednego ze wspólników, nie licząc małżonka, a także w razie zatrudnienia osób, o których mowa w § 5 ust. 6 pkt 2 lit. c) i d), podwyższa się stawkę karty podatkowej z tytułu zatrudnienia każdej z tych osób za miesiące, w których była zatrudniona:

2. Wysokość stawki karty podatkowej ustalonej na podstawie ust. 1 nie może być wyższa od stawki bezpośrednio następującej po stawce właściwej dla łącznej liczby wspólników i pracowników.

§ 9. Podatnicy opłacający podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą korzystać z częściowego zwolnienia od tego podatku z tytułu szkolenia uczniów lub z tytułu zatrudnienia pracowników w celu nauki zawodu, a także w razie prowadzenia praktycznej nauki zawodu na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach, z tym że kwotę ulgi odlicza się od zryczałtowanego podatku dochodowego.

§ 10. 1. Wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej podatnik składa właściwemu urzędowi skarbowemu w deklaracji według ustalonego wzoru, w terminie do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, od którego ma być zastosowana karta. Podatnik, który rozpoczął prowadzenie działalności w ciągu roku, powinien złożyć wniosek przed rozpoczęciem tej działalności. Jeżeli do końca każdego roku podatkowego objętego opodatkowaniem w formie karty podatkowej podatnik nie zgłosił zaprzestania na stałe prowadzenia działalności, uważa się, że prowadzi on nadal działalność.

2. Podatnik może w terminie do końca roku podatkowego zrzec się zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej, poczynając od roku następnego.

§ 11. Podatnicy płacą podatek dochodowy w formie karty podatkowej bez wezwania w terminie do dnia 7 każdego miesiąca za miesiąc ubiegły, a za miesiąc grudzień - w terminie do dnia 28 grudnia roku podatkowego.

§ 12. 1. Urząd skarbowy, uwzględniając wniosek o wydanie karty podatkowej, wydaje decyzję ustalającą wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, odrębnie na każdy rok podatkowy.

2. Jeżeli urząd skarbowy stwierdzi brak warunków do zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej, wydaje decyzję odmowną. W tym wypadku podatnik obowiązany jest płacić:

3. Podatnicy, o których mowa w ust. 2 pkt 1, korzystający dotychczas ze zwolnienia od obowiązku prowadzenia ksiąg obowiązani są do założenia i prowadzenia ksiąg (rachunkowych, podatkowych) poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została doręczona decyzja odmawiająca im zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej.

§ 13. 1. Podatnikowi przysługuje zrzeczenie się zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej.

2. W razie zrzeczenia się opodatkowania w formie karty podatkowej od pierwszego dnia miesiąca następującego po zrzeczeniu podatnik obowiązany jest zaprowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowe i płacić podatek dochodowy według zasad ogólnych albo wybrać inną formę zryczałtowanego opodatkowania, jeżeli spełnia warunki określone w odrębnych przepisach.

3. Do końca miesiąca, w którym nastąpiło zrzeczenie się, podatnik obowiązany jest do płacenia podatku dochodowego na ogólnych zasadach. W tym wypadku podatnik obowiązany jest złożyć urzędowi skarbowemu deklarację według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku do końca miesiąca, w którym nastąpiło zrzeczenie się opodatkowania w formie karty podatkowej w terminie przewidzianym dla składania tej deklaracji. W tym samym terminie podatnik obowiązany jest wpłacić różnicę pomiędzy kwotą podatku dochodowego wynikającego z deklaracji a kwotą podatku dochodowego zapłaconego w okresie przed zrzeczeniem się opodatkowania w formie karty podatkowej.

§ 14. 1. W razie rozpoczęcia prowadzenia działalności w ciągu roku podatkowego, podatek w formie karty podatkowej za okres od dnia rozpoczęcia działalności do końca pierwszego miesiąca pobiera się w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy korzystali ze zwolnienia od podatków i którym okres tego zwolnienia upłynął po dniu 1 danego miesiąca.

3. W razie zaprzestania na stałe prowadzenia działalności w ciągu roku podatkowego i zgłoszenia tego urzędowi skarbowemu, podatek w formie karty podatkowej za ostatni miesiąc prowadzenia działalności pobiera się za okres do dnia zaprzestania działalności w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień.

§ 15. 1. W razie zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności, z wyjątkiem podatników prowadzących działalność w zakresie handlu obnośnego i obwoźnego, nie pobiera się podatku w formie karty podatkowej za pełny okres przerwy trwającej nieprzerwanie co najmniej 10 dni w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy, jeżeli podatnik zawiadomi o tej przerwie w terminie trzech dni od dnia jej rozpoczęcia i dnia jej zakończenia.

2. Zasadę, o której mowa w ust. 1, stosuje się do podatników prowadzących działalność handlową w zakresie handlu obnośnego i obwoźnego, jeżeli przerwa spowodowana została szczególnymi względami, tj. chorobą, służbą wojskową, wyjazdem za granicę oraz urlopem wypoczynkowym w wymiarze 1 miesiąca.

§ 16. 1. Podatnicy opodatkowani w formie karty podatkowej, z wyjątkiem prowadzących parkingi, jeżeli przy prowadzeniu działalności zatrudniają pracowników, w tym również wymienionych w § 5 ust. 6 pkt 1, oraz osoby, o których mowa w § 5 ust. 6 pkt 2 lit. a), c) i d), obowiązani są prowadzić książkę ewidencji zatrudnienia tych osób.

2. Książka ewidencji zatrudnienia powinna być zbroszurowana, ponumerowana i zawierać: liczbę porządkową, imię i nazwisko osoby zatrudnionej, daty: rozpoczęcia i zakończenia pracy przez tę osobę oraz adnotacje o przerwach w zatrudnieniu. Zapis dotyczący zatrudnienia danej osoby powinien być dokonany nie później niż przed rozpoczęciem pracy przez tę osobę.

§ 17. 1. Podatnicy dokonujący wypłat należności ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązani są prowadzić indywidualne (imienne) karty przychodów pracowników, zwane dalej "kartami". Karta powinna zawierać co najmniej następujące dane: imię i nazwisko, kwotę wypłaconych w danym miesiącu przychodów brutto (w gotówce i w naturze), koszty uzyskania przychodu, dochód za miesiąc, razem dochód narastająco od początku roku i należną zaliczkę na podatek dochodowy.

2. Karty powinny być wypełnione najpóźniej w terminie przewidzianym dla przekazania zaliczki do właściwego urzędu skarbowego.

§ 18. 1. Podatnicy opodatkowani w formie karty podatkowej są obowiązani zawiadomić urząd skarbowy o zmianach, jakie zaszły w stosunku do stanu faktycznego podanego w złożonym wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, a mianowicie:

2. Nie uważa się za zwiększenie stanu zatrudnienia czasowego zatrudnienia pracownika lub pełnoletniego członka rodziny w miejsce nieobecnego stałego pracownika, którego nieobecność jest uzasadniona szczególnymi względami, np. chorobą, urlopem, powołaniem na ćwiczenia wojskowe, i trwa nieprzerwanie co najmniej 10 dni.

3. W wypadkach wymienionych w ust. 2, jeżeli w miejsce nieobecnego stałego pracownika podatnik nie zatrudni innego pracownika lub pełnoletniego członka rodziny, urząd skarbowy obniża stawkę karty podatkowej w sposób określony w § 19.

4. Nie stanowi przeszkody do opodatkowania w formie karty podatkowej przekroczenie stanu zatrudnienia określonego w części I, II i IV tabeli - nie więcej jednak niż o trzech pracowników - jeżeli podatnik prowadzi działalność na terenie gmin wymienionych w odrębnych przepisach określających wykaz gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym oraz zawiadomi o tym urząd skarbowy.

5. Z tytułu zatrudnienia osób, o których mowa w ust. 4, stawka karty podatkowej nie ulega zmianie.

6. O zmianach, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, podatnik jest obowiązany zawiadomić pisemnie urząd skarbowy najpóźniej w terminie 7 dni od powstania okoliczności powodujących zmiany. Jeżeli zawiadomienie dotyczy zatrudnienia osoby, o której mowa w § 5 ust. 6 pkt 2 lit. d), należy w nim również podać szczegółowy zakres czynności, które osoba ta ma wykonywać.

7. W wypadku utraty przez gminę statusu gminy zagrożonej bezrobociem strukturalnym, preferencje, o których mowa w ust. 4 i 5, podatnik zachowuje do 31 grudnia danego roku podatkowego.

§ 19. W razie zawiadomienia o zmianach, o których mowa w § 18 ust. 1 pkt 2 i ust. 3, zmiana wysokości podatku w formie karty podatkowej następuje poczynając od miesiąca, w którym zaszły okoliczności powodujące zmianę. Należność za ten miesiąc pobiera się w wysokości 1/30 dotychczasowej miesięcznej należności za każdy dzień części miesiąca przed dniem, w którym nastąpiła zmiana, zwiększonej lub zmniejszonej o 1/30 nowej miesięcznej należności za każdy dzień pozostałej części tego miesiąca.

§ 20. Podatnikowi przysługuje zrzeczenie się opodatkowania w formie karty podatkowej w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji zmieniającej wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej. Przepis § 13 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Do końca miesiąca, w którym nastąpiło to zrzeczenie podatnik opłaca za każdy miesiąc podatek dochodowy w formie karty podatkowej, w wysokości stawki określonej w decyzji w sprawie ustalenia jej wysokości na dany rok.

§ 21. 1. Podatnicy, którzy zawiadomią urząd skarbowy o utracie warunków do opodatkowania w formie karty podatkowej, obowiązani są, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków:

2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do ustalenia podatku dochodowego za ten okres przyjmuje się dochód osiągnięty w tym okresie.

§ 22. 1. Podatnicy, którzy:

2. W wypadkach określonych w ust. 1 obowiązek założenia właściwych ksiąg powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została doręczona decyzja wyłączająca podatnika z opodatkowania w formie karty podatkowej.

§ 23. W razie wyłączenia podatnika z opodatkowania w formie karty podatkowej, kwoty wpłacone z tego tytułu zalicza się na podatek dochodowy za dany rok podatkowy, ustalony na ogólnych zasadach.

§ 24. 1. Podatnicy obowiązani są posiadać wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych używanych w działalności gospodarczej, zwany dalej "wykazem". Wykaz powinien zawierać co najmniej następujące informacje: datę nabycia, datę przyjęcia do użytkowania, numer dowodu zakupu, nazwę środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej, cenę ich nabycia lub koszt wytworzenia, datę likwidacji (w tym również datę sprzedaży lub darowizny) oraz przyczynę likwidacji.

2. Za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne uważa się składniki majątkowe, o których mowa w odrębnych przepisach.

3. Podatnicy, którzy prowadzili działalność przed dniem 1 stycznia 1995 r., obowiązani są sporządzić wykaz używanych w działalności środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie później niż do dnia 31 maja 1995 r. W tym wypadku wyceny środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonują według cen rynkowych z dnia sporządzenia wykazu.

§ 25. Jeżeli na podstawie odrębnych przepisów został ograniczony zakres usług lub usług dla ludności, o których mowa w objaśnieniach do części I tabeli, podatnicy wykonujący działalność określoną w § 4 ust. 1 pkt 1 zachowują prawo do opodatkowania na zasadach niniejszego rozporządzenia do dnia 31 grudnia 1995 r.

§ 26. W roku 1995 podatnicy prowadzący usługi w zakresie obsługi gospodarstw domowych oraz działalność, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 9-11, w warunkach uzasadniających opodatkowanie w tej formie, mogą złożyć wniosek o zastosowanie opodatkowania w tej formie w terminie do dnia 31 stycznia 1995 r.; kwoty podatku dochodowego zapłacone w okresie przed doręczeniem decyzji ustalającej opodatkowanie w formie karty podatkowej zalicza się na poczet podatku wynikającego z tej decyzji.

§ 27. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej (Dz. U. Nr 124, poz. 551, z 1992 r. Nr 99, poz. 495 oraz z 1993 r. Nr 28, poz. 132 i Nr 131, poz. 623).

§ 28. 1. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.

2. Stawki podatków określone w załączniku do rozporządzenia stosuje się w okresie od dnia 1 stycznia 1995 r. do dnia 31 grudnia 1995 r.

1. Stawki oznaczone w rubryce 3:

2 Za pracowników nie uważa się osób wymienionych w § 5 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia.

3. Przy prowadzeniu działalności wymienionej w poz. 71-77 dopuszczalne jest - poza usługami dla ludności - wykonywanie usług dla innych odbiorców w rozmiarze nie przekraczającym kwoty 20.000 zł przychodu rocznie.

4. Za usługi, o których mowa w tabeli, uważa się działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności określone w Klasyfikacji usług, wprowadzonej odrębnymi przepisami przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do stosowania w planowaniu, statystyce i ewidencji, z tym że do usług zalicza się również wytwarzanie przedmiotów (wyrobów) na indywidualne zamówienie z materiałów własnych wykonawcy, w tym także połączone z czynnościami ich instalowania, uwzględniające indywidualne cechy lub życzenia zamawiającego, jeżeli przedmioty te (wyroby):

5. Za usługi dla ludności uważa się usługi określone w ust. 4, opłacane ze środków pieniężnych ludności. Przez pojęcie "ludność" rozumie się osoby fizyczne i gospodarstwa domowe oraz jednostki gospodarki nie uspołecznionej, tj. indywidualne gospodarstwa rolne i ogrodnicze, zakłady wytwórcze, budowlane, handlowe i usługowe oraz zakłady prowadzone przez agentów. Pojęcie "ludność" obejmuje również organizacje wyznaniowe i zakonne, placówki państw obcych (wyłącznie w rozumieniu służb dyplomatycznych i konsularnych) oraz rady szkół i placówek, rady rodziców i inaczej nazwane reprezentacje rodziców.

6. Pojęcie usług dla ludności nie obejmuje czynności związanych z wytwarzaniem wyrobów (w tym półfabrykatów, elementów, części, obróbki elementów) przeznaczonych do celów produkcyjnych lub do dalszej odsprzedaży oraz wykonywania robót budowlano-montażowych w ramach tzw. podwykonawstwa, jeżeli inwestorem są inne osoby i jednostki niż wymienione w ust. 5.

7. Przy prowadzeniu działalności wymienionej w poz. 80 w zakresie zbiorowego wypasu owiec w rejonach górskich w sezonie letnim, stawki określone w rubrykach 4-6 dotyczą działalności przy zatrudnieniu nie przekraczającym 4 pracowników.