Art. 1. Celem skierowania kapitałów prywatnych do wzięcia udziału w gospodarczej odbudowie kraju udziela się ulg inwestycyjnych na zasadach, określonych w niniejszej ustawie.
Art. 2. 1. Sumy wydatkowane na inwestycje, określone w art. 3:
1) nie podlegają dochodzeniu przez władze skarbowe co do ich pochodzenia,
2) zwalnia się od podatku, pobieranego na podstawie dekretu z dnia 13 kwietnia 1945 r. o nadzwyczajnym podatku od wzbogacenia wojennego (Dz. U. R. P. Nr 13, poz. 72), jeżeli nie zostały opodatkowane tym podatkiem przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
3) zwalnia się od podatku dochodowego, pobieranego na podstawie dekretu z dnia 8 stycznia 1946 r. (Dz. U. R. P. z 1947 r. Nr 25, poz. 99), jeżeli nie zostały opodatkowane tym podatkiem przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy; przepis ten nie dotyczy jednak sum, pochodzących z dochodów, osiąganych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Sumy, określone w ust. 1, mogą być wydatkowane zarówno z zasobów w walucie krajowej jak i w walutach obcych, a także w należnościach lub innych wartościach, posiadanych w kraju lub zagranicą.
Art. 3. Za inwestycje w rozumieniu niniejszej ustawy uważa się:
1) odbudowę, przebudowę lub budowę nieruchomości,
2) założenie nowego przedsiębiorstwa na terenach Ziem Odzyskanych,
3) nabycie lub wydzierżawienie nieruchomości mieszkalnych, przemysłowych oraz przedsiębiorstw przemysłowych wszelkiego rodzaju, dokonane na zasadzie dekretu z dnia 6 grudnia 1946 r. o przekazywaniu przez Państwo mienia nierolniczego na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska (Dz. U. R. P. Nr 71, poz. 389),
4) uwidocznione w księgach powiększenie kapitału zakładowego lub obrotowego przedsiębiorstw, istniejących w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy,
5) założenie innych przedsiębiorstw, które określi rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Ministrem Skarbu,
6) przywóz towarów z zagranicy na podstawie otrzymanych zezwoleń przywozowych, stwierdzających, iż przywóz podlega przepisom niniejszej ustawy.
Art. 4. 1. Ulgi, określone w art. 2, stosuje się do inwestycji, wymienionych w art. 3 pkt 4, jeżeli zostaną dokonanie i zgłoszone właściwemu urzędowi skarbowemu w terminie do dnia 31 sierpnia 1947 r., a do pozostałych inwestycyj, jeżeli zostaną dokonane i zgłoszone w terminie do dnia 31 grudnia 1947 r.
2. Jeżeli całkowite zużycie sum nie może nastąpić na cele określone w art. 3 pkt 1), 2), 3), 5) i 6) w terminie do dnia 31 grudnia 1947 r., inwestycje będą korzystały z ulgi, jeżeli całkowita suma tych inwestycji zostanie w powyższym terminie zgłoszona właściwemu urzędowi skarbowemu, a zużyta do dnia 30 czerwca 1948 r.; termin ten może być przedłużony rozporządzeniem Ministrów Przemysłu i Handlu oraz Skarbu i Odbudowy.
Art. 5. Z dniem wejścia w życie ustawy niniejszej traci moc ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 r. o ulgach inwestycyjnych (Dz. U. R. P. Nr 26, poz. 224).
Art. 6. Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrami: Przemysłu i Handlu oraz Odbudowy.
Art. 7. Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.