Money.plFirmaAkty prawneUstawa o rachunkowości

Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (1)



Rozdział 2 Prowadzenie ksiąg rachunkowych

Art. 9.

Księgi rachunkowe prowadzi się w języku polskim i w walucie polskiej.

Art. 10.

1. Jednostka powinna posiadać dokumentację opisującą w języku polskim przyjęteprzez nią zasady (politykę) rachunkowości, a w szczególności dotyczące:

1) określenia roku obrotowego i wchodzących w jego skład okresów sprawozdawczych,

2) metod wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego,

3) sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych, w tym co najmniej:a) zakładowego planu kont, ustalającego wykaz kont księgi głównej, przyjętezasady klasyfikacji zdarzeń, zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczychoraz ich powiązania z kontami księgi głównej,b) wykazu ksiąg rachunkowych, a przy prowadzeniu ksiąg rachunkowychprzy użyciu komputera - wykazu zbiorów danych tworzących księgi rachunkowena komputerowych nośnikach danych z określeniem ich struktury,wzajemnych powiązań oraz ich funkcji w organizacji całości ksiągrachunkowych i w procesach przetwarzania danych,c) opisu systemu przetwarzania danych, a przy prowadzeniu ksiąg rachunkowychprzy użyciu komputera - opisu systemu informatycznego, zawierającegowykaz programów, procedur lub funkcji, w zależności od strukturyoprogramowania, wraz z opisem algorytmów i parametrów oraz programowychzasad ochrony danych, w tym w szczególności metod zabezpieczeniadostępu do danych i systemu ich przetwarzania, a ponadto określeniewersji oprogramowania i daty rozpoczęcia jego eksploatacji,

4) systemu służącego ochronie danych i ich zbiorów, w tym dowodów księgowych,ksiąg rachunkowych i innych dokumentów stanowiących podstawędokonanych w nich zapisów.

2. Kierownik jednostki ustala w formie pisemnej i aktualizuje dokumentację, o którejmowa w ust. 1.

3. W sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy, przyjmując zasady (politykę)rachunkowości, jednostki mogą stosować krajowe standardy rachunkowościwydane przez Komitet Standardów Rachunkowości. W przypadku braku odpowiedniegostandardu krajowego, jednostki, inne niż wymienione w art. 2 ust. 3,mogą stosować MSR.

Art. 11.

1. Księgi rachunkowe prowadzi się w siedzibie jednostki (przedstawicielstwa luboddziału zagranicznej osoby prawnej).

2. Jednostki posiadające oddziały (zakłady) mogą prowadzić księgi rachunkoweoddziałów (zakładów) w siedzibie jednostki albo oddziałów (zakładów).

3. Księgi rachunkowe mogą być prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiejpoza siedzibą jednostki (oddziału, zakładu), w przypadku określonym wart. 13 ust. 2 i 3 oraz w razie powierzenia ich prowadzenia osobie fizycznej,osobie prawnej lub jednostce nieposiadającej osobowości prawnej, uprawnionejdo świadczenia takich usług.

4. W przypadku nieprowadzenia ksiąg rachunkowych w siedzibie jednostki (oddziału,zakładu) kierownik jednostki obowiązany jest:

1) powiadomić właściwy urząd skarbowy o miejscu prowadzenia ksiąg w terminie

15 dni od dnia wydania ksiąg poza siedzibę jednostki (oddziału, zakładu),

2) zapewnić dostępność ksiąg rachunkowych do badania przez upoważnioneorgany kontroli zewnętrznej w siedzibie jednostki (oddziału, zakładu).

Art. 12.

1. Księgi rachunkowe otwiera się:

1) na dzień rozpoczęcia działalności, którym jest dzień pierwszego zdarzeniawywołującego skutki o charakterze majątkowym lub finansowym,

2) na początek każdego następnego roku obrotowego,

3) na dzień zmiany formy prawnej, z zastrzeżeniem ust. 3,

4) na dzień wpisu do rejestru połączenia jednostek lub podziału jednostki, powodującychpowstanie nowej jednostki (jednostek),

5) na dzień rozpoczęcia likwidacji lub wszczęcia postępowania upadłościowego

- w ciągu 15 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń.

2. Księgi rachunkowe zamyka się:

1) na dzień kończący rok obrotowy,

2) na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również jej sprzedaży izakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego,

3) na dzień poprzedzający zmianę formy prawnej, z zastrzeżeniem ust. 3,

4) w jednostce przejmowanej na dzień połączenia związanego z przejęciemjednostki przez inną jednostkę, w szczególności na dzień wpisu do rejestrutego połączenia,

5) na dzień poprzedzający dzień podziału lub połączenia jednostek, jeżeli wwyniku podziału lub połączenia powstaje nowa jednostka, w szczególnościna dzień poprzedzający dzień wpisu do rejestru połączenia lub podziału,

6) na dzień poprzedzający dzień postawienia jednostki w stan likwidacji lubupadłości,

7) na inny dzień bilansowy określony odrębnymi przepisami

- nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia zaistnienia tych zdarzeń.

3. Można nie zamykać i nie otwierać ksiąg rachunkowych w przypadku przekształceniaspółki osobowej oraz spółki cywilnej w inną spółkę osobową, jak równieżw przypadku połączenia jednostek, gdy w myśl ustawy rozliczenie przejęciajednostki następuje metodą łączenia udziałów i nie powoduje powstania nowejjednostki.

4. Ostateczne zamknięcie i otwarcie ksiąg rachunkowych jednostki kontynuującejdziałalność powinno nastąpić najpóźniej w ciągu 15 dni od dnia zatwierdzeniasprawozdania finansowego za rok obrotowy.

5. Zamknięcie ksiąg rachunkowych polega na nieodwracalnym wyłączeniu możliwościdokonywania zapisów księgowych w zbiorach tworzących zamknięteksięgi rachunkowe, z uwzględnieniem art. 13 ust. 2 i 3.

Art. 13.

1. Księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów)i sald, które tworzą:

1) dziennik,

2) księgę główną,

3) księgi pomocnicze,

4) zestawienia: obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych,

5) wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz).

2. Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera za równoważne znimi uważa się odpowiednio zasoby informacyjne rachunkowości, zorganizowanew formie oddzielnych komputerowych zbiorów danych, bazy danych lubwyodrębnionych jej części, bez względu na miejsce ich powstania i przechowywania.

3. Warunkiem utrzymywania zasobów informacyjnych systemu rachunkowości wformie określonej w ust. 2 jest posiadanie przez jednostkę oprogramowaniaumożliwiającego uzyskiwanie czytelnych informacji w odniesieniu do zapisówdokonanych w księgach rachunkowych, poprzez ich wydrukowanie lub przeniesieniena inny komputerowy nośnik danych.

4. Księgi rachunkowe, z uwzględnieniem techniki ich prowadzenia, powinny być:

1) trwale oznaczone nazwą (pełną lub skróconą) jednostki, której dotyczą(każda księga wiązana, każda luźna karta kontowa, także jeżeli mają onepostać wydruku komputerowego lub zestawienia wyświetlanego na ekraniemonitora komputera), nazwą danego rodzaju księgi rachunkowej oraz nazwąprogramu przetwarzania,

2) wyraźnie oznaczone co do roku obrotowego, okresu sprawozdawczego i datysporządzenia,

3) przechowywane starannie w ustalonej kolejności.

5. Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera należy zapewnićautomatyczną kontrolę ciągłości zapisów, przenoszenia obrotów lub sald. Wydrukikomputerowe ksiąg rachunkowych powinny składać się z automatycznienumerowanych stron, z oznaczeniem pierwszej i ostatniej, oraz być sumowanena kolejnych stronach w sposób ciągły w roku obrotowym.

6. Księgi rachunkowe należy wydrukować nie później niż na koniec roku obrotowego.Za równoważne z wydrukiem uznaje się przeniesienie treści ksiąg rachunkowych na inny komputerowy nośnik danych, zapewniający trwałość zapisuinformacji, przez czas nie krótszy od wymaganego dla przechowywania ksiągrachunkowych.

Art. 14.

1. Dziennik zawiera chronologiczne ujęcie zdarzeń, jakie nastąpiły w danym okresiesprawozdawczym. Bez względu na technikę prowadzenia ksiąg rachunkowychdziennik powinien umożliwiać uzgodnienie jego obrotów z obrotami zestawieniaobrotów i sald kont księgi głównej.

2. Zapisy w dzienniku muszą być kolejno numerowane, a sumy zapisów (obroty)liczone w sposób ciągły. Sposób dokonywania zapisów w dzienniku powinienumożliwiać ich jednoznaczne powiązanie ze sprawdzonymi i zatwierdzonymidowodami księgowymi.

3. Jeżeli stosuje się dzienniki częściowe, grupujące zdarzenia według ich rodzajów,to należy sporządzić zestawienie obrotów tych dzienników za dany okres sprawozdawczy.

4. Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera zapis księgowypowinien posiadać automatycznie nadany numer pozycji, pod którą zostałwprowadzony do dziennika, a także dane pozwalające na ustalenie osoby odpowiedzialnejza treść zapisu.

Art. 15.

1. Konta księgi głównej zawierają zapisy o zdarzeniach w ujęciu systematycznym.Na kontach księgi głównej obowiązuje ujęcie zarejestrowanych uprzednio lubrównocześnie w dzienniku zdarzeń, zgodnie z zasadą podwójnego zapisu.

2. Zapisów na określonym koncie księgi głównej dokonuje się w kolejności chronologicznej.

Art. 16.

1. Konta ksiąg pomocniczych zawierają zapisy będące uszczegółowieniem i uzupełnieniemzapisów kont księgi głównej. Prowadzi się je w ujęciu systematycznymjako wyodrębniony system ksiąg, kartotek (zbiorów kont), komputerowychzbiorów danych, uzgodniony z saldami i zapisami na kontach księgi głównej.

2. Na kontach ksiąg pomocniczych można w ciągu okresu sprawozdawczego stosować,obok lub zamiast jednostek pieniężnych, jednostki naturalne. Należywówczas sporządzić na koniec okresu sprawozdawczego zestawienie zapisówdokonanych na kontach ksiąg pomocniczych w jednostkach naturalnych i ustalićich wartość.

3. (skreślony).

Art. 17.

1. Konta ksiąg pomocniczych prowadzi się w szczególności dla:

1) środków trwałych, w tym także środków trwałych w budowie, wartościniematerialnych i prawnych oraz dokonywanych od nich odpisów amortyzacyjnychlub umorzeniowych,

2) rozrachunków z kontrahentami,

3) rozrachunków z pracownikami, a w szczególności jako imienną ewidencjęwynagrodzeń pracowników zapewniającą uzyskanie informacji, z całegookresu zatrudnienia,

4) operacji sprzedaży (kolejno numerowane własne faktury i inne dowody, zeszczegółowością niezbędną do celów podatkowych),

5) operacji zakupu (obce faktury i inne dowody, ze szczegółowością niezbędnądo wyceny składników aktywów i do celów podatkowych),

6) kosztów i istotnych dla jednostki składników aktywów,

7) operacji gotówkowych w przypadku prowadzenia kasy.

2. Kierownik jednostki, uwzględniając rodzaj i wartość poszczególnych grup rzeczowychskładników aktywów obrotowych posiadanych przez jednostkę, podejmujedecyzję o stosowaniu jednej z następujących metod prowadzenia kontksiąg pomocniczych dla tych grup składników:

1) ewidencję ilościowo-wartościową, w której dla każdego składnika ujmujesię obroty i stany w jednostkach naturalnych i pieniężnych,

2) ewidencję ilościową obrotów i stanów, prowadzoną dla poszczególnychskładników lub ich jednorodnych grup wyłącznie w jednostkach naturalnych.Wartość stanu wycenia się przynajmniej na koniec okresu sprawozdawczego,za który następują rozliczenia z budżetem z tytułu podatku dochodowego,dokonane na podstawie danych rzeczywistych,

3) ewidencję wartościową obrotów i stanów towarów oraz opakowań, prowadzonądla punktów obrotu detalicznego lub miejsc składowania, którejprzedmiotem zapisów są tylko przychody, rozchody i stany całego zapasu,

4) odpisywania w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupulub produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustalaniemstanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów owartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy.

Art. 18.

1. Na podstawie zapisów na kontach księgi głównej sporządza się na koniec każdegookresu sprawozdawczego, nie rzadziej niż na koniec miesiąca, zestawienieobrotów i sald, zawierające:

1) symbole lub nazwy kont,

2) salda kont na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obroty za okres sprawozdawczyi narastająco od początku roku obrotowego oraz salda na koniecokresu sprawozdawczego,

3) sumę sald na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obrotów za okres sprawozdawczyi narastająco od początku roku obrotowego oraz sald na koniecokresu sprawozdawczego.Obroty tego zestawienia powinny być zgodne z obrotami dziennika lub obrotamizestawienia obrotów dzienników częściowych.

2. Co najmniej na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych sporządza się zestawieniasald wszystkich kont ksiąg pomocniczych, a na dzień inwentaryzacji - zestawieniasald inwentaryzowanej grupy składników aktywów.

Art. 19.

1. Wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz), potwierdzony ich inwentaryzacją,sporządzają jednostki, które uprzednio nie prowadziły ksiąg rachunkowychw sposób określony ustawą. W pozostałych jednostkach rolę inwentarzaspełnia zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej oraz zestawienia saldkont ksiąg pomocniczych sporządzone na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych.

2. Pozycje inwentarza sporządzonego przez jednostki, które nie prowadziłyuprzednio ksiąg rachunkowych, powinny stanowić odpowiedniki lub rozwinięciaposzczególnych pozycji bilansu otwarcia. Składniki aktywów i pasywówwycenia się w inwentarzu według zasad określonych w rozdziale 4.

Art. 20.

1. Do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postacizapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym.

2. Podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzającedokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

1) zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów,

2) zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom,

3) wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

3. Podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowodyksięgowe:

1) zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych,które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione,

2) korygujące poprzednie zapisy,

3) zastępcze - wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowoduźródłowego,

4) rozliczeniowe - ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriówklasyfikacyjnych.

4. W przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcychdowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanieoperacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonychprzez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyćoperacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiemod towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności.

5. Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera za równoważne zdowodami źródłowymi uważa się zapisy w księgach rachunkowych, wprowadzaneautomatycznie za pośrednictwem urządzeń łączności, komputerowych nośnikówdanych lub tworzone według algorytmu (programu) na podstawie informacjizawartych już w księgach, przy zapewnieniu, że podczas rejestrowaniatych zapisów zostaną spełnione co najmniej następujące warunki:

1) uzyskają one trwale czytelną postać zgodną z treścią odpowiednich dowodówksięgowych,

2) możliwe jest stwierdzenie źródła ich pochodzenia oraz ustalenie osoby odpowiedzialnejza ich wprowadzenie,

3) stosowana procedura zapewnia sprawdzenie poprawności przetworzeniaodnośnych danych oraz kompletności i identyczności zapisów,

4) dane źródłowe w miejscu ich powstania są odpowiednio chronione, w sposóbzapewniający ich niezmienność, przez okres wymagany do przechowywaniadanego rodzaju dowodów księgowych.

Art. 21.

1. Dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkachnaturalnych,

4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą -także datę sporządzenia dowodu,

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjętoskładniki aktywów,

6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgachrachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu wksięgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za tewskazania.

7) (skreślony).

1a. Można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w ust. 1pkt 5 i 6, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów lub techniki dokumentowaniazapisów księgowych.

2. Wartość może być w dowodzie pominięta, jeżeli w toku przetwarzania w rachunkowościdanych wyrażonych w jednostkach naturalnych następuje ich wycena,potwierdzona stosownym wydrukiem.

3. Dowód księgowy opiewający na waluty obce powinien zawierać przeliczenie ichwartości na walutę polską według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzeniaoperacji gospodarczej. Wynik przeliczenia zamieszcza się bezpośrednio nadowodzie, chyba że system przetwarzania danych zapewnia automatyczne przeliczeniewalut obcych na walutę polską, a wykonanie tego przeliczenia potwierdzaodpowiedni wydruk.

4. Jeżeli dowód nie dokumentuje przekazania lub przejęcia składnika aktywów,przeniesienia prawa własności lub użytkowania wieczystego gruntu albo nie jestdowodem zastępczym, podpisy osób, o których mowa w ust. 1 pkt 5, mogą byćzastąpione znakami zapewniającymi ustalenie tych osób. Podpisy na dokumentachubezpieczenia i emitowanych papierach wartościowych mogą być odtworzonemechanicznie.

5. Na żądanie organów kontroli lub biegłego rewidenta należy zapewnić wiarygodneprzetłumaczenie na język polski treści wskazanych przez nich dowodów, sporządzonychw języku obcym.

Art. 22.

1. Dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiemoperacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21, oraz wolne od błędów rachunkowych. Niedopuszczalnejest dokonywanie w dowodach księgowych wymazywania i przeróbek.

2. Błędy w dowodach źródłowych zewnętrznych obcych i własnych można korygowaćjedynie przez wysłanie kontrahentowi odpowiedniego dokumentu zawierającegosprostowanie, wraz ze stosownym uzasadnieniem, chyba że inne przepisystanowią inaczej.

3. Błędy w dowodach wewnętrznych mogą być poprawiane przez skreślenie błędnejtreści lub kwoty, z utrzymaniem czytelności skreślonych wyrażeń lub liczb,wpisanie treści poprawnej i daty poprawki oraz złożenie podpisu osoby do tegoupoważnionej, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Nie można poprawiaćpojedynczych liter lub cyfr.

4. Jeżeli jedną operację dokumentuje więcej niż jeden dowód lub więcej niż jedenegzemplarz dowodu, kierownik jednostki ustala sposób postępowania z każdymz nich i wskazuje, który dowód lub jego egzemplarz będzie podstawą do dokonaniazapisu.

Art. 23.

1. Zapisów w księgach rachunkowych dokonuje się w sposób trwały, bez pozostawianiamiejsc pozwalających na późniejsze dopiski lub zmiany. Przy prowadzeniuksiąg rachunkowych przy użyciu komputera należy stosować właściwe proceduryi środki chroniące przed zniszczeniem, modyfikacją lub ukryciem zapisu.

2. Zapis księgowy powinien zawierać co najmniej:

1) datę dokonania operacji gospodarczej,

2) określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącegopodstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się ona od daty dokonaniaoperacji,

3) zrozumiały tekst, skrót lub kod opisu operacji, z tym że należy posiadać pisemneobjaśnienia treści skrótów lub kodów,

4) kwotę i datę zapisu,

5) oznaczenie kont, których dotyczy.

3. Zapisów dotyczących operacji wyrażonych w walutach obcych dokonuje się wsposób umożliwiający ustalenie kwoty operacji w walucie polskiej i obcej.

4. Zapisy w dzienniku i na kontach księgi głównej powinny być powiązane ze sobąw sposób umożliwiający ich sprawdzenie.

5. Zapisy w księgach rachunkowych powinny być dokonane w sposób zapewniającyich trwałość, przez czas nie krótszy od wymaganego do przechowywaniaksiąg rachunkowych.

Art. 24

1. Księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalniei bieżąco.

2. Księgi rachunkowe uznaje się za rzetelne, jeżeli dokonane w nich zapisy odzwierciedlająstan rzeczywisty.

3. Księgi rachunkowe uznaje się za prowadzone bezbłędnie, jeżeli wprowadzonodo nich kompletnie i poprawnie wszystkie zakwalifikowane do zaksięgowania w danym miesiącu dowody księgowe, zapewniono ciągłość zapisów oraz bezbłędnośćdziałania stosowanych procedur obliczeniowych.

4. Księgi rachunkowe uznaje się za sprawdzalne, jeżeli umożliwiają stwierdzeniepoprawności dokonanych w nich zapisów, stanów (sald) oraz działania stosowanychprocedur obliczeniowych, a w szczególności:

1) udokumentowanie zapisów pozwala na identyfikację dowodów i sposobuich zapisania w księgach rachunkowych na wszystkich etapach przetwarzaniadanych,

2) zapisy uporządkowane są chronologicznie i systematycznie według kryteriówklasyfikacyjnych umożliwiających sporządzenie obowiązujących jednostkęsprawozdań finansowych i innych, sprawozdań, w tym deklaracjipodatkowych oraz dokonanie rozliczeń finansowych,

3) w przypadku prowadzenia ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera zapewnionajest kontrola kompletności zbiorów systemu rachunkowości orazparametrów przetwarzania danych,

4) zapewniony jest dostęp do zbiorów danych pozwalających, bez względu nastosowaną technikę, na uzyskanie w dowolnym czasie i za dowolnie wybranyokres sprawozdawczy jasnych i zrozumiałych informacji o treści zapisówdokonanych w księgach rachunkowych.

5. Księgi rachunkowe uznaje się za prowadzone bieżąco, jeżeli:

1) pochodzące z nich informacje umożliwiają sporządzenie w terminie obowiązującychjednostkę sprawozdań finansowych i innych, sprawozdań, wtym deklaracji podatkowych oraz dokonanie rozliczeń finansowych,

2) zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej są sporządzane przynajmniejza poszczególne okresy sprawozdawcze, nie rzadziej niż na koniec miesiąca,w terminie, o którym mowa w pkt 1, a za rok obrotowy - nie później niżdo 85 dnia po dniu bilansowym,

3) ujęcie wpłat i wypłat gotówką, czekami i wekslami obcymi oraz obrotu detalicznegoi gastronomii następuje w tym samym dniu, w którym zostałydokonane.

Art. 25.

1. Stwierdzone błędy w zapisach poprawia się:

1) przez skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniemczytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty;poprawki takie muszą być dokonane jednocześnie we wszystkich księgachrachunkowych i nie mogą nastąpić po zamknięciu miesiąca lub

2) przez wprowadzenie do ksiąg rachunkowych dowodu zawierającego korektybłędnych zapisów, dokonywane tylko zapisami dodatnimi albo tylko ujemnymi.

2. W razie ujawnienia błędów po zamknięciu miesiąca lub prowadzenia ksiąg rachunkowychprzy użyciu komputera, dozwolone są tylko korekty dokonane wsposób określony w ust. 1 pkt 2.  


powrót do spisu treści

1 Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich:

1) dyrektywy 2001/65/WE z dnia 27 września 2001 r. zmieniającej dyrektywy 78/660/EWG,

83/349/EWG oraz 86/635/EWG w zakresie zasad oceny rocznych i skonsolidowanych sprawozdańfinansowych niektórych rodzajów spółek a także banków oraz innych instytucji finansowych(Dz.Urz. WE L 283 z 27.10.2001),

2) dyrektywy 2003/38/WE z dnia 13 maja 2003 r. zmieniającej dyrektywę 78/660/EWG w sprawierocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek w odniesieniu do kwot wyrażonychw euro (Dz.Urz. WE L 120 z 15.05.2003),

3) dyrektywy 2003/51/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającej dyrektywy 78/660/EWG,

83/349/EWG, 86/635/EWG oraz 91/674/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdańfinansowych niektórych rodzajów spółek, banków i innych instytucji finansowych orazzakładów ubezpieczeń (Dz.Urz. WE L 178 z 17.07.2003).Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - zdniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszeniatych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.


Polecamy produkty dla firm

PRZYDATNE LINKI