Coraz większą popularnością cieszy się zapewnienie załodze możliwości korzystania z prywatnej opieki medycznej. Często pracodawcy oferują taką opiekę pracownikom, którzy przepracowali w firmie określony czas, lub też wykazują się ponadprzeciętnymi efektami wykonywanej pracy.
Ciągły rozwój rynku usług medycznych i powstawanie coraz większej ilości prywatnych klinik pozwalają pracodawcom na wybór placówki, która w pełni odpowiadać będzie ich oczekiwaniom i stawianym wymaganiom.
Decydując się na zapewnienie pracownikom takiej _ niepieniężnej _ formy wynagradzania, osoba odpowiedzialna ze strony pracodawcy za wybór określonego usługodawcy przede wszystkim powinna zwrócić uwagę na dostępność usług medycznych - zarówno w sensie geograficznym - a zatem liczbę placówek i ich położenie, dostęp do danej kliniki również w innych miastach lub możliwość korzystania z firm partnerskich, jak również możliwość korzystania z usług medycznych w szeroko określonych godzinach - najlepiej zaś oczywiście, całodobowy dostęp.
Ważny będzie również zakres świadczonych usług, ilość personelu, którym dysponuje dana placówka, oraz szybkość wykonywania oferowanych badań i zabiegów.
Podpisując, jako pracodawca, umowę, musimy pamiętać o możliwie dokładnym i konkretnym określeniu warunków, na jakich świadczone będą usługi oraz w jaki sposób będą dokonywane płatności rozliczanie usług. Warto również uregulować kwestie dotyczące okresu, na jaki zawierana jest umowa oraz sposób jej ewentualnego przedłużenia lub przedterminowego rozwiązania, o ile dana placówka nie spełni wymaganych i określonych w zawartej umowie oczekiwań.
Do umowy zwykle załączona jest lista pracowników, których pracodawca zamierza objąć świadczonymi przez placówkę usługami, oraz zakres usług w odniesieniu do konkretnego pracownika - tzw. pakiety medyczne. Pakiety te różnią się między sobą ilością i rodzajem oferowanych usług oraz uzależnioną od tego ceną, określoną zwykle w sposób ryczałtowy.
Zapewniając pracownikom prywatną opiekę medyczną, pracodawca spełniając określone warunki ma prawo wliczyć związane z tym wydatki w koszty uzyskania przychodu firmy. Takie stanowisko potwierdzone zostało przez większość organów skarbowych. W interpretacji z 4 stycznia 2008 r. (IP-PB3-423-356/07-2/GJ) Minister Finansów stwierdził, iż od 1 stycznia 2007 r. brak jest wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków poniesionych na finansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników, co oznacza, że wydatki ponoszone przez pracodawcę mogą stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów.
Kwalifikowane są one do kosztów na podstawie generalnej zasady poniesienia w celu osiągnięcia przychodów albo zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
Organy skarbowe uznają zwykle, że wydatki ponoszone przez firmę na zapewnienie pracownikom opieki medycznej, mają wpływ na poprawę stanu ich zdrowia, w konsekwencji ograniczając poziom spowodowanej chorobą absencji w pracy i podwyższając efektywność wykonywanej pracy. Ponoszone przez pracodawcę wydatki związane są zatem pośrednio z przychodami firmy z prowadzonej działalności gospodarczej, a więc stanowią koszty uzyskania przychodu.
Mniej jednolite jest natomiast stanowisko organów skarbowych *w odniesieniu do tego, czy pracownicy, którym firma zapewnia opiekę medyczna, *powinni świadczenie pracodawcy uznawać za przychód ze stosunku pracy, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Większość organów skarbowych od dłuższego czasu przedstawia stanowisko, w którym uznaje, że samo jedynie postawienie do dyspozycji pracownika pakietu świadczeń medycznych, nawet, jeśli w danym okresie czasu nie korzysta on z usług, wchodzących w skład pakietu, stanowi przychód pracownika.
Prezentowane przez urzędy skarbowe jest także inne stanowisko. Część z nich uważa, że dopiero w przypadku, kiedy uprawniony usługobiorca skorzysta z oferowanych usług, powstanie po jego stronie możliwy do wykazania przychód. Stanowisko takie wydaje się również potwierdzać linia orzecznicza. Z kilku ostatnich wyroków sądów administracyjnych wynika, że jeśli opłaconego ryczałtowo świadczenia medycznego nie da się zidentyfikować oraz przyporządkować do konkretnego pracownika, nie istnieje możliwość ustalenia dla konkretnych pracowników kosztów przychodów uzyskanych z tytułu finansowania przez pracodawcę usług medycznych (m.in. wyrok WSA w Warszawie z 19 stycznia 2009, III SA/Wa 1916/08, wyrok WSA w Warszawie z 11 września 2008 r., III SA/Wa 475/08). Z uwagi jednak na fakt, iż ten sam sąd w wyroku z 29 września 2008 r. (III SA/Wa 1356/08) wskazał, że takie świadczenia podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bezpieczniejszym wyjściem będzie uznanie świadczeń z tytułu opieki medycznej za opodatkowane PIT.
Pamiętać również należy, że konsekwencją opodatkowania przychodów pracowników z tytułu takich świadczeń, zgodnie z ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych, będzie obowiązek pracodawcy odprowadzenia od nich składek ZUS.