Jeżeli ubezpieczony nie jest w stanie zdobyć dokumentu potwierdzającego zatrudnienie, przy ustalaniu prawa do świadczeń emerytalno-rentowych oraz ich wysokości może przedstawić zeznań dwóch świadków oraz oświadczenia, że nie ma możliwości przedstawienia *dowodu **pisemnego. *
Przedstawienie dowodu w postaci zeznań świadków dopuszcza się w przypadku braku dowodów potwierdzających zatrudnienie przypadające przed 15 listopada 1991 r. wykonywane na terenie Państwa Polskiego, po ukończeniu 15 roku życia, w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu.
Konieczne oświadczenie
Aby taki dowód został dopuszczony, zainteresowany musi złożyć odpowiednie oświadczenie, które jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie nieprawdziwych zeznań. Musi w nim wskazać przyczyny niemożności przedstawienia dokumentacji i potwierdzenie, że wszystkie próby jej odnalezienia zostały wyczerpane, np.:
- dokumentacja potwierdzająca zatrudnienie (świadectwo pracy, legitymacja ubezpieczeniowa, zaświadczenia itp.) uległa zniszczeniu lub zagubieniu,
- zakład pracy uległ likwidacji,
- nie można odnaleźć archiwum itp.
Jeżeli zakład pracy istnieje, ale nie posiada dokumentacji byłych pracowników, należy dołączyć wydane przez niego zaświadczenie stwierdzające brak dowodów zatrudnienia.
W jakiej formie świadkowie składają zeznania?
Świadkowie mogą złożyć zeznania w formie pisemnej lub ustnie do protokołu w organie rentowym. Składają je również jak wnioskodawca pod rygorem odpowiedzialności karnej, który przewiduje karę do 3 lat pozbawienia wolności za składanie fałszywych zeznań. Zeznania podlegają ocenie ZUS z uwzględnieniem całokształtu zebranej dokumentacji.
Ważne:
Autorka jest specjalistką w zakresie emerytur i rent