Interpretacja podatkowa jest narzędziem przydatnym. Trzeba jednak wiedzieć, jak go najskuteczniej używać. Kiedy w budzącej wątpliwości podatnika sprawie lepiej jest napisać jeden wniosek, kiedy zaś kilka. W jaki sposób sformułować pytanie, by mieć jak największe szanse na korzystną odpowiedź. I w końcu - w jakich sytuacjach o interpretację zwracać się nie warto.
Przyjmijmy, że podatnik znajduje się w sytuacji, w której ma wątpliwość, czy powinien płacić podatek według stawki podstawowej czy też obniżonej. A może w ogóle nie musi zapłacić podatku? Oczywiście podatnik, co do zasady, będzie dążył do tego, aby nie płacić podatku w ogóle. W związku z tym w pierwszej kolejności powinien pytać właśnie o skutek dla siebie najkorzystniejszy.
W pierwszym wniosku o udzielenie interpretacji powinno się zatem znaleźć zapytanie, czy w danej sytuacji podatnik nie musi płacić podatku. Nie ma _ Wątpliwe jest, by urząd skarbowy na pytanie - „czy płacić podatek?” był skory odpowiedzieć „nie płacić”. _praktycznej potrzeby występowania z pytaniem, czy podatnik powinien płacić podatek wedle stawki podstawowej czy też obniżonej. W sytuacji, w której podatnik nie chciałby płacić podatku w ogóle, uzyskanie interpretacji, zgodnie z którą należałoby płacić podatek według stawki podstawowej czy też obniżonej, nic podatnikowi nie daje - organy podatkowe, co do zasady, nie będą kwestionowały tego, że podatnik płaci za wysokie podatki. Wątpliwe jest ponadto, aby urząd skarbowy na pytanie - „czy płacić podatek?” był skory odpowiedzieć „nie płacić”. W razie negatywnej odpowiedzi na pierwsze zapytanie powinno się postawić pytanie o możliwość zapłaty podatku według stawki obniżonej (można także rozważać zadanie takiego pytania w odrębnym wniosku - w razie negatywnej
odpowiedzi na pierwsze pytanie). Postawienie takiego pytania daje możliwość uzyskania interpretacji korzystnej dla podatnika. Ona zaś może realnie chronić podatnika i być mu przydatna w razie późniejszej zmiany stanowiska organu podatkowego.
Można zatem w tym miejscu sformułować tezę generalną, wskazującą na to, że wnioskodawcy powinni formułować pytania w taki sposób, aby w pierwszej kolejności wnosić o potwierdzenie najbardziej korzystnych dla siebie skutków podatkowych danej sytuacji, w dalszej kolejności (w następnych wnioskach) przedstawiając ewentualnie mniej korzystne dla siebie konsekwencje danego stanu rzeczy.
PRZECZYTAJ CAŁY ARTYKUŁ: