Pracodawca rozlicza wynagrodzenia ze stosunku pracy w miesiącu, za który sa one należne - nawet jeśli ich wypłata nastąpiła w miesiącu następnym.
Warunkiem takiego rozliczenia jest wypłacenie ich lub pozostawienie do dyspozycji pracownikom w terminie.
Tak samo zalicza sie w koszty świadczenia pieniężne dla pracowników, oraz opłacone składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracodawcę, a także składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
Inna sytuacja występuje w przypadku umów zleceń. Jako działalność wykonywana osobiście nie zaliczają się one do kosztów wynagrodzeń z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Oznacza to, że w zakresie wynagrodzeń wypłacanych z tytułu zawartych umów zleceń zastosowanie znajdzie metoda kasowa zaliczania do kosztów.
Będa więc one zaliczane w koszty uzyskania przychodów w miesiącu, w którym następuje faktyczna ich zapłata, a nie w miesiącu, którego dotyczą. Nie ma tu znaczenia terminowość dokonywanych wypłat.
Jak wyjaśnia w interpretacji prawa podatkowego dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, _ ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku świadczeń związanych z wypłatą wynagrodzenia z tytułu zawartych umów zleceń, zawęża prawo do ujęcia w poczet kosztów uzyskania przychodów, uznając jedynie świadczenia, które posiadają status wypłaconych, dokonanych lub postawionych do dyspozycji. _
_ Tym samym nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, wynagrodzeń pracowników tymczasowych z tytułu zawartych umów zleceń w miesiącu za który są należne, o ile nie zostaną w tym samym miesiącu wypłacone, dokonane lub postawione do dyspozycji tymczasowych pracowników. _
Tego rodzaju świadczenia mieszczą się bowiem w źródle określonym w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (działalność wykonywana osobiście).