Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą może wybierać spośród czterech metod rozliczania podatku. Zdecydowana większość wybiera rozliczenie na zasadach ogólnych, najmniej – kartę podatkową.
Przedsiębiorca może rozliczać się na zasadach ogólnych według skali 18 lub 32 proc., może wybrać podatek liniowy (19 proc. bez względu na wysokość dochodów), w formie karty podatkowej lub ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
Zasady ogólne – podatek progresywny
Jest to forma przeznaczona dla każdego, kto prowadzi działalność. Podstawą obliczenia jest dochód stanowiący różnicę między przychodami a kosztami ich uzyskania.
Jest to podatek progresywny, to znaczy, że stawka podatku jest uzależniona od dochodu. Ta forma opodatkowania jest najkorzystniejsza, gdy dochód nie przekracza 85 tys. zł rocznie i gdy działalność generuje dużo kosztów, które spowodują zmniejszenie podstawy opodatkowania, więc podatek będzie niższy.
Zobacz też: * *Wiceminister finansów: będziemy zmieniać i upraszczać stawki VAT
Podatek według skali pobierany jest w formie zaliczek, które przedsiębiorca wpłaca do urzędu skarbowego co miesiąc lub raz na kwartał do 20. dnia następnego miesiąca (lub kwartału).
Do zalet rozliczania na zasadach ogólnych należy to, że dochody można rozliczyć ze współmałżonkiem lub jako osoba samotnie wychowująca dzieci. Ponadto w danym roku podatkowym dochód przed opodatkowaniem można pomniejszyć o straty z poprzednich lat oraz o inne odliczenia. Istnieje także możliwość odliczenia kwoty wolnej od podatku, ulg na dzieci czy rehabilitacji.
Czytaj też: * *W urzędzie, przez internet lub telefon. Rejestrujemy jednoosobową działalność gospodarczą
Rozwiązanie to nie jest pozbawione wad. Najważniejsza polega na tym, że przychody z działalności łączą się z przychodami z innych źródeł, więc może dojść do sytuacji, że przekroczą one próg 85 tys. zł i wówczas od nadwyżki przedsiębiorca będzie płacił podatek w wysokości 32 proc.
To nie jest forma opodatkowania, która polubią osoby mające awersję do wypełniania różnych ewidencji, gdyż wymaga regularnego prowadzania ksiąg rachunkowych lub księgi przychodów i rozchodów.
Do końca kwietnia przedsiębiorcy muszą złożyć zeznanie podatkowe (PIT-36) za poprzedni rok.
Podatek liniowy
Jest pobierany w stałej wysokości 19 proc. i nie wzrośnie nawet przy bardzo wysokich dochodach (bariera 85 528 zł, która przy podatku progresywnym powoduje „wskoczenie” do wyższej skali, przy podatku liniowym nie jest żadnym ryzykiem). Podatek liniowy jest polecanym osobom najlepiej zarabiającym – powyżej 100 tys. zł rocznie. Jeśli przy tym uzyskują dochody także z innych źródeł (np. umowa o pracę), które są rozliczane według zasad ogólnych, podatek liniowy jest doskonałym rozwiązaniem.
Z podatku liniowego skorzystają nie tylko samozatrudnieni, lecz również wspólnicy w spółkach – pod warunkiem że wszyscy wspólnicy wybiorą tę samą metodę opodatkowania.
Ceną za stabilność jest brak możliwości stosowania jakichkolwiek ulg, ale też rozliczeń z małżonkiem i jako samotny rodzic.
Przy podatku liniowym nie ma obowiązku składania deklaracji w ciągu roku, konieczne jest rozliczenie osiągniętych dochodów w zeznaniu PIT-36L. Dochody z innych źródeł wykazywane są na innym formularzu – PIT-37 – i wówczas podatnik może korzystać z ulg i odliczeń.
Podstawa opodatkowania ustalana jest na podstawie ksiąg podatkowych prowadzonych przez podatnika.
Ryczałt ewidencjonowany
Jest to uproszczona forma opodatkowania przeznaczona dla przedsiębiorców, którzy w roku poprzedzającym rok podatkowy osiągnęli przychody nie wyższe niż 250 tys. euro. Wprawdzie ewidencja podatkowa jest tu mocno ograniczona, ale w pewnych sytuacjach podatnicy mogą być zobowiązani do prowadzenia wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i materialnych.
Czytaj też: * *Łatwiej legalnie sprzedawać ręcznie robione kolczyki lub udzielać korepetycji. Są pewne warunki
W odróżnieniu od wcześniej omówionych form opodatkowania, ryczałt jest płacony od przychodów, a nie dochodów.
Ryczałt nie jest przeznaczony dla wszystkich. Nie skorzystają z niego m.in. przedsiębiorcy prowadzący apteki, lombardy, kantory, handlujący częściami samochodowymi, pośrednicy finansowi, detektywi.
Stawki ryczałtu wynoszą odpowiednio: 20, 17, 8,5, 5,5 oraz 3 proc., i są uzależnione od rodzaju prowadzonej działalności.
Na przykład stawkę 20-procentową mogą stosować m.in. weterynarze, pielęgniarki, stomatolodzy, tłumacze.
Stawka 17-proc. przeznaczona jest, przykładowo, dla przedsiębiorców świadczących usługi parkingowe, hotelarskie, fotograficzne.
Najniższą 3-proc. stawką objęte są przychody w zakresie handlu, sprzedaż ryb z własnego połowu, działalności gastronomicznej (z wyjątkiem przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości powyżej 1,5 proc. alkoholu).
Podstawą naliczenia podatku jest wartość uzyskanego przychodu z firmy, niepomniejszonego o koszty jego uzyskania.
Ryczałtem nie mogą się rozliczać osoby, które pracują (bądź pracowały) na etacie i jednocześnie prowadzą firmę, wykonując te same usługi co pracodawca. Identyczne ograniczenie dotyczy podatku liniowego.
Czytaj też: * *Firma w domu. Może skończyć się na wysokich podatkach
Podatnik, który wybrał ryczałt, nie może rozliczyć się wspólnie z małżonkiem oraz na zasadach przewidzianych dla samotnych rodziców.
Karta podatkowa
Jest to najprostsza forma płacenia podatku. Podatnik musi prowadzić ewidencję zatrudnienia i przychodów pracowników (jeśli ich zatrudniają) i zbierać rachunki i faktury stwierdzające sprzedaż towarów i usług. Nie muszą natomiast prowadzić ksiąg podatkowych.
Podatnicy są ponadto zwolnieni z obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy.
Wysokość podatku fiskus określa w oparciu o dane dostarczone przez podatnika.
Karta podatkowa nie jest przeznaczona dla wszystkich przedsiębiorców. Skorzystają z niej ci, którzy prowadzą działalność m.in. gastronomiczną (pod warunkiem że nie sprzedają napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5 proc), w zakresie usług rozrywkowych, w zakresie handlu detalicznego wybranymi artykułami nieżywnościowymi.
Wyliczenie może wskazywać, że karta podatkowa jest przeznaczona dla szerokiego grona podatników, ale w rzeczywistości warunki spełniają przedstawiciele niewielu zawodów. W praktyce decydują się na nią rzemieślnicy.
Rozliczając się za pomocą karty, podatnik może zawiesić działalność lub zgłosić przerwę w jej prowadzeniu na co najmniej 10 dni, dzięki czemu podatek zostanie odpowiednio obniżony. Nie dotyczy to składek do ZUS, które muszą być opłacane niezależnie od zawieszenia działalności.
Dodajmy przy tym że składka zdrowotna do ZUS to jedyne odliczenie, które przysługuje podatnikowi. Inne ulgi nie przysługują.
Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez * *dziejesie.wp.pl