Składki pracownika delegowanego do Francji

W praktyce przyjmuje się, że wystarczającym wskaźnikiem jest 25 procent obrotów całkowitych, chociaż dopuszczalne są indywidualne przypadki, w których te obroty są niższe od 25 procent. Aby wielkość tych obrotów była miarodajna, należy badać ją na przestrzeni dłuższego okresu działalności firmy.

• Emigranci mają prawo odliczać zdrowotne
  • Kalkulator płac

Jeżeli dane przedsiębiorstwo nie osiąga obrotu w wysokości co najmniej 25 procent, rozpatrywane są dalsze kryteria, np. liczba pracowników, którzy zostali oddelegowani w stosunku do liczby pracowników w kraju, liczba umów realizowanych w państwie wysyłającym.

Przykład Dodaj wykresy do Twojej strony internetowej

Z treści pytania wynika, że spełnione są warunki umożliwiające uznanie pracowników firmy za pracowników wysłanych (delegowanych) oraz poświadczyć w ZUS formularze E 101, czyli:

• pracownik udaje się na polecenie swojego krajowego pracodawcy na terytorium drugiego państwa w celu wykonywania pracy na rzecz wysyłającego pracodawcy; wyjazd ma charakter przejściowy;
  • podstawę wyjazdu stanowi umowa zawarta pomiędzy pracodawcą krajowym a kontrahentem zagranicznym,
  • pracownik jest wynagradzany przez pracodawcę wysyłającego,
  • pracodawca wysyłający prowadzi na terytorium państwa wysyłającego swoją zwykłą (podstawową) działalność; dla oceny tej przesłanki bierze się pod uwagę, m.in.: miejsce siedziby zarządu przedsiębiorstwa, liczbę pracowników pracujących w państwie wysyłającym oraz za granicą, miejsce, w którym oddelegowani pracownicy są rekrutowani, miejsce, gdzie jest zawierana większość umów z klientami oraz obrót w typowym okresie rozliczeniowym osiągnięty w Polsce oraz w państwach członkowskich, do których dane przedsiębiorstwo deleguje swoich pracowników.

Składki należy opłacać do ZUS

Znajdź oddział ZUS!

Zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 1408/71 pracownik zatrudniony na terytorium państwa członkowskiego przez przedsiębiorstwo, w którym jest zwykle zatrudniony i przez które został skierowany do wykonywania pracy na terytorium innego państwa członkowskiego, podlega nadal ustawodawstwu pierwszego państwa członkowskiego, pod warunkiem że:

• 1) przewidywany okres wykonywania tej pracy nie przekracza 12 miesięcy oraz
  • 2) nie został on skierowany w miejsce innej osoby, której okres skierowania upłynął.

Fakt pozostawania w systemie zabezpieczenia społecznego kraju delegującego, dokumentowany jest formularzem E 101, wystawianym przez właściwą instytucję. W Polsce tą instytucją jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

• rozporządzenia Rady EWG nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników, osób prowadzących działalność na własny rachunek i członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. L149, celex: 31971R1408)
  • decyzja Komisji Administracyjnej nr 181 z 13 grudnia 2000 r. (Dz.U. L329, celex 32001D0891).

Autorka jest specjalistką w zakresie ubezpieczeń społecznych