Amortyzacja według stawek ustalonych indywidualnie jest zazwyczaj korzystniejsza, niż według minimalnych okresów amortyzacyjnych wynikających z ustawy. Umożliwia bowiem szybsze zaliczenie w koszty pełnej wartości środka trwałego i, dzięki temu, zmniejszenie obciążeń podatkowych. Możliwość ustalenia stawek indywidualnych dotyczy jednak tylko używanych lub ulepszonych środków trwałych, przyjętych do użytkowania po raz pierwszy.
Oznacza to, że jeśli przedsiębiorca wpisał środek trwały do ewidencji i rozpoczął jego amortyzowanie inną metodą (np. metodą liniową, według stawek ustawowych), nie może zmienić jej na korzystniejszą metodę stawek indywidualnych.
| Minimalne okresy amortyzacji przy stawkach indywidualnych | ||
|---|---|---|
| Środki trwałe z grup: 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków trwałych | Środki transportu | Budynki i budowle |
| 24 miesiące - gdy wartość początkowa nie przekracza 25 tys. zł | 30 miesięcy | 10 lat |
| 36 miesięcy - gdy wartość początkowa nie przekracza 50 tys. zł | ||
| 60 miesięcy w pozostałych przypadkach. |
Przy czym w przypadku budynków:
- dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 proc. - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dziesięć lat,
- dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione powyżej - dziesięć lat, z wyjątkiem trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem oraz kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż trzy lata.