Zgodnie z art. 509 kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r., Dz. U. 1964, nr 16 poz. 93, z późniejszymi zmianami w umowie przelewu zbywca (zwany także jako cedent) zobowiązuje się do przeniesienia na nabywcę (cesjonariusza) wierzytelności, która przysługuje mu w stosunku do określonej osoby trzeciej (dłużnika), na podstawie innego stosunku prawnego. Wraz z wierzytelnością na nabywcę przechodzą na nabywcę wszelkiej związane z nią prawa. Dla zawarcia takiej umowy co do zasady nie jest konieczna zgoda dłużnika, ani nawet jego wiedza o przelewie. W poprzez dokonanie umowy przelewu wierzytelności nabywca staje się stroną umowy zawartej między zbywcą a dłużnikiem (osobą trzecią), a zbywca przestaje być stroną tej umowy. Od tej chwili dłużnik jest zobowiazany do spełnienia świadczenia będącego przedmiotem wierzytelności (czyli np.: zapłaty określonej sumy pieniędzy) na rzecz nabywcy wierzytelności, nie zaś zbywcy.
