Czy słuszne jest stanowisko Podatnika, że po jego stronie kosztem sprzedaży Przedsiębiorstwa przez SPK, rozpoznawalnym proporcjonalnie do jego udziału w zysku SPK jest wartość początkowa poszczególnych składników Przedsiębiorstwa, wykazana w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych SPK, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych?
sygnatura: ILPB1/415-858/08-11/IM
autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
data: 2009-01-30
słowa kluczowe: | aport, działalność gospodarcza, koszty uzyskania przychodów, nieruchomości, przedsiębiorstwa, przychód, spółka komandytowa, spółka osobowa, środek trwały, wartość początkowa, wypłata udziałów, zbycie, zwrot udziałów, zwrot wkładów |
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani reprezentowanej przez Radcę Prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2008 r. (data wpływu 21 października 2008 r.), uzupełnionym w dniach 23 grudnia 2008 r. i 23 stycznia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży Przedsiębiorstwa przez spółkę komandytową - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży Przedsiębiorstwa przez spółkę komandytową.
W dniu 23 grudnia 2008 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o podobnej treści. W związku z tym pismem z dnia 7 stycznia 2009 r. nr ILPB1/415-858/08-2/IM, ILPB1/415-9/09-2/IM wezwano Wnioskodawczynię do wyjaśnienia, czy wniosek złożony w dniu 23 grudnia 2008 r. jest uzupełnieniem do wniosku złożonego w dniu 21 października 2008 r., czy stanowi odrębny wniosek indywidualny.
W odpowiedzi wskazano, że wniosek złożony w dniu 23 grudnia 2008 r. jest uzupełnieniem wniosku złożonego w dniu 21 października 2008 r.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wraz ze swoim bratem otrzyma w drodze darowizny od rodziców całe przedsiębiorstwo X ("Przedsiębiorstwo). Wraz z Przedsiębiorstwem na Wnioskodawczynię i jej brata zostaną przeniesione zobowiązania związane z prowadzeniem Przedsiębiorstwa.
W związku z planowaną restrukturyzacją prowadzonej działalności Wnioskodawczyni zamierza wspólnie ze swoim bratem wnieść Przedsiębiorstwo do spółki komandytowej (,,SPK). Wraz z Przedsiębiorstwem na SPK zostaną przeniesione zobowiązania związane z jego prowadzeniem. Wartość wkładu zostanie określona w umowie SPK na poziomie wartości rynkowej Przedsiębiorstwa.
Następnie SPK zamierza utworzyć samodzielnie lub z innymi podmiotami spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (,,SP. Z O.O. "), do której wniesie aportem Przedsiębiorstwo oraz związane z nim zobowiązania w zamian za udziały w SP. Z. O.O. o wartości nominalnej odpowiadającej wartości rynkowej przedsiębiorstwa z dnia wniesienia.
W dalszej kolejności SPK sprzeda swoje udziały w SP. Z. O.O. podmiotowi trzeciemu lub innemu udziałowcowi SP. Z. O.O. po cenie rynkowej z dnia zbycia.
Alternatywnie SPK sprzeda Przedsiębiorstwo po cenie rynkowej wyżej wymienionej SP. Z. O.O. lub inwestorowi zewnętrznemu.
W przyszłości Wnioskodawczyni planuje zmniejszyć wartość swojego wkładu w SPK i uzyskać częściowy jego zwrot.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży Przedsiębiorstwa przez spółkę komandytową.
Czy słuszne jest stanowisko Wnioskodawczyni, że po jej stronie kosztem sprzedaży Przedsiębiorstwa przez SPK, rozpoznawalnym proporcjonalnie do jej udziału w zysku SPK, jest wartość: początkowa poszczególnych składników Przedsiębiorstwa, wykazana w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych SPK, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych...
Zdaniem Wnioskodawczyni, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Przy czym, powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).
Z kolei stosownie do art. 24 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonanych od tych środków i wartości.
Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni stwierdza, że kosztem sprzedaży Przedsiębiorstwa przez SPK, rozpoznawalnym proporcjonalnie do udziału Wnioskodawczyni w zysku SPK, jest wartość początkowa poszczególnych składników Przedsiębiorstwa, wykazana w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych SPK, pomniejszona o sumę ewentualnych odpisów amortyzacyjnych.
Takie stanowisko, jak podaje Wnioskodawczyni, zajęli między innymi: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2008 r. (sygn. IPPB1/415-595/08-3/EC) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 23 czerwca 2008 r. (sygn. IBPB1/415-264/08/MW).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie - oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.
W myśl art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.
Obejmuje ono w szczególności:
Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które mogą być przedmiotem czynności prawnej. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych szczególnych unormowań odnoszących się do sprzedaży przedsiębiorstwa. W efekcie przy sprzedaży przedsiębiorstwa przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą mają co do zasady zastosowanie przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące zbycia składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjątek od powyższej zasady dotyczy wyłącznie tych składników przedsiębiorstwa, ze zbycia których przychód ustawa podatkowa zalicza do innych niż działalność gospodarcza źródła przychodów (np. przychód ze sprzedaży papierów wartościowych stanowi przychód z kapitałów pieniężnych chyba, że obrót papierami wartościowymi jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej).
Uzyskany ze sprzedaży przedsiębiorstwa przychód należy zatem z ww. zastrzeżeniem zaliczyć do wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy przychodem z działalności gospodarczej, są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:
Na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Natomiast w myśl z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
Jak wynika z powołanych przepisów, w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku trwałego kosztem uzyskania przychodów będzie wartość początkowa tych składników pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne, czyli kwota stanowiąca niezamortyzowaną część wartości tych środków trwałych.
Sposób ustalania dochodu ze sprzedaży poszczególnych składników przedsiębiorstwa uzależniony jest zatem od rodzaju składnika oraz od tego czy stanowi on element majątku trwałego czy też obrotowego przedsiębiorstwa.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.
Powyższą zasadę - w myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.
Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego przez Wnioskodawczynię własnego stanowiska w sprawie należy wskazać, że nie można zawężać pojęcia ,,sprzedaż przedsiębiorstwa" jedynie do zbycia majątku stanowiącego środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Zgodnie bowiem z ww. art. 551 ustawy Kodeks cywilny pojęcie ,,przedsiębiorstwo" obejmuje szeroki zakres składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.
Wnioskodawczyni wskazała poprawną metodykę ustalania kosztu uzyskania przychodów ze sprzedaży majątku zaliczanego do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w związku z czym stanowisko wyrażone we wniosku uznano za prawidłowe. Należy jednak pamiętać, że ustalając koszty uzyskania przychodów w przypadku zbycia przedsiębiorstwa nie można ograniczyć się tylko do ustalenia kosztu uzyskania przychodów ze sprzedaży majątku zaliczanego do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism urzędowych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Referencje