Czy można zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki związane z imprezami integracyjnymi, przyjęciami świąteczymi i imprezami rekreacyjno- sportowymi dla pracowników firmy?

sygnatura: 1401/BP-I/4210-51/07/IJ

autor: Izba Skarbowa w Warszawie

data: 2007-08-10

D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr. 8, poz. 60 z późn. zm.) w stanie prawnym obowiązującym do dnia 1 lipca 2007r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 27 maja 2005 r. wniesionego przez Spółkę na postanowienie z dnia 20 maja 2005 r. znak 1472/ROP1/423/120/106/05/AW Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie podatnika w związku z wyrokiem WSA z 13 lutego 2007r. sygn. akt III SA/Wa 4283/06

orzeka

- odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego Nr 1472/ROP1/423/120/106/05/AW z dnia 20 maja 2005 roku
- w części dotyczącej wydatków na imprezy pożegnalne dla pracowników przechodzących na emeryturę oraz spotkania wigilijne,uznać stanowisko Podatnika za uzasadnione w części dotyczącej wydatków na organizację imprez integracyjnych (o ile wydatki te spełniają warunki wynikające z przepisów art. 15 ust. 1 ustawy opdop).

UZASADNIENIE

Spółka złożyła pismem z dnia 14 kwietnia 2005 r. wniosek w sprawie o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika. Pytanie dotyczyło możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z imprezami okolicznościowymi dla pracowników firmy, takimi jak spotkania integracyjne, przyjęcia świąteczne i imprezy rekreacyjno ? sportowe. Wszystkie te wydatki, jak wskazała Spółka, ponoszone są przez pracodawcę ze środków obrotowych. W jej ocenie wydatki ww. stanowią koszty podatkowe.

W postanowieniu z dnia 20 maja 2005 r. znak 1472/ROP1/423/120/106/05/AW Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Na postanowienie to Spółka wniosła zażalenie pismem z dnia 27 maja 2005 roku.
W uzasadnieniu zażalenia Strona podnosi, iż przedmiotowe wydatki są racjonalnie poniesione i gospodarczo uzasadnione. Zdaniem Spółki pracownik dobrze zmotywowany dba o stałe podnoszenie efektywności oraz jakość pracy. Dobry klimat w firmie ma znaczący wpływ na osiągane przez spółkę wyniki a więc osiągany przychód. W związku z tym zostaje spełniony warunek z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy przy tym zaznaczyć, że związek między kosztem a przychodem nie musi mieć bezpośredniego charakteru. Dodatkowo Spółka uważa, że nieuprawnione jest stanowisko organu podatkowego, że wydatki te np. na spotkania integracyjne można zakwalifikować do działalności socjalnej w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Zdaniem Spółki są to imprezy dla wszystkich pracowników, w związku z czym stosowanie do brzmienia tego przepisu wydatków tych nie można uznać za poniesione na działalność socjalną. Argumentem przemawiającym za powyższym stanowiskiem jest treść art. 8 ust. 1 ustawy o działalności socjalnej, zgodnie z którym przyznawanie ulgowych świadczeń uzależnione powinno być od sytuacji materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu. Pogląd ten zdaniem Spółki ma uzasadnienie w wyroku z dnia 20 sierpnia 2001r. sygn. akt IPKN579/2000, w którym sąd wypowiedział się na temat wydatków na festyn. SN stwierdził, iż ustawa o ZFŚS nie upoważnia do tworzenia takich zasad podziału funduszu socjalnego, który pozostawałby w sprzeczności z jej art. 8 ust. 1 ustawy. Znaczenie ma kryterium socjalne, które prowadzi do wniosku, że jest wykluczone przyznawanie ulgowych świadczeń z funduszu ogółowi w tej samej wysokości. Tym samym może powstać zarzut, że pracodawca wydatkował środki funduszu niezgodnie z przepisami.
W świetle tego wyroku stanowisko organu podatkowego jest nieuprawnione. Skoro imprezy są organizowane dla ogółu pracowników to zasadnym jest sfinansowanie ich ze środków bieżących spółki a jako wydatki poniesione na rzecz pracowników powinny stanowić koszty podatkowe.

W wyniku analizy akt sprawy Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie sporne wydatki najczęściej przybierają formę imprez turystycznych, sportowych i kulturalnych co wskazuje na ich rekreacyjny charakter, bliski w swoim charakterze działalności socjalnej.
Działalność socjalna zgodnie z postanowieniami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych powinna być finansowana z utworzonego przez pracodawcę funduszu socjalnego. Wydatki pracodawcy na działalność socjalną o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
Natomiast wydatki na sfinansowanie spotkań integracyjnych pomimo, że nie mają charakteru wydatków socjalnych i nie zostały wymienione w art. 16 ust 1 ww. ustawy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów ponieważ nie jest możliwe wykazanie związku przyczynowo skutkowego pomiędzy takimi wydatkami a uzyskanymi przez spółkę przychodami.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Spółka zarzuciła decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie naruszenie art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy opdop. Zdaniem Spółki wszystkie wydatki opisane we wniosku spełniają określone w art. 15 art. 1 ustawy opdop przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Uzasadniając zarzut naruszenia art. 16 ust. 1 pkt 45 updop Skarżąca wskazała, że w przypadku finansowania przedmiotowych świadczeń ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych doszłoby do naruszenia przepisów uzfśc. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 tej ustawy przyznanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do skorzystania z funduszu. Skarżąca argumentowała, że w sposób ryczałtowy określała środki finansowe na organizacje danej imprezy pracowniczej. Tym samym sytuacja materialna pracownika nie miała wpływu na jego uprawnienia do wzięcia udziału w danej imprezie. W ocenie skarżącej kryterium ekonomiczne przesądzało o poniesieniu przez nią omawianych wydatków.
Mając powyższe na uwadze, Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej podtrzymał argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

Wyrokiem z dnia 13 lutego 2007 r. sygn. akt III SA /Wa 4283/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.
Zdaniem Sądu zaspokojenie przez pracodawcę bytowych, kulturalnych potrzeb pracowników wiąże się z prowadzoną przez pracodawcę działalnością gospodarczą. Działania, które służą pracownikom, i są podejmowane przede wszystkim ze względu na interes pracodawcy nie można zaliczyć do działalności socjalnej. Wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez integracyjnych należy traktować jako wydatki ponoszone na rzecz pracowników.
Nie oznacza to jednak automatycznej ich kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów.Spotkanie polegające na konsumpcji czy też rekreacji sportowej nie będzie kosztem uzyskania przychodów. Takiego spotkania powinien wynikać cel motywacyjno- integracyjny dla pracowników a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. Przykładem może być nagradzanie na takim spotkaniu osób, którzy wyróżniają się w trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych.
W ocenie Sądu, to może niewątpliwie wpływać pozytywnie na pracowników, wskazywać im, że pracodawca za sumienną i bardziej efektywną pracę nagradza ich. Cel działania podatnika nie może być więc bezinteresowny.
Na gruncie rozpoznawanej sprawy zdaniem Sądu, odnośnie imprez integracyjnych jest możliwość zaliczania ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów, jednak pracodawca musi położyć szczególny nacisk na motywacyjny charakter imprezy. Niemniej jednak, jak stwierdzono w wyroku, nie powinno się przyjmować generalnie, że w każdym przypadku omawiane wydatki stanowią lub nie koszty podatkowe. Konkretne okoliczności faktyczne danej sprawy będą bowiem mogły decydować o podatkowej kwalifikacji wydatków.
Odnośnie pozostałych wydatków na spotkania związane z odejściem danej osoby na emeryturę czy też spotkania wigilijne, w ocenie Sądu, nie mają one związku z przychodem a zatem są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Tego typu spotkania wynikają ze zwyczaju, tradycji obchodzenia świąt i nie są to koszty podatkowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z aktami sprawy oraz uwzględnieniu przepisów art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, zgodnie z którymi ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu WSA (III SA/Wa 4283/06 z 13 lutego 2007r.) wiążą organ, którego działanie było przedmiotem zaskarżenia, stwierdza co następuje:

Stanowisko wyrażone we wniosku z dnia 14 kwietnia 2005 r., iż wszystkie wydatki związane z imprezami okolicznościowymi dla pracowników, m.in. spotkania integracyjne, przyjęcia świąteczne, pożegnania osób przechodzących na emeryturę i imprezy rekreacyjno sportowe dla pracowników można zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.
Zgodne z wyrokiem Sądu jest stanowisko Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego wyrażone w zaskarżonym postanowieniu, iż spotkania wigilijne oraz związane z odejściem danej osoby na emeryturę jako nie dający się powiązać nawet w sposób pośredni z przychodem nie stanowią koszty uzyskania przychodów.
Nieuprawnione jest stanowisko Naczelnika Urzędu zawarte w zaskarżonym postanowieniu, iż wymienione przez Podatnika wydatki spełniają warunki zawierające się w definicji działalności socjalnej w rozumieniu ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w związku z czym powinny być sfinansowane ze środków tego funduszu i wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy opdop.
Zgodnie z oceną zawartą w przedmiotowym wyroku WSA ? ?te działania, które służą pracownikom, ale są podejmowane przede wszystkim ze względu na interes pracodawcy i wiążą się z prowadzoną działalnością gospodarczą nie można zaliczyć do działalności socjalnej. Działalność socjalna jest wykonywana wtedy, gdy ma na względzie interes pracownika a nie w przypadku kiedy pracodawca podejmuje działania na rzecz pracownika ale ze względu na swój interes ekonomiczny?.
Wydatki na spotkania integracyjne sfinansowane ze środków obrotowych mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych o ile zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów oraz mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą a więc jeżeli spełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy opdop.
Uzasadnione jest stanowisko Podatnika, iż aby wydatek mógł być kosztem uzyskania przychodów, nie musi mieć bezpośredniego związku z uzyskanymi przychodami.
Jeżeli przedmiotowe wydatki mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą (podatnikiem), a przez to zwiększenie efektywności ich pracy, powodują nawet w sposób pośredni lepszą bardziej wydajną pracę, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika ? należy uznać, iż istnieje związek o którym mowa ww. przepisie prawa. Jeżeli spotkanie takie nie przyjmie takiego celu a ?polega tylko na konsumpcji lub przebywaniu w swojej obecności jako cel sam w sobie? (patrz przedmiotowy wyrok WSA str. 12) w takim przypadku nie można przyjąć, iż wydatek taki ma związek z przychodem, wobec czego nie stanowi on kosztu uzyskania przychodów.
W oparciu o powyższe orzeczono jak na wstępie.