Czy do przekazywanych nieodpłatnie gadżetów reklamowych (kubki, kalendarze, długopisy, smycze itp. z logo firmy) ma zastosowanie przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r Nr 54, poz. 654 ze zm.) ?

sygnatura: II-2/4218-0004/07/Int/AZB

autor: Izba Skarbowa w Łodzi

data: 2007-05-15

Wnioskiem z dnia 4 stycznia 2007 r. Spółka wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź ? Widzew o udzielenie informacji w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).Spółka w ww. wniosku zwróciła się z zapytaniem, czy do przekazywanych nieodpłatnie gadżetów reklamowych (kubki, kalendarze, długopisy, smycze itp. z logo firmy) ma zastosowanie przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).W ocenie Spółki ww. towary na których umieszczone jest logo firmy są rozprowadzane w związku z prowadzoną działalnością w celu osiągnięcia przychodów, wobec czego stanowią koszt uzyskania przychodów w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Postanowieniem z dnia 02.03.2007r. Nr II/423/2/07 Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź ?Widzew uznał stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku za nieprawidłowe. Stwierdził, iż zgodnie z definicją kosztów, wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r.- zmiana ustawą z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1.W związku ze zmianą od dnia 1 stycznia 2007 r. przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy podatkowej nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: ?kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych?. Wydatki na reklamę stanowią koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości, jednakże podkreślić należy, iż niezdefiniowane zostały w powyższej ustawie pojęcia; ?reklama? i ?reprezentacja?.

W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź ?Widzew mając na uwadze stan prawny obowiązujący od dnia 1 stycznia 2007 r. zaliczenie wydatków za zakup gadżetów z logo firmy, jak kalendarze, długopisy, kubki itp. do kosztów uzyskania przychodów będzie uzależnione od charakteru i celu wręczenia takiego upominku. Jeżeli przedmioty zawierające logo firmy będą wręczane w celu reklamy to wydatki na ich zakup będą stanowiły koszty podatkowe, jeżeli zaś będą wręczane w ramach upominków reprezentacyjnych, to wydatki na ich nabycie nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Organu I instancji podatnik powinien każdorazowo dokonać oceny, jaki charakter miały wydatki na zakup gadżetów z logo firmy - reprezentacyjny czy reklamowy, z uwagi na to, iż to podatnik decyduje o sposobie klasyfikacji kosztów i to on ponosi odpowiedzialność za zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Pismem z dnia 07.03.2007r. Strona wniosła zażalenie na ww. postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zarzucając naruszenie:

• art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez niewłaściwą interpretację,
• art. 187 ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez naruszenie zasady obiektywnej oceny stanu faktycznego i zgromadzonego materiału dowodowego.

Strona wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia i uznanie, iż w przedstawionym stanie faktycznym zasadnym jest uznanie, że wręczanie gadżetów reklamowych z logo firmy w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest jednym ze środków wyrazu reklamy przedsiębiorstwa mającej na celu:

• poszerzenie wiedzy nabywców względnie przyszłych nabywców o towarach handlowych firmy,
• osiągniecie zwiększenia przychodów firmy,
• utrwalenie u nabywców znaku firmowego zawartego w logo jako odniesienie do jakości oferowanych towarów.

Gadżety reklamowe z umieszczonym na nich logo firmy(nazwa firmy, adres nr tel. strona internetowa) wręczane są klientom względnie potencjalnym klientom na wszelkiego rodzaju zorganizowanych imprezach reklamowych (targi, wystawy, seminaria) oraz przy nabywaniu przez kontrahentów towarów.

Postanawiając jak w sentencji Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zważył, co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) ?kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1?. Art. 16 ust. 1 pkt 28 powyższej ustawy w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 stycznia 2007r. stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, ?kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych?. A zatem będą stanowiły koszty uzyskania przychodów wydatki na reklamę, o ile spełniony zostanie warunek wynikający z art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.Reklamą jest działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Prowadzona być może poprzez rozpowszechnianie informacji o towarach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś.Reklama nie musi dotyczyć wyłącznie usługi czy towarów, ale także jakiejś marki czy też samej firmy.

Jednocześnie w literaturze podatkowej często stwierdza się, że reklama oznacza wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcenia ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego.Podkreślenia wymaga fakt, że reklama składa się z dwóch elementów - informacji i elementu wartościującego, który ma zachęcić do zakupu reklamowanego produktu. Reklamą są działania celowo kształtujące popyt na dane towary lub usługi, markę czy firmę, poprzez rozpowszechnianie wiedzy o nich oraz działania mające na celu zachęcenie potencjalnych nabywców towarów i usług do ich zakupu czy klientów firmy do skorzystania z ich usług.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że o fakcie czy określone wydatki poniesione na zakup gadżetów, o których mowa na wstępie niniejszej decyzji, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów jako wydatki reklamowe czy też nie, obecnie decyduje charakter i cel wręczenia takiego gadżetu.Poniesione wydatki na wspomniane gadżety nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów gdy np. wręczenie takich gadżetów kontrahentowi następuje w ramach utrzymywania lub ułatwiania kontaktów handlowych. Natomiast gdy upominki takie będą wręczane klientom np. w ramach sprzedaży premiowej, tj. przy zakupie określonej ilości konkretnego towaru, nic nie stoi na przeszkodzie aby wydatki na ich nabycie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wobec powyższego, jak słusznie zauważył organ I instancji, podatnik każdorazowo powinien dokonać oceny, jaki charakter miały wydatki na zakup gadżetów z logo firmy-reprezentacyjny czy reklamowy. Jeżeli przekazanie przez Spółkę gadżetów spełnia wyżej opisane znamiona reklamy, to wydatki poniesione na nabycie tych gadżetów stanowią koszty uzyskania przychodów podatnika, oczywiście pod warunkiem, że zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.Podkreślić należy, iż to podatnik decyduje o sposobie klasyfikacji kosztów i to on ponosi odpowiedzialność za prawidłowe zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że w każdym wypadku wydatki poniesione na zakup gadżetów reklamowych typu kubki, kalendarze, długopisy, smycze z logo firmy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, zdaniem organu odwoławczego, wbrew zarzutom strony, przy wydaniu przedmiotowego postanowienia nie doszło do naruszenia przepisu art. 187 ustawy - Ordynacja podatkowa zgodnie z którym : ?Organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy?W przedmiotowej sprawie mając na uwadze treść przepisu art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa - organ I Instancji wydając postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, że dokonanie danej czynności spełnia znamiona reklamy, czy też reprezentacji. Organ podatkowy nie dokonuje przy w tym zakresie żadnych ustaleń, w szczególności nie prowadzi postępowania dowodowego, które mogłoby doprowadzić do ustalenia stanu faktycznego odmiennego od przedstawionego przez podatnika. Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Ponadto nadmienia się, iż stosownie do art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika.