Czy kwotę czynszu za najem samochodu osobowego (nie stanowiącego składnika majątku Spółki), jeżeli zawarta umowa nie jest umową leasingu, o której mowa w art. 17a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bez ograniczeń wynikających z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 tej ustawy?
sygnatura: BD-P/423?6/06/Z
autor: Izba Skarbowa w Poznaniu
data: 2000-07-21
| słowa kluczowe: | czynsz, koszty uzyskania przychodów, najem, samochód osobowy, użytkowanie (używanie) |
Pismem z dnia 18 stycznia 2006r. Spółka z o. o. z siedzibą w Poznaniu zwróciła się z wnioskiem o udzielenie, w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.
Wniosek ten został, na wezwanie organu podatkowego pierwszej instancji, uzupełniony, pismem z dnia 15 marca 2006r.
Wątpliwości Spółki budziła kwestia zaliczenia kwoty czynszu za najem samochodu osobowego (nie stanowiącego składnika majątku Spółki) do kosztów uzyskania przychodów. Podatnik wskazał, że zawarta umowa nie jest umową leasingu, o której mowa w art. 17a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zdaniem Spółki, wydatek z tego tytułu jest objęty dyspozycją przepisu art. 15 ust. 1 i na jego podstawie stanowi koszt podatkowy. Ograniczenia wynikające natomiast z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 tej ustawy obejmują koszty związane z używaniem samochodu osobowego takie jak zakup paliwa, naprawy, konserwacje itp., do tego rodzaju kosztów, zdaniem Podatnika, wydatek z tytułu czynszu nie należy.
Postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2006r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Wilda uznał za nieprawidłowy pogląd Podatnika wyrażony we wniosku z dnia 18 stycznia 2006r.
Organ podatkowy, powołując przepisy art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozstrzygnął, iż z uwagi na fakt, że wydatki z tytułu czynszu za najem samochodu osobowego (umowa najmu nie zawiera cech umowy leasingu) stanowią opłatę za możliwość korzystania z tego samochodu, to wydatki te, podobnie jak pozostałe (tzw. typowe) wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego (zakup paliwa, naprawy itp.), należy uznać za koszty związane z używaniem samochodu osobowego. Wobec powyższego podlegają ograniczeniom wynikającym ze wskazanego wyżej przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy podatkowej.
Na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Wilda, Spółka wniosła zażalenie, w którym podtrzymała swoje stanowisko przedstawione w złożonym zapytaniu, wskazując, iż jest ono zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego oraz cyt.: ?interpretacjami Organów Podatkowych i Skarbowych?.
Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Spółki, postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Wilda oraz zażalenia Podatnika, zauważam:
W opisanym stanie faktycznym spór dotyczy uznania wydatku z tytułu czynszu za najem samochodu osobowego, za koszt uzyskania przychodów, z pominięciem normy prawnej wynikającej z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wypowiadając się w tej kwestii, uznać należy, iż zarówno argumentacja jak i zarzuty Strony podniesione w zażaleniu na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Wilda, nie znajdują oparcia w powoływanych wyżej przepisach prawa podatkowego.
Organ drugiej instancji podziela zatem stanowisko przedstawione w zaskarżonym postanowieniu.
Odnosząc się natomiast do zarzutów podniesionych w zażaleniu, stwierdzam:
Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30 z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika ? w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Sposób prowadzenia ewidencji - w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych nie należących do składników majątku podatnika ? został szczegółowo określony w przepisie art. 16 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przebieg pojazdu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy, powinien być udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodu osobowego nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.
Z przepisu powyższego wynika, że ponoszone przez podatnika wydatki z tytułu używania samochodu osobowego, nie stanowiącego składnika majątku podatnika, należy w okresie rozliczeniowym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie dowodów poniesienia tych wydatków, jednakże wyłącznie do wysokości wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu tego pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, wynikającej z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.
W opinii organu podatkowego drugiej instancji, raty płacone przez Spółkę z tytułu czynszu za najem, są wydatkami ponoszonymi w związku z używaniem samochodu. Wskazuje na to wykładnia językowa ww. przepisu.
Z uwagi na to, że ustawodawca na gruncie prawa podatkowego nie definiuje pojęcia ?wydatków z tytułu używania? niezbędne jest odwołanie się do słownika języka polskiego, w którym przez ?wydatek? rozumie się ?sumę, która ma być wydana? lub ?sumę wydaną na coś? natomiast ?używać? oznacza ?stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek?, (Słownik Współczesnego Języka Polskiego po redakcją Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, str.1200 i 1262). Stwierdzić należy, iż wydatki z tytułu czynszu za najem, jako opłata za możliwość korzystania z rzeczy, mieszczą się w tym pojęciu
Wobec powyższego, czynsz opłacany przez użytkownika samochodu osobowego na podstawie umowy najmu stanowi koszt uzyskania przychodu objęty limitem wynikającym z ewidencji przebiegu pojazdu.
Ograniczenie wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy nie dotyczy, w świetle przepisu art. 16 ust. 3b ustawy, samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy. Oznacza to, że korzystający, który używa samochód osobowy na podstawie leasingu, nie ma obowiązku dla tego pojazdu prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu i może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie opłaty leasingowe i wydatki eksploatacyjne. Przepis ten dla stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie znajduje zastosowania.
Odnosząc się natomiast do stwierdzenia Podatnika, że stanowisko wyrażone przez Niego we wniosku jest zgodne z interpretacjami organów podatkowych i skarbowych, organ odwoławczy wskazuje, iż każda interpretacja, wydana na podstawie przepisu art 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jest udzielana w indywidualnej sprawie podatnika. Nie jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej innych niż właściwe dla wnioskodawcy.
Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.