Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości składającej się z działki niezabudowanej, stanowiącej drogę wewnętrzną, prowadzonej w trybie egzekucji sądowej.

sygnatura: ITPP2/443-868b/08/EŁ

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

data: 2008-12-30

słowa kluczowe:

grunt zabudowany, nieruchomość zabudowana, opodatkowanie, sprzedaż nieruchomości, towar używany

Wniosek ORD-IN: [ 733 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2008 r. (data wpływu 3 października 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości składającej się z działki niezabudowanej, stanowiącej drogę wewnętrzną prowadzonej w trybie egzekucji sądowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 grudnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości składającej się z działki niezabudowanej, stanowiącej drogę wewnętrzną prowadzonej w trybie egzekucji sądowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan egzekucję przeciwko dłużnikowi, będącej spółką z o.o., dotyczącą udziału wynoszącego 2675/10000 w nieruchomości niezabudowanej (działka nr 238/5), stanowiącej drogę wewnętrzną o nawierzchni utwardzonej wraz z infrastrukturą techniczną, dla której Sąd prowadzi księgę wieczystą.

Wskazał Pan, iż wg oświadczenia złożonego przez prezesa zarządu dłużnej spółki, jest ona podatnikiem podatku od towarów i usług oraz rozlicza się z tego podatku. Nieruchomość będąca przedmiotem egzekucji, zakupiona została w dniu 30 grudnia 1998 r. w celu prowadzenia działalności gospodarczej objętej podatkiem od towarów i usług. Używana była przez prawie 10 lat, a w stosunku do tego zakupu przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku wskazał Pan, iż z operatu szacunkowego biegłego sądowego, sporządzonego w dniu 8 lipca 2008 r. - dla udziału wynoszącego 2675/10000 nieruchomości niezabudowanej - wynika, iż teren przedmiotowej nieruchomości objęty jest planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że nieruchomość położona jest na terenie zabudowy obiektami usługowymi, produkcyjnymi, składami i magazynami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność sprzedaży, w trybie egzekucji sądowej przedmiotowej nieruchomości, podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z ustaleniami stanu faktycznego w sprawie, w szczególności z oświadczenia złożonego przez podatnika, reprezentowanego przez prezesa zarządu wynika, że dłużna spółka, jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a nieruchomość (KW) będąca przedmiotem egzekucji zakupiona została w dniu 30 grudnia 1998 r. do prowadzenia działalności gospodarczej objętej podatkiem od towarów i usług. Używana była przez prawie 10 lat, a ponadto w stosunku do tego zakupu przysługiwało dłużnikowi (podatnikowi) prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego. Z powyższego wynika, iż spełnione zostały warunki pozytywne określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którymi należy uznać przedmiotową nieruchomość za towar używany, jednak nie została spełniona przesłanka negatywna z art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, konieczna do zwolnienia dostawy tej nieruchomości od podatku, tj. podatnikowi przysługiwało w stosunku do tego towaru prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stąd, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 22%, z uwagi na brak spełnienia przesłanek niezbędnych do zwolnienia z tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 powołanej ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pod pojęciem towarów, zdefiniowanym w art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Natomiast w myśl ust. 2 powołanego artykułu, za towary, o których mowa w ust. 1 pkt 2 rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat, oraz pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

W świetle przepisu art. 43 ust. 6 ww. ustawy zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Wskazać należy, iż w myśl art. 29 ust. 5 powołanej ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli.

Stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zauważyć zatem należy, iż droga wewnętrzna znajdująca się na działce nr 238/5 jest budowlą w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Tym samym na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług droga dojazdowa stanowi towar (art. 2 pkt 6 ustawy).

Mając na uwadze powyższe, dostawa nieruchomości, na której znajduje się droga wewnętrzna, przy spełnieniu warunków określonych w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 29 ust. 5 ustawy, może korzystać ze zwolnienia od podatku.

W świetle wyżej cytowanych regulacji art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ww. ustawy, sprzedaż budynków i budowli lub ich części podlega zwolnieniu jeżeli dotyczy towarów używanych, tj. budynków i budowli, gdy od końca roku, w którym zakończono ich budowę, minęło co najmniej 5 lat i jednocześnie dokonującemu ich dostawy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że przedmiotem dostawy jest nieruchomość, na której znajduje się droga wewnętrzna o nawierzchni utwardzonej wraz z infrastrukturą techniczną. Nieruchomość wykorzystywana była w opodatkowanej podatkiem od towarów i usług działalności gospodarczej dłużnika, prowadzonej w formie spółki z ograniczona odpowiedzialnością, przez prawie 10 lat. Ponadto wskazano, iż w związku z zakupem, spółce przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Z operatu szacunkowego biegłego sądowego wynika, iż teren objęty jest planem zagospodarowania przestrzennego, w którym wskazano, iż nieruchomość położona jest na terenie zabudowy obiektami usługowymi, produkcyjnymi, składami i magazynami.

W przedmiotowej sytuacji, dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, zatem nie został spełniony warunek konieczny do uznania, iż wobec przedmiotowej budowli można zastosować zwolnienie od podatku.

Reasumując, dostawa udziału w przedmiotowej nieruchomości, na której znajduje się droga wewnętrzna o nawierzchni utwardzonej wraz z infrastrukturą techniczną (działka nr 238/5) w świetle przedstawionych regulacji, nie korzysta ze zwolnienia od podatku na postawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 22%, jak słusznie wskazał Wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.