Dotyczy dotyczące zaliczenia kosztów związanych z ,,Dniem Ciepłownika" do przychodów pracownika.

sygnatura: PD-415/20/07/AW

autor: Urząd Skarbowy w Brzegu

data: 2007-08-10

P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 216 § 1, art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte w piśmie z dnia 31.05.2007r (wpływ 01.06.2007 r.) w sprawie stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczące zaliczenia kosztów związanych z ,,Dniem Ciepłownika" do przychodów pracownika.

U Z A S A D N I E N I E

W myśl art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 ze zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie - art. 14 a § 4 Ordynacja podatkowa.

Pismem z dnia 31.05.2007 r. zwrócili się Państwo z zapytaniem o ustalenie zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Jednostka. zorganizowała spotkanie dla pracowników Jednostki o charakterze otwartym. Poczęstunki na spotkaniu miały charakter ,,stołu szwedzkiego", firma zadbała również o noclegi w miejscu zorganizowanego spotkania oraz o transport dla pracowników, którzy mieli ochotę z nich skorzystać.W związku z powyższym pytanie brzmi: czy poniesione koszty związane z ,,Dniem Ciepłownika", takie jak transport, wyżywienie i nocleg należy zaliczyć do przychodów danego pracownika.

Analizując powyższą sprawę należy stwierdzić:

Zgodnie z art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku słuzbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalnety za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W celu ustalenia przychodu konkretnego pracownika musi istnieć możliwość przypisania każdemu pracownikowi określonej części wydatków ponoszonych przez pracodawcę.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż zorganizowana impreza dla pracowników była otwarta a płatnik opłacił koszty imprezy w sposób uniemożliwiający zindywidualizowanie wydatków tj. ustalenie jaka kwota wydatków przypada na jednego pracownika, w rozumieniu art. 12 ww. ustawy po stronie pracownika nie powstanie przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje doliczenia do dochodu pracownika wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę w sposób zryczałtowany, a jedynie faktycznie otrzymanych przez pracownika. W myśl art. 11 ust. 1 i 2 ww. ustawy z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art 20 ust. 3 przychodem pracownika są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zatem dzielenie kosztów poniesionych przez podatnika, przez liczbę pracowników (uczestników imprezy) i uznanie tej kwoty jako przychód konkretnego pracownika nie znajduje uzasadnienia.

Należy stwierdzić, że niniejsza informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku na dzień zaistnienia zdarzenia.

Stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja, o której mowa w art. 14 a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja, o której mowa w art. 14a §1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowych właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 OP.

Od niniejszego postanowienia na podstawie art. 14a § 4 i art. 236 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r Ordynacja Podatkowa służy prawo złożenia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia - art.236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacja podatkowa powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.