W którym kraju powinnam się rozliczać z podatku dochodowego, mieszkając na stałe w Szwecji i uzyskując dochody z pracy w Konsulacie Generalnym RP?

sygnatura: DD4-033-0219/ZKK/07/401

autor: Minister Finansów

data: 2007-07-13

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień konwencji z dnia 19.11.2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce z tytułu otrzymywanego wynagrodzenia za pracę w Konsulacie Generalnym RP w Malmö.

UZASADNIENIE

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Podatniczka od 2004 r. do marca 2007 r. studiowała w Szwecji na uniwersytecie w Lundzie na wydziale języków nordyckich. W trakcie pobytu w Szwecji Podatniczka nie uzyskiwała dochodów w Szwecji. Podatniczka nie posiada obywatelstwa szwedzkiego. Podatniczka podaje, iż w Polsce nie ma majątku i nie uzyskuje dochodów. Podatniczka informuje, iż studiuje na Uniwersytecie Jagiellońskim w Polsce (jest na piątym roku) i została oddelegowana na uniwersytet w Lundzie.

Podatniczka deklaruje, iż w Szwecji zamierza osiąść na stałe oraz kontynuować pracę i studia. Ponadto oświadcza, iż czuje się uczuciowo związana ze Szwecją ze względu na narzeczonego, z którym od dwóch lat prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Szwecja to ośrodek życia Podatniczki.

Z dniem 16.02.2006 r. Podatniczka rozpoczęła pracę w Konsulacie Generalnym RP w Malmö jako referent w dziale paszportowym. W uwagi na fakt, iż od dnia 01.01.2007 r. szwedzkie prawo podatkowe nakłada na pracowników placówek dyplomatycznych obowiązek rozliczania się w Szwecji z dochodów uzyskanych w 2007 r., Podatniczka zadaje pytanie, w którym kraju powinna rozliczać się z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Podatniczki, powinna płacić podatek dochodowy w Szwecji.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a wymienionej wyżej ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. polsko-szwedzkiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny i jakąkolwiek instytucję rządową albo agencję rządową. Jednakże, w przypadku spółki osobowej albo mienia spadkowego, określenie to ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy dochód osiągany przez taką spółkę osobową albo dochód z takiego mienia spadkowego podlega opodatkowaniu w tym Państwie tak, jak dochód osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę, w zależności od przypadku, albo w jej rękach, albo w rękach wspólników lub jego beneficjentów. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie.

Na podstawie art. 19 ust. 1 lit. a) polsko-szwedzkiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo lub jego jednostką terytorialną lub organ lokalny osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki albo organu, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jednakże ust. 1 lit. b) tego przepisu zawiera wyjątek od ogólnej zasady wyrażonej w lit. a).

Takie pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym Państwie, a osoba świadcząca te usługi ma miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie i:

i) jest obywatelem tego Państwa; lub

ii) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w celu świadczenia tych usług.

Rozstrzygające znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Podatnika.

W przepisach polskiego prawa podatkowego w 2006 r. pojęcie ,,miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Zatem zastosowanie ma definicja zawarta w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stosownie do tego przepisu, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż Podatniczka nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Polski, jednakże w jej przypadku nie ma zastosowania przepis art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż praca jest przez nią wykonywana na terytorium Szwecji. Zastosowanie ma natomiast przepis art. 19 ust. 1 lit. b) polsko-szwedzkiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym dochód uzyskany przez Podatniczkę, mającą miejsce zamieszkania w Szwecji, z tytułu usług świadczonych w Szwecji na rzecz państwa polskiego, podlega opodatkowaniu w Szwecji.

Tak więc słuszne jest stanowisko Podatniczki, iż nie powinna być opodatkowana w Polsce od dochodów uzyskanych przez nią z tytułu wynagrodzenia wypłacanego za pracę w Konsulacie Generalnym RP w Malmö.

Na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu zmiana art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2a oraz art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które obowiązują od dnia 1 stycznia 2007 r.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.