Przekazanie zaliczki na podatek dochodowy jest obowiązkiem pracodawcy, jako płatnika zaliczek na podatek dochodowy z tytułu łączącego pracownika z pracodawcą stosunku pracy. Brak możliwości poboru zaliczki na podatek nie zwalnia płatnika z obowiązku jej pobrania i uiszczenia. Uzyskanie przez pracownika przychodu ze stosunku pracy w związku z otrzymanym świadczeniem rzeczowym w postaci opłacania z własnych środków za osoby pozostające ze Spółką w stosunku pracy składki z tytułu ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków oraz poważnego zachorowania pracownika, obliguje płatnika do poboru zaliczki na podatek dochodowy w ustawowym terminie. Wykazanie w deklaracji podatkowej wartości otrzymanego świadczenia bez pobranych zaliczek na podatek nie skutkuje wypełnieniem obowiązków płatnika przewidzianego w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa. Jak również naraża na zapłatę odsetek za zwłokę należnych od dnia następnego, po dniu w którym podatek (zaliczka) powinien być uregulowany.

sygnatura: IPPB2/415-484/09-4/MK

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2009-10-23

słowa kluczowe:

choroby, płatnik, podatek dochodowy, pracownik, spółki, stosunek pracy, urlop zdrowotny, wpłata, zaliczka na podatek, zasiłki

Wniosek ORD-IN: [ 623 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.07.2009 r. (data wpływu 21.07.2009 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 30.09.2009 r., data wpływu 02.10.2009 r., na wezwanie Nr IPPB2/415-484/09-2/MK z dnia 24.09.2009 r. (data nadania 24.09.2009 r., data doręczenia 30.09.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku wypłat w naturze na rzecz pracowników zatrudnionych na warunkach umowy o pracę, a przebywających na zasiłkach chorobowych lub macierzyńskich wypłacanych przez ZUS - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.07.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku wypłat w naturze na rzecz pracowników zatrudnionych na warunkach umowy o pracę a przebywających na zasiłkach chorobowych lub macierzyńskich wypłacanych przez ZUS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny:

Pracownik Spółki zachorował. Choroba pracownika trwa ponad 33 dni. Spółka zatrudnia poniżej 20 pracowników w związku z powyższym cały ciężar wypłaty zasiłku chorobowego został przejęty przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W chwili obecnej Spółka, jako pracodawca nie dokonuje żadnych płatności na rzecz pracownika. Jednocześnie Spółka będąc związana zawartą z pracownikiem umową o pracę, świadczy na jego rzecz w naturze. Spółka wskazuje, że przykładem takiego świadczenia jest ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków oraz poważnego zachorowania pracownika (gdzie zarówno ubezpieczonym, jak i beneficjentem świadczeń jest pracownik), które opłacane jest w całości przez pracodawcę. Pracodawca nie ma wątpliwości, iż świadczenia na rzecz pracownika spełniają kryteria świadczeń w naturze określonych w art. 11 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc pod uwagę jednak, iż nie dokonuje żadnych płatności na rzecz pracownika nie ma możliwości (nie będąc organem egzekucyjnym) pobrać od niego zaliczki na należny podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pracodawca wystąpił do pracownika o dokonywanie wpłat zaliczki podatku dochodowego na rachunek pracodawcy, które to wpłaty (o ile zostaną dokonane) zostaną przekazana na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Zdarzenie przyszłe:

Pracownica Spółki jest w trakcie procesu adopcyjnego dziecka. Pracodawca oczekuje, iż w ciągu najbliższych tygodni pracownica w związku z nabyciem odpowiednich uprawnień przejdzie na urlop macierzyński. W momencie przejścia na urlop macierzyński pracodawca zatrudniający poniżej 20 pracowników przestanie wypłacać jej wynagrodzenie. Ciężar wypłaty zasiłku macierzyńskiego przejmie Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Podobnie, jak w sytuacji powyższej, pracodawca będzie świadczył na rzecz pracownicy w naturze (np. ubezpieczenie NNW) nie będąc wstanie wypełnić swojego obowiązku płatnika wynikającego z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych gdyż nie będzie miał z czego potrącić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pracodawca zamierza wystąpić do pracownicy o dokonywanie wpłat zaliczki podatku dochodowego na rachunek pracodawcy, które to wpłaty (o ile zostaną dokonane) zostaną przekazana na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.) Czy w przypadku niemożności dokonania potrącenia zaliczki podatku dochodowego wynikającej z braku jakichkolwiek wypłat na rzecz pracownika pracodawca może dokonać przekazania zaliczki podatku dopiero po:

1. wpłacie pracownika kwoty zaliczki podatku na rachunek lub w kasie pracodawcy,
2. ponownym rozpoczęciu dokonywania wypłat na rzecz pracownika (w związku z powrotem ze zwolnienia lekarskiego lub urlopu macierzyńskiego).

Czy w takiej sytuacji wpłacany podatek powinien być traktowany, jako wpłacany w terminie, czy też pracodawca powinien naliczyć odsetki za zwłokę (w odniesieniu do miesięcy, w których świadczenia w naturze były świadczone - pomimo, iż zwłoka nie była spowodowana opóźnieniem po stronie płatnika)...

2.) Czy w przypadku jeśli w danym roku podatkowym pracodawca nie będzie już dokonywał płatności na rzecz pracownika, czy wykazanie wartości świadczenia w naturze na deklaracji podatkowej pracownika (przy wpisaniu wartości ,,0", jako wartości przekazanego podatku) będzie wystarczającym wywiązaniem się pracodawcy z roli płatnika określonej w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy

Pracodawca nie ma obowiązku dokonywania wpłat zaliczki podatku dochodowego od świadczeń w naturze na rzecz pracownika, jeśli z powodów od niego niezależnych nie był w stanie wcześniej pobrać zaliczki na podatek od pracownika. Wynika to z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z którym zaliczka podatku podlega wpłacie do urzędu ,,w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki". Stąd pobranie zaliczki nie jest tylko elementem rachunkowym ale musi oznaczać fizyczną zdolność płatnika do pobrania zaliczki z należności na rzecz pracownika. Podejście takie potwierdza wyrok NSA z dnia 29 listopada 1984 r., sygn. SNGd 929/84 ONSA 1984, Nr 2, poz. 115. ,,Płatnik, w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (,,.,,) nie jest organem podatkowym w znaczeniu art. 1 kpa., i (...) czynności przez niego podejmowane w celu obliczenia i pobrania należności podatkowych od podatnika mają charakter jedynie czynności techniczno-rachunkowych"

Zdaniem Wnioskodawcy płatność podatku powinna (również zgodnie z treścią art. 38 ust. 1 ww. ustawy) zostać dokonana do dnia 20 miesiąca po faktycznym pobraniu podatku od pracownika.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku niemożności pobrania zaliczki podatku płatnik powinien wykazać kwotę przychodu na rocznym zeznaniu podatkowym pracownika wpisując kwotę ,,0" jako zapłacony podatek. Opinia podatnika bazuje również na Postanowieniu Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach z dnia 10 lipca 2006 r. sygn. R0141 5-17/06 ,w którym Urząd Skarbowy stwierdził: ,,W przypadku, gdy nie ma możliwości pobrania zaliczek na podatek oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne z wynagrodzenia pracownika (...) realizację świadczeń ponoszonych za pracownika należy uwarunkować uprzednio dokonaną przez pracownika wpłatą o równowartości należnych zaliczek oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne przypadających od tych świadczeń (przychodów)". Biorąc pod uwagę, iż każda interpretacja ma charakter wiążący tylko w indywidualnym przypadku, podatnik występuje niniejszym o interpretację jego przypadku.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 24.09.2009 r. Nr IPPB2/415-484/09-2/MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

Przedstawienie własnego stanowiska w sprawie będącej przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w odniesieniu do zadanego pytania, dotyczącego:

• terminowości dokonywanych wpłat zaliczek na podatek dochodowy oraz obowiązku naliczania odsetek za zwłokę pomimo, iż zwłoka nie była spowodowana opóźnieniem po stronie płatnika.

Braki uzupełniono prawidłowo w wyznaczonym terminie. W kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że:

Zdaniem Wnioskodawcy płatność podatku zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy podatkowej podlega wpłacie ,,w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki" dokonanie płatności w terminie do 20 dnia miesiąca po dokonaniu wpłaty przez pracownika, bądź w terminie do 20 dnia miesiąca po dokonaniu potrącenia z najwcześniejszej wypłaty dokonywanej na rzecz pracownika jest traktowane, jako dokonanie płatności w terminie, co w konsekwencji nie spowoduje konieczności naliczenia odsetek za zwłokę.

Odpowiedź w zakresie stanu faktycznego stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów są m.in. przychody ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami - z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 - są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ,,w szczególności" oznacza, że wymienione w art. 12 ust. 1 ww. ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy, a zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy - o ile nie stanowi wymienionego w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku na podstawie przepisów Ordynacja podatkowa - podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (...).

Natomiast zgodnie z treścią art. 38 ust. 1 płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osoba fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwota wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego wynika, iż Spółka opłaca za osoby pozostające ze Spółką w stosunku pracy składkę z tytułu ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków oraz poważnego zachorowania pracownika. Ponieważ Spółka zatrudnia poniżej dwudziestu pracowników w sytuacji, gdy pracownik choruje ponad 33 dni ciężar wypłaty zasiłku chorobowego spoczywa na Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. W konsekwencji Spółka poza dokonywaną opłatą przedmiotowej składki nie dokonuje żadnych płatności na rzecz pracownika i w związku z zaistniałą sytuacją nie ma możliwości poboru zaliczki na podatek dochodowy. W tym celu spółka wystąpiła do pracownika przebywającego na zasiłku chorobowym powyżej 33 dni z prośbą o dokonywanie wpłat w wysokości zaliczki na podatek dochodowy na rachunek pracodawcy, które to wpłaty zostaną przekazane przez spółkę na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że jeżeli pracodawca reguluje składki na przedmiotowe ubezpieczenie za pracowników z własnych środków, to dla pracownika jest to przychód ze stosunku pracy w świetle szeroko rozumianego zapisu art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niedobrany lub pobrany a nie wpłacony.

W przypadku gdy przepisy ustawy podatkowej nakazują pobranie i wpłacenie podatku przez płatnika podmiotem zobowiązanym jest płatnik, nie zaś podatnik.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż nakładają one na płatników będących zakładami pracy obowiązek obliczenia w prawidłowej wysokości, pobrania i wpłacenia zaliczek za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłacanych lub postawionych do dyspozycji pracownika.

Opłacana przez Spółkę za pracownika składka z tytułu ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków oraz poważnego zachorowania pracownika stanowi jego przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, od którego płatnik jest obowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy w ściśle określonym ustawą terminie.

Brak możliwości poboru zaliczki na podatek od wynagrodzenia ze stosunku pracy za dany miesiąc nie zwalnia płatnika z obowiązku pobrania i wpłacania w prawidłowej wysokości zaliczek na podatek.

Należy zauważyć, że ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązał podatnika do wpłaty na rzecz płatnika zaliczki na podatek dochodowy lub należnego zryczałtowanego podatku w ściśle określonych sytuacjach wymienionych w art. 41 ust. 7 i ust. 8 ustawy, obligując płatnika tylko do obowiązku przekazania we właściwym terminie pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku (art. 41 ust. 1 ustawy). Natomiast nie ustanowił, żadnego przepisu dotyczącego zwolnienia z poboru zaliczki poboru zaliczki na podatek od przychodów ze stosunku pracy w przypadku braku możliwości poboru zaliczki.

Mając na uwadze powyższe w przypadku, gdy przepisy prawa podatkowego przewidują pobór zaliczki na podatek dochodowy przez płatnika, odpowiedzialność za niepobranie zaliczki na podatek lub jej niewpłacenie w terminie, co do zasady ponosi płatnik, a tylko wyjątkowo podatnik. Sytuacja taka ma miejsce, gdy odrębne przepisy stanowią inaczej, albo podatek nie został pobrany z winy podatnika.

Ponieważ w odniesieniu do przychodów ze stosunku pracy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują pobór zaliczki na podatek przez płatnika, odpowiedzialność za niepobranie zaliczki na podatek dochodowy ponosi tylko płatnik, brak możliwości poboru zaliczki na podatek od wynagrodzenia ze stosunku pracy nie zwalnia płatnika z obowiązku poboru i przekazania zaliczki na podatek dochodowy.

Na podstawie dokonanej analizy treści złożonego wniosku oraz powołanych przepisów prawa i stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 organ podatkowy nie podziela stanowiska Spółki, że w sytuacji gdy pracownik sam dokona wpłaty zaliczki na podatek dochodowy w kasie pracodawcy lub na rachunek pracodawcy, płatnik może dokonać jej przekazania na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Jak wskazano powyżej obowiązek poboru zaliczki spoczywa tylko na płatniku podatku dochodowego. Żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poza art. 41 ust. 7 i ust. 8 nie zwalnia płatnika od poboru zaliczki na podatek dochodowy z tytułu osiąganych przychodów ze stosunku pracy. Dokonana wpłata zaliczki przez pracownika pozostaje już w gestii rozliczeń pomiędzy pracownikiem, a pracodawcą. Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani przepisy ustawy ordynacja podatkowa nie zajmują się kwestią rozliczeń między płatnikiem, a podatnikiem, w sytuacji gdy płatnik zapłacił podatek z własnych środków.

Pracodawca może żądać od pracownika zwrotu wpłaconego podatku, ale nie jako warunek wpłaty do urzędu skarbowego. Płatnik nie może pobrać zaliczki po ponownym rozpoczęciu dokonywania wypłat na rzecz pracownika.

W kwestii zachowania terminu w przypadku dokonania wpłaty przez pracownika lub potrącenia zaległej zaliczki na podatek z najwcześniejszej wypłaty dokonywanej przez płatnika, organ podatkowy zauważa, że termin przekazywania zaliczek dla płatników, o których mowa w art. 31 ustawy podatkowej jest terminem prawa materialnego (wynikającym z ustawy art. 38 ust. 1 ustawy podatkowej).

Jeżeli płatnik od uzyskanego przez pracownika przychodu nie dokona poboru zaliczki i nie przekaże jej w terminie przewidzianym przepisem ustawy (art. 38 ust. 1 ww. ustawy) na rachunek właściwego urzędu skarbowego, taka sytuacja skutkuje nie wypełnieniem obowiązków płatnika dotyczących poboru i przekazania zaliczki na podatek dochodowy. Ponadto organ podatkowy zauważa, że płatnika obciążają również na podstawie art. 53 Ordynacji podatkowej, odsetki za zwłokę należne od dnia następnego, po dniu w którym podatek (zaliczka) powinien być uregulowany.

Natomiast wpłata dokonana przez pracownika przed terminem poboru zaliczki na podatek dochodowy pozostaje przedmiotem rozliczeń między pracownikiem a pracodawcą.

W dalszej kolejności udzielając odpowiedzi na pytanie nr 2 wniosku organ podatkowy również nie podziela stanowiska Spółki, w tym przedmiocie, a mianowicie, że wykazanie w deklaracji podatkowej wartości otrzymanego świadczenia bez pobranych zaliczek na podatek będzie skutkowało tym, że wywiąże się, jako pracodawca z roli płatnika określonej w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ten sposób, że przychód zostanie opodatkowany przez pracownika w jego rozliczeniu rocznym.

Organ podatkowy stwierdza, iż Spółka, jako płatnik podatku dochodowego w wyżej opisanej sytuacji nie wywiąże się z ciążących na niej obowiązków płatnika nałożonych przez przepisy prawa (art. 31 ww. ustawy). Nawet w sytuacji, gdy podatnik dokona zapłaty należnego podatku od uzyskanych dochodów po złożeniu zeznania podatkowego za dany rok podatkowy, nie wygasa prawo właściwego organu podatkowego do wydania decyzji o odpowiedzialności płatnika na podstawie art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Reasumując przekazanie zaliczki na podatek dochodowy jest obowiązkiem pracodawcy, jako płatnika zaliczek na podatek dochodowy z tytułu łączącego pracownika z pracodawcą stosunku pracy. Brak możliwości poboru zaliczki na podatek nie zwalnia płatnika z obowiązku jej pobrania i uiszczenia. Uzyskanie przez pracownika przychodu ze stosunku pracy w związku z otrzymanym świadczeniem rzeczowym w postaci opłacania z własnych środków za osoby pozostające ze Spółką w stosunku pracy składki z tytułu ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków oraz poważnego zachorowania pracownika, obliguje płatnika do poboru zaliczki na podatek dochodowy w ustawowym terminie. Wykazanie w deklaracji podatkowej wartości otrzymanego świadczenia bez pobranych zaliczek na podatek nie skutkuje wypełnieniem obowiązków płatnika przewidzianego w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa. Jak również naraża na zapłatę odsetek za zwłokę należnych od dnia następnego, po dniu w którym podatek (zaliczka) powinien być uregulowany.

Końcowo - odnosząc się do powołanej przez Stronę interpretacji organu podatkowego oraz przywołanej tezy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.