Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

moment powstania obowiązku podatkowego dla świadczenia złożonego z dostawy towaru wraz z usługą transportową

sygnatura: IBPP2/443-937/10/KW

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2010-12-22

słowa kluczowe:dostawa towarów, moment powstania obowiązku podatkowego, usługi transportowe

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2010r. (data wpływu 24 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2010r. (data wpływu 3 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczenia złożonego z dostawy towaru wraz z usługą transportową - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla świadczenia złożonego z dostawy towaru wraz z usługą transportową.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 grudnia 2010r. (data wpływu 3 grudnia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 29 listopada 2010r. znak: IBPP2/443-937/10/KW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą zajmującym się usługami transportowymi. Jego podstawową działalnością jest Transport Drogowy Towarów zgodnie z numerem PKD 49.41.Z. Dodatkową działalność stanowi sprzedaż nr PKD 47.52.Z. Według umowy zawartej w Urzędzie Gminy Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawiania Faktury VAT następującej treści: ,,Sprzedaż i transport kruszywa hutniczego". Sprzedaż i transport muszą być ujęte w jednej pozycji łącznie bez podziału na sprzedaż i transport.

W stosunku do sprzedaży i transportu stosuje się różny obowiązek podatku VAT (inne terminy rozliczenia).

W piśmie z dnia 3 grudnia 2010r. Wnioskodawca wskazał, iż przepisami prawa podatkowego będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej jest ustawa VAT art. 19.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w stosunku do wyżej opisanego stanu faktycznego...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Obecnie podatek VAT rozliczany jest w terminie obowiązującym handel towaru czyli w dniu wystawienia faktury lub nie później niż 7 dni od daty wydania towaru. Do podstawy sprzedaży kruszywa (handlu) doliczana jest usługa transportowa.

Wnioskodawca uważa, że obowiązek podatkowy w sytuacji Wnioskodawcy dotyczącej wystawiania faktur, na których w jednej pozycji połączona jest usługa transportowa i sprzedaży na jedną określoną kwotę powstaje nie później niż 30 dni od dnia wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 3 grudnia 2010r. (data wpływu 3 grudnia 2010r.) Wnioskodawca dokonał istotnych zmian zarówno w zadanym pytaniu, jak też we własnym stanowisku, w porównaniu do treści zawartych we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 22 września 2010r. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 3 grudnia 2010r. było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 29 listopada 2010r. znak: IBPP2/443-937/10/KW o sformułowanie własnego stanowiska tak, aby w sposób jednoznaczny i adekwatny odnosiło się do zadanego pytania, przyjęto, że pytanie przedstawione w tym właśnie piśmie jest ostateczne i w tej wersji zostało ono przywołane powyżej. Natomiast we własnym stanowisku Wnioskodawcy uwzględniono uzupełnienie dokonane w piśmie z dnia 3 grudnia 2010r. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Obowiązek podatkowy, w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 4 tej ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy, wskazuje, iż obowiązek podatkowy w przypadku usług transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usługi.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (...).

Zatem stwierdzić należy, że świadczenie sprzedawcy zobowiązującego się dostarczyć towar kupującemu do wskazanego przez niego miejsca obejmuje także, co do zasady, koszty wysyłki.

Oznacza to, że na podstawie art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, podstawa opodatkowania takiej sprzedaży obejmuje również koszty dostawy, niezależnie od podmiotu realizującego tę dostawę.

Zagadnienie podstawy opodatkowania zostało uregulowane w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Do podstawy opodatkowania, w myśl art. 78 ww. Dyrektywy wlicza się następujące elementy:

  1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
  2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Powołane przepisy Dyrektywy wskazują na to, że kwoty pobierane przez dostawcę od nabywcy wpływają na wartość dokonywanej czynności, a co się z tym wiąże wpływają również na podstawę opodatkowania. Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów lub konkretnej usługi.

W myśl art. 547 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), jeżeli ani z umowy, ani z zarządzeń określających cenę nie wynika, kogo obciążają koszty wydania i odebrania rzeczy, sprzedawca ponosi koszty wydania, w szczególności koszty zmierzenia lub zważenia, opakowania, ubezpieczenia za czas przewozu i koszty przesłania rzeczy, a koszty odebrania ponosi kupujący.

Przepis ten ma zastosowanie wówczas, gdy brak jest stosownych klauzul umownych lub przepisów szczególnych. Ustala on zasadę, według której koszty przesłania ponosi sprzedawca, ale tylko wówczas, gdy miejsce przeznaczenia przesyłanego towaru jest zarazem miejscem jego wydania, a więc miejscem spełnienia świadczenia przez sprzedawcę. Wynika z tego, że całość świadczenia należnego od nabywcy obejmuje wówczas także koszty przesłania towaru.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest przedsiębiorcą zajmującym się usługami transportowymi. Jego podstawową działalnością jest Transport Drogowy Towarów zgodnie z numerem PKD 49.41.Z. Dodatkową działalność stanowi sprzedaż nr PKD 47.52.Z. Według umowy zawartej w Urzędzie Gminy Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawiania Faktury VAT następującej treści: ,,Sprzedaż i transport kruszywa hutniczego". Sprzedaż i transport muszą być ujęte w jednej pozycji łącznie bez podziału na sprzedaż i transport.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca dokonuje dostawy określonego towaru (w tym przypadku kruszywa hutniczego), której elementem uzupełniającym jest usługa transportu tego towaru. Należy też zauważyć, iż z przywołanej przez Wnioskodawcę umowy wynika, że w fakturze jest on zobowiązany do ujęcia w jednej pozycji wartości sprzedaży i transportu łącznie. Nie ulega wątpliwości, że świadczeniem głównym w tej sytuacji będzie dostawa towarów, zaś koszty transportu będą stanowiły dodatkowy, aczkolwiek nieodłączny element całości transakcji. Oznacza to, ze do podstawy opodatkowania dokonywanej dostawy należy wliczyć cenę także w tym zakresie, w którym obejmuje ona zwrot kosztów dodatkowych.

W konsekwencji koszty te, jako niestanowiące odrębnego świadczenia od dostawy towarów, będą podlegały opodatkowaniu według zasad właściwych dla dostawy towaru.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołany powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż jeżeli z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem wynika, iż dostawca obciąża nabywcę towaru dodatkowymi kosztami, to obowiązek podatkowy należy ustalić dla danej dostawy towaru. Wszystkie bowiem składniki tego świadczenia, jak wykazano powyżej, stanowią całość i nie mogą być sztucznie dzielone dla celów ustalenia obowiązku podatkowego w podatku VAT. Tym samym w odniesieniu do całej transakcji, w tym również w odniesieniu do transportu, jako elementu uzupełniającego dostawy towarów, moment powstania obowiązku podatkowego będzie taki sam i winien zostać ustalony zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY