Czy zakup koni podlega obowiązkowi zapłaty podatku od czynnosci cywilnoprawnych?

sygnatura: 1463/DRa-III/4306/1/28/06/DK

autor: Izba Skarbowa w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Radomiu

data: 2006-10-17

D E C Y Z J A

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 oraz art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn.zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 23.02.2006r. uzupełnionego pismem z dnia 13.03.2006r. Pana na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kozienicach z dnia 20.02.2006r. nr 1407/PPM/443-1/06 stwierdzające, że stanowisko wyrażone we wniosku z dnia 12.12.2005r. w sprawie opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy sprzedaży koni jest nieprawidłowe - utrzymuje w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem z dnia 12.12.2005r. Pan wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kozienicach o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola albo postępowanie przed sądem administracyjnym.Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Pan zakupił trzy konie rasy małopolskiej o wartości 54.000 zł. Zakup ten sfinansowany został częściowo ze środków własnych kupującego, kredytu oraz dopłaty ze środków Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

W dniu 5 grudnia 2005r. Pan zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych od przedmiotowej umowy kupna - sprzedaży w wysokości 1.080 zł, co stanowiło 2% podstawy opodatkowania, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) i art.7 ust.1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. nr 86, poz.959 ze zm.).

Zdaniem Podatnika koń jest istotą żywą, a nie rzeczą i dlatego umowa sprzedaży koni nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Powołał się w swojej argumentacji na art.1 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2003r. nr 106, poz. 1002), który stanowi, że koń jako istota żywa nie jest rzeczą więc nie podlega opodatkowaniu.

W odpowiedzi na zapytanie podatnika Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kozienicach dokonując oceny przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego, nie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i uznał je za nieprawidłowe.Jednocześnie organ pierwszej instancji wskazał, że zgodnie z ustawą o podatku od czynności cywilnoprawnych - art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) i ust. 4 pkt 1 - podatkowi temu podlegają m.in. takie czynności cywilnoprawne jak umowy sprzedaży rzeczy, jeżeli ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.Przyznano, że zwierzę w polskim systemie prawnym nie jest rzeczą - co wynika z art. 1 ust. 1 ustawy z 2 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2003r. nr 106, poz. 1002), który stanowi, m.in. że "zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą". Ustawa o ochronie zwierząt reguluje jedynie postępowanie ze zwierzętami z uwzględnieniem humanitaryzmu i poszanowania istot żywych.Zwrócono uwagę na brzmienie art. 1 ust. 2 tej samej ustawy, z którego wynika, że w sprawach nieuregulowanych w ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy. Natomiast nie ulega wątpliwości fakt, że zwierzęta mogą być przedmiotem praw majątkowych takich jak własność czy użytkowanie. Mogą być więc przedmiotem umów cywilnoprawnych - w szczególności umów sprzedaży, najmu, użyczenia, pożyczki. Przykładem są konie, które zostały zakupione przez wnioskodawcę. Na mocy umowy sprzedaży stały się one własnością nabywcy, który może rozporządzać nimi i czerpać korzyści majątkowe.

Tak, więc Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kozienicach uznał, że w zakresie w jakim zwierzęta są przedmiotem obrotu gospodarczego należy je traktować jako rzeczy. Tym samym przedmiotowa umowa sprzedaży koni podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W złożonym zażaleniu z dnia 23.02.2006r. uzupełnionym pismem z dnia 13.03.2006r. Pan stwierdził, że postanowienie to budzi jego wątpliwości w związku z zaliczeniem konia do rzeczy, gdyż, uważa, że nie ma znaczenia, czy będzie w przyszłości czerpał korzyści z tych zwierząt, ale czy zwierzę jest rzeczą czy nie i czy w związku z tym podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.Wniósł o całkowite uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę we wniosku i po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje .

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych reguluje opodatkowanie tzw. nieprofesjonalnego obrotu gospodarczego. Przedmiotem opodatkowania są takie umowy cywilnoprawne, w wyniku których następuje "przemieszczenie majątkowe".Niewątpliwie w wyniku zawarcia przedmiotowej umowy takie przemieszczenie nastąpiło. Sprzedający przeniósł na kupującego prawo majątkowe do koni jakim jest prawo własności.W wyniku tego Pan jako sprzedający nabył wszelkie uprawnienia składające się na treść prawa własności tj. prawo do korzystania i rozporządzania zwierzętami - nie tylko w sensie fizycznym ale też i prawnym. Prawo to ma wartość majątkową określoną w umowie - w tym konkretnym przypadku 54.000 zł.

Na podstawie przepisu art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. nr 86, poz.959 ze zm.) opodatkowaniu podlegają m.in. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.Niewątpliwe jest, że zwierzę nie jest rzeczą, gdyż jednoznacznie w tej sprawie wypowiada się art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2003r. nr 106, poz. 1002 z późn.zm.). Artykuł ten stwierdza, że zwierzę jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą.Jednocześnie w ust. 2 tego przepisu ustawodawca wskazał, iż w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy. Mając na względzie fakt, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera własnych definicji umowy sprzedaży, ocena czy dana czynność stanowi taką umowę winna być dokonywana przy uwzględnieniu odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego. Przedstawiając powyższe, należy stwierdzić, że w przypadku zawarcia umowy sprzedaży zwierząt, o których mowa w ustawie o ochronie zwierząt, czynność będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Ustawa o ochronie zwierząt w szczególności mówi o uwzględnianiu potrzeb zwierzęcia, zapewnia mu opieki i ochrony, sposobach pielęgnacji. Ustawa zabrania znęcania się nad zwierzętami, niehumanitarnego zabijania, przeciążania zwierząt w trakcie pracy itp.Poza niniejszą regulacją pozostaje kwestia obrotu gospodarczego, praw majątkowych, których przedmiotem niewątpliwie są zwierzęta.W ustawie o ochronie zwierząt mówi się o traktowaniu zwierząt (np. koni), przy czym nie wprowadza się zakazu obrotu nimi. Konsekwencją braku takiego zakazu jest prawo właścicieli zwierząt do ich sprzedaży, zamiany, itd.. Jeśli właściciele korzystają z tego prawa są obowiązani stosować wszystkie regulacje dotyczące czynności cywilnoprawnych, w tym przepisy prawa podatkowego. Przepisy ustawy o ochronie zwierząt nie zwalniają ich z tego obowiązku. Należy stwierdzić, że ustawodawca, poprzez ustawę o ochronie zwierząt chciał zagwarantować humanitarne traktowanie zwierząt, a nie przyznać właścicielom zwierząt jakieś specjalne przywileje podatkowe. Tego rodzaju rozwiązania musiałyby znaleźć się w przepisach prawa podatkowego, a nie w przepisach poświęconych zupełnie innej materii. Tymczasem ustawy podatkowe (w tym ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych) nie zawierają normy nakazującej wyłączenie z kręgu adresatów przepisów podatkowych grupy właścicieli zwierząt (np. hodowcy koni).

Zatem celem ustawodawcy nie było wyłączenie zwierząt z obrotu gospodarczego ani tym bardziej z opodatkowania czynności majątkowych, których przedmiotem są zwierzęta.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, że organ pierwszej instancji zajął prawidłowe stanowisko w przedmiotowej sprawie wskazując, że do umowy cywilnoprawnej, której przedmiotem są zwierzęta należy stosować przepisy dotyczące rzeczy i takie czynności będą opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z tym wniosek Pana o uchylenie postanowienia organu pierwszej instancji będącego przedmiotem zażalenia jest nieuzasadniony, gdyż nie znajduje oparcia w przepisach prawa podatkowego zastosowanych w przedmiotowej sprawie a przedstawione argumenty odnoszące się do spornej kwestii nie zasługują na uwzględnienie.

Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie orzeka jak w sentencji decyzji.Decyzja niniejsza jest ostateczna i zgodnie z art. 128 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) nie służy od niej odwołanie w postępowaniu podatkowym.

Stosownie do art. 54 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270) Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi spełniającej wymogi określone w art. 57 w/w ustawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Radomiu, ul. Struga 26/28, 26-600 Radom, w dwóch egzemplarzach, w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji zgodnie z art. 53 § 1 w/w ustawy.