INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 października 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z procesem pozyskania Grantu i Dofinansowania do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z procesem pozyskania Grantu i Dofinansowania do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: ,,Spółka", ,,Wnioskodawca") jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: ,,CIT") i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na produkcji szerokiego asortymentu komponentów dla sektora motoryzacyjnego (kluczowym produktem Spółki są tłoki do silników spalinowych). Przedmiotową działalność, Spółka wykonuje na podstawie pięciu zezwoleń na prowadzenie działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej: ,,SSE"), tj.: zezwolenia z 29 grudnia 2010 r., zezwolenia z 9 czerwca 2011 r., zezwolenia z 23 grudnia 2011 r., zezwolenia z 30 grudnia 2013 r. oraz zezwolenia z 18 czerwca 2014 r. (dalej łącznie: ,,Zezwolenia").

W toku prowadzonej działalności gospodarczej - w pierwszej połowie 2011 r. - Wnioskodawca podjął decyzję o rozpoczęciu działań mających na celu uzyskanie dotacji z funduszy Unii Europejskiej w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, działanie 4.5.1 -Wsparcie inwestycji w sektorze produkcyjnym (dalej: ,,Grant") oraz dofinansowania rządowego w ramach Wieloletniego Programu Wsparcia (dalej: ,,Dofinansowanie"). Środki te miały zostać przeznaczone na budowę nowego zakładu Spółki (dalej: ,,Zakład"), który miał powstać na gruncie znajdującym się w momencie podejmowania decyzji o inwestycji przez Spółkę poza terytorium SSE.

Z uwagi na powyższe planowane działania inwestycyjne, Spółka w drugiej połowie 2011 r. zawarła umowę (dalej: ,,Umowa") z profesjonalną firmą doradczą (dalej: ,,Doradca"), której zleciła wykonanie określonych usług doradczych związanych z pozyskaniem Grantu oraz Dofinansowania, w tym w szczególności w zakresie przygotowania dokumentacji aplikacyjnych odnoszących się do pozyskania Grantu oraz Dofinansowania. Na mocy postanowień Umowy, Spółka zobowiązała się do zapłaty wynagrodzenia ryczałtowego, pokrycia poniesionych przez Doradcę kosztów dodatkowych związanych z wykonaniem Umowy, a także zapłaty wynagrodzenia prowizyjnego uzależnionego od faktu przyznania Spółce Grantu i/lub Dofinansowania (kwota wynagrodzenia prowizyjnego miała zostać ustalona w oparciu o wartość Grantu i/lub Dofinansowania przyznanego Spółce).

Będąca przedmiotem Umowy dokumentacja aplikacyjna, związana z procedurą ubiegania się o Grant, została złożona w Ministerstwie Gospodarki w styczniu 2012 r. Niemniej jednak, w toku dokonywanego przez odpowiednie organy procesu wyboru aplikacji (konkursu ofert), Spółka uzyskała decyzję o wpisaniu na listę rezerwową, obejmującą podmioty, które pierwotnie nie zostały zakwalifikowane do otrzymania Grantu.

W związku z powyższym, jak również z powodów makroekonomicznych i sytuacji na rynku, strategia rozwoju Spółki na poziomie Grupy X została zmodyfikowana. Z uwagi na powyższe, podjęto decyzję o rezygnacji z budowy Zakładu, rozpoczynając jednocześnie odmienną inwestycję (w znacznie okrojonym zakresie) w ramach istniejącej jednostki w SSE. Nowa inwestycja polegała, co do zasady, na rozbudowie istniejących jednostek produkcyjnych, a w konsekwencji ponoszeniu kosztów kwalifikowanych w ramach działalności wykonywanej na podstawie Zezwoleń.

W październiku 2012 r. w okresie kilku miesięcy od otrzymania pierwotnej - niekorzystnej dla Spółki - decyzji o nieudzieleniu Grantu w pierwszej turze, Spółce (jako podmiotowi z listy rezerwowej) zostało przyznane prawo do skorzystania z pomocy publicznej w ramach Grantu. Jednakże, z uwagi na poczynione zmiany w strategii rozwoju Grupy X w Europie a w konsekwencji Spółki, a także poniesione wydatki na rozbudowę istniejącej infrastruktury w SSE, Wnioskodawca zdecydował się nie skorzystać z przyznanego Grantu z listy rezerwowej.

Niemniej jednak, na mocy postanowień Umowy, Spółka została obciążona - poza wynagrodzeniem ryczałtowym i wartością podlegających zwrotowi kosztów - wynagrodzeniem prowizyjnym (wynagrodzeniem za sukces), którego zapłata uzależniona była od samego faktu przyznania, a nie wykorzystania przez Spółkę Grantu oraz Dofinansowania.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca pragnie wskazać, że powyższe wydatki związane z zapłatą faktur wystawionych przez Doradcę, Spółka poniosła z własnych środków.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę w związku z procesem pozyskania Grantu i Dofinansowania, stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy potrącalne w momencie ich poniesienia... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z procesem pozyskania Grantu i Dofinansowania, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, które powinny zostać potrącone dla celów podatkowych - jako pośrednie koszty uzyskania przychodów - w momencie ich poniesienia.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: ,,ustawa o CIT"), określa art. 15 ust. 1, zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

O ile więc wydatki nie zostały literalnie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 powołanej ustawy, to zgodnie z powyższym, mogą stanowić - co do zasady - koszt uzyskania przychodu na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, pod warunkiem wykazania ich związku z uzyskaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Mając na uwadze zamknięty katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, w opinii Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że wydatków poniesionych przez Spółkę, w związku z procesem pozyskania Grantu i Dofinansowania, nie można przyporządkować do żadnej z grup wydatków określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną organów podatkowych i sądów administracyjnych, kwalifikacja wydatków jako kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT powinna być dokonywana każdorazowo w oparciu o kryterium celowości poniesienia wydatku. Stwierdzenie spełnienia tego kryterium powinno natomiast opierać się na identyfikacji związku przyczynowo skutkowego pomiędzy poniesieniem wydatku, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskania.

Powyższe zostało potwierdzone m.in. przez:

• Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: ,,NSA") w wyroku z 25 października 2012 r. (sygn. II FSK 447/11), który wskazał: Wynika stąd zatem, że kluczowe dla właściwego rozstrzygnięcia problematycznego zagadnienia prawnego staje się określenie zakresu semantycznego zwrotu "koszty uzyskania przychodu". Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W piśmiennictwie i judykaturze ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym użyty w tym przepisie zwrot "w celu" oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów (...). Niewątpliwie celowość poniesionego wydatku podlega ocenie z punktu widzenia istnienia związku przyczynowego między jego poniesieniem a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych.
• NSA w wyroku z 21 sierpnia 2013 r. (sygn. II FSK 2452/11), który podał: Najważniejszą przesłanką do rozważenia, jest oczywiście okoliczność wymieniona w punkcie "1" . W literaturze przedmiotu, która odnosi się do istnienia związku przyczynowo skutkowego pomiędzy wydatkami a przychodami podkreśla się, że w tego rodzaju konstrukcjach prawnych ustawodawca posługuje się wyraźnie pojęciem celu, a nie skutku. Decyduje zatem, zamiar podatnika, który na tle okoliczności sprawy można uznać za realny. Posługując się terminologią teorii prawa karnego, która wprawdzie nie ma zastosowania w prawie podatkowym, ale która doskonale ilustruje stan faktyczny omawianego przepisu, po stronie podatnika musi zachodzić zamiar bezpośredni kierunkowy (dolus directus coloratus). Podatnik chce dokonać wydatku, ale tylko po to, aby uzyskać przychód. Samo osiągnięcie przychodu nie jest wymagane.
• Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: ,,DIS") w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 10 października 2014 r. (sygn. IPPB5/423-674/14-2/AS): Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Przedmiotowe stanowisko zostało także potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, np.:

• DIS w Katowicach z 26 czerwca 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-352/14/CzP),
• DIS w Poznaniu z 15 maja 2014 r. (sygn. ILPB3/423-61/14-4/PR),
• DIS w Bydgoszczy z 2 maja 2014 r. (sygn. ITPB3/423-29/14/PST).

Mając na uwadze powyższe regulacje, a także przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że poczynione przez Wnioskodawcę wydatki pozostają bezsprzecznie w związku przyczynowo -skutkowym z przychodami, tj. wydatki te były uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia Spółka mogła oczekiwać zwiększenia swoich przychodów - wynikających z działalności mającego powstać poza terenem SSE Zakładu.

Powyższych konkluzji nie zmienia fakt, że Spółka - w wyniku podjętej decyzji biznesowej - nie skorzystała z przyznanego Grantu. Nie ulega bowiem wątpliwości, że racjonalność poniesionych wydatków, w kontekście ich kwalifikacji jako kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT, powinna być oceniana na moment zobowiązania się do poniesienia przedmiotowych wydatków. W momencie podpisywania Umowy, Spółka nie dysponowała wiedzą na temat decyzji o przyznaniu czy też nieprzyznaniu Grantu. Doradca natomiast, na bieżąco świadczył na rzecz Spółki usługi mające na celu pozyskanie Grantu, który miał się przyczynić do uzyskania nowego źródła przychodów jakim miał być mający powstać Zakład. Należy stwierdzić, że uznanie wydatków na usługi doradcze za koszty uzyskania przychodów nie zależy od wyniku procedury przyznawania finansowania. W każdym bowiem przypadku, taki wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów podatnika, związany z prowadzoną działalnością, który ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła tych przychodów.

Wpływu na powyższe konkluzje nie wywiera również fakt nieskorzystania przez Spółkę z Grantu - po zakwalifikowaniu jej do otrzymania finansowania jako podmiotu z listy rezerwowej. Wnioskodawca pragnie bowiem zaznaczyć, że decyzja o nieskorzystaniu z Grantu wynikała z powołanych w stanie faktycznym uwarunkowań biznesowych oraz troski o interes Spółki. W szczególności, w momencie wydania decyzji o przyznaniu Spółce Grantu, Spółka realizowała alternatywną inwestycję w ramach istniejącej jednostki w SSE, która jednoznacznie eliminowała racjonalność rozpoczynania inwestycji w ramach Grantu.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, należy uznać, że wydatki poniesione przez Spółkę za wykonanie usług doradczych stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że przedmiotowe stanowisko znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych, przykładowo:

• Minister Finansów w interpretacji z 22 czerwca 2012 r. (sygn. DD6/033-39c/MZG/09/PK-339) zmieniającej interpretację DIS w Bydgoszczy z 4 września 2008 r. (sygn. ITPB3/423-321/08/MT), w analogicznym stanie faktycznym wskazał, że (...) Tym samym koszty poniesione przez spółkę na przygotowanie dokumentacji rozliczającej projekt sfinansowany z omawianych środków, mogą podlegać zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop, bez względu na to, czy Spółka uzyska dotację, czy też nie,
• DIS w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2014 r. (sygn. IPPB5/423-507/14-2/AS): Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki poniesionych na obsługę firmy doradczej w zakresie sporządzania wniosków o płatność, doradztwo w zakresie realizowanego Projektu oraz opracowania działania, które nie stanowią podstawy do wnioskowania o refundację wydatków w ramach Działania 1.4 ,,Wsparcie na prace badawcze i rozwojowe oraz wdrożenie wyników tych prac" (pytanie nr 1), należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, mając na uwadze, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę powinny stanowić koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4e ustawy o CIT, należy rozważyć, kiedy stanowić będą koszt podatkowy. W przedmiotowych ustępach, ustawodawca dokonał podziału ponoszonych wydatków uznawanych - zgodnie z powołanymi regulacjami ustawy o CIT - za koszty uzyskania przychodów, na koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (koszty bezpośrednie) oraz koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie).

W zależności od kategorii kosztu, odmiennie określony został moment odniesienia kosztu na wynik podatkowy. Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Odnosząc się do kwestii momentu potrącalności przedmiotowych kosztów, należy wskazać, że brak jest możliwości powiązania poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków, związanych z usługami doradczymi, z konkretnym przychodem Spółki (co wynika bezpośrednio z przedstawionego stanu faktycznego). Z tego względu wydatki te, jako bezsprzecznie związane z funkcjonowaniem Spółki, stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów. Koszty te - jako niedotyczące okresu przekraczającego rok podatkowy - powinny zostać potrącone w momencie poniesienia, zgodnie z powołanym art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych, przykładowo:

• DIS w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2014 r. (sygn. IPPB5/423-506/14-2/AS) wskazał, że (...) Wszelkie wydatki ponoszone w celu uzyskania środków pomocowych ponoszonych ze środków własnych Spółki na obsługę firmy doradczej (...), Spółka - po spełnieniu przesłanek z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Opisane we wniosku wydatki na obsługę firmy doradczej jako koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami (tzw. ,,koszty pośrednie"), rozpoznawane są zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie poniesienia.

Równocześnie, Spółka pragnie podkreślić, że takie stanowisko jest zgodne z ugruntowaną linią interpretacyjną, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej DIS w Warszawie z 14 sierpnia 2014 r. (sygn. IPPB5/423-506/14-2/AS),
• interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z 22 czerwca 2012 r. (sygn. DD6/033-39c/MZG/09/PK-339),
• interpretacji indywidualnej DIS w Bydgoszczy z 30 listopada 2009 r. (sygn. ITPB3/423-509/09/AM),
• interpretacji indywidualnej DIS w Poznaniu z 10 listopada 2009 r. (sygn. ILPB3/423-656/09-4/JG),
• interpretacji indywidualnej DIS w Katowicach z 1 czerwca 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-283/09/PH).

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z procesem pozyskania Dofinansowania oraz Grantu stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, które powinny zostać potrącone dla celów podatkowych - jako pośrednie koszty uzyskania przychodów - w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.