Czy dostawy wewnatrzwspólnotowe opisane w stanie faktycznym udokumentowane w sposób opisany w 8 różnych przypadkach w świetle art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o VAT powinny być opodatkowane % stawką VAT?

sygnatura: ILPP2/443-938/08-8/AK

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2009-01-07

Wniosek ORD-IN: [ 1801 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2008 r. (data wpływu 14 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest producentem pasków napędowych do pojazdów samochodowych i urządzeń przemysłowych. Odbiorcami jej produktów są międzynarodowe firmy produkujące samochody osobowe, jak również inne podmioty będące producentami urządzeń przemysłowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje ona wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT) na rzecz nabywców z innych państw członkowskich, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. W celu zastosowania 0% stawki VAT, zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), Spółka gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski.

Dokumentacja ta obejmuje:

1. złożone przez klienta zamówienie na towary wymienione następnie na fakturze VAT,
2. kopię faktury VAT,
3. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku
4. wystawiony przez przewoźnika dokument dotyczący danej dostawy, w treści którego wskazany jest m.in.: dane dotyczące nadawcy i odbiorcy (nazwa, adres dostawy) i wagę towarów będących przedmiotem przesyłki. Dokument nie zawiera podpisu nabywcy ani przewoźnika. Dodatkowo, przewoźnik potwierdza Spółce fakt dokonania dostawy towarów wymienionych w powyższym potwierdzeniu w formie e-mailowej, która zawiera potwierdzenie przewoźnika, iż dokonał on dostawy towarów wymienionych w wystawionym przez niego dokumencie. Spółka jest w stanie przyporządkować dany dokument wystawiony przez przewoźnika do konkretnych faktur sprzedaży wystawionych przez siebie,

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostawa udokumentowana w opisany sposób w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i ust.1 ustawy o VAT, powinna być opodatkowana 0% stawką VAT...

Wnioskodawca uważa, iż w przedstawionym stanie faktycznym, dostawy udokumentowane w opisany sposób, powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z przepisem art. 13 ust. 1 ustawy o VAT ,,rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...)".

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jednym z warunków zastosowania 0% stawki VAT dla WDT, jest posiadanie przez podatnika, przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dowodów potwierdzających, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Natomiast, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, wskazanymi powyżej dowodami, są:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, iż wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty, co oznacza, iż podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim, również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, dokumentami. Wnioskodawca uważa również, iż przepisy art. 42 ust. 11 nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgromadzona była wyłącznie w formie papierowej. Tym samym, zdaniem Spółki, dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty dodatkowe miały formę elektroniczną, bądź też były przesłane w formie elektronicznej albo przy zastosowaniu faksu. Zainteresowany pragnie zwrócić uwagę, iż do takiego wniosku prowadzi analiza wyroku WSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2006 r. (sygn. akt III SA/Wa 2140/07), w którym Sąd stwierdził, iż: ,,Nie ma wymogu, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę ,,papierową". Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem".

Zainteresowany pragnie ponadto zwrócić uwagę, iż poza zgromadzeniem odpowiednich dokumentów, pozostałe warunki, jakie należy spełnić w celu zastosowania 0% stawki VAT, w przypadku wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, są następujące:

• dokonanie dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,
• podanie numeru, o którym mowa powyżej, a także numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy o VAT, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów.

Jak wynika ze stanu faktycznego, Zainteresowany spełnia te dwa warunki. Tym samym, warunkiem, jaki ewentualnie powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT, w przypadku tej dostawy, jest warunek posiadania przez nią dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim.

Na wstępie Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż jest on podmiotem dostarczającym towary między innymi na potrzeby producentów pojazdów samochodowych. Odbiorcami jego produktów są w większości duże międzynarodowe koncerny, które w ramach realizowanej produkcji korzystają z bardzo wielu poddostawców. Z oczywistych względów - nabywcy produktów Spółki posiadają dalece silniejszą pozycję rynkową i ,,biznesową", aniżeli będąca jednym z ich wielu poddostawców - Spółka. Bezpośrednią konsekwencją tego stanu rzeczy jest, iż w przypadku, gdy Wnioskodawca nie jest w pełni usatysfakcjonowany z przedstawionej jemu przez tych nabywców dokumentacji potwierdzającej otrzymanie dostarczonych przez niego towarów, zasadniczo nie dysponuje on instrumentami, które pozwoliłyby na skłonienie tych nabywców do jakiegokolwiek uzupełnienia takowej dokumentacji. W takich przypadkach, w celu zapewnienia sobie prawa do zastosowania 0% stawki VAT dla dokonywanych przez niego wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, zmuszony jest sięgać po szereg dokumentów, które niejako ,,pośrednio" (acz jednoznacznie) potwierdzałyby fakt dokonania wewnątrzwspólnotowych dostaw. Najlepszym tego przykładem jest przedstawiony w stanie faktycznym - przypadek, jaki występuje u Zainteresowanego, jeżeli chodzi o potwierdzenie dokonania WDT. Z uwagi na opisaną powyżej sytuację, Spółka wyraża nadzieję, iż rozpatrując wniosek, organ podatkowy spojrzy na przepisy dotyczące dokumentacji potwierdzającej WDT przez pryzmat jej sytuacji rynkowej i weźmie ją pod uwagę wydając decyzję w tej sprawie.

Spółka uważa, że w przypadku dostaw opisanych powyżej, transport towarów do nabywców w innych niż Polska państwach członkowskich powierzany jest wyspecjalizowanym firmom kuriersko-spedytorskim. Firmy te w celu udokumentowania dokonanych przez siebie dostaw nie przygotowują ,,standardowych" listów przewozowych CMR, lecz korzystają z opracowanych przez siebie, wystandaryzowanych druków mających potwierdzać zawarcie umowy przewozu. Z uwagi na fizyczny brak dokumentu CMR, posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty powinny zostać uznane za dokumenty przewozowe, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Zainteresowany pragnie w tym miejscu przypomnieć, iż przepisy ustawy nie nakładają obowiązku na podatników posiadania dokumentu przewozowego CMR, a jedynie dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia. Z treści dokumentów wymienionych powyżej wynika, jaki towar (przez jego oznaczenie) jest przedmiotem umowy przewozu (w opisanej sytuacji jako dane dotyczące Spółki i towarów objętych wysyłką podane są w sposób pośredni- poprzez podanie numeru odpowiedniej specyfikacji ,,Delivery dokument"). W dokumentach tych znajdują się również inne dane oznaczające nabywcę oraz data dostawy. Tym samym, według Wnioskodawcy należałoby uznać, iż w analizowanej sytuacji posiada ona wszystkie trzy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

Możliwość uznania dokumentów wystawionych przez przewoźników za dokumenty przewozowe, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT zostało potwierdzone w pismach interpretacyjnych wydanych przez Ministra Finansów, jak i organy podatkowe niższego szczebla:

• Pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (działającego w imieniu Ministra Finansów) z dnia 21 marca 2008 r., sygn. IBPP1/443-146/08/PK/KAN-823/08: ,,w świetle powyższego nieposiadanie przez Wnioskodawcę listu przewozowego (CMR) nie pozbawia go prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. Istotne jest bowiem, ażeby podatnik posiadał dokument wystawiony i podpisany przez przewoźnika, który stanowi dowód zawarcia przez niego umowy przewozu towaru będącego przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej (...)",
• Pismo Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 22 listopada 2006 r., sygn. PSUS/PP-OIO/443-207/06/MS/126383: ,,ustawa o VAT nie precyzuje jednak, jaki konkretnie dokument przewozowy jest wymagany i co owe pojęcie oznacza (...). Istotne jest, ażeby podatnik posiadał dokument wystawiony przez przewoźnika, który stanowi dowód zawarcia przez niego umowy przewozu towaru będącego przedmiotem WDT".

Niezależnie od powyższego, nawet gdyby uznać, iż dokumenty wystawione przez przewoźników i opisane w ww. stanie faktycznym nie stanowią listów przewozowych, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, zdaniem Spółki, pomimo nie posiadania wszystkich trzech dokumentów wymienionych w tym przepisie, jest ona uprawniona do udokumentowania faktu dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim za pomocą dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. W przeciwnym razie, wymóg formalny posiadania trzech określonych w przepisach dokumentów stałby na przeszkodzie w zastosowaniu 0% stawki VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Spółka pragnie w tym miejscu zwrócić uwagę na następujące rozstrzygnięcia sądu administracyjnego i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS):

• Wyrok ETS w sprawie C-146/05, w którym ETS uznał, iż ,,skoro z postanowienia odsyłającego wynika, że fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga - jak to słusznie podnosi Komisja Wspólnot Europejskich - by zwolnienie od podatku VAT zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne. Inaczej byłoby jedynie w przypadku, gdyby naruszenie tych wymogów formalnych uniemożliwiło przedstawienie przekonywującego dowodu spełnienia przesłanek merytorycznych",
• Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 września 2007 r., sygn. III SA/Wa 1210/07, w którym Sąd stwierdził, iż ,,dokumenty mają ,,łącznie" potwierdzać określony fakt, podatnik (dostawca) nie musi posiadać wszystkich typów dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3. Wystarczy, że dwa z nich potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (a niekiedy nawet jeden - np. faktura zawierająca specyfikację towarów i będąca jednocześnie dokumentem potwierdzającym przewóz towaru)".

Podsumowując Spółka jest zdania, iż:

• dokumenty wystawiane przez przewoźników w związku z dokonywaniem przez nich dostawy mogą być uznane za listy przewozowe w rozumieniu art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym, w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, Zainteresowany dysponuje wszystkimi trzema dokumentami wskazanymi w powyższym artykule ustawy o VAT,
• nawet gdyby uznać, iż któryś z dokumentów wystawionych przez przewoźnika nie stanowi dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy, Wnioskodawca ma prawo udowodnić fakt dokonania dostawy za pomocą dokumentów dodatkowych wymienionych przykładowo w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

W opinii Spółki, zgromadzone przez nią dokumenty jednoznacznie potwierdzają, iż towary będące przedmiotem dostaw opisanych w stanie faktycznym zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż:

• posiada złożone przez kontrahentów zamówienia na towary, które widnieją na wystawionych przez niego fakturach VAT. Złożenie zamówienia jest początkiem szeregu następujących po sobie zdarzeń składających się na dokonywaną przez Spółkę wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a którego zakończeniem jest dokonanie przez nią dostawy zamówionych towarów oraz otrzymanie zapłaty. Zamówienia te potwierdzają zatem, iż po stronie kupujących istnieje wola nabycia analizowanych towarów, która - po otrzymaniu towarów, znajduje swoje odzwierciedlenie w ich przyjęciu do magazynu i w dokonaniu zapłaty za nie;
• faktura VAT wystawiona przez Spółkę w celu udokumentowania dostawy opisanej powyżej wskazuje towary wymienione w zamówieniu, jak i numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (sporządzonej w formie dokumentu ,,Delivery Document");
• specyfikacja ta (,,Delivery Document") wymienia poszczególne towary będące przedmiotem danej dostawy udokumentowanej daną fakturą VAT;
• z dokumentów wystawionych przez przewoźnika wynika, iż pomiędzy Wnioskodawcą a przewoźnikiem zawarte zostało porozumienie dotyczące przewozu towarów z siedziby Spółki do nabywcy w innym państwie członkowskim. Przewoźnik dodatkowo potwierdza fakt dostarczenia towarów do nabywcy w innym państwie członkowskim,
• z dokumentu posiadanego przez Zainteresowanego wynika, iż kontrahent zapłacił za towary wymienione w fakturach VAT. Jego zdaniem, zapłata za towar stanowi w analizowanym przypadku potwierdzenie, że dostawca wywiązał się ze swoich obowiązków wynikających z odpowiednich ustaleń handlowych, a w szczególności, iż: