INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 03 października 2013 r. (data wpływu do Organu - 07 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów pracownika wydatków poniesionych przez pracodawcę z tytułu uczestnictwa pracowników w branżowych zawodach sportowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 października 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów pracownika wydatków poniesionych przez pracodawcę z tytułu uczestnictwa pracowników w branżowych zawodach sportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Nadleśnictwo B. jest jednostką organizacyjną Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe nadzorowaną przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w K. Nadleśnictwem jednoosobowo kieruje Nadleśniczy. Pracownicy Nadleśnictwa biorą udział w:

• branżowych zawodach strzeleckich,
• branżowych turniejach tenisa,
• innych branżowych imprezach sportowych.

Powyższe imprezy sportowe organizowane są przez Generalną lub Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych. Udział w zawodach, turniejach itp. bierze wyznaczona grupa pracowników (reprezentacja Nadleśnictwa). Imprezy mają charakter typowo sportowy. Zawodnicy występują w strojach z logo Nadleśnictwa. Nadleśnictwo ponosi koszty w postaci:

• wpisowego i organizacji imprezy,
• wyżywienia i noclegów,
• przewozu pracowników na te imprezy,
• ubiorów sportowych z logo Nadleśnictwa,
• zakupu sprzętu sportowego np. naboi do ćwiczeń, itp.

Udział pracowników w takich zawodach odbywa się po godzinach pracy, jak i w dniach wolnych od pracy. Wydatki te są pokrywane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak i ze środków z bieżącej działalności.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na uczestnictwo w branżowych zawodach są dochodem pracownika podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Nadleśnictwa koszty związane z uczestnictwem w branżowych zawodach sportowych nie są dochodem pracownika podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że wyjazd każdorazowo odbywa się na polecenie Nadleśniczego. Pracownicy reprezentują Nadleśnictwo i przez to kształtują wizerunek jednostki. Pracownik w tym przypadku nie uzyska żadnej realnej korzyści, nie dojdzie też do przysporzenia majątku, który ma konkretny wymiar finansowy.

W świetle postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 1 ust. 1 ustawy) warunkiem koniecznym do rozpoznania przychodu po stronie pracownika jest faktyczne otrzymanie świadczenia przez pracownika, tj. uzyskanie przez daną osobę realnej korzyści majątkowej. Nie można także tych wydatków uznać za nieodpłatne świadczenie otrzymane przez pracownika. Świadczenie nieodpłatne to takie, które pracownik otrzymuje pod tytułem darmym, co oznacza, że w zamian za to świadczenie nic nie świadczy ani też nie zobowiązuje się do przyszłych świadczeń. Świadczenia nieodpłatne mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Działanie pracodawcy nie jest w tym przypadku nakierowane na pracownika. To wyznaczeni pracownicy - najlepsi w danej dziedzinie sportowej podejmują działania na rzecz pracodawcy promując jego wizerunek. Celem udziału pracownika w tych imprezach nie jest rekreacja pracownika, ale lepsza motywacja do pracy i względy marketingowe czyli promowanie pochlebnych informacji o jednostce, o zaletach oferowanych towarów bądź usług oraz informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia (zwrócenie uwagi na towar lub usługę).

Wnioskodawca powołał się na wydane interpretacje indywidualne w podobnych sprawach oraz wyrok WSA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów pracownika wydatków poniesionych przez pracodawcę z tytułu uczestnictwa pracowników w branżowych zawodach sportowych w podatku dochodowym od osób fizycznych. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z treścią przepisów art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), wyrażających zasadę powszechności opodatkowania, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W związku z powyższym, przychodami ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych, są wszystkie świadczenia, które konkretny pracownik otrzymuje ze środków pracodawcy z tytułu pozostawania w stosunku pracy lub pokrewnym. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych poniesionych za pracownika.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia ,,nieodpłatnego świadczenia" zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, w tym zwłaszcza w uchwale NSA z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06, w której wskazano, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Zgodnie zatem z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

W myśl przepisów art. 12 ust. 3 cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W świetle powyższego przychód ze stosunku pracy powstaje zatem w każdym przypadku, w którym pracownik uzyskuje realną korzyść.

Należy jednak pokreślić, iż ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Z treści wniosku wynika, że pracownicy Nadleśnictwa biorą udział w zawodach sportowych takich jak:

• branżowe zawody strzeleckie,
• branżowe turnieje tenisa,
• oraz inne branżowe zawody sportowe.

Do udziału w tego rodzaju zawodach sportowych typowani są pracownicy, którzy stanowią reprezentację Nadleśnictwa występując w strojach z logo Nadleśnictwa. Udział pracowników w zawodach odbywa się po godzinach pracy i w dniach wolnych od pracy. Nadleśnictwo pokrywa koszty udziału w zawodach sportowych swoich pracowników w postaci: wpisowego i organizacji imprezy, przewozu pracowników na zawody, ubioru sportowego z logo Nadleśnictwa, zakupu sprzętu sportowego i inne. Wydatki na ten cel pokrywane są ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz ze środków z działalności bieżącej Nadleśnictwa.

Wnioskodawca podkreślił, że wyjazd każdorazowo odbywa się na polecenie pracodawcy, a pracownicy reprezentując Nadleśnictwo kształtują pozytywny wizerunek jednostki.

W opinii Wnioskodawcy pracownik w tym przypadku nie uzyska żadnej realnej korzyści i nie dojdzie też do przysporzenia majątku, który miałby konkretny wymiar finansowy. Natomiast działanie pracodawcy nie jest w takiej sytuacji nakierowane na pracownika - to wyznaczeni pracownicy (najlepsi w danej dziedzinie sportowej) podejmują działania na rzecz pracodawcy promując jego wizerunek. W związku z tym, celem udziału pracownika w tych imprezach nie jest jego rekreacja, ale lepsza motywacja do pracy i działania marketingowe, polegające na promowaniu pochlebnych informacji o jednostce, m.in. o zaletach oferowanych przez Nadleśnictwo towarów i usług oraz o miejscach i możliwościach ich nabycia.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt dokonania oceny stanowiska Wnioskodawcy w świetle zaprezentowanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że pracownicy Wnioskodawcy uczestnicząc w zawodach sportowych branżowych występują w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy. Przez uczestnictwo w zawodach branżowych utrwalają, promują wizerunek firmy, co w konsekwencji może spowodować oczekiwane zainteresowanie oferowanymi przez Nadleśnictwo towarami i usługami. Trudno w takiej sytuacji przyjąć, że wysyłając drużynę sportową, składającą się z pracowników Wnioskodawcy i ponosząc koszty jej udziału w imprezie sportowej branżowej działanie Wnioskodawcy, a więc ponoszenie kosztów tej imprezy, jest działaniem nakierowanym na rzecz pracowników. W takim przypadku występuje wręcz sytuacja odwrotna, a mianowicie, to pracownicy najlepsi w danej dziedzinie sportowej, oddelegowani przez Wnioskodawcę, podejmują działania na jego rzecz w ten sposób promując Wnioskodawcę na rynku handlowym.

W związku z tą okolicznością, nie sposób przyjąć, że działania pracodawcy zostały poczynione jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika. Oznacza to, że wydatki poniesione na rzecz pracowników reprezentujących Wnioskodawcę w branżowych zawodach sportowych nie stanowią dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się natomiast do wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, iż orzeczenia sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Odnosząc się natomiast do wskazanych przez Wnioskodawcę, interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące przy wydaniu przedmiotowej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.