Czy kopia faktury ze specyfikacjami, potwierdzona przez Urząd Celny może stanowić dokument celny potwierdzający procedurę wywozu, o którym mowa w art. 41 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535, ze zm.)?

sygnatura: PPB1-4407/I/68/2005

autor: Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej

data: 2005-10-10

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach po rozpatrzeniu zażalenia (...), z dnia 28 lipca 2005r., na postanowienie Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w S. z dnia 15 lipca 2005r., znak: PSUS/PPO I/443/184/05/ŁG stanowiące interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej eksportu towarów /w przedmiocie podatku od towarów i usług/

- odmawia uchylenia zaskarżonego postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 13 kwietnia 2005r. Strona zwróciła się do Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w S. o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym:
Strona w sierpniu 2004r. dokonała eksportu towarów do Rosji.W dniu 30.08.2004r. była w posiadaniu oryginalnie podpisanej kopii faktury nr ER/04/0008 z dnia 26.08.2004r., wraz z sześcioma specyfikacjami, dokumentującej przedmiotowy eksport, potwierdzonej przez Urząd Celny Oddział w Gliwicach oryginalną pieczęcią. Następnie w dniu 18.10.2004r. otrzymała oryginalne dokumenty SAD w ilości 6 szt., które pozwoliły na wykazanie dostawy jako eksport.
Strona stwierdziła, że ustawa o VAT nie precyzuje jaki dokument może być uznany za dokument celny potwierdzający procedurę wywozu w rozumieniu 41 ust. 8 ustawy o VAT. Zatem ma wątpliwości, czy będąca w jej posiadaniu kopia faktury wraz ze specyfikacjami, potwierdzona przez Urząd Celny może stanowić dokument celny, o którym mowa wyżej. W sytuacji, gdyby nie można jej uznać za taki dokument, to poprosiła o wskazanie, jakiego typu dokument celny może zostać uznany za dokument celny potwierdzający procedurę wywozu w rozumieniu wyżej wspomnianego art. 41 ust. 8. Ponadto Strona zwróciła się z pytaniem, czy w sytuacji gdyby nie można było uznać w/w kopii faktury za przedmiotowy dokument celny to czy ma ona obowiązek dokonania korekty deklaracji Vat-7 i na czym miałaby ona polegać.
Zdaniem Strony posiadana kopia faktury potwierdzona przez Urząd Celny może stanowić dokument celny potwierdzający procedurę wywozu w rozumieniu art. 41 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Postanowieniem z dnia 15 lipca 2005r., znak: PSUS/PPO I/443/184/05/ŁG Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego w S. uznał za nieprawidłowe stanowisko Strony w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie z dnia 28 lipca 2005r., w którym wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdza co następuje:

Główny spór jaki zaistniał w przedmiotowej sprawie sprowadza się do odpowiedzi na pytanie czy kopia faktury ze specyfikacjami, potwierdzona przez Urząd Celny może stanowić dokument celny potwierdzający procedurę wywozu, o którym mowa w art. 41 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535, ze zm.).

Zgodnie z art. 2 pkt 8 /w brzmieniu obowiązującym do 31 maja 2005r./ ustawy o podatku od towarów i usług, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz towarów dokonywany jest przez :

1. dostawcę lub w jego imieniu, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu.

W myśl natomiast art. 19 ust. 6 ww. ustawy w eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty.
Jak wynika z powyższego ustawodawca uzależnił stwierdzenie zaistnienia eksportu towarów oraz powstania obowiązku podatkowego w tym eksporcie od potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty.
W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.
Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 6 ww. ustawy stawkę podatku VAT 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.
Przepis ust. 7 tegoż przepisu mówi natomiast, jeżeli warunek o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania tego dokumentu wymienionego w ust. 6, przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres.
Natomiast zgodnie z ust. 8 tegoż art. 41, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Analizując ww. przepis art. 41 ust. 7 należy stwierdzić, że jeżeli podatnik nie posiada potwierdzenia wywozu towarów, może wykazać sprzedaż eksportową ze stawką 0% w rozliczeniu za miesiąc następny, pod warunkiem posiadania dokumentu potwierdzającego wywóz towaru przed złożeniem deklaracji za ten drugi miesiąc. W razie gdyby nie otrzymał tego dokumentu również w tym drugim terminie zastosowanie mają stawki krajowe.
W myśl jednak ww. art. 41 ust. 8 powyższa zasada obowiązuje wyłącznie w sytuacji, gdy rozpoczęto procedurę wywozu, co potwierdzają stosowne dokumenty celne.

Zasady dokonywania pisemnych zgłoszeń celnych do procedury wywozu oraz potwierdzania faktycznego wyprowadzenia towarów poza obszar celny Wspólnoty regulują przepisy rozporządzenia Rady /EWG/ nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny /Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992r. oraz rozporządzenia Komisji /EWG/nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady /EWG/ nr 2913 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny /Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993r./.
W zakresie uzupełniającym prawo wspólnotowe, kwestia ta jest uregulowana postanowieniem rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004r. w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne /Dz. U. Nr 94, poz. 902/.

Procedura wywozu zgodnie z treścią przepisu art. 161 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. Dokonanie wywozu wymaga spełnienia formalności dla niego przewidzianych z uwzględnieniem środków polityki handlowej i należności wywozowych, o ile znajdują zastosowanie.
Natomiast zgodnie z przepisem art. 161 ust. 5 ww. Kodeksu zgłoszenie wywozowe musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego, w tzw. urzędzie celnym wywozu.
Urzędowym wzorem zgłoszenia celnego towarów dokonywanego na piśmie w ramach zwykłej procedury w celu objęcia ich procedurą celną /.../ jest jednolity dokument administracyjny /SAD/.

Po dokonaniu zgłoszenia celnego z zastosowaniem kart 1, 2, 3 dokumentu SAD w urzędzie celnym wywozu /art. 161 ust. 5 Wspólnotowego Kodeksu Celnego/, obieg ww. kart dokumentu SAD przedstawia się następująco:

• karta 1 jest przeznaczona dla urzędu celnego, w którym nastąpiło dokonanie zgłoszenia celnego,
• karta 2 służy do celów statystycznych,
• karta 3 jest przeznaczona dla zgłaszającego towary do procedury wywozu.

Po załatwieniu formalności w urzędzie celnym wywozu, karta 3 jest wydawana zgłaszającemu celem dostarczenia jej wraz z towarem do urzędu celnego wyprowadzenia, tj. urzędu, w którym nastąpi faktyczny wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty /jest to ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty/ i w którym będzie dokonane potwierdzenie, że przedmiotowy towar faktycznie opuścił obszar Unii Europejskiej.

Po przedstawieniu towaru i karty SAD w określonym wyżej urzędzie celnym wyprowadzenia /wyjścia/ zgłaszający może zażądać jej zwrotu oraz dokonania potwierdzenia przez funkcjonariusza celnego, że towar opuścił Wspólnotę.

Żądanie takie powinno być wyrażone poprzez umieszczenie w Polu 44 dokumentu SAD adnotacji o treści "RET-EXP", zgodnie z ww. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004r. w sprawie szczegółowych wymogów jakie powinno spełniać zgłoszenie celne i instrukcją wypełniania dokumentu SAD.

Potwierdzenie zaś faktycznego wywozu zostanie dokonane poprzez umieszczenie przez funkcjonariusza na odwrocie kart 3 SAD pieczęci wskazującej datę i nazwę urzędu celnego wyjścia.

Po dokonaniu ww. potwierdzenia, karta 3 SAD powinna zostać wydana osobie, która ją przedstawiła wraz z towarem /zgłaszający, przedstawiciel, przewoźnik/ lub jeśli jest to niemożliwe - osobie wskazanej w Polu 50 dokumentu SAD, tj. osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na obszarze właściwości miejscowej urzędu celnego wyprowadzenia /wyjścia/; w praktyce będą to np. agencje celne, spedytorzy.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej zasadami dokonywania pisemnych zgłoszeń celnych do procedury wywozu oraz potwierdzenia faktycznego wyprowadzenia towarów poza obszar celny należy stwierdzić, iż dokumentem celnym potwierdzającym procedurę wywozu /o którym mowa w art. 41 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług/ jest jednolity dokument administracyjny SAD 3 - przyjęty przez urząd celny ale niepotwierdzający jeszcze wywozu towarów. Może to również być uwierzytelniony odpis tej karty.
Dokumentem o którym mowa w art. 41 ust. 8 ustawy może być również wydane przez urząd celny zaświadczenie stwierdzające o rozpoczętej procedurze wywozu.
Dodatkowo organ odwoławczy pragnie zauważyć, iż w przypadku wątpliwości związanych z obiegiem dokumentów celnych podatnik winien wystąpić do Naczelnika Urzędu Celnego jako organu właściwego w sprawie.

Jak wynika z wniosku Spółki eksport miał miejsce w sierpniu 2004r.
Dokumenty SAD Spółka otrzymała zaś 18.10.2004r. Zatem ani w sierpniu ani we wrześniu Spółka nie dysponowała dokumentami celnymi potwierdzającymi procedurę wywozu, o których mowa w art. 41 ust. 8 ustawy.

Tak więc w przedmiotowej sprawie /zgodnie z ww. przepisem art. 41 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług / nie można było stosować zasady o której mowa w ust. 7 tegoż przepisu /ww./.
Przedmiotową sprzedaż eksportową Spółka zatem winna była wykazać w miesiącu sierpniu 2004r. jako sprzedaż krajową wg stawek obowiązujących w kraju.

Należy zauważyć, iż w zaskarżonym postanowieniu organ pierwszej instancji wyraził stanowisko jak wyżej przedstawione. W szczególności wyjaśnił jakie dokumenty obowiązują w eksporcie towarów.
Stwierdził, że kopia faktury potwierdzona przez Urząd celny wraz z sześcioma specyfikacjami nie może stanowić dokumentu celnego potwierdzającego procedurę wywozu i wskazał, że dokumentem celnym potwierdzającym procedurę wywozu /w myśl ww. art. 41 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług/ jest SAD 3 z rozpoczętą procedurą wywozu potwierdzoną przez wewnętrzny urząd celny. Wskazał też, że Spółka powinna wykazać przedmiotową sprzedaż eksportową w sierpniu 2004r. ze stawkami właściwymi dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.
W tym stanie rzeczy organ odwoławczy nie znajduje podstaw do uchylenia przedmiotowego postanowienia zgodnie z wnioskiem Strony.

Spółka zarzuca naruszenie w przedmiotowej sprawie przepisów art. 180 i 181 Ordynacji podatkowej.
Zdaniem Skarżącej określony w art. 181 Ordynacji podatkowej system dowodów wyraźnie wskazuje na dopuszczalność w systemie podatkowym innych nie wyliczonych środków dowodowych o ile mogą przyczynić się do wykrycia prawdy obiektywnej.
Ponadto zgodnie z określoną w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej zasadą systemu dowodów, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
W odpowiedzi na powyższe należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie dokonano jedynie wykładni przepisów prawa /dot. eksportu towarów/, nie prowadzono postępowania podatkowego, nie kwestionowano żadnych dowodów mogących przyczynić się do wyjaśnienia sprawy.
Tak więc ww. przepisy art. 180 i 181 Ordynacji podatkowej nie znajdują w sprawie zastosowania.

Za niesłuszny należy uznać zarzut naruszenia w przedmiotowej sprawie przepisu art. 120 i art. 121 Ordynacji podatkowej. Jeszcze raz należy podkreślić, iż w przedmiotowej sprawie dokonano wykładni przepisów prawa. Nie kierowano się przy tym żadnymi korzyściami dla skarbu państwa.
Zauważyć tutaj też należy, iż powołane przez Skarżącą pismo Małopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 15.12.2004r., sygn. PP-I/443/24/2004/KM nie znajduje w sprawie zastosowania. Odnosi się bowiem do wywozu towarów dokonywanego przez nabywcę, a zatem dotyczy innego stanu faktycznego od tego jaki miał miejsce w przedmiotowej sprawie.

Spółka w zażaleniu zarzuca również, iż pytanie Podatnika pozostało w znacznej części pozostawione bez odpowiedzi. Skarżąca nie sprecyzowała jednakże w jakiej części nie udzielono odpowiedzi na jej pytania. Tak więc do niniejszego zarzutu nie można odnieść się wprost.
Organ odwoławczy pragnie jednakże tutaj wskazać, iż w jego ocenie w zaskarżonym postanowieniu udzielono odpowiedzi na wszystkie zadane przez podatnika, we wniosku z dnia 13.04.2005r., pytania, i odpowiedzi te są zgodne z przepisami prawa.
Organ odwoławczy ponadto pragnie tutaj zauważyć, iż ustawą z dnia 21 kwietnia 2005r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), zmieniono brzmienie przepisu/ m.in. art. 2 pkt 8, art. 19 ust. 6 oraz art. 41 ust. 9 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.
Zmiany te nie mają jednak wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Wobec powyższego postanowiono orzec jak w sentencji.
Na mocy art. 143 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa została wydana z upoważnienia Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.
Służy na nią skarga /w dwóch egzemplarzach/ do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach /adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach - Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała/ w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia.