poprzedni wątek | następny wątek

pl.soc.prawo

2009-01-15 15:39	prosba o zacytowanie sygn. akt III SA/Wa 1836/06	news
Chodzi o wyrok z dnia 5 grudnia 2006 r. wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1836/06 Z gory dziekuje. skomentuj

2009-01-15 16:16	Re: prosba o zacytowanie sygn. akt III SA/Wa 1836/06 [uwaga!	Olgierd
Dnia Thu, 15 Jan 2009 15:39:48 +0100, news napisał(a): > Chodzi o wyrok z dnia 5 grudnia 2006 r. wydany przez Wojewódzki Sąd > Administracyjny w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1836/06 1. Doręczenie pisma za pośrednictwem faksu nie jest doręczeniem za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów o świadczeniu usług drogą elektroniczną, o którym mowa w art. 391 § 1 k.p.a. 2. Faks nie jest urządzeniem informatycznym, gdyż przez tego rodzaju urządzenia należy rozumieć komputery wyposażone w pamięć umożliwiającą zapisywanie i odtwarzanie danych. Z tego względu wysyłanie informacji pomiędzy urządzeniami faksowymi nie może być uznane za komunikowanie się za pomocą urządzeń tworzących zespół teleinformatyczny. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa SP ZOZ w S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia 23 marca 2006 r. w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, postanowienia opiniującego projekt programu restrukturyzacji: 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia 3 lutego 2006 r., 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Ministra Skarbu Państwa na rzecz strony skarżącej kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Zaskarżoną do sądu decyzją z dnia 23 marca 2006 r. Minister Skarbu Państwa na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, ostatecznego postanowienia Ministra Skarbu Państwa z dnia 14 października 2005 r. utrzymującego w mocy postanowienie tego organu z dnia 12 września 2005 r., którym negatywnie zaopiniowano program restrukturyzacji skarżącego Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa Samodzielnego Zakładu Opieki Zdrowotnej w S. Z akt sprawy wynika, że Minister Skarbu Państwa postanowieniem z dnia 12 września 2005 r. na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 78, poz. 684), w dalszej części uzasadnienia powoływanej jako u.p.p.r.p.z.o.z.) i art. 106 § 5 k.p.a. negatywnie zaopiniował sporządzony na podstawie przepisów u.p.p.r.p.z.o.z. projekt restrukturyzacji skarżącego Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa Samodzielnego Zakładu Opieki Zdrowotnej w S. Od tego postanowienia skarżący zakład wniósł wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez Ministra Skarbu Państwa. Organ po ponownym rozpatrzeniu sprawy postanowieniem z dnia 14 października 2005 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Pismem z dnia 17 listopada 2005 r. skarżący zakład wystąpił do Ministra Skarbu Państwa z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego wskazanym na wstępie postanowieniem Ministra Skarbu Państwa z dnia 14 października 2005 r., na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. W uzasadnieniu wniosku skarżący zakład podnosił, że prowadzone na podstawie art. 106 k.p.a. postępowanie, mające na celu uzyskanie wymaganego w sprawie stanowiska innego organu, jest postępowaniem administracyjnym. Do postępowania tego, zdaniem strony skarżącej, ma zastosowanie przepis art. 10 k.p.a. ustanawiający w postępowaniu administracyjnym zasadę czynnego udziału stron w tym postępowaniu. Zdaniem skarżącego zakładu, Minister przed wydaniem postanowienia z dnia 12 września 2006 r. nie umożliwił stronie skarżącej wypowiedzenia się co do zebranych i przeprowadzonych dowodów i mimo tego braku postępowania uznał za okoliczność udowodnioną fakt, że wniosek skarżącego zakładu o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego był niekompletny. Działaniem tym organ naruszył przepis art. 81 k.p.a., zgodnie z którym okoliczność faktyczna może zostać udowodniona, jeżeli strona miała możliwość wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów. Zdaniem strony skarżącej, organ nie mógł uznać tej okoliczności za udowodnioną bez wypełnienia obowiązku określonego w art. 10 § 1 k.p.a. Postanowieniem z dnia 5 listopada 2005 r. Minister Skarbu Państwa wznowił postępowanie w sprawie zakończonej postanowieniem tego organu z dnia 14 października 2005 r., utrzymującym w mocy postanowienie tego organu z dnia 12 września 2005 r. w przedmiocie zaopiniowania programu restrukturyzacyjnego skarżącego zakładu. Decyzją z dnia 3 lutego 2006 r. Minister Skarbu Państwa na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. odmówił uchylenia, po wznowieniu postępowania, wydanego przez siebie postanowienia z dnia 14 października 2005 r. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że prowadząc postępowanie w sprawie zaopiniowania wniosku o restrukturyzację złożonego przez skarżący zakład na podstawie u.p.p.r.p.z.o.z. nie prowadził postępowania dowodowego i na podstawie art. 136 k.p.a. nie mógł uzupełnić braków złożonego przez stronę wniosku. Organ stwierdził, że w prowadzonym postępowaniu miał obowiązek zaopiniować wniosek o restrukturyzację, który podlegał rozpoznaniu przez Ministra Zdrowia. Zatem, skoro organ miał zaopiniować wniosek złożony do innego organu, to nie miał prawa wzywać strony do uzupełniania tego wniosku po otrzymaniu go od tego organu, i w tej sytuacji miał obowiązek stwierdzić jego niekompletność i negatywnie zaopiniować złożony projekt restrukturyzacji. Z istoty instytucji wyrażenia opinii wynikało, że organ nie mógł ze skarżącym zakładem uzgodnić treści wniosku o restrukturyzację. Z tych względów organ uznał, że nie miał obowiązku wyznaczać stronie terminu do zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym, a ochrona praw strony w tym postępowaniu realizowana była przez dwuinstancyjność postępowania. W dalszej części uzasadnienia postanowienia organ wskazywał okoliczności przemawiające za tym, że skarżącemu zakładowi zasadnie odmówiono pozytywnego zaopiniowania złożonego przez niego projektu restrukturyzacji. Organ podkreślał, że skarżący zakład w złożonym od postanowienia z dnia 12 września 2006 r. wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie kwestionował rozstrzygnięcia zawartego w tym postanowieniu. Zgodnie z treścią art. 20 ust. 3 u.p.p.r.p.z.o.z. możliwe było uzupełnienie wniosku o restrukturyzację, ale na etapie wszczęcia postępowania przez Ministra Zdrowia, w toku badania formalnoprawnej poprawności wniosku. Po przekazaniu tego wniosku do Ministra Skarbu Państwa nie było już możliwe jego uzupełnienie. Od tej decyzji skarżący zakład wniósł wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. W uzasadnieniu wniosku skarżący zakład podnosił, że organ, który na podstawie art. 106 § 1 i 3 k.p.a. ma zająć stanowisko w sprawie podlegającej załatwieniu przez inny organ, obowiązany jest stosować przepis art. 10 § 1 k.p.a. Niezastosowanie przepisu art. 10 § 1 k.p.a. stanowi naruszenie prawa, które w swej istocie pozbawia stronę czynnego udziału w postępowaniu. Strona skarżąca podnosiła, że organ od obowiązku określonego w art. 10 § 1 k.p.a. może odstąpić tylko w wyjątkowych sytuacjach określonych w art. 10 § 2 k.p.a. W sytuacji, gdy nie zachodzą okoliczności określone w tym przepisie i strona nie miała możliwości wypowiedzenia się co do treści przeprowadzonych dowodów, okoliczności, na które przeprowadzono te dowody, nie mogą zostać uznane za udowodnione - art. 81 k.p.a. Strona skarżąca podnosiła również zarzuty merytoryczne przeciwko postanowieniu z dnia 14 października 2005 r., wskazując, że Minister Skarbu Państwa z naruszeniem przepisów u.p.p.r.p.z.o.z. odmówił pozytywnego zaopiniowania projektu restrukturyzacji skarżącego zakładu. Minister Skarbu Państwa po ponownym rozpatrzeniu sprawy wskazaną na wstępie uzasadnienia decyzją utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu tej decyzji powtórzył argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, odnoszącą się do uprawnień Ministra Skarbu Państwa w postępowaniu dotyczącym restrukturyzacji zakładu opieki zdrowotnej. Minister nie uznał także za zasadne zarzutów merytorycznych podniesionych we wniosku w zakresie zasadności odmówienia skarżącemu zakładowi zatwierdzenia projektu restrukturyzacji. Na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia 23 marca 2006 r. Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnej w S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze strona skarżąca zaskarżonej decyzji zarzuciła: - naruszenie art. 7, art. 12 § 1 i art. 107 § 1 w zw. z art. 140, art. 149 § 2 i art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. przez przyjęcie, że do postępowania restrukturyzacyjnego prowadzonego na podstawie u.p.p.r.p.z.o.z. przepisy k.p.a. mają jedynie zastosowanie odpowiednie, przez niewyjaśnienie stanu faktycznego sprawy, a także przez niezamieszczenie w decyzji uzasadnienia faktycznego i prawnego odnoszącego się do wszystkich zarzutów podniesionych we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, - naruszenie art. 18 u.p.p.r.p.z.o.z. przez przyjęcie, że przepisy tej ustawy regulują postępowanie restrukturyzacyjne z pierwszeństwem przed przepisami k.p.a.; strona skarżąca twierdziła, że w postępowaniu prowadzonym przez Ministra Skarbu Państwa w przedmiocie zaopiniowania programu restrukturyzacji zastosowanie miał przepis art. 10 § 1 k.p.a. i art. 81 k.p.a., - naruszenie art. 6 k.p.a. przez wybiórcze zastosowanie przez Ministra Skarbu Państwa tylko niektórych przepisów k.p.a., - naruszenie art. 22 u.p.p.r.p.z.o.z., art. 6 i art. 8 k.p.a., a także art. 7 Konstytucji RP przez błędne uznanie, że program restrukturyzacyjny skarżącego zakładu nie mógł zostać zaopiniowany pozytywnie. W odpowiedzi na skargę Minister zarzuty w niej podniesione uznał za bezzasadne i wniósł o oddalenie skargi. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: Skarga jest zasadna. Na wstępie należy wskazać, że Sąd rozpoznając skargę, nie będąc na podstawie art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w dalszej części uzasadnienia powoływanej jako p.p.s.a., związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną, skontrolował zaskarżoną decyzję zgodnie z kompetencją wyrażoną w art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) pod kątem jej zgodności z prawem. Rozpoznając skargę Sąd uwzględnił zaistniałe w niniejszej sprawie naruszenia prawa, które nie zostały podniesione przez stronę skarżącą w skardze. Na wstępie należy wskazać, że w aktach sprawy brak jest dowodu doręczenia stronie skarżącej postanowienia Ministra Skarbu Państwa z dnia 14 października 2005 r., kończącego postępowanie, którego wznowienia strona skarżąca zażądała w niniejszej sprawie. Zgodnie z treścią przepisu art. 126 k.p.a. do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy art. 107 § 2-5 oraz art. 109-113, a do postanowień, od których przysługuje zażalenie, również art. 145-152 oraz art. 156-159, z tym że zamiast decyzji, o której mowa w art. 149 § 3, art. 151 § 1, art. 157 § 1 i art. 158, wydaje się postanowienie. W art. 110 k.p.a. ustawodawca stanowi, że organ administracji publicznej, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, o ile Kodeks nie stanowi inaczej. Stosując ten przepis odpowiednio do postanowień należy stwierdzić, że organ, który wydał postanowienie, jest nim związany od chwili jego doręczenia lub ogłoszenia, o ile Kodeks nie stanowi inaczej. Przepis ten zdaniem sądu ma ten skutek, że w przypadku złożenia środka zaskarżenia od postanowienia do chwili doręczenia postanowienia rozstrzygającego w przedmiocie tego środka zaskarżenia postępowanie znajduje się na etapie odwoławczym, jest ono niezakończone, a w sprawie brak jest ostatecznego postanowienia kończącego postępowanie. Skoro w rozpoznanej sprawie brak jest w aktach sprawy dowodu doręczenia stronie skarżącej postanowienia Ministra Skarbu Państwa z dnia 14 października 2005 r., kończącego postępowanie w sprawie, w której strona skarżąca złożyła wniosek o wznowienie postępowania, to należało uznać, że brak jest dowodu na to, że w sprawie zostało wydane postanowienie ostateczne, natomiast zgodnie z treścią art. 145 § 1 i art. 126 k.p.a. można wznowić postępowanie w kwestii zakończonej ostatecznym postanowieniem. Występujące w niniejszej sprawie wątpliwości w zakresie doręczenia postanowienia Ministra Skarbu Państwa z dnia 14 października 2005 r. należy uznać za zasadne również z tego względu, że strona skarżąca we wniosku o wznowienie postępowania stwierdziła, że postanowienie to otrzymała za pośrednictwem faksu. Należy podkreślić, że przepisy art. 39-49 k.p.a. w ogóle nie przewidują możliwości stosowania w postępowaniu administracyjnym doręczenia za pośrednictwem faksu. Doręczenie pisma za pośrednictwem faksu nie jest doręczeniem za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów o świadczeniu usług drogą elektroniczną, o którym mowa w art. 39 1 § 1 k.p.a. Zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204 ze zm.) przez świadczenie usługi drogą elektroniczną rozumie się wykonanie usługi, które następuje przez wysyłanie i odbieranie danych za pomocą systemów teleinformatycznych, na indywidualne żądanie usługobiorcy, bez jednoczesnej obecności stron, przy czym dane te są transmitowane za pośrednictwem sieci publicznych w rozumieniu ustawy, o której mowa w pkt 3. W pkt 3 art. 2 powołanej ustawy ustawodawca stanowi, że system teleinformatyczny oznacza zespół współpracujących ze sobą urządzeń informatycznych i oprogramowania, zapewniający przetwarzanie i przechowywanie, a także wysyłanie i odbieranie danych poprzez sieci telekomunikacyjne za pomocą właściwego dla danego rodzaju sieci urządzenia końcowego w rozumieniu ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 74, poz. 676). Faks nie jest urządzeniem informatycznym, gdyż przez tego rodzaju urządzenia należy rozumieć komputery wyposażone w pamięć umożliwiającą zapisywanie i odtwarzanie danych. Z tego względu wysyłanie informacji pomiędzy urządzeniami faksowymi nie może być uznane za komunikowanie się za pomocą urządzeń tworzących zespół teleinformatyczny. Z tego powodu, tego rodzaju komunikowanie się, na podstawie art. 2 pkt 4 a contrario powołanej ustawy, nie może być uznane za świadczenie usług drogą elektroniczną, gdyż nie odbywa się ono za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, a to z kolei przesądza o tym, że taki sposób przesyłania pism nie może być stosowany w postępowaniu administracyjnym. Z tych wszystkich powodów Sąd uznał, że organ nie wyjaśnił podstawowej kwestii proceduralnej mającej znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, będącej jednocześnie w niniejszej sprawie okolicznością faktyczną o podstawowym znaczeniu dla rozstrzygnięcia sprawy, a mianowicie doręczenia stronie skarżącej postanowienia kończącego postępowanie, którego wznowienia zażądała strona skarżąca. Z tego względu należało stwierdzić, że w sprawie organ z naruszeniem art. 7 i art. 77 k.p.a. zaniechał wyjaśnienia i udowodnienia stanu faktycznego sprawy mającego znaczenie dla jej rozstrzygnięcia. Oceniając tę kwestię Sąd kierował się stanem sprawy wynikającym z przedstawionych akt administracyjnych, gdyż zgodnie z treścią art. 133 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy. Pełnomocnik organu nie stawił się na rozprawę i z tego względu Sąd w trybie art. 106 § 3 p.p.s.a. nie miał możliwości przeprowadzenia uzupełniającego dowodu z dokumentu na okoliczność doręczenia wymienionego postanowienia. Strona skarżąca bezzasadnie twierdzi, że w sprawie wyrażenia przez Ministra Skarbu Państwa opinii o programie restrukturyzacji zastosowanie miał przepis art. 10 § 1 k.p.a. W rozpoznanej sprawie Minister Skarbu Państwa na podstawie art. 22 ust. 3 u.p.p.r.p.z.o.z. obowiązany był do zaopiniowania projektu restrukturyzacji prowadzonej przez Ministra Zdrowia. Zgodnie z treścią art. 106 § 1 k.p.a. jeżeli przepis prawa uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ (wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenia stanowiska w innej formie), decyzję wydaje się po zajęciu stanowiska przez ten organ. W art. 106 § 5 k.p.a. ustawodawca stanowi, że zajęcie stanowiska przez ten organ następuje w drodze postanowienia, na które służy stronie zażalenie. Zgodnie z treścią przytoczonego przepisu art. 126 k.p.a. a contrario do postanowień nie stosuje się przepisu art. 10 § 1 k.p.a., gdyż przepis ten nie został wymieniony w art. 126 k.p.a. Z samego dosłownego brzmienia przepisu art. 10 § 1 k.p.a. wynika, że przepis ten ma zastosowanie jedynie przy wydawaniu decyzji, gdyż w przepisie tym ustawodawca stanowi, że organ jest obowiązany przed wydaniem decyzji umożliwić stronom wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę stoi na stanowisku, że nie każde naruszenie przepisu art. 10 § 1 k.p.a. stanowi naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. Naruszenie tego przepisu należy oceniać jako naruszenie przepisów postępowania, które nie zawsze ma wpływ na wynik sprawy. Podobny pogląd został wyrażony przez NSA w uchwale z dnia 25 kwietnia 2005 r., sygn. akt FPS 6/04, ONSAiWSA 2005/4/66. Uchwała ta została podjęta w związku z wątpliwościami co do skutków naruszenia w postępowaniu podatkowym art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w dalszej części powołanej jako O.p. Przepis ten na gruncie postępowania podatkowego stanowi odpowiednik art. 10 § 1 k.p.a. W uchwale tej NSA stwierdził, że nie każde naruszenie art. 200 § 1 O.p. stanowi naruszenia stanowiące podstawę do wznowienia postępowania z powodu pozbawienia strony możliwości udziału w postępowaniu i że wpływ naruszenia tego przepisu na wynik sprawy należy badać odrębnie w każdej sprawie. W świetle tych rozważań Sądu, nie mogły zostać uznane za zasadne podniesione w skardze zarzuty naruszenia przepisów art. 6, art. 12 § 1, art. 81 i art. 107 § 1 w zw. z art. 140, art. 149 § 2 i art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. Z treści skargi wynika, że strona skarżąca naruszenia tych przepisów dopatrywała się w bezpodstawnym jej zdaniem stwierdzeniu przez Ministra Skarbu Państwa, że w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 106 § 1 k.p.a. w przedmiocie zaopiniowania projektu restrukturyzacji nie ma zastosowania przepis art. 10 § 1 k.p.a. Skoro, jak już sąd wskazał, Minister zasadnie stwierdził, iż w postępowaniu, którego wznowienia strona skarżąca żądała, przepis art. 10 § 1 k.p.a. nie miał zastosowania, to również oparty na naruszeniu tego przepisu zarzut naruszenia wymienionych przepisów należało uznać za bezzasadny. Sąd nie podziela stanowiska strony skarżącej, że Minister w zaskarżonej decyzji nie odniósł się do wszystkich zarzutów podniesionych we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. W ocenie Sądu, Minister co prawda miejscami dosyć lakonicznie, ale jednak odniósł się do wszystkich zarzutów podniesionych we wniosku. Zarzut naruszenia zaskarżoną decyzją art. 22 u.p.p.r.p.z.o.z., art. 6 i art. 8 k.p.a. i art. 7 Konstytucji RP przez uznanie programu restrukturyzacji skarżącego zakładu za niekompletny należało uznać także za bezzasadny. Ten zarzut był zarzutem merytorycznym opartym na stwierdzeniu, że organ w postępowaniu prowadzonym w oparciu o art. 106 § 1 k.p.a. niewłaściwie ocenił stan faktyczny sprawy. Należy podkreślić, że postępowanie w przedmiocie wznowienia postępowania, w przypadku stwierdzenia przez organ braku przesłanki wznowieniowej, nie może prowadzić do ponownej merytorycznej oceny sprawy. W tej sytuacji organ na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a. odmawia uchylenia decyzji kończącej wznowione postępowanie, nawet gdyby w sprawie zostały stwierdzone inne naruszenia prawa niewymienione w art. 145 § 1 k.p.a. Tego rodzaju naruszenia prawa mogą być podnoszone w toku postępowania w trybie zwykłym, nie mogą natomiast być podstawą do weryfikacji aktu administracyjnego w trybie nadzwyczajnym. W rozpoznawanej sprawie organ po stwierdzeniu, że w sprawie nie wystąpiła przesłanka wznowienia, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., wydał decyzję odmawiającą uchylenia postanowienia kończącego postępowanie w trybie zwykłym, co należało ocenić jako działanie prawidłowe. W ocenie Sądu, Minister prawidłowo zinterpretował przepis art. 18 u.p.p.r.p.z.o.z. Z treści tego przepisu wynika, że postępowanie restrukturyzacyjne prowadzi się na podstawie przepisów u.p.p.r.p.z.o.z., a w zakresie w niej nieuregulowanym do postępowania tego zastosowanie mają przepisy k.p.a. W rozpoznanej sprawie organ prawidłowo na podstawie tego przepisu uznał, że w postępowaniu restrukturyzacyjnym pierwszeństwo w stosowaniu mają przepisy u.p.p.r.p.z.o.z. przed przepisami k.p.a., który ma zastosowanie jedynie w kwestiach nieuregulowanych w u.p.p.r.p.z.o.z. Należy podkreślić, że ten zarzut strona skarżąca również formułowała w oparciu o, jak już sąd wykazał, błędne przekonanie, że do postępowania w sprawie udzielenia opinii o programie restrukturyzacji ma zastosowanie przepis art. 10 § 1 k.p.a. W rozpoznanej sprawie organ na podstawie art. 126 k.p.a. obowiązany był zamiast decyzji, o której mowa w art. 151 § 1 k.p.a., wydać postanowienie. W rozpoznanej sprawie organ wydał decyzję, jednakże zdaniem Sądu to uchybienie nie miało istotnego wpływu na wynik sprawy. W decyzji organ zawarł pouczenie o środku zaskarżenia, jaki przysługiwałby, gdyby organ wydał postanowienie. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja zostały wydane z naruszeniem art. 7 i art. 77 k.p.a. w stopniu mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 135, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 151 i art. 200 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. -- pozdrawiam serdecznie, Olgierd Lege Artis http://olgierd.bblog.pl skomentuj
2009-01-15 17:11	Re: prosba o zacytowanie sygn. akt	news
dzieki :) skomentuj
2009-01-15 20:18	Re: prosba o zacytowanie sygn. akt III SA/Wa	'Tom N'
Olgierd w : > 2. Faks nie jest urządzeniem informatycznym, gdyż przez tego rodzaju > urządzenia należy rozumieć komputery wyposażone w pamięć umożliwiającą > zapisywanie i odtwarzanie danych. Bo mało to "faksów" z /pamięcią/ w 2006 roku było, już o faksach programowych, działających na komputerze klasy PC nie wspominając... -- Tomasz Nycz [priv-->>X-Email] skomentuj

nowsze

1

starsze

Tytuł	Autor	Data
Akt notarialny	Kira	2006-08-09 12:33
Porady prawne za darmo - aplikant III roku	prawnikzadarmo	2006-08-16 11:33
Bezpłatne porady prawne - aplikant III roku	prawnikzadarmo	2006-08-17 08:48
Bezpłatne porady prawne - aplikant III roku	prawnikzadarmo	2006-08-18 11:52
BEZPLATNE porady prawne - aplikant III roku	prawnikzadarmo	2006-08-19 10:21
Bezplatne porady prawne - aplikant III roku	prawnikzadarmo	2006-08-21 23:09
[pr. pracy] praca na II i III zmianie	Gabriel'Varius'	2006-11-02 07:07
Akt wstępny -> małżeństwo -> akt końcowy	MK	2007-09-17 20:48
Akt wlasnosci	Daniel R. Swieciak	2008-02-27 16:12
Fotografowanie akt	wombi	2008-03-07 13:45