poprzedni wątek | następny wątek

pl.praca.dyskusje

2007-04-26 15:40	Pracownik socjalny - pytanie	Kama
Hej, Skończyłam pedagogikę, zawsze chciałam pracować z ludźmi, myślę że mam predyspozycję do takiej pracy. Chciałabym rozpocząć pracę jako pracownik socjalny. Czy ktoś ma doświadczenie w tej branży? Wiem, że zarobki są głodowe, ale to praca dla satysfakcji a nie dla kasy. Byłabym wdzięczna gdyby ktoś się podzielił swoimi doświadczeniami. Jak zacząć? Gdzie szukać takiej pracy? Pozdrawiam Kama -- skomentuj

2007-04-26 15:48	Re: Pracownik socjalny - pytanie	badzio
Patrze, patrze a tu Kama porozsypywal nastepujace haczki: > Gdzie szukać takiej pracy? Zacznij moze od osrodka pomocy spolecznej -- badzio skomentuj
2007-04-26 16:22	Re: Pracownik socjalny - pytanie	CZYŚCIWO
Użytkownik "Kama" napisał w wiadomości news:1357.000000d3.4630abda@newsgate.onet.pl... > Gdzie szukać takiej pracy? To przecież jasne, że w fabryce śrubek. Bo gdzież indziej. -- CZYŚCIWO tekstylne odnawialne= brak odpadów! www.mewa-service.pl skomentuj
2007-04-26 18:34	Re: Pracownik socjalny - pytanie	Marek_Pawełek
Kama wrote: > Hej, > Skończyłam pedagogikę, zawsze chciałam pracować z ludźmi, myślę że mam > predyspozycję do takiej pracy. Chciałabym rozpocząć pracę jako pracownik > socjalny. Czy ktoś ma doświadczenie w tej branży? Wiem, że zarobki są głodowe, > ale to praca dla satysfakcji a nie dla kasy. > Byłabym wdzięczna gdyby ktoś się podzielił swoimi doświadczeniami. Jak zacząć? > Gdzie szukać takiej pracy? Pracownik socjalny pracuje najczęściej w instytucjach samorządu terytorialnego tj. MOPS czy GOPS. Zapytaj w urzędzie miasta, czy gminy. Jeśli jest zapotrzebowanie to przyjmą Cię z otwartymi rękoma. > Pozdrawiam > Kama > Pozdrawiam, Marek Pawełek skomentuj
2007-04-26 22:30	Re: Pracownik socjalny - pytanie	wektor
Użytkownik "Kama" napisał w wiadomości news:1357.000000d3.4630abda@newsgate.onet.pl... > Hej, > Skończyłam pedagogikę, zawsze chciałam pracować z ludźmi, myślę że mam > predyspozycję do takiej pracy. Chciałabym rozpocząć pracę jako pracownik > socjalny. Czy ktoś ma doświadczenie w tej branży? Wiem, że zarobki są głodowe, > ale to praca dla satysfakcji a nie dla kasy. Możesz pytać w mops lub gops, jak Ci radzą odpowiadający, na "otwarte ręce" raczej nie licz, bo trafia się tam po otwartej rekrutacji (konkursie). Podstawową przeszkodą jest fakt, że po samej pedagogice, bez specjalności "praca socjalna" nie mogłabyś liczyć na awans w zawodzie pracownika socjalnego, mogłabyś pracować zaledwie na stanowisku "aspirant pracy socjalnej". Więcej w ustawie o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z późn.zm.). Pozdr -- wa skomentuj
2007-04-27 11:19	Re: Pracownik socjalny - pytanie	tomek
> Hej, > Skończyłam pedagogikę, zawsze chciałam pracować z ludźmi, myślę że mam > predyspozycję do takiej pracy. Chciałabym rozpocząć pracę jako pracownik > socjalny. Czy ktoś ma doświadczenie w tej branży? Wiem, że zarobki są > głodowe, > ale to praca dla satysfakcji a nie dla kasy. > Byłabym wdzięczna gdyby ktoś się podzielił swoimi doświadczeniami. Jak > zacząć? > Gdzie szukać takiej pracy? > Pozdrawiam > Kama Siostra skonczyla podobnie jak Ty pedagogike, teraz pracuje w osrodku podobnym do MOPS w ... Irlandii za 13,5 Euro/h skomentuj
2007-04-29 14:56	Re: Pracownik socjalny - pytanie	Maciek Sobczyk
Kama napisał(a): > Hej, > Skończyłam pedagogikę, zawsze chciałam pracować z ludźmi, myślę że mam > predyspozycję do takiej pracy. Chciałabym rozpocząć pracę jako pracownik > socjalny. Czy ktoś ma doświadczenie w tej branży? Tak. Mam doświadczenie jako powiernik intymnych zwierzeń zdesperowanych pracowników MOPS, którzy przejawiają motywację odwrotną do Twojej. Tytaniczne wręcz starania przykładają do tego, by pracownikami socjalnymi nie być. Powody owej wstecznej motywacji są różne. Jeden opisałaś - pensje głodowe. Dodajmy, iż są to pensje nie podwyższane od ładnych paru lat. Jednym z zajęć pracownika socjalnego jest prowadzenie wywiadów z klientami. Na podstawie tych wywiadów, klientom przyznawana jest pomoc (zasiłek). Pracownik rzadko kontaktuje się z "normalnymi", w pospolitym tego słowa znaczeniu, ludźmi. Najczęściej są to osoby o różnych deficytach społecznych, intelektualnych i zaburzeniach. Czasem prowadzisz wywiad z alkoholikiem, czasem z osobą silnie zaburzoną lub chorą psychicznie. Czasem z awanturnikiem. Przeprowadzenie wywiadu to szutka i kawałek. Raz, że większość klientów uważa, że zasiłek im się należy a Ty czasem musisz podjąć decyzję o odmowie lub zmniejszeniu zasiłku. Dwa, że wywiad środowiskowy lub sprawdzenie warunków bytowych przeprowadza się, jak sama nazwa wskazuje, w miejscu bytowania. Pracownik musi udać się w teren - do slumsów. Jest to zatem praca o podwyższonym stopniu ryzyka. Pracownik czasem musi podjąć decyzję np. o odebraniu dziecka rodzicom. Ustawa nakłada na niego obowiązek odbierania świadczeń osobom, które nie współpracują. Konsekwencje wszystkich decyzji - w postaci agresji klientów - ponosi pracownik. Jest to zatem ciężki, słabo płatny zawód, w którym groźba wypalenia zawodowego jest duża. Jest to praca frustrująca, której towarzyszy masa trudnych emocji i dylematów. Jest to praca, w której narażona jesteś na agresję klientów, na dylematy pomiędzy etyką zawodową a własnymi emocjami, na kontakty z nieuczciwymi osobami i ciągłe poczucie, że pracujesz z jakimś społecznym pasożytem, który musi być utrzymywany przez resztę podatników. Jest to praca, w której przydaje się zarówno wrażliwość jak i bardzo twarda skóra, a to posiada niewiele osób. By odpowiedzieć na Twój post, skonsultowałem się z psychologiem, pracującym 10 lat z pracownikami socjalnymi. Cytuję : "dziewczyna chce być pracownikiem socjalnym? Gorąco jej to odradź. Lub skontaktuj z terapeutą". > Byłabym wdzięczna gdyby ktoś się podzielił swoimi doświadczeniami. Jak zacząć? Najlepiej udać się do MOPS. > Gdzie szukać takiej pracy? J.W. pozdr. Maciek -- Kochana Mary! XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX Tęsknię za Tobą tragicznie A.T.Tappman, kapelan Armii Stanów Zjednoczonych skomentuj
2007-04-30 08:02	Re: Pracownik socjalny - pytanie	Immona
Maciek Sobczyk wrote: > Kama napisał(a): > >> Hej, >> Skończyłam pedagogikę, zawsze chciałam pracować z ludźmi, myślę że mam >> predyspozycję do takiej pracy. Chciałabym rozpocząć pracę jako >> pracownik socjalny. Czy ktoś ma doświadczenie w tej branży? > By odpowiedzieć na Twój post, skonsultowałem się z psychologiem, > pracującym 10 lat z pracownikami socjalnymi. Cytuję : "dziewczyna chce > być pracownikiem socjalnym? Gorąco jej to odradź. Lub skontaktuj z > terapeutą". > Mozna jeszcze ewentualnie doradzic przeprowadzke i wykonywanie tego zawodu w kraju, gdzie nie jest to zawod tak okropny jak w Polsce. Kontakt ze slumsami jest w tej pracy nieuknikniony, ale sa miejsca, w ktorych sie za to przyzwoicie placi i dba o profesjonalne wspieranie psychiczne pracownikow (mentorzy, sesje z psychologiem itp.) Z moja praca tu w NZ sasiaduje budynek, w ktorym jest osrodek prowadzacy m.in. szkolenia na pracownika socjalnego (poza tym zajmuja sie uczeniem uchodzcow angielskiego i tutejszego zycia i resocjalizacja mlodocianych). Zaprzyjaznilam sie z personelem, bo jadamy lunch w tym samym miejscu i od kilku miesiecy raz czy dwa razy w tygodniu wciagaja mnie po pracy do srodka na herbatke i pogaduchy i zdazylam dosc dokladnie wypytac o ich prace. To w ramach wyjasnienia, skad czerpie wiedze o rzeczach, o ktorych napisze. Otoz pracownik socjalny w NZ (sadze, ze generalnie w bogatych krajach zachodnich jest podobnie) to gosc, ktorego przydziela sie komus, kto sobie nie radzi w zyciu i ktory ma doprowadzic do tego, zeby delikwent zaczal sobie radzic. Siedzi razem z nim i zmusza do szukania pracy, pomagajac w tym. Uczy zarzadzania pieniedzmi i budzetowania, pokazuje, jak rozsadniej gospodarowac tym, co sie ma. Pilnuje, zeby lazil do lekarza, placil rachunki, lazil do urzedow etc., jak trzeba, to bierze za fraki i idzie z nim. Decyduje, na jaka terapie, kursy czy zajecia go wyslac i pilnuje, zeby tam lazil. A poza tym wszystkim stara sie przekazac motywacje i zmienic postawe zyciowa delikwenta. Z wynikow jest rozliczany. Ma tyle czasu na jednego podopiecznego, ze mozliwa jest skutecznosc w tym, co ma robic. Jedna kobieta powiedziala, ze jej podopieczni po jakims czasie tak maja jej dosyc, ze znajduja prace i zaczynaja zyc normalnie tylko po to, zeby sie pozbyc jej ze swojego zycia :D Aha: jesli delikwent nie wspolpracuje, moze stracic zasilek i inna pomoc. Oczywiscie sa slumsy, alkoholicy, agresja, jednostki o tak zjechanej psychice, ze trudno cokolwiek z nimi zrobic i masa frustracji, ale sa tez sukcesy i szef osrodka mowil mi, ze jeden taki sukces, trwale wyciagniecie kogos ze zlego polozenia i widzenie, jak idzie dalej przez zycie juz o wlasnych silach i sobie radzi potrafi dac satysfakcje i motywacje, ktora nie wygasa podczas kilkudziesieciu kolejnych beznadziejnych przypadkow. Robota jest wszedzie trudna, ale satysfakcja ze zmiany czyjegos zycia, czasem rownoznacznej z ocaleniem tego zycia, potrafi bardzo uszczesliwic. Nie zglosilabym sie do takiej pracy, ale rozumiem te satysfakcje i rozumiem powody, dla ktorych ktos moze chciec wybrac wlasnie taka kariere. Dlatego wysylanie kogos do terapeuty (z podtekstem: "cos jest mocno nie w porzadku z twoja psychika") tylko dlatego, ze chce byc pracownikiem socjalnym, wydaje mi sie nie na miejscu. Sadze, ze dziewczyna nie zdaje sobie po prostu sprawy z polskich realiow wykonywania tej pracy, ktore sa takie, jak opisales, ale mozliwe, ze motywacja, ktora nia kieruje jest podobna do motywacji kogos, kto chcialby wykonywac ten zawod w wersji opisanej przeze mnie. Wtedy tylko przeprowadzka. I. PS. Jest tu jeden facet, ktory ma polskie korzenie i przejmuje sie tym, uczy sie polskiego i chcialby pojechac na kilka lat do kraju przodkow. I co chcialby tam robic? To samo co tu: byc pracownikiem socjalnym. Nie udalo mi sie niestety wyjasnic mu, dlaczego to zly pomysl. Jesli zrealizuje swoje plany, to powinien kamerzysta za nim lazic i zrobic ciekawy film dokumentalny o wstrzasie. -- http://nz.pasnik.pl mieszkam w Nowej Zelandii :) ::: GG: 7370533 skomentuj
2007-05-03 10:46	Re: Pracownik socjalny - pytanie	Maciek Sobczyk
Immona napisał(a): > Mozna jeszcze ewentualnie doradzic przeprowadzke i wykonywanie tego > zawodu w kraju, gdzie nie jest to zawod tak okropny jak w Polsce. > Kontakt ze slumsami jest w tej pracy nieuknikniony, ale sa miejsca, w > ktorych sie za to przyzwoicie placi i dba o profesjonalne wspieranie > psychiczne pracownikow (mentorzy, sesje z psychologiem itp.) W Polsce też o to się dba. Przynajmniej w Katowicach, gdzie mieszkam, pracownicy socjalni mają do dyspozycji superwizora. Superwizje nie chronią jednak pracownika przed wypaleniem zawodowym. > Otoz pracownik socjalny w NZ (sadze, ze generalnie w bogatych krajach > zachodnich jest podobnie) to gosc, ktorego przydziela sie komus, kto > sobie nie radzi w zyciu i ktory ma doprowadzic do tego, zeby delikwent > zaczal sobie radzic. [...] A poza tym wszystkim stara sie > przekazac motywacje i zmienic postawe zyciowa delikwenta. Z wynikow jest > rozliczany. Ma tyle czasu na jednego podopiecznego, ze mozliwa jest > skutecznosc w tym, co ma robic. Jedna kobieta powiedziala, ze jej > podopieczni po jakims czasie tak maja jej dosyc, ze znajduja prace i > zaczynaja zyc normalnie tylko po to, zeby sie pozbyc jej ze swojego > zycia :D W Polsce, przynajmniej w teorii, jest podobnie. W praktyce: pracownik nie ma czasu na każdego delikwenta z osobna. Na wspieranie i motywowanie zwyczajnie brakuje czasu, gdyż ten pożera biurokracja i prozaiczne działania, takie jak wydawanie opinii i decyzji o przyznaniu świadczeń. Pracownik w Polsce nie opiekuje się podopiecznymi. On reguluje ilość i charakter pomocy otrzymywanej przez państwo, tak by pomoc była dopasowana do ustawy. > Aha: jesli delikwent nie wspolpracuje, moze stracic zasilek i inna pomoc. Tu podobnie. Też może stracić jeśli np. nie uczęszcza na zajęcia aktywizujące lub uczęszcza pijany. Nie wiem jak w NZ, ale polscy delikwenci doskonale potrafią tej współpracy unikać jednocześnie nie tracąc zasiłku. Potrafią też świetnie korzystać z pomocy - np. palą w piecu otrzymywanymi ubraniami dzięki czemu mogą przepić otrzymane na węgiel pieniądze. Świetnie trzymają się na zajęciach aktywizujących, mimo 2 promili alkoholu we krwi (mierzone alkomatem). Zdarza się, że potrafią pobić pracownika socjalnego i to w miejscu jego pracy. > Robota jest wszedzie trudna, ale satysfakcja > ze zmiany czyjegos zycia, czasem rownoznacznej z ocaleniem tego zycia, > potrafi bardzo uszczesliwic. Nie zglosilabym sie do takiej pracy, ale > rozumiem te satysfakcje i rozumiem powody, dla ktorych ktos moze chciec > wybrac wlasnie taka kariere. Wiesz, znów zacytuję wspomnianego psychologa: "rozumiem, że chce pomagać ludziom, ale jako pracownik socjalny nie ma na to szans. To mrzonka, że w miejscach takich jak poradnia czy MOPS pomaga się ludziom." I jeszcze: "a jeśli podejmie tą pracę, to niech szybko pojmie, że jej praca to nie misja i nie pomoc, bo inaczej jej zapał szybko zamieni się w wypał <>". > Dlatego wysylanie kogos do terapeuty (z > podtekstem: "cos jest mocno nie w porzadku z twoja psychika") tylko > dlatego, ze chce byc pracownikiem socjalnym, wydaje mi sie nie na > miejscu. Był to cytat, więc podtekstów nie będę tłumaczył - czy takowe były i co mogły znaczyć. IMO caly cytat, bez cenzury, daje więcej do myślenia niż napisanie tylko "odradź jej to". > Sadze, ze dziewczyna nie zdaje sobie po prostu sprawy z > polskich realiow wykonywania tej pracy, ktore sa takie, jak opisales, > ale mozliwe, ze motywacja, ktora nia kieruje jest podobna do motywacji > kogos, kto chcialby wykonywac ten zawod w wersji opisanej przeze mnie. > Wtedy tylko przeprowadzka. Tylko i wyłącznie :) Bez względu na motywację, którą zdaje się, że jest odczuwanie satysfakcji. > PS. Jest tu jeden facet, ktory ma polskie korzenie i przejmuje sie tym, > uczy sie polskiego i chcialby pojechac na kilka lat do kraju przodkow. I > co chcialby tam robic? To samo co tu: byc pracownikiem socjalnym. Nie > udalo mi sie niestety wyjasnic mu, dlaczego to zly pomysl. Jesli > zrealizuje swoje plany, to powinien kamerzysta za nim lazic i zrobic > ciekawy film dokumentalny o wstrzasie. Puść mu "Cześć Tereska" i kolejno wszystkie komedie z czasów komuny. Niech pozna sytuację i jej historyczny kontekst. Może mu to pomoże :) pozdr. Maciek -- Kochana Mary! XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX Tęsknię za Tobą tragicznie A.T.Tappman, kapelan Armii Stanów Zjednoczonych skomentuj
2007-05-03 12:55	Re: Pracownik socjalny - pytanie	Immona
Maciek Sobczyk wrote: [...] > W Polsce, przynajmniej w teorii, jest podobnie. W praktyce: pracownik > nie ma czasu na każdego delikwenta z osobna. [...] Wyliczyles podobienstwa. Sadze, ze roznica polega na kasie i to jest ta roznica, ktora sprawia, ze tutejsi pracownicy socjalni - w kazdym razie ci, ktorych znam - nie sa sfrustrowani i wykonczeni. Dwie osoby zajmuja sie kilkoma osobami. Dwie, zeby nie zanudzic podopiecznego i zeby mialy komfort ulgi wynikajacej z poplotkowania (to oczywiscie nie jest wersja oficjalna, ale moje wlasne przypuszczenie :) ). Iloma podopiecznymi zajmuje sie naraz pracownik socjalny w Polsce? Druga roznica to calosciowa sytuacja gospodarcza. Bezrobocie w okolicach 3% oznacza, ze nie ma problemu ze znalezieniem pracy, w kazdym razie tej najprostszej i nisko platnej - nisko platna oznacza tu skromne zycie, a nie nedze. Nie ma wiec ofiar przemian ustrojowych, bezrobocia strukturalnego itd. - znalezienie sie w zlej sytuacji materialnej moze wynikac wlasciwie tylko z problemow wewnetrznych czlowieka. Sadze, ze to bardzo wplywa na motywacje. Nie znam polskich podopiecznych MOPSow, ale wyobrazam sobie, ze wiekszosc z nich to ludzie, ktorzy nie maja szans na znalezienie pracy innej niz za mniej niz 1000 zl i to jeszcze w wielu przypadkach na czarno, nawet jakby przestali pic, zaczeli byc zdyscyplinowani itd. Zycie "normalne" z takim brakiem szans moze wtedy sie jawic czyms niewiele lepszym od ich obecnej sytuacji, nie wartym wysilku. Moze zabraknac argumentow do przekonywania ich do zmiany. >> Robota jest wszedzie trudna, ale satysfakcja ze zmiany czyjegos zycia, >> czasem rownoznacznej z ocaleniem tego zycia, potrafi bardzo >> uszczesliwic. Nie zglosilabym sie do takiej pracy, ale rozumiem te >> satysfakcje i rozumiem powody, dla ktorych ktos moze chciec wybrac >> wlasnie taka kariere. > > Wiesz, znów zacytuję wspomnianego psychologa: "rozumiem, że chce pomagać > ludziom, ale jako pracownik socjalny nie ma na to szans. To mrzonka, że > w miejscach takich jak poradnia czy MOPS pomaga się ludziom." > I jeszcze: "a jeśli podejmie tą pracę, to niech szybko pojmie, że jej > praca to nie misja i nie pomoc, bo inaczej jej zapał szybko zamieni się > w wypał <>". Pytalam sie tych moich znajomych o ich motywacje i glownie byla to ekscytacja mierzenia sie z wielkim wyzwaniem. W PL wysluchalam kiedys tyrady psychologa (wtedy jeszcze studenta) na temat tego, ze w ogole by nie wpuszczal na studia psychologiczne rozegzaltowanych panienek motywowanych szlachetna checia pomagania ludziom, bo jedyne, co interesuje takich ludzi, to realizacja oderwanej od rzeczywistosci fantazji na wlasny temat. Za malo wiem, zeby sie sama na ten temat wypowiedziec, ale argument brzmi jak cos, nad czym sie warto zastanowic. I. -- http://nz.pasnik.pl mieszkam w Nowej Zelandii :) ::: GG: 7370533 skomentuj

nowsze

1 2 3 4

starsze

Tytuł	Autor	Data
Fundusz socjalny	Jolanta	2006-01-17 08:44
Jak wycenic pakiet socjalny?	max20001	2006-02-07 20:27
Pracownik czasowy.	dodka	2006-02-22 09:45
Pracownik Administracji	rekrutacja	2006-03-31 17:23
Pracownik Administracji	rekrutacja	2006-03-31 17:23
Nowozatrudniony pracownik	M	2006-07-03 23:52
Pracownik tymczasowy	Jacenty	2006-07-13 21:41
Fundusz socjalny, jak to jest	Abrakadabra	2006-11-07 08:55
Pracownik niepełnosprawny?	Tomek	2006-12-06 23:14
Fundusz socjalny - kontrowersje	Tomek	2007-04-03 14:45