Wypadek w drodze do pracy. Czy należy się odszkodowanie?

Przepisy nie zawsze są w tej kwestii jednoznaczne. Aby zdarzenie zostało uznane za wypadek w drodze do lub z pracy, droga powinna być _ nieprzerwana i najkrótsza _. Wystarczy więc, że wstąpisz na kawę do znajomych, a ewentualny wypadek nie będzie już tak potraktowany.

Za wypadek w drodze do pracy uważa się również zdarzenie, które miało miejsce w trakcie przemieszczania się do lub z miejsca:

• innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego;
  • zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych;
  • zwykłego spożywania posiłków;
  • odbywania nauki lub studiów.

Nie zawsze jednak droga do pracy musi być nieprzerwana i najkrótsza. Ustawa wskazuje, że jeśli _ przerwa była życiowo uzasadniona i jej czas nie przekraczał granic potrzeby _, a także wówczas, gdy _ droga, nie będąc drogą najkrótszą, była dla ubezpieczonego najdogodniejsza ze względów komunikacyjnych _, wypadek jest uważany za taki, który miał miejsce w drodze do pracy. To oznacza, że jeśli nawet pracownik przerwał drogę (na przykład, gdy odwoził dziecko do szkoły), to będzie ona uznana za nieprzerwaną. Za początek drogi uznaje się moment opuszczenia mieszkania, a za koniec – moment zajęcia stanowiska pracy.

Kwalifikacji dokonuje pracodawca (wraz z powołanym przez niego zespołem powypadkowym) przy pomocy karty wypadku (jej obowiązujący wzór pobierzesz tutaj)
. Szefa należy powiadomić natychmiast po zdarzeniu. W kwestiach spornych (na przykład gdy pracodawca odmówił kwalifikacji) pracownikowi przysługuje prawo odwołania do sądu pracy.

Przykład 1

Przykład 2

Przykład 3

W przeciwieństwie do wypadku przy pracy, za wypadek w drodze do pracy poszkodowanemu nie przysługuje do odszkodowania z ZUS. Dlaczego więc tak istotne jest, aby wypadek został zakwalifikowany jako taki, który wystąpił w drodze do lub z pracy? Poszkodowani w ten sposób pracownicy mają prawo do tak zwanego _ wynagrodzenia chorobowego _ za czas niezdolności do pracy. Wynosi ono 100 procent wynagrodzenia podstawowego i jest wypłacane przez pracodawcę, ale może być przyznawane na okres nie dłuższy niż 33 dni. Jeśli wypadek miałby miejsce w domu, pracownikowi przysługiwałoby już jedynie 80 procent pensji.

Co w przypadku, gdy niezdolność do pracy na skutek wypadku w drodze do niej trwa dłużej niż 33 dni? Wtedy pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy, wypłacany przez ZUS niezależnie od tego, jak długo poszkodowany płacił składkę na ubezpieczenie chorobowe. Jego wysokość zależy od średniego wynagrodzenia w ciągu 12 miesięcy poprzedzających wypadek (lub mniej, jeśli poszkodowanym jest nowozatrudniony). Jeśli więc pracownik pół roku przed zaistnieniem zdarzenia dostał podwyżkę z 2 do 3 tysięcy złotych brutto (pierwsze 6 miesięcy otrzymywał 2 tysiące złotych, a kolejne 6 – 3 tysiące), to ZUS wypłaci mu 2,5 tysiąca złotych brutto miesięcznie. Pobieranie zasiłku nie może trwać dłużej niż 182 dni.

Jeśli w dalszym ciągu poszkodowany nie jest zdolny do pracy, może się ubiegać o dwunastomiesięczne świadczenie rehabilitacyjne. Wysokość świadczenia wynosi 90 procent zasiłku chorobowego (przez pierwsze 90 dni) i 75 procent (za pozostały okres). Po tym czasie lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych podejmuje ostateczną decyzję: jeśli jego zdaniem poszkodowany nadal nie może pracować, będzie musiał ubiegać się o rentę. Natomiast w przypadku, gdy lekarz zadecyduje, że rehabilitacja przyniosła skutek – pracownik będzie mógł wrócić do pracy.