Na podstawie art. 15 ust.5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 21, poz. 86) zarządza się, co następuje:

§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do podmiotów wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 21, poz. 86), zwanych dalej "jednostkami".

§ 2. 1. Za środki trwałe uznaje się, z zastrzeżeniem ust.2 i 3, poszczególne kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do użytkowania maszyny, urządzenia, środki transportu, budynki i budowle oraz ich części składowe stanowiące odrębną nieruchomość, w tym również nawierzchnie dróg, ulic i placów, uzbrojenie terenu, melioracje, budowle wodne, grunty, inwestycje w obcych środkach trwałych i inne przedmioty majątkowe przeznaczone do wykorzystania na własne potrzeby jednostki, których cena zakupu lub koszt wytworzenia, a w razie nabycia w drodze darowizny ich wartość rynkowa - są wyższe niż 5.000.000 zł, a okres użytkowania przekracza rok. Przez cenę zakupu w imporcie rozumie się cenę, jaką nabywca płaci za zakupione środki trwałe, powiększoną o cło i podatek obrotowy.

2. Jednostki mogą uznać za środki trwałe także przedmioty majątkowe o cenie zakupu lub koszcie wytworzenia albo wartości rynkowej niższej aniżeli ustalona w ust.1, jeżeli spełniają one pozostałe warunki określone w tym przepisie.

3. Do środków trwałych nie zalicza się:

§ 3. Za wartości niematerialne i prawne uznaje się:

§ 4. 1. Z zastrzeżeniem ust.2 i 3 jednostki dokonują w ciężar kosztów lub strat odpisów amortyzacyjnych od zaktualizowanej w przewidzianym trybie wartości stanowiącej równowartość ceny nabycia, kosztu wytworzenia lub wartości rynkowej, zwanej dalej "wartością brutto":

2. Od składników majątku trwałego otrzymanego do użytkowania na podstawie umów najmu lub dzierżawy, z których wynika prawo ich zakupu przez najemcę lub dzierżawcę za ustaloną w tych umowach cenę, zawartych na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498 oraz z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480), jednostki dokonują odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w § 8 ust.3, co oznacza, że ustala się je w proporcji do okresu wynikającego z umowy, z wyjątkiem obiektów o krótszym czasie użytkowania, niż wynika to z okresu ustalonego w umowie.

3. Odpisów amortyzacyjnych nie dokonuje się od:

§ 5. 1. Od składników majątku trwałego, od których są dokonywane odpisy amortyzacyjne, dokonuje się w tej samej wysokości odpisów umorzeniowych.

2. Od składników majątku trwałego, o których mowa w § 4 ust.3 pkt 2-7, dokonuje się odpisów umorzeniowych według zasad i w wysokości określonych dla odpisów amortyzacyjnych. Mogą one być dokonywane za okresy roczne.

3. W zakładach budżetowych i gospodarstwach pomocniczych jednostek budżetowych nie objętych zwolnieniem od podatku dochodowego odpisy umorzeniowe od środków trwałych, z wyłączeniem budynków i budowli, traktuje się na równi z odpisami amortyzacyjnymi.

§ 6. 1. Odpisów amortyzacyjnych od wykazanej w ewidencji księgowej wartości brutto poszczególnych składników majątku trwałego dokonuje się w równych ratach co miesiąc.

2. Odpisów amortyzacyjnych od składników majątku trwałego użytkowanego sezonowo dokonuje się tylko za okres ich wykorzystania. Wysokość odpisu miesięcznego stanowi w takim wypadku iloraz wynikający z podzielenia rocznej kwoty amortyzacji przez liczbę miesięcy w sezonie.

§ 7. 1. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przyjęto je w użytkowanie, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie wysokości umorzenia z ich wartością brutto lub w którym środki trwałe postawiono w stan likwidacji, sprzedano lub stwierdzono ich niedobór.

2. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych związanych trwale z cudzymi gruntami dokonuje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki trwałe zostały przyjęte do użytkowania, przez cały czas trwania umowy najmu lub dzierżawy gruntu, według zasad określonych w § 8 ust.3, albo do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie wysokości umorzenia z ich wartością brutto albo w którym środki trwałe postawiono w stan likwidacji lub sprzedano.

3. Przepis ust.2 stosuje się odpowiednio do inwestycji w obcych środkach trwałych.

4. Odpisy amortyzacyjne od ujawnionych środków trwałych, nie objętych ewidencją, oraz korekty odpisów amortyzacyjnych dokonanych w nieprawidłowej wysokości mogą nastąpić wyłącznie za rok obrotowy poprzedzający rok, w którym wypadki te ujawniono.

§ 8. 1. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia, zwanym dalej "wykazem".

2. Jednostki mogą podane w wykazie stawki amortyzacyjne podwyższać:

3. Jednostki ustalają stawki amortyzacyjne dla środków trwałych nowo wprowadzonych do użytkowania: używanych, zmodernizowanych lub o przewidywanym okresie użytkowania krótszym od okresu przyjętego za podstawę stawki amortyzacyjnej ustalonej w wykazie, w sposób określony w objaśnieniach do wykazu.

4. Przepis ust. 3 nie dotyczy jednostek przekazujących własne środki trwałe do użytkowania innym jednostkom na podstawie umów najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze.

5. Jednostki mogą podane w wykazie stawki amortyzacyjne maszyn, urządzeń i środków transportu użytkowanych w warunkach lepszych od przeciętnych obniżać w tym okresie przy zastosowaniu współczynników nie niższych niż 0,66.

6. Jednostki mogą podane w wykazie stawki amortyzacyjne dla maszyn i urządzeń o charakterze produkcyjnym (grupy 3-6 i 8) oraz środków transportu (z wyjątkiem samochodów osobowych) przyjętych do użytkowania go po dniu 1 stycznia 1991 r. podwyższać przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2, a w przypadku ich użytkowania w gminach o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym, których wykaz ustala Rada Ministrów - nie wyższych niż 3. Tak ustalone stawki amortyzacyjne stosuje się do wartości brutto środków trwałych w pierwszym roku ich użytkowania, a w następnych latach do ich wartości brutto, pomniejszonej o dotychczasowe umorzenie, ustalonej na początek kolejnych lat ich użytkowania. Począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło zrównanie rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu zasad przewidzianych w ust.1 i w § 6 ust.1 oraz zasady, o której mowa w niniejszym ustępie, jednostki dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych według zasad określonych w ust.1 i w § 6 ust. 1.

7. W wypadku podwyższania lub obniżania podanych w wykazie stawek amortyzacyjnych za pomocą współczynników określonych w ust.2, 5 i 6 należy stosować jeden współczynnik dla poszczególnych środków trwałych.

8. Jednostki dokonujące wyłącznie odpisów umorzeniowych do wyliczenia umorzenia, o którym mowa w § 5 ust.1, nie stosują przepisów ust.6.

§ 9. 1. Z zastrzeżeniem § 4 ust.2 okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy oraz kosztów organizacji i zgromadzenia kapitału zakładowego nie może przekroczyć 5 lat, a od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych, - 10 lat. Jednostki ustalają stawki amortyzacyjne i poszczególnych tytułów wartości niematerialnych i prawnych z góry w momencie rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

2. Odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w równej wysokości, od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ujęto je w ewidencji księgowej jako składniki majątku trwałego, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie wysokości umorzenia z ich wartością brutto.

3. Przepis § 7 ust.4 stosuje się odpowiednio do korekty odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych.

§ 10. 1. Jednostki mogą uznać za trwale nieczynne środki trwałe mające istotny wpływ na zdolność produkcyjną i poziom kosztów działalności gospodarczej, w wypadku gdy przewidywane jest ich nieużytkowanie przez okres dłuższy niż trzy kolejne miesiące. Nie uznaje się za trwale nieczynne środków trwałych użytkowanych sezonowo lub nie użytkowanych na skutek remontów, utrzymywania w zapasie lub rezerwie. W okresie uznania środków trwałych za trwale nieczynne nie dokonuje się od nich odpisów amortyzacyjnych i umorzeniowych.

2. Przepis ust.1 nie ma zastosowania do środków trwałych, o których mowa w § 4 ust.3 pkt 2-7.

3. Po upływie okresu trwałej nieczynności środków trwałych jednostki dokonują odpisów amortyzacyjnych od uznanych uprzednio za trwale nieczynne środków trwałych według zasad stosowanych przed okresem uznania ich za trwale nieczynne.

§ 11. 1. Jednostki aktualizują wycenę własnych środków trwałych metodą szczegółową polegającą na przeliczeniu wykazanej w ewidencji księgowej wartości brutto oraz wartości umorzenia poszczególnych środków trwałych.

2. Przeliczeń, o których mowa w ust.1, dokonuje się przy zastosowaniu wskaźników przeliczeniowych, uwzględniających relacje poziomu cen środków trwałych wykazanych w ewidencji księgowej i poziomu cen przyjętego za podstawę przeliczenia.

3. Jeżeli wyliczona przy zastosowaniu wskaźnika przeliczeniowego cena środka trwałego różni się więcej niż o 10% od znanej jednostce aktualnej ceny, kosztorysu lub ceny zapłaconej za nowy środek trwały o takim samym lub zbliżonym przeznaczeniu i parametrach użytkowych, to przeliczenie może nastąpić przy zastosowaniu tej ceny, z uwzględnieniem kosztów dodatkowych, w szczególności transportu, montażu, przy czym zastosowana cena wymaga odpowiedniego udokumentowania, np. protokołem własnym. Wartość umorzenia środka trwałego ustala się wówczas w takiej proporcji do zaktualizowanej wartości brutto, w jakiej pozostało umorzenie do wartości brutto przed aktualizacją.

4. Wyniki aktualizacji wartości brutto i umorzenia środków trwałych wprowadza się do ewidencji księgowej pod datą jej przeprowadzenia, przy czym różnice między dotychczasową a zaktualizowaną wyceną wpływają na wysokość funduszy zasadniczych lub kapitału zapasowego albo innego o podobnym charakterze.

§ 12. 1. W razie zmiany formy prawnej przedsiębiorstw państwowych i komunalnych, przedsiębiorstwa te aktualizują metodą szczegółową wycenę własnych środków trwałych według stanu na dzień poprzedzający tę zmianę.

2. Aktualizacja, o której mowa w ust. 1, następuje przy zastosowaniu aktualnych cen, kosztorysu, ceny zapłaconej za nowy środek trwały o takim samym lub zbliżonym przeznaczeniu i parametrach, a w razie braku takich danych - na podstawie ekspertyzy, przy wykorzystaniu ogłoszonych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wskaźników cen dóbr inwestycyjnych za ostatni miesiąc kwartału poprzedzającego kwartał, w którym nastąpiło przekształcenie formy prawnej przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 1.

3. Przepisy § 11 stosuje się odpowiednio.

§ 13. 1. Jednostki mogą dokonać metodą szczegółową aktualizacji wyceny środków trwałych według ich stanu na dzień 1 stycznia 1992 r., pochodzących z zadań inwestycyjnych przed dniem 1 stycznia 1991 r. i zakończonych w 1991 r., według aktualnych cen lub kosztorysów na dzień 1 stycznia 1992 r. lub za pomocą współczynników podanych w obwieszczeniu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego i Ministra Finansów z dnia 28 marca 1991 r. w sprawie współczynników przeliczeniowych do aktualizacji wyceny wartości środków trwałych na dzień 1 stycznia 1991 r. (Monitor Polski Nr 12, poz. 82).

2. Aktualizacji, o której mowa w ust.1, dokonuje się w terminie do dnia 30 czerwca 1992 r.

3. Jednostki, w wypadku, o którym mowa w ust.1, obliczają od dnia 1 stycznia 1992 r. odpisy amortyzacyjne od wartości środków trwałych ustalonej w wyniku tej aktualizacji.

§ 14. Jednostki dokonują aktualizacji wyceny środków trwałych, o której mowa w § 11, według stanu na dzień 1 stycznia 1993 r. w terminie do dnia 31 maja 1993 r.

§ 15. Jednostki i zakłady budżetowe oraz gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, które do końca 1991 r. nie umarzały składników majątku trwałego, obliczą i wprowadzą do ksiąg rachunkowych pod datą 1 stycznia 1992 r. umorzenie poszczególnych składników majątku trwałego. Wartość tego umorzenia można ustalić jako sumę umorzenia na dzień 1 stycznia 1991 r., wyliczonego przy zastosowaniu przepisów obwieszczenia, wymienionego w § 13 ust.1, i umorzenia za rok 1991, obliczonego zgodnie z zasadami i stawkami amortyzacyjnymi określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

§ 16. Przepisy § 2 i 3 nie dotyczą wykazanego w ewidencji księgowej jednostek na dzień 31 grudnia 1991 r. stanu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1992 r.