Planowaną sprzedaż gruntów należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegać będzie opodatkowaniu tym podatkiem wg podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 22%. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - w odniesieniu do gruntów - zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

sygnatura: IPPP1-443-1927/08-4/MP

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2009-01-06

Wniosek ORD-IN: [ 426 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10.10 2008 r. (data wpływu 14.10.2008 r.), uzupełnionym w dniu 12.12.2008 r. (data wpływu 16.12.2008 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 09.12.2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.10.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 12.12.2008 r. (data wpływu 16.12.2008 r.)

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 29.09.2000 r. nabył w formie Aktu Notarialnego umowy kupna - sprzedaży 50% udziału w nieruchomości (Repetytorium...........) do majątku osobistego i nigdy nie wprowadził tej działki do majątku firmy. Z uwagi na fakt, że trudno było podzielić tę nieruchomość na dwie równo cenne działki, udziałowcy postanowili podzielić się po 50% wartości uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości. Biorąc pod uwagę, że trudno znaleźć nabywcę na dużą nieruchomość, udziałowcy w marcu 2008 r. podzielili ją na 5 mniejszych działek.

Wnioskodawca od 06.05.1999 r. prowadzi działalność gospodarczą, będąc podatnikiem VAT, a od 2003 r., uzyskując odpowiedni wpis do ewidencji działalności gospodarczej zajmuje się handlem nieruchomościami. W lipcu 2008 r. w celu umożliwienia skomunikowania powstałych działek z drogą dojazdową, Wnioskodawca dokupił od sąsiada 200 m 2. dokonując zakupu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Aktualnie Wnioskodawca zamierza sprzedać powstałe po podzieleniu działki.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano ponadto, iż opisana nieruchomość nie jest zabudowana. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania część działki stanowi teren przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, natomiast pozostała część to las bez prawa do zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

• czy od sprzedaży działki zakupionej w 2000 r. do majątku osobistego w przedstawionej sytuacji należy odprowadzić podatek VAT ...

Zdaniem Wnioskodawcy, od części dokupionej w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w 2008 r. powinien zapłacić podatek VAT. Natomiast od części nabytej w 2000 r. podatek VAT nie powinien być odprowadzony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Pojęcia ,,podatnik" i ,,działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca od 1999 r. jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, a od 2003 r. uzyskując odpowiedni wpis do ewidencji działalności gospodarczej, zajmuje się handlem nieruchomościami. W 2000 r. zakupił do majątku osobistego 50% udziałów w nieruchomości, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w części stanowi teren przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną , pozostała część to las bez prawa do zabudowy.

Ponieważ trudno znaleźć nabywcę na tak dużą nieruchomość, udziałowcy postanowili podzielić nieruchomość na 5 mniejszych działek , sprzedać tak powstałe działki i podzielić się po 50% wartości uzyskanej ze sprzedaży.

Jak podano w opisie okoliczności sprawy, przedmiotowa nieruchomość została zakupiona na cele osobiste. W istocie jednak, zakupu nieruchomości dokonano celem dalszej odsprzedaży. W przedstawionej sytuacji nie można mówić o majątku osobistym, niewykorzystywanym na cele działalności gospodarczej. Wnioskodawca potraktował zakup przedmiotowej nieruchomości jako lokatę kapitału, a podejmując czynności zmierzające następnie do jego sprzedaży, rozporządza majątkiem w celu osiągnięcia zysku.

Analizując okoliczności poprzedzające planowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości tj. podział nieruchomości gruntowej niezabudowanej na mniejsze działki, zakup od sąsiada (w ramach prowadzonej działalności) gruntu w celu skomunikowania powstałych działek z drogą dojazdową, należy uznać, że zostały podjęte czynności mające na celu przygotowanie posiadanego gruntu pod kątem zwiększenia jego walorów handlowych. Wnioskodawca czyni zatem celowe i profesjonalne działania zmierzające do dokonania sprzedaży gruntów, przy czym sprzedaż ta będzie miała charakter częstotliwy.

Nie bez znaczenia jest także okoliczność, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w tym działalność w zakresie handlu nieruchomościami i z tego tytułu jest już czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadząc ww. działalność Wnioskodawca jest doskonale zorientowany w rynku obrotu nieruchomościami.

W związku z powyższym, uzasadnionym jest przypisanie charakteru handlowego podejmowanym przez Wnioskodawcę czynnościom, co wiąże się z wypełnieniem dyspozycji art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i uznaniem tych czynności za działalność gospodarczą, wykonywaną przez podatnika podatku od towarów i usług. Planowaną sprzedaż gruntów należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%. Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy - w odniesieniu do gruntów - zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.