Sprzedaż działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej, grunt zakupiony na własne potrzeby mieszkaniowe, nie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej - nie podlega opodatkowaniu.

sygnatura: ILPP1/443-906/08-3/MN

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2008-12-04

Wniosek ORD-IN: [ 308 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia - brak daty sporządzenia (data wpływu 7 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia - brak daty sporządzenia (data wpływu 7 października 2008 r.) z potwierdzeniem dokonania opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W lipcu 2005 r. Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem od osoby fizycznej nieruchomość gruntową, wpisaną do ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne. Zainteresowana wraz z mężem pozostaje w ustroju ustawowej wspólności majątkowej. Nieruchomość jest niezabudowana.

Na przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni planowała wybudować budynek mieszkalny - dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. W kwietniu 2007 r. otrzymała decyzję ustalającą warunki zabudowy dla tej nieruchomości - budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem zintegrowanym z budynkiem mieszkalnym oraz budowa przydomowej oczyszczalni ścieków w zabudowie zagrodowej w gospodarstwie rolnym. Gmina, na terenie której położona jest nieruchomość, nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego. Z powodów rodzinnych Wnioskodawczyni zrezygnowała z budowy tego domu i postanowiła sprzedać nieruchomość. Przed sprzedażą zostanie ona podzielona na kilka mniejszych działek. Zarówno Zainteresowana, jak i jej mąż w chwili obecnej nie prowadzą działalności gospodarczej. Rozważają możliwość rozpoczęcia takiej działalności, jednakże nie byłaby ona w żaden sposób związana z obrotem bądź zarządzaniem nieruchomościami. Nieruchomość nie była ani nie będzie w jakikolwiek sposób związana z prowadzeniem działalności, nie zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż niezabudowanych działek, powstałych w wyniku podziału nieruchomości gruntowej (użytki rolne), zakupionej przez Wnioskodawczynię i jej męża w lipcu 2005 r. od osoby fizycznej, która to nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych ani w żaden sposób nie jest, nie była i nie będzie wykorzystywana - będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 wspomnianego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ustawa o podatku od towarów i usług definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Warunkiem uznania podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest zatem wykonanie przez niego czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem w ramach działalności gospodarczej. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w linii orzecznictwa sądów administracyjnych, m.in.:

• wyrok składu siedmiu sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. I FPS 3/07,
• wyrok NSA z dnia 7 lutego 2008 r. sygn. I FSK 259/07,
• wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. I FSK 603/06,
• wyrok WSA we Wrocławiu sygn. I SA/Wr 830/06,
• wyrok WSA we Wrocławiu sygn. I SA/Wr 153/07,
• wyrok WSA we Wrocławiu sygn. I SA/Wr 1254/05,
• wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 stycznia 2008 r. sygn. III SA/Wa 1948/07,
• wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2006 r. sygn. III SA/Wa 3885/06.

I tak na przykład w wyroku składu siedmiu sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r. Sąd uznał, iż ,,(...) warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (...)". Ponadto, jak stwierdził WSA w Warszawie w wyroku z dnia 4 stycznia 2008 r. ,,(...) zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży (...)".

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nabyła z mężem nieruchomość na własne potrzeby, chcąc wybudować na niej dom. Z tego względu wystąpiła z wnioskiem o ustalenie dla tej nieruchomości warunków zabudowy - dla budynku mieszkalnego. Nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. Nie można zatem powiedzieć, aby w momencie nabycia nieruchomości wystąpił zamiar jej sprzedaży. Okoliczności, które zmusiły Zainteresowaną do zmiany planów i podjęcia decyzji o sprzedaży, wystąpiły dopiero znacznie później. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, jako wyprzedaż majątku prywatnego, nie stanowi działalności gospodarczej. Dla oceny tej okoliczności bez znaczenia pozostaje podział działki na kilka mniejszych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem od osoby fizycznej nieruchomość gruntową, wpisaną do ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne. Nieruchomość jest niezabudowana. Na przedmiotowym gruncie Zainteresowana planowała wybudować budynek mieszkalny - dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. W kwietniu 2007 r. otrzymała decyzję ustalającą warunki zabudowy dla tej nieruchomości - budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem zintegrowanym z budynkiem mieszkalnym oraz budowa przydomowej oczyszczalni ścieków w zabudowie zagrodowej w gospodarstwie rolnym. Z powodów rodzinnych Wnioskodawczyni zrezygnowała z budowy tego domu i postanowiła sprzedać nieruchomość. Przed sprzedażą zostanie ona podzielona na kilka mniejszych działek. Zarówno Zainteresowana, jak i jej mąż w chwili obecnej nie prowadzą działalności gospodarczej. Rozważają możliwość rozpoczęcia takiej działalności, jednakże nie byłaby ona w żaden sposób związana z obrotem bądź zarządzaniem nieruchomościami. Przedmiotowa nieruchomość nie była ani nie będzie w jakikolwiek sposób związana z prowadzeniem działalności, nie zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Zainteresowana działała w charakterze handlowca. W chwili zakupu gruntu nie było zamiarem Wnioskodawczyni jego późniejsza sprzedaż. Nie był on w żaden sposób wykorzystany do działalności gospodarczej i stanowi jej majątek osobisty. Z powyższego wynika, że grunt nie został nabyty w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, ale z zamiarem budowy domu (na co Zainteresowana otrzymała już decyzję ustalającą warunki zabudowy dla budowy budynku mieszkalnego), a więc nie w celach handlowych, lecz prywatnych.

Wnioskodawczyni sprzedając działki korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, jeśli przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), nabyty został do celów prywatnych i dokonane transakcje będą miały charakter incydentalny, stwierdzić należy, że sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje