Sprzedaż zabudowanej nieruchomości podlega zwolnieniu jeżeli dot. używanych budynków, natomiast działka będąca gruntem rolnym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy stanowi teren budowlany.

sygnatura: ITPP2/443-784/08/PS

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

data: 2008-11-25

słowa kluczowe:

grunty rolne, nieruchomość zabudowana, rolnicy, sprzedaż gruntów, sprzedaż nieruchomości, towar używany

Wniosek ORD-IN: [ 1324 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 1 września 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2008 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku oraz piśmie uzupełniającym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem, niezarejestrowanym jako podatnik podatku od towarów i usług, prowadzącym gospodarstwo rolne. Produkcja rolna prowadzona jest między innymi na gruntach rolnych obejmujących działki o nr ewidencyjnych 108/55, 108/56 i 108/49. Grunty stanowią wyłączną własność małżonków (na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej), którzy nabyli je w drodze umowy z dnia 20 kwietnia 1999 r. częściowego zniesienia współwłasności nieruchomości, którą zniesiono (częściowo) współwłasność większej nieruchomości gruntowej, nabytej przez małżonków wraz z innymi osobami od Agencji Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa w dniu 12 marca 1998 r. Nieruchomość nabyta została przez Wnioskodawcę na potrzeby działalności rolniczej, bez zamiaru jej odsprzedaży.

Działka nr 108/49 o powierzchni 0,7533 ha jest nieruchomością rolną zabudowaną obiektem przetwórczo-magazynowym z komorą chłodniczą produktów rolnych. Działka nr 108/55 o powierzchni 4,0 ha stanowi w całości grunty orne. Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem planują sprzedaż ww. działek na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącej działalność w zakresie produkcji owoców i warzyw. W związku z powyższą transakcją Wnioskodawca podzielił działkę nr 108/45 na mniejsze działki o nr 108/55 i 108/56. Dla wymienionych działek nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Istniejące "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy i wsi", przyjęte uchwałą Rady Gminy z dnia 20 czerwca 1996 r., klasyfikuje ww. działki jako teren upraw rolnych. Spółka (przyszły nabywca) zamierza wybudować na działce nr 108/55 halę przygotowania i schładzania cebuli oraz halę sortowania cebuli, a także przyłącze energetyczne. W dniu 19 maja 2008 r. spółka uzyskała decyzję o warunkach zabudowy, przewidującą wzniesienie na działkach nr 108/49 i 108/45 hali przygotowania i schładzania cebuli oraz hali sortowania cebuli, jak również wybudowanie przyłącza energetycznego (ostatecznie inwestycja miałaby być zrealizowana na działce nr 108/55, wydzielonej w wyniku podziału działki nr 108/45). Zamierzona inwestycja nie spowoduje zmiany przeznaczenia gruntów, wymagającej wyłączenia ich z produkcji rolnej.

Wnioskodawca wraz z mężem planują kontynuowanie działalności rolniczej na pozostałych gruntach stanowiących ich własność. Nie zamierzają w przyszłości zbywać kolejnych działek. Planowana transakcja sprzedaży działek nr 108/49 i 108/55 ma więc charakter incydentalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości stanowiącej działki o nr 108/49 i 108/55 podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ...

Po powołaniu treści art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), Wnioskodawca wskazuje, iż opodatkowanie występuje wówczas, gdy zostaną spełnione przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 oraz podmiotowym - gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, działającą w takim charakterze. Zdaniem Wnioskodawcy przy ocenie, czy dana czynność jest opodatkowana nie można abstrahować od kryteriów związanych z kwalifikacją strony czynności jako przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy. Czynność dostawy towarów podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy do jej dokonania doszło w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W niniejszej sprawie planowana sprzedaż gruntów, zdaniem Strony, nie jest związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Jej przedmiotem jest bowiem produkcja rolna, nie zaś sprzedaż gruntów. Wnioskodawca zakupił udziały w działkach w 1999 r. dla celów prowadzonego gospodarstwa rolnego, bez zamiaru ich dalszej odsprzedaży. Grunty były wykorzystywane dla celów produkcji rolnej. Planowana sprzedaż ma charakter incydentalny, Wnioskodawca nie planuje zbycia w przyszłości kolejnych działek gruntu. Zatem nie można uznać, że opisana transakcja mieści się w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, pozostaje ona bowiem poza zakresem działalności realizowanej przez Wnioskodawcę w sposób zorganizowany i ciągły, a w konsekwencji nieuzasadniony byłby wniosek, że przy zawarciu przyszłej umowy sprzedaży Wnioskodawca działać będzie w charakterze podatnika w rozumieniu ww. ustawy.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 12 marca 2007 r. (znak PP/443-6-1/07), Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 4 września 2007 r. (znak PP-II/443-40/07/BG/IM), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 lutego 2008 r. (znak IP-PP2-443-93/08-2/IB), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 sierpnia 2005 r. (znak PPB1-443/710/2005) oraz wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt. I FPS 3/07) i z dnia 24 kwietnia 2007 r. (sygn. akt. I FSK 603/06).

W konkluzji Wnioskodawca stwierdza, iż zamierzona transakcja sprzedaży dwóch dziatek na rzecz osoby trzeciej nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Czynność ta nie była bowiem planowana w momencie zakupu nieruchomości przeznaczonej obecnie do sprzedaży - Wnioskodawca nabył grunty na użytek prywatny (na potrzeby prowadzonego gospodarstwa rolnego). Do nabycia nieruchomości doszło prawie 10 lat temu, a zamierzona czynność sprzedaży gruntów będzie miała charakter incydentalny. Zatem Wnioskodawca nie będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a więc podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie dostawy towarów w postaci gruntów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanych przepisów wynika, że od chwili wejścia ich w życie tj. od dnia 1 maja 2004 r., zasadą jest opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności dostawy gruntów.

Pojęcia ,,podatnika" i ,,działalności gospodarczej" na potrzeby podatku od towarów i usług zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 tej ustawy. Podatnikami, zgodnie z zapisem ust. 1 tego artykułu, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W efekcie, aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, w sposób jednorazowy, jednak w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Nie jest przy tym istotna sama częstotliwość wykonywania tych czynności, ale istnienie okoliczności wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy.

Dodatkowo należy wskazać, że rolnicy wykonujący działalność gospodarczą w myśl regulacji prawnych zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług są podatnikami, z tym, że dokonując dobrowolnej rejestracji uzyskują status czynnego podatnika, a w przypadku braku rejestracji - są podatnikami zwolnionymi - rolnikami ryczałtowymi. Z uwagi na powyższe działalność rolnicza jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zdefiniowaną w art. 2 pkt 15 tej ustawy, a grunt rolny wykorzystywany przez rolnika do prowadzenia działalności rolniczej nie stanowi majątku jego osobistego. Wobec powyższego, w świetle definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, rolnicy traktowani są na tych samych zasadach co handlowcy, producenci, czy usługodawcy. W konsekwencji należy uznać, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, która obejmuje także czynności polegające na sprzedaży gruntów.

W przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa. W rozumieniu art. 55¹ powołanej ustawy, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej. Natomiast zgodnie z art. 55#179; ustawy Kodeks cywilny, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. W związku z powyższym należy przyjąć, że spełnia ono określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Celem przedsiębiorstwa, którym jest także gospodarstwo rolne zawsze jest produkcja rolnicza bez względu na to w jaki sposób zostaną wykorzystane pożytki z tej działalności.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, można przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi analogiczną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza. W efekcie rolnik ryczałtowy sprzedający działki wykorzystywane w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale jeden ze składników gospodarstwa rolnego. Cytowana definicja gospodarstwa rolnego zawarta w art. 55#179; Kodeksu cywilnego, podobnie jak definicja przedsiębiorstwa z art. 55¹ tej ustawy, akcentuje aspekt przedmiotowy w odróżnieniu od definicji gospodarstwa rolnego zawartej w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.) akcentującej aspekt gruntowy, typowo własnościowy.

W celu uznania danej transakcji - dostawy towarów (nieruchomości) - za niepodlegającą opodatkowaniu musi zaistnieć zamiar wykorzystywania towaru będącego jej przedmiotem na cele prywatne zbywcy, przez cały okres jego posiadania tj. od momentu nabycia, aż do chwili jego sprzedaży. Majątkiem niezwiązanym z prowadzoną działalnością gospodarczą jest majątek wykorzystywany do zaspokojenia potrzeb osobistych.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego mamy do czynienia z dostawą działek, które wchodziły w skład gospodarstwa rolnego. Należy wskazać, że od samego początku, a więc od momentu nabycia gruntu w 1998 r., Wnioskodawcy nie przyświecał cel związany z wykorzystaniem działek na potrzeby własne (osobiste). Przedmiotowy grunt (działki) - jak wskazał Wnioskodawca - wykorzystywano do prowadzenia działalności rolniczej (produkcji rolnej). Zatem okoliczności sprawy nie wskazują, ażeby opisane grunty służyły do zaspokajania potrzeb osobistych ich właściciela. Powyższe cechy są okolicznościami wskazującymi na prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Z tego też powodu nie jest konieczne dowodzenie, że Wnioskodawca jest profesjonalnie działającym handlowcem, zajmującym się zorganizowanym obrotem gruntami zakupionymi w tym celu. W takim przypadku nawet jednorazową dostawę gruntu uznać należy za działalność gospodarczą.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi oraz zwolnienie od podatku dostawy niektórych czynności. I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 2 wskazanej ustawy, zwalnia się dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane, w przypadku budynków i budowli lub ich części - zgodnie z zapisem ust. 2 pkt 1 wskazanego artykułu - rozumie się budynki i budowle lub ich części jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat. Zwolnienie to nie ma zastosowania do dostawy gruntów, o czym stanowi pkt 2 powołanego ustępu.

W ust. 6 ww. artykułu wskazano, że zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

• miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków
• ;
• użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych
• .

Natomiast na mocy zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod budowę. Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie ich dostawa podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 22% - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki i budowle rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków lub budowli trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Zwolnienie to zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników dokonujących dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

W treści wniosku wskazano, że dla przedmiotowych działek nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jest to teren upraw rolnych. Wskazano również, że została wydana decyzja o warunkach zabudowy ww. działek. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z uregulowań zawartych w art. 9 ust. 1-5 powyższej ustawy wynika, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Działania w zakresie zmiany przeznaczenia terenu położonego na obszarze gminy, przewidziane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, powinny być formułowane i realizowane zgodnie z tymi zasadami określonymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Zatem o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy oraz studium zagospodarowania. Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

W związku z powyższym dla określenia przeznaczenia przedmiotowych gruntów, ze względu na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie będą miały ustalenia zawarte w uzyskanej przez przyszłego nabywcę decyzji o warunkach zabudowy, zgodnie z którą na działkach o nr 108/49 i 108/45 przewidziano wzniesienie hali przygotowania i schładzania cebuli oraz hali sortowania cebuli, jak również wybudowanie przyłącza energetycznego. Bezsprzecznym pozostaje więc fakt, iż grunty te położone są na terenie przeznaczonym pod zabudowę, a klasyfikacja wskazująca, iż są to grunty rolne, nie powinna być podstawą do określenia przeznaczenia przedmiotowych gruntów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje sprzedaż wykorzystywanych dotychczas w działalności rolniczej: zabudowanej działki nr 108/49 oraz działki niezabudowanej nr 108/55, dla których została wydana decyzja o warunkach zabudowy, zezwalająca na budowę hali przygotowania i schładzania cebuli oraz hali sortowania cebuli, jak również wybudowanie przyłącza energetycznego.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż transakcja sprzedaży działek, o których mowa w złożonym wniosku będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a ich dostawa będzie opodatkowana stawką 22%. Jedynie w przypadku, gdy budynek spełnia kryteria do uznania go za towar używany, dostawa nieruchomości zabudowanej tym budynkiem będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania.

Końcowo stwierdzić należy, iż powołane wyroki sądów administracyjnych oraz interpretacje przepisów prawa podatkowego są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.