Sprzedaż działek wykorzystywanych rolniczo a następnie wydzierżawionych osobie trzeciej podlega, opodatkowaniu podatkiem VAT.

sygnatura: IBPP1/443-1084/08/KG

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2008-10-29

słowa kluczowe:

działki, grunty, majątek prywatny, opodatkowanie, sprzedaż gruntów

Wniosek ORD-IN: [ 723 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2008r. (data wpływu 29 lipca 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2008r. (data wpływu 2 września 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek z majątku współwłasności małżeńskiej. Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 1 września 2008r. (data wpływu 2 września 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak: IBPP1/443-1084/08/KG z dnia 21 sierpnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim na zasadach wspólności ustawowej. Oboje małżonkowie nie prowadzą ani nie prowadzili działalności gospodarczej, obecnie pobierają emerytury. Na podstawie umowy darowizny z dnia 23 grudnia 1988 roku od kuzynki, która wyjechała do Niemiec Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła na współwłasność małżeńską, własność działki stanowiącą rolę w W. o obszarze 1,0320 ha zapisaną w KW prowadzonej przez Sąd Rejonowy. Wedle zaświadczenia Naczelnika Gminy powołanego w akcie notarialnym - umowie darowizny działka ta po włączeniu do wspólnego gospodarstwa rolnego tworzyła gospodarstwo zdolne do prowadzenia produkcji rolniczej. Darczyńca nie stawiał żadnych ograniczeń co do sposobu wykorzystania przedmiotu darowizny. Grunt od 1988r. był wykorzystywany na cele rolnicze przez Wnioskodawczynię i jej męża i w tym celu został nabyty w drodze darowizny.

W miesiącu kwietniu 2008 roku został zatwierdzony plan zagospodarowania przestrzennego dla Gminy, w którym działka położona w miejscowości Walidrogi przeznaczona została pod budownictwo jednorodzinne. Wnioskodawczyni i jej mąż w bieżącym roku dokonali podziału przedmiotowej działki na sześć (6) działek budowlanych i drogę dojazdową i zamierzają działki te w najbliższym czasie sprzedać na rzecz osób fizycznych zaś drogę dojazdową przekazać nieodpłatnie na rzecz Gminy.

W tym czasie Wnioskodawczyni wraz ze współmałżonkiem posiadali we wspólności małżeńskiej gospodarstwo rolne o powierzchni około 7 ha (oprócz przedmiotowej działki), które to gospodarstwo prowadzili rolniczo. Gospodarstwo rolne Wnioskodawczyni posiadała i prowadziła wraz z mężem od 1975r., które dziedziczyła z mężem po rodzicach (akt własności ziemi z dnia 20 maja 1975r. Naczelnika Powiatu). Od tego czasu dokonywała sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnego gospodarstwa. Głównie w gospodarstwie rolnym prowadzona była uprawa zbóż, hodowla bydła i trzody. W związku z przejściem na emeryturę rolniczą, gospodarstwo rolne (w tym przedmiotowa działka) zostało wydzierżawione na okres 10 lat (od 1999r. do lutego 2009r.) na cele rolnicze. Dzierżawca ponosi opłaty związane z gruntem tj. podatek rolny. Wnioskodawczyni nie pobiera i nie pobierała innych pożytków z tytułu dzierżawy tego gruntu.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż wcześniej tj. w grudniu 2007r. i styczniu 2008r. Wnioskodawczyni wraz mężem dokonali darowizny trzech działek na rzecz siostrzeńców, a także sprzedaży trzech działek na rzecz tych samych krewnych. Niezależnie od tego w 2008r. jedna działka została sprzedana osobie obcej. Wszystkie te działki (darowane i sprzedane) pochodziły z gospodarstwa rolnego nabytego w 1975r. Grunty rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego od 1975r. w planie zagospodarowania przestrzennego zostały przeznaczone pod budownictwo jednorodzinne około 1990r. Z tytułu powyższej darowizny i sprzedaży działek Wnioskodawczyni nie odprowadzała podatku VAT.

Dodatkowo Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż podziału nieruchomości na działki budowlane dokonała Gmina - przez gminny plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na powyższy plan zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawczyni nie składała wniosku o podział tej nieruchomości na działki budowlane.

Wnioskodawczyni podała również, iż oprócz przedmiotowej działki (sześciu działek wymienionych we wniosku przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży) Wnioskodawczyni jest właścicielem we współwłasności małżeńskiej nieruchomości stanowiącej gospodarstwo rolne wydzierżawione na podstawie wyżej powołanej umowy o obszarze około 3,30 ha. Posiada budynek mieszkalny i zabudowania gospodarcze (stodoły, szopy). Obecnie nie zamierza dokonywać sprzedaży tych nieruchomości.

Z uwagi na wiek Wnioskodawczyni i męża (64 lata i 67 lat), nie są oni w stanie prowadzić gospodarstwa rolnego. Wnioskodawczyni oczekuje na operację stawu kolanowego, a w przyszłości drugiego stawu kolanowego i stawu biodrowego. Mąż choruje na serce po przebytej zatorowości płucnej i jest pod stałą opieką lekarza. Wnioskodawczyni utrzymuje się z emerytury rolniczej w kwocie 638 zł i emerytury męża z tytułu zatrudnienia na kolei na umowie o pracę w kwocie 1260 zł. Uzyskane pieniądze ze sprzedaży mają stanowić zabezpieczenie na starość. Pieniądze przeznaczone zostaną na własne potrzeby, jako środki utrzymania, obecnie i w przyszłości, w tym opał utrzymanie budynków, leki, pomoc osób trzecich itp. W domu jest ogrzewanie olejowe i samo ogrzewanie domu wynosi rocznie około 12.000 zł, zaś miesięcznie na leki wydają około 200 zł.

Wszystkie sprzedawane działki są niezabudowane i jako niezabudowane będą sprzedawane.

Wnioskodawczyni nigdy nie była podatnikiem podatku VAT czynnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu sprzedaży powyżej opisanych siedmiu działek budowlanych Wnioskodawca zobowiązany będzie zapłacić podatek od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotowa działka nabyta została w drodze darowizny nie z przeznaczeniem na działalność handlową lecz na własne potrzeby Wnioskodawczyni i jej męża pozostających we wspólności ustawowej. Działka ta nabyta została 20 lat temu jako rola i powiększyła gospodarstwo rolne prowadzone przez Wnioskodawczynię i jej męża. Wnioskodawczyni, ani jej mąż nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej obecnie pobierają emerytury. W bieżącym roku działka ta w planie zagospodarowania przestrzennego została przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne.

Podatnikami, stosownie do przepisu 15 ust 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług, są osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność handlowców lub usługodawców, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania w sposób częstotliwy.

W wyroku z dnia 29 października 2007 rok IFPS 3/07 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził ,,Przepisy 15 ust. 1 #161; 2 ustawy powinny rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine gua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności, bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika od towarów i usług" Monitor Podatkowy 2007/12/2. Powyższy wyrok został wydany w stanie faktycznym dotyczącym sprzedaży działek budowlanych, które stanowiły majątek osobisty wnioskodawcy.

Opierając na powyższym wyroku, należy stwierdzić w odniesieniu do zamierzonej sprzedaży działek budowlanych Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, jako, że sprzedaż tych działek nie jest dokonana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust cyt ustawy jako działalność handlowa usługowa i produkcyjna.

Innymi słowy, jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy to w świetle 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonanej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług- por. uzasadnienie ww. wyroku NSA.

Taka sytuacja zdaniem Wnioskodawcy ma miejsce przy sprzedaży działek budowlanych w stanie faktycznym opisanym wyżej.

Z tego powodu Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży siedmiu działek budowlanych opisanych w niniejszym wniosku.

W świetle stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

• podwójnego opodatkowania,
• braku opodatkowania,
• zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

• powszechność opodatkowania,
• faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
• stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które - mimo że czynność wykonały jednorazowo - działały z zamiarem i w okolicznościach określonych przez ustawę za działalność gospodarczą.

Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia, jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ,,częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden). Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej nie wyłącza z grona podatników osób fizycznych, jeśli dokonują one dostawy towarów w sposób stały, zorganizowany i powtarzalny.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż działkę stanowiącą rolę Wnioskodawczyni nabyła na współwłasność małżeńską w drodze umowy darowizny z dnia 23 grudnia 1988r. od kuzynki, która wyjechała do Niemiec. Działka ta po włączeniu do wspólnego gospodarstwa rolnego tworzyła gospodarstwo zdolne do prowadzenia produkcji rolniczej. Darczyńca nie stawiał wprawdzie żadnych ograniczeń, co do sposobu wykorzystania przedmiotu darowizny, jednakże grunt od 1988r. był wykorzystywany na cele rolnicze przez Wnioskodawczynię i jej męża i w tym celu został nabyty w drodze darowizny. W tym czasie Wnioskodawczyni wraz ze współmałżonkiem posiadali we wspólności małżeńskiej gospodarstwo rolne o powierzchni około 7 ha (oprócz przedmiotowej działki), które to gospodarstwo prowadzili rolniczo. Przedmiotowe gospodarstwo rolne Wnioskodawczyni odziedziczyła po rodzicach i wraz z mężem prowadziła od 1975r. Od tego czasu Wnioskodawczyni dokonywała sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnego gospodarstwa. Głównie w gospodarstwie tym prowadzona była uprawa zbóż, hodowla bydła i trzody. W związku z przejściem na emeryturę rolniczą, gospodarstwo rolne (w tym przedmiotowa działka) zostało wydzierżawione na okres 10 lat (od 1999r. do lutego 2009r.) na cele rolnicze. Dzierżawca ponosi opłaty związane z gruntem tj. podatek rolny. Wnioskodawca nie pobiera i nie pobierał innych pożytków z tytułu dzierżawy tego gruntu.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że działalność prowadzona przez Wnioskodawczynię (działalność rolnicza) stanowiła niewątpliwie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika również, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów.

W omawianej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość, wprawdzie w drodze darowizny, jednakże z zamiarem prowadzenia na niej działalności rolniczej, a zatem działalności gospodarczej w świetle ustawy o podatku od towarów i usług i działalność taka faktycznie była prowadzona. Działka ta została bowiem włączona do gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawczynię od 1975r. Na przedmiotowym gruncie w latach 1988-1999r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność rolniczą i dokonywała sprzedaży własnych produktów rolnych zapewniając sobie w ten sposób źródło utrzymania.

Wnioskodawczyni dokonywała sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnego gospodarstwa, a następnie w związku z przejściem na emeryturę rolniczą, gospodarstwo rolne (w tym przedmiotowa działka) zostało wydzierżawione na okres 10 lat (tj. od 1999r. do lutego 2009r.) na cele rolnicze. Dzierżawca ponosi opłaty związane z gruntem tj. podatek rolny.

Należy stwierdzić, iż o opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dostawy działek nie przesądza sposób nabycia gruntu (nieruchomości), ale wspomniane powyżej pojawienie się zamiaru prowadzenia działalności w sposób profesjonalny. Za tym, że dana działalność na charakter profesjonalny przemawiają między innymi takie okoliczności jak: skala przedsięwzięcia, profesjonalność przygotowań do sprzedaży działek m.in. podział nieruchomości na mniejsze działki, ciągłość, zorganizowanie, planowość.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są również okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z tego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet, jeśli zostały one wykonane okazjonalnie czy jednorazowo.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że dostawę działek należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą. Jedną z takich okoliczności jest jak to już wskazano wyżej nabycie gospodarstwa oraz działki w celu prowadzenia działalności rolniczej (i faktycznie prowadzenie takiej działalności), a więc na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a nie na cele osobiste Wnioskodawcy.

W przedstawionej sytuacji nie można mówić o majątku osobistym Wnioskodawcy, skoro mamy do czynienia z częścią majątku w postaci gruntu związaną z działalnością Wnioskodawcy jako rolnika. Dlatego też, nawet jeśli Wnioskodawca początkowo nie zamierzał przeznaczyć nabytego gruntu do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył go dla celów działalności gospodarczej, bowiem w myśl powołanego już wcześniej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalnością gospodarczą jest również działalność rolnicza.

Ponadto gospodarstwo rolne (w tym przedmiotowa działka) zostało wydzierżawione na okres 10 lat (tj. od 1999r. do lutego 2009r.) na cele rolnicze, zatem uznać należy sprzedaż posiadanych gruntów za wyprzedaż majątku związanego z prowadzoną w sposób zorganizowany działalnością gospodarczą. Transakcja sprzedaży działek budowlanych wydzielonych z gruntu wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego, ma związek z działalnością gospodarczą.

Kolejną przesłanką przemawiającą za uznaniem podejmowanych przez Stronę czynności jest podział i przeznaczenie ww. gruntów dla celów sprzedaży ( i to nie tylko tej jednej działki). Wnioskodawczyni wskazała, iż w grudniu 2007r. i w styczniu 2008r. wraz z współmałżonkiem dokonali darowizny trzech działek na rzecz siostrzeńców oraz sprzedaży trzech działek na rzecz tych samych krewnych. Niezależnie od tego w 2008r. jedna działka została sprzedana osobie obcej. Sprzedane działki pochodziły z gospodarstwa odziedziczonego po rodzicach w 1975r. Ponadto obecnie Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem mają zamiar sprzedać sześć działek powstałych w wyniku podzielenia nieruchomości otrzymanej w darowiźnie od kuzynki w 1988r. oraz przekazać nieodpłatnie na rzecz Gminy drogę, która również powstała w wyniku tego podziału. Zatem wydzielenie siedmiu działek i przeznaczenie sześciu do sprzedaży jako działki budowlane oraz jednej na darowiznę dla Gminy z przeznaczeniem na drogę dojazdową, niewątpliwie dowodzi, że Wnioskodawczyni podjęła działania mające na celu uatrakcyjnienie gruntu w celu korzystniejszej jego sprzedaży.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż okoliczności podejmowania przez Wnioskodawcę działań wskazują na zamiar prowadzenia działalności w sposób stały zorganizowany i powtarzalny. Zwłaszcza, że dostawa działek ma miejsce w ramach wyprzedaży składników majątku służącego wcześniej Wnioskodawcy do prowadzenia stałej i zorganizowanej działalności gospodarczej - rolniczej. W takiej sytuacji dostawa wskazanych we wniosku działek kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Tym samym nie można uznać, że działania podejmowane przez Wnioskodawcę czynione były wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym.

Ponadto przeznaczenie przez Wnioskodawcę uzyskanych środków na potrzeby własne, nie może w tym przypadku przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą, będącą źródłem utrzymania (głównym czy też dodatkowym) tego podmiotu, prowadzi ją właśnie po to, aby osiągać zyski i przeznaczać je na zaspokojenie m.in. osobistych potrzeb.

Podsumowując jeszcze raz należy podkreślić, że dostawa przedmiotowych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W efekcie planowaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazuje, iż plan zagospodarowania przestrzennego został zatwierdzony w kwietniu 2008r. i w planie tym przedmiotowa działka została przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne, wszystkie wydzielone z niej działki są niezabudowane i jako niezabudowane będą sprzedawane.

Należy stwierdzić również, że dostawa przedmiotowych nieruchomości nie może korzystać z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ww. ustawy, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży niższą niż 50.000 zł), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionych działek byłaby niższa niż 50.000 zł, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Jeśli zaś chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu to ustawodawca przewidział takowe w dwóch przypadkach, mianowicie:

• dla gruntu niezabudowanego - ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę,
• dla gruntu zabudowanego - ze zwolnienia wynikającego z powiązania art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 43 ust. 2 pkt 1 oraz art. 29 ust. 5 i przy wyłączeniu art. 43 ust. 6 ustawy o VAT, korzysta dostawa gruntu zabudowanego budynkami lub budowlami trwale z gruntem związanymi, przy czym budynki te (lub budowle albo ich części) muszą nosić znamiona towaru używanego w rozumieniu ww. art. 43 ust. 2 pkt 1 lub też być obiektem budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi żadna z ww. okoliczności, zatem przedmiotowa dostawa (sprzedaż sześciu działek) będzie podlegała opodatkowaniu według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. 22%, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższych transakcji, występuje w charakterze podatnika.

Natomiast w kwestii nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy działki stanowiącej drogę dojazdową (tj. siódmej działki wydzielonej z nieruchomości otrzymanej od kuzynki) należy mieć na uwadze uregulowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z cytowanych wyżej przepisów (art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3) wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych bezpośrednio z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest jednak to czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni w 1988r. wraz z mężem nabyła na współwłasność małżeńską (w formie bezpłatnego przysporzenia) działkę, zatem w chwili nabycia prawa własności przedmiotowej działki nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego - w tej transakcji podatek VAT nie wystąpił, transakcja miała bowiem miejsce przed wprowadzeniem przepisów regulujących opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, to nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy działki stanowiącej drogę dojazdową nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, dokonanie sprzedaży sześciu z siedmiu działek wskazanych we wniosku przeznaczonych pod zabudowę podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast darowizna na rzecz Gminy siódmej działki przeznaczonej pod drogę dojazdową nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie można jej uznać za odpłatną dostawę, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Ponadto należy wskazać, że powoływany we wniosku wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007r. sygn. akt IFPS 3/07 dotyczy konkretnej sprawy podatnika, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Rozstrzygnięcie dokonane przez Sąd wiąże jedynie w konkretnej sprawie i nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.