spełnienie obowiązku podatkowego Spółki cywilnej z rachunku bankowego innego niż rachunek firmowy oraz zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy Spółki cywilnej

sygnatura: IPPP1/443-1403/08-4/AW

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2008-10-16

Wniosek ORD-IN: [ 499 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.07.2008r. (data wpływu 22.07.2008r.), uzupełnione pismem z dnia 17.09.2008r. (data wpływu 22.09.2008r.), w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP1/443-1403/08-2/AW z dnia 05.09.2008r. do uzupełnienia wniosku (doręczone w dniu 11.09.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie spełnienia obowiązku podatkowego Spółki cywilnej z rachunku bankowego innego niż rachunek firmowy oraz zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy Spółki cywilnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.07.2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie spełnienia obowiązku podatkowego Spółki cywilnej z rachunku bankowego innego niż rachunek firmowy oraz zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy Spółki cywilnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Lll, E. Rrr, Z. Kkk oraz W. Kkk założyli ,,przedsiębiorstwo X" w formie Spółki cywilnej. Dla tej Spółki wszyscy wspólnicy utworzyli rachunek bankowy, w ramach którego dokonywali rozliczeń zobowiązań finansowych powstałych w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością, w tym uiszczania podatków. W pewnym odstępie czasowym E. Rrr, Z. Kkk oraz W. Kkk utworzyli nowy, odrębny od ww. rachunku firmowego - rachunek bankowy o charakterze konta osobistego jedynie dla wskazanych trzech wspólników. Od tego czasu większość zobowiązań Spółki była regulowana na bazie nowego rachunku, w ramach którego dokonywano rozliczeń m. in. z tytułu podatku od nieruchomości, podatku VAT oraz podatku dochodowego od osób fizycznych, pomimo tego, iż w zgłoszeniu NIP-2 jako rachunek podatnika nadal figuruje rachunek bankowy założony dla Spółki cywilnej przez wszystkich wspólników.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle art. 15 i art. 87 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz art. 59 § 1 pkt 1 i art. 61 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

1. zapłata podatku przez Spółkę z rachunku bankowego o charakterze konta osobistego jednego ze wspólników spółki cywilnej (odrębnego od rachunku firmowego spółki cywilnej - utworzonego dla prowadzonej spółki cywilnej i zgłoszonego w formularzu NIP-2) - stanowi zgodnie z prawem spełnienie obowiązku podatkowego, m. in. w zakresie podatku od towarów i usług, podatku od nieruchomości, podatku dochodowego...
2. zgodnie z art. 87 ust 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku towarów i usług, organ podatkowy może dokonać zwrotu podatku od towarów i usług zapłaconego z rachunku osobistego jednego ze wspólników na rachunek firmowy spółki cywilnej zgłoszony przez spółkę w formularzu NIP-2, czy też na rachunek z którego podatek zapłacono...

Zdaniem Wnioskodawcy:

T Lll, E. Rrr, Z. Kkk oraz W. Kkk założyli ,,Przedsiębiorstwo X" w formie spółki cywilnej. Dla tej spółki wszyscy wspólnicy utworzyli rachunek bankowy w ramach, którego dokonywali rozliczeń zobowiązań finansowych powstałych w związku prowadzoną przez spółkę działalnością w tym uiszczania podatków. W pewnym odstępie czasowym E. Rrr, Z Kkk oraz W. Kkk utworzyli nowy, odrębny od ww. rachunku firmowego - rachunek bankowy o charakterze konta osobistego jedynie dla wskazanych trzech wspólników. Od tego czasu większość zobowiązań spółki była regulowana na bazie tego osobistego rachunku, w ramach którego dokonywano rozliczeń m. in. z tytułu podatku od nieruchomości, podatku VAT oraz podatku dochodowego od osób fizycznych, pomimo tego, iż w zgłoszeniu NIP-2 jako rachunek podatnika nadal figuruje rachunek bankowy założony dla spółki cywilnej przez wszystkich wspólników. Na wszystkich fakturach VAT wystawianych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną powołana trójka wspólników wskazuje wyłącznie numer swojego osobistego rachunku, a nie rachunku założonego dla spółki cywilnej.

Zgodnie z art. 860 k.c., spółka cywilna jest umową wspólników poprzez którą zobowiązują się oni do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działalnie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Wniesione wkłady składają się na majątek wspólny wspólników, który ma charakter wspólności łącznej i jest majątkiem odrębnym od majątku poszczególnych wspólników. Wspólnicy spółki cywilnej posiadają szczególny status, któremu wyraz dają art. 38 ustawy o krajowym rejestrze sądowym z dnia 20 sierpnia 1997r. (Dz. U. z 2007 i Nr 168, poz. 1186) zgodnie z którym do rejestru przedsiębiorców wpisuje się wspólnika spółki cywilnej a nie spółkę, jak również art. 4 ust. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. ( Dz. U. z 2007, Nr 155, poz. 1095 ze zm.), który stwierdza iż wspólnik spółki cywilnej jest uznawany za przedsiębiorcę w zakresie wykonywanej przez niego działalności gospodarczej. W oparciu o fakt, iż spółka cywilna nie posiada swojego majątku, a majątek w oparciu, o który prowadzi swoją działalność jest majątkiem wspólnym wspólników oraz w oparciu o przytoczone wyżej przepisy dotyczące pozycji wspólników jako przedsiębiorców, można z całą pewnością stwierdzić, iż podmiotem zobowiązań podatkowych wynikających z działalności prowadzonej przez spółkę jest każdy wspólnik z osobna a nie spółka. Jak już wyżej zaznaczono wspólnicy spółki cywilnej poprzez zawartą między sobą umowę zobowiązują się do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działalnie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładu. Z tego przepisu jasno wynika, iż zobowiązanie do wspólnego działania dotyczy wszystkich wspólników i jest nie tylko ich obowiązkiem, ale i prawem. Art. 865 k.c. §1 wyraźnie reguluje uprawnienia wspólników do prowadzenia spraw spółki stwierdzając, iż takie uprawnienie przysługuje każdemu ze wspólników. Z kolei art. 867 k.c. jest podstawą do określenia w umowie spółki cywilnej zasad udziału wspólników w zyskach spółki jak i w stratach. Na tej podstawie należy wnioskować, iż założenie dodatkowego rachunku bankowego przez niektórych tylko wspólników w oparciu, o który zaczęto dokonywać większości rozliczeń finansowych spółki, w szczególności z tytułu podatku od nieruchomości, podatku VAT oraz podatku od osób fizycznych stanowi złamanie postanowień umowy spółki cywilnej i jest niedopuszczalne. Utworzenie dodatkowego rachunku bankowego wyłączyło jednego ze wspólników w istotny sposób z możliwości prowadzenia spraw spółki wbrew gwarancjom zawartym w umowie spółki oraz w kodeksie cywilnym. Takie działanie stoi również w jawnej sprzeczności z zapisami umowy spółki dotyczącymi udziału wspólnika w zyskach i stratach spółki. Nie partycypowanie w zyskach bądź niepełne partycypowanie niesie ze sobą w sposób oczywisty również konsekwencje natury podatkowej. Jak już wcześniej wspomniano to właśnie wspólnicy a nie spółka cywilna są podmiotami obciążonymi obowiązkiem podatkowym z tytułu zobowiązań powstałych w związku działalnością spółki. A contrario należy przyjąć, że utworzenie jednego rachunku bankowego, dostępnego dla wszystkich wspólników dla rozliczeń związanych z działalnością spółki jest nie tylko słuszne z punktu widzenia funkcjonalności takiego rozwiązania, ale i zgodne z obowiązującym prawem, gdyż pozwala wszystkim wspólnikom na pełną realizację postanowień zapisanych w umowie spółki w tym udziału w zyskach spółki, co również w konsekwencji przekłada się na realizację zobowiązań podatkowych. Abstrahując od zagadnień cywilno-prawnych należy zauważyć, iż w świetle przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. 2004 Nr 173, poz. 1807) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy, gdy stroną transakcji jest inny przedsiębiorca, a wartość należności lub zobowiązań przekracza kwotę podaną w tym przepisie. Zgodnie z przeprowadzonymi wcześniej wywodami za przedsiębiorców, w świetle polskiego prawa, uznaje się wspólników spółki cywilnej, a nie spółkę. Nie stoi to jednakże na przeszkodzie do utworzenia jednego rachunku przez wszystkich wspólników spółki cywilnej. Takiemu stanowisku dał wyraz Generalny Inspektor Nadzoru Bankowego w piśmie z dnia 12.07.2001 r., nr NB-BPN-llI-PMB-526-395/01, skierowanym do prezesów wszystkich banków. ,,Nie oznacza to, że przepis ten stanowi przeszkodę w zawieraniu umów jednego wspólnego rachunku bankowego dla wszystkich wspólników spółki cywilnej, ponieważ jest to jeden rachunek, a współuprawnionymi do dysponowania środkami na tym rachunku są dwie lub więcej osób. Rachunek ten należy zatem do każdej z tych osób. Spełniony jest więc wymóg posiadania przez każdego przedsiębiorcę rachunku bankowego, a ustawodawca nigdzie nie określił, że rachunek ten powinien należeć wyłącznie do jednego przedsiębiorcy. (...) Wspólny rachunek bankowy zakładany dla spółki nie jest więc rachunkiem spółki, lecz rachunkiem wspólników". Z powyżej przytoczonego fragmentu jasno wynika, iż rachunek powinien być założony dla spółki, pomimo iż nie będzie on rachunkiem spółki a wspólnym rachunkiem wspólników.

Można, zatem przyjąć, iż założenie rachunku przez wspólników jako wspólne konto osobiste jest rozwiązaniem, które jest funkcjonalnie zbliżone do rozwiązania rachunku bankowego dla spółki, to jednak nie znajduje swojego uzasadnienia w logice prowadzenia działalności gospodarczej przez wspólników w ramach wspólnego przedsięwzięcia jakim jest spółka. Tym bardziej niezasadnym i niedopuszczalnym jest utworzenie takiego rachunku przez niektórych tylko wspólników. Potwierdza to również dalsza argumentacja Generalnego Inspektora Nadzoru Bankowego, który zwrócił również uwagę na fakt, iż: ,,(...) zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dn. 29.09. 1994 r. o rachunkowości, spółka cywilna - a nie jej wspólnicy - jest nadal adresatem obowiązku stosowania przepisów tej ustawy. Jest ona również podatnikiem podatku dochodowego od towarów i usług - zgodnie z ustawą z dn. 08.01.1993 r. o podatku dochodowym od towarów i usług. Ponadto przepisy ustawy z dn. 13.10.1995 r., o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników stanowią, że spółka cywilna dokonuje zgłoszenia identyfikacyjnego i otrzymuje NIP z uwagi na posiadanie statusu jednostki organizacyjnej przede wszystkim na potrzeby VAT". Na podstawie art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004, Nr 54, poz. 535 ze zm.) spółka cywilna została objęta obowiązkiem podatkowym z tytułu podatku od towarów i usług. Należy tu dodać, iż zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług tejże ustawy w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Przepis, zawarty w art. 87 ust 2 wyraźnie stanowi. że:,,(...) zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika (...)" czyli, w tym wypadku spółki cywilnej. Z kolei § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku towarów i usług stwierdza: ,,zaliczka wypłacana jest na rachunek bankowy wskazany przez podatnika w zgłoszeniu identyfikacyjnym (aktualizacyjnym) NIP-1 lub NIP-2. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu i uzyskują NIP. Wynika z tego, że wśród podmiotów podlegających temu obowiązkowi znajduje się również spółka cywilna, która spełnia wymogi jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej i dokonuje zgłoszenia na formularzu NIP-2. Zatem z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że spółka cywilna powinna posiadać swój wyodrębniony rachunek bankowy, który w analizowanym przypadku nadal istnieje jako firmowy rachunek wspólny, zgłoszony na formularzu NIP-2. W tym miejscu należy rozważyć zagadnienie prawidłowości sposobu rozliczania się wspólników spółki cywilnej z zobowiązań podatkowych spółki wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, w ramach wspólnego konta osobistego. Przepisy art. 59 § 1 pkt 1 (o zapłacie zobowiązania podatkowego) i art. 61 § 1 (o formie bezgotówkowej zapłaty) ustawy ordynacja podatkowa, (Dz. U. 1997, Nr 137, poz. 926) nie stanowią jednoznacznie, czy zobowiązanie podatkowe może być spełnione tylko i wyłącznie przez podmiot zobowiązany określony w ustawie. Kwestię tę rozstrzyga treść uchwały NSA w składzie 7 sędziów z dnia 26 maja 2008 r. (I FPS 8/07), stanowiąc, iż zapłata, o której mowa w art. 59 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2004 r., dokonana przez inny podmiot w imieniu podatnika nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania podatkowego tego podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) - zwana dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W obowiązującym systemie prawnym Spółka cywilna to podmiot nie posiadający osobowości prawnej. W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podatnikiem podatku VAT jest Spółka, która posiada własny numer NIP.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33.

Zgodnie z art. 59 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek zapłaty. Za termin dokonania zapłaty podatku, w myśl postanowień art. 60 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa uważa się:

1. przy zapłacie gotówką - dzień wpłacenia kwoty podatku w kasie organu podatkowego lub na rachunek tego organu w banku, w placówce pocztowej, w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej albo dzień pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta;
2. w obrocie bezgotówkowym - dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika lub rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej na podstawie polecenia przelewu.

Ponadto zgodnie z art. 5 ust. 1 i 3 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji podatników i płatników (Dz. U. z 2004r. Nr 269 poz. 2681 t.j. ze zm.) podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku spółek cywilnych, jawnych, partnerskich, komandytowych oraz komandytowo-akcyjnych - dane dotyczące wspólników, w tym również NIP nadany poszczególnym wspólnikom. W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji podatników i płatników, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego obowiązani są dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) oraz w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623).

Na podstawie dyspozycji art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o zasadach ewidencji podatników i płatników podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego w art. 4, wymienieni w art. 6 ust. 1 - nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007r. Nr 155 poz. 1095 t.j. ze zm.) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku,

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy zauważyć, że do zapłaty podatku wynikającego ze zobowiązania podatkowego zobowiązany jest podatnik. W rozpatrywanym przypadku podatnikiem w podatku od towarów i usług jest spółka cywilna. Tym samym należy uznać, że tylko zapłata podatku VAT przez podatnika czyli spółkę cywilną prowadzi do realizacji zobowiązania podatkowego czyli do jego wygaśnięcia. Aby dana zapłata zobowiązania była identyfikowalna jako dokonana przez podatnika - spółkę cywilną - winna być dokonana z rachunku bankowego podatnika. Przemawia za tym treść art. 60 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Powyższy przepis reguluje termin dokonania zapłaty podatku w obrocie bezgotówkowym. Zgodnie z tym przepisem za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika. Ustawodawca precyzyjnie wskazał, że w obrocie bezgotówkowym zapłata podatku możliwa jest jedynie z rachunku bankowego podatnika, który winien być wykazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym bądź aktualizacyjnym.

Należy zatem uznać, że zapłata zobowiązania podatkowego Spółki cywilnej dokonana z rachunku bankowego o charakterze konta osobistego jednego ze wspólników Spółki (nie wykazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym), nie stanowi w myśl powołanych wyżej przepisów spełnienia obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 i 2 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a, zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli przeprowadzone postępowanie wykaże zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Powołany wyżej przepis wyraźnie wskazują, że zwrot różnicy podatku od towarów i usług nastąpi na rachunek bankowy podatnika w tym przypadku Spółki cywilnej wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym bądź aktualizacyjnym (NIP-1 lub NIP-2).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.