Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.Mając na uwadze powyższe nie można uznać dokonanej sprzedaży działek gruntu z majątku osobistego za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta w przedstawionym stanie faktycznym nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

sygnatura: IPPP2-443-1110/08-2/PW

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2008-10-07

słowa kluczowe:

częstotliwość wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, działki, grunty, majątek prywatny, sprzedaż nieruchomości

Wniosek ORD-IN: [ 354 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10.07.2008r. (data wpływu 11.07.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2008r. wpłynął w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 13 czerwca 2002 r. A S pozostająca w związku małżeńskim z T S (dalej łącznie jako ,,Wnioskodawcy" lub ,,małżonkowie S") (wspólność ustawowa) nabyła od P Ł i J Ł w drodze umowy kupna-sprzedaży (akt notarialny rep. A xx/02 sporządzony przed notariuszem J K, notariuszem w P) do majątku wspólnego, niezabudowaną działkę rolną (nr geodezyjny 2/14) o powierzchni 0,82 ha, stanowiącą nieruchomość rolną przeznaczoną w planach zagospodarowania przestrzennego do użytkowania rolniczego. Następnie, w dniu 20 sierpnia 2002 r. Sąd Rejonowy wyłączył ten obszar z Księgi Wieczystej nr x i założył nową Księgę Wieczystą nr y.

W dniu 8 grudnia 2005 r. Rada Miejska w N, w drodze uchwały nr x/05 uchwaliła Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego Gminy N dotyczący terenów w miejscowości Z i dokonała przekwalifikowania m.in. gruntu rolnego należącego do Wnioskodawców na grunt przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową z dopuszczeniem usług oraz terenu wypoczynku codziennego wraz z układem komunikacyjnym. Stosowne zawiadomienie zostało przekazane przez Burmistrza N pismem z dnia 15 maja 2006 r., nr x2006.

Następnie, na wniosek małżonków S decyzją z dnia 19 lutego 2007r. nr y/07 Burmistrz Na zatwierdził projekt podziału nieruchomości na poszczególne działki. Przedmiotowy grunt w zakresie stanowiącym własność Wnioskodawców został podzielony na 6 działek. Dodatkowo, po podziale w dniu 13 maja 2008 r. zostały wpisane w KW służebności drogowe na rzecz każdoczesnego właściciela danej działki, umożliwiające budowę dróg dojazdowych do poszczególnych działek.

Przedmiotowa nieruchomość, na bazie której powstały poszczególne działki budowlane, została nabyta z zamiarem przeznaczenia jej na potrzeby osobiste. Grunt miał być w zamyśle małżonków S przeznaczony pod indywidualną zabudowę jednorodzinną przeznaczoną do wykorzystania na własne, osobiste potrzeby członków najbliższej rodziny - samych małżonków S oraz ich jedynej córki, K B oraz żyjącej jeszcze wówczas matki A S - Zofii B (zmarła 4 stycznia 2008r.). Nie ulega zatem wątpliwości, że przedmiotowe działki stanowią majątek osobisty Wnioskodawców, a ich przeznaczeniem było wykorzystanie na cele osobiste (budowa całorocznego domu dla całej rodziny poza miastem w bezpośrednim sąsiedztwie lasu oraz niewielkiego stawu).

Z powodu szeregu okoliczności o charakterze osobistym, Wnioskodawcy zdecydowali się na zbycie posiadanych działek. Zmiana decyzji wynika ze stanu zdrowia oraz wieku każdego z małżonków S, śmierci matki Wnioskodawczyni oraz faktu, iż dojazd do przedmiotowej nieruchomości jest bardzo czasochłonny i wiąże się z koniecznością korzystania z samochodu (ani A S, ani K B nie prowadzą samochodu). Z uwagi na powyższe, Wnioskodawcy zadecydowali, że posiadane działki stały się zbędne do pierwotnie zakładanych celów i postanowili przeznaczyć je do sprzedaży, a uzyskane środki przeznaczyć bądź bezpośrednio na nabycie nieruchomości położonej bliżej W (z łatwiejszym dojazdem niewymagającym korzystania z samochodu), bądź na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego na nabycie mieszkania, w którym obecnie zamieszkują, a w dalszej kolejności nabycie domu.

Dodatkowo, małżonkowie S mają zamiar dokonać ewentualnej darowizny jednej z działek na rzecz jednego z członków najbliższej rodziny (bratanica Wnioskodawczyni), o ile wyrazi ona na taką darowiznę zgodę. Umowa taka zostanie prawdopodobnie, za zgodą stron zainteresowanych, zawarta w przyszłości.

Dodatkowo należy podkreślić, że oboje Wnioskodawcy są emerytami, nie prowadzą i nigdy nie prowadzili rolniczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy planowane transakcje sprzedaży nieruchomości podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż nabycie nieruchomości będących przedmiotem planowanej sprzedaży nie nastąpiło z jakimkolwiek zamiarem przeznaczenia ich do celów działalności gospodarczej oraz ze względu na to, że przedmiotowe grunty weszły w skład majątku osobistego małżonków S, i stanowią ich dorobkowy majątek osobisty, zbycie przedmiotowych dziełek nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a planowanej sprzedaży nie można w żaden sposób przypisać znamion działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy w celu uzyskiwania stałego dochodu. W konsekwencji sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - ,,ustawa o VAT"), opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import to warów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Określony w ustawie zakres opodatkowania VAT wskazuje, iż do tego, żeby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonywał podmiot, który dla tej czynności będzie działał jako podatnik.

Działalność gospodarcza - jak stanowi ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ,,zamiar", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności składających się na istotę prowadzenia działalności.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy o VAT, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.

W ocenie Wnioskodawcy nabycie gruntów, będących przedmiotem planowanej sprzedaży nie nastąpiło z jakimkolwiek zamiarem przeznaczenia ich do celów działalności gospodarczej, czy handlowej, a weszły one w skład majątku osobistego. Należy podkreślić, iż zamiar i przeznaczenie składników majątku należy badać w momencie ich nabycia, a nie sprzedaży. Na poparcie takiego stanowiska należy wskazać następujące wyroki: NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-291/92 pomiędzy Finanzamt Ülzen a Dieter Armbrecht.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku VAT. W związku z tym należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jednoznacznie nie można uznać go za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Trudno bowiem stwierdzić, aby dokonując sprzedaży działek działał w charakterze handlowca. Brak także podstaw do twierdzenia, że nabył działki w celu ich dalszej odsprzedaży. Zatem planowana sprzedaż nie będzie miała charakteru komercyjnego.

Dodatkowo należy wskazać na przepisy Dyrektywy 2006/112/EC (,,Dyrektywa") oraz istniejące na tym gruncie orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zarówno z brzmienia przepisu art. 9.1 Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika bowiem nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 9.1 Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem ,,handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Więcej nawet: z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (zob. orzeczenie w sprawie C-400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar a Brigitte Breitsohl). Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT.

Dodatkowo należy podkreślić, że zgodnie z art. 2.1 Dyrektywy, przy określeniu zakresu przedmiotowego opodatkowania podatkiem od wartości dodanej istotne jest, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju ,,przez podatnika, który jako taki występuje". Oznacza to, że czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wyłącznie wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności, dany podmiot występuje w charakterze podatnika VAT, a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarcza. Nader jasno zaakcentował to ETS w orzeczeniu w sprawie C-291/92 pomiędzy Finanzamt Uelzen v Dieter Armbrecht, stwierdzając, że nawet, jeśli podatnik w rozumieniu Dyrektywy sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (usługową), i którą to część zarezerwował na cele prywatne w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik, a transakcja taka nie podlega opodatkowaniu.

W istniejącym stanie faktycznym Wnioskodawca zamierza zbyć pięć z sześciu powstałych działek, należących do majątku prywatnego małżonków S, wydzielonych z nieruchomości gruntowej nabytej na własne potrzeby. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym, osobistym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem, jeżeli przedmiotowe grunty nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę dla celów działalności gospodarczej, w tym również działalności rolniczej, należy uznać, że ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca pragnir także powołać następujące orzeczenia:

• ,,wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 stycznia 2007r., sygn. akt III SA/Wa 3885/2006,

• ,,wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2006r., sygn. akt I SA/Wr 1254/2006,

• ,,wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2007r., sygn. akt III SA/Wa 4176/2006,

• ,,wyrok NSA z dnia 29 października 2007r., sygn. akt I FPS 3/2007.

W szczególności potwierdzeniem opinii prezentowanej przez Wnioskodawcę może być wyrok z dnia 2 października 2007r. wydany przez siedmioosobowy składu NSA o sygnaturze akt I FPS 3/07, w którym Sąd stwierdził, że osoba fizyczna, która sprzedaje kilka działek budowlanych, należących do jej osobistego majątku, nie staje się z tego powodu podatnikiem VAT, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej.

Pojęcie działalności gospodarczej należy bo wiem rozumieć całościowo. Podatnikiem podatku VAT są takie podmioty, które zajmują się działalnością w sposób profesjonalny, mają zamiar stałego prowadzenia działalności. Działają w sposób powtarzalny, wielokrotny czyli częstotliwy. Są to także podmioty, które dokonują czynności handlu, produkcji, świadczenia usługi także wtedy, gdy czynność taka jest dokonywana przez nie jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usługi, tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności. Przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Osoba fizyczna dokonująca jednorazowych lub okazjonalnych transakcji oraz nieprowadząca regularnej, zorganizowanej czy też zarejestrowanej działalności gospodarczej nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ,,podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Rozpoczęcie działalności gospodarczej, we wskazanym powyżej znaczeniu, może być poprzedzone działaniami, których celem jest przygotowanie np. towaru do sprzedaży. Jeżeli konsekwencją czynności przygotowawczych będzie dokonanie sprzedaży opodatkowanej przez osobę fizyczną, to wówczas mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, a dokonujący tych czynności uzyskuje status podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Strona wraz z mężem w 2002r. zakupiła niezabudowaną działkę rolną. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta z zamiarem przeznaczenia jej na potrzeby osobiste - budowa całorocznego domu dla całej rodziny. W 2005r. Rada Miejska, w drodze uchwały, uchwaliła Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego Gminy N dotyczący terenów w miejscowości Z i dokonała przekwalifikowania m.in. gruntu rolnego należącego do Wnioskodawców na grunt przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową z dopuszczeniem usług oraz terenu wypoczynku codziennego wraz z układem komunikacyjnym. Strona nie występowała zatem z wnioskiem o przekwalifikowanie przedmiotowych gruntów w celu np. myśli o ich dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca zmienił plany co do zakupionych gruntów i podzielił je na mniejsze działki (6 sztuk). Następnie zamierza sprzedać działki powstałe w wyniku podziału.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Strona nie prowadziła także działalności rolniczej z wykorzystaniem przedmiotowych gruntów, które od momentu zakupu przeznaczone były do majątku osobistego Wnioskodawcy.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe nie można uznać dokonanej sprzedaży działek gruntu z majątku osobistego za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta w przedstawionym stanie faktycznym nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje