Art. 9.
Księgi rachunkowe prowadzi się w języku polskim i w walucie polskiej.
Art. 10.
1. Jednostka powinna posiadać dokumentację opisującą w języku polskim przyjęteprzez
nią zasady (politykę) rachunkowości, a w szczególności dotyczące:
1) określenia roku obrotowego i wchodzących w jego skład okresów sprawozdawczych,
2) metod wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego,
3) sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych, w tym co najmniej:a) zakładowego
planu kont, ustalającego wykaz kont księgi głównej, przyjętezasady klasyfikacji
zdarzeń, zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczychoraz ich powiązania z kontami
księgi głównej,b) wykazu ksiąg rachunkowych, a przy prowadzeniu ksiąg rachunkowychprzy
użyciu komputera - wykazu zbiorów danych tworzących księgi rachunkowena komputerowych
nośnikach danych z określeniem ich struktury,wzajemnych powiązań oraz ich funkcji
w organizacji całości ksiągrachunkowych i w procesach przetwarzania danych,c)
opisu systemu przetwarzania danych, a przy prowadzeniu ksiąg rachunkowychprzy
użyciu komputera - opisu systemu informatycznego, zawierającegowykaz programów,
procedur lub funkcji, w zależności od strukturyoprogramowania, wraz z opisem
algorytmów i parametrów oraz programowychzasad ochrony danych, w tym w szczególności
metod zabezpieczeniadostępu do danych i systemu ich przetwarzania, a ponadto
określeniewersji oprogramowania i daty rozpoczęcia jego eksploatacji,
4) systemu służącego ochronie danych i ich zbiorów, w tym dowodów księgowych,ksiąg
rachunkowych i innych dokumentów stanowiących podstawędokonanych w nich zapisów.
2. Kierownik jednostki ustala w formie pisemnej i aktualizuje dokumentację,
o którejmowa w ust. 1.
3. W sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy, przyjmując zasady (politykę)rachunkowości,
jednostki mogą stosować krajowe standardy rachunkowościwydane przez Komitet
Standardów Rachunkowości. W przypadku braku odpowiedniegostandardu krajowego,
jednostki, inne niż wymienione w art. 2 ust. 3,mogą stosować MSR.
Art. 11.
1. Księgi rachunkowe prowadzi się w siedzibie jednostki (przedstawicielstwa
luboddziału zagranicznej osoby prawnej).
2. Jednostki posiadające oddziały (zakłady) mogą prowadzić księgi rachunkoweoddziałów
(zakładów) w siedzibie jednostki albo oddziałów (zakładów).
3. Księgi rachunkowe mogą być prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiejpoza
siedzibą jednostki (oddziału, zakładu), w przypadku określonym wart. 13 ust.
2 i 3 oraz w razie powierzenia ich prowadzenia osobie fizycznej,osobie prawnej
lub jednostce nieposiadającej osobowości prawnej, uprawnionejdo świadczenia
takich usług.
4. W przypadku nieprowadzenia ksiąg rachunkowych w siedzibie jednostki (oddziału,zakładu)
kierownik jednostki obowiązany jest:
1) powiadomić właściwy urząd skarbowy o miejscu prowadzenia ksiąg w terminie
15 dni od dnia wydania ksiąg poza siedzibę jednostki (oddziału, zakładu),
2) zapewnić dostępność ksiąg rachunkowych do badania przez upoważnioneorgany
kontroli zewnętrznej w siedzibie jednostki (oddziału, zakładu).
Art. 12.
1. Księgi rachunkowe otwiera się:
1) na dzień rozpoczęcia działalności, którym jest dzień pierwszego zdarzeniawywołującego
skutki o charakterze majątkowym lub finansowym,
2) na początek każdego następnego roku obrotowego,
3) na dzień zmiany formy prawnej, z zastrzeżeniem ust. 3,
4) na dzień wpisu do rejestru połączenia jednostek lub podziału jednostki, powodującychpowstanie
nowej jednostki (jednostek),
5) na dzień rozpoczęcia likwidacji lub wszczęcia postępowania upadłościowego
- w ciągu 15 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń.
2. Księgi rachunkowe zamyka się:
1) na dzień kończący rok obrotowy,
2) na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również jej sprzedaży
izakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego,
3) na dzień poprzedzający zmianę formy prawnej, z zastrzeżeniem ust. 3,
4) w jednostce przejmowanej na dzień połączenia związanego z przejęciemjednostki
przez inną jednostkę, w szczególności na dzień wpisu do rejestrutego połączenia,
5) na dzień poprzedzający dzień podziału lub połączenia jednostek, jeżeli wwyniku
podziału lub połączenia powstaje nowa jednostka, w szczególnościna dzień poprzedzający
dzień wpisu do rejestru połączenia lub podziału,
6) na dzień poprzedzający dzień postawienia jednostki w stan likwidacji lubupadłości,
7) na inny dzień bilansowy określony odrębnymi przepisami
- nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia zaistnienia tych zdarzeń.
3. Można nie zamykać i nie otwierać ksiąg rachunkowych w przypadku przekształceniaspółki
osobowej oraz spółki cywilnej w inną spółkę osobową, jak równieżw przypadku
połączenia jednostek, gdy w myśl ustawy rozliczenie przejęciajednostki następuje
metodą łączenia udziałów i nie powoduje powstania nowejjednostki.
4. Ostateczne zamknięcie i otwarcie ksiąg rachunkowych jednostki kontynuującejdziałalność
powinno nastąpić najpóźniej w ciągu 15 dni od dnia zatwierdzeniasprawozdania
finansowego za rok obrotowy.
5. Zamknięcie ksiąg rachunkowych polega na nieodwracalnym wyłączeniu możliwościdokonywania
zapisów księgowych w zbiorach tworzących zamknięteksięgi rachunkowe, z uwzględnieniem
art. 13 ust. 2 i 3.
Art. 13.
1. Księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów)i
sald, które tworzą:
1) dziennik,
2) księgę główną,
3) księgi pomocnicze,
4) zestawienia: obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych,
5) wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz).
2. Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera za równoważne znimi
uważa się odpowiednio zasoby informacyjne rachunkowości, zorganizowanew formie
oddzielnych komputerowych zbiorów danych, bazy danych lubwyodrębnionych jej
części, bez względu na miejsce ich powstania i przechowywania.
3. Warunkiem utrzymywania zasobów informacyjnych systemu rachunkowości wformie
określonej w ust. 2 jest posiadanie przez jednostkę oprogramowaniaumożliwiającego
uzyskiwanie czytelnych informacji w odniesieniu do zapisówdokonanych w księgach
rachunkowych, poprzez ich wydrukowanie lub przeniesieniena inny komputerowy
nośnik danych.
4. Księgi rachunkowe, z uwzględnieniem techniki ich prowadzenia, powinny być:
1) trwale oznaczone nazwą (pełną lub skróconą) jednostki, której dotyczą(każda
księga wiązana, każda luźna karta kontowa, także jeżeli mają onepostać wydruku
komputerowego lub zestawienia wyświetlanego na ekraniemonitora komputera), nazwą
danego rodzaju księgi rachunkowej oraz nazwąprogramu przetwarzania,
2) wyraźnie oznaczone co do roku obrotowego, okresu sprawozdawczego i datysporządzenia,
3) przechowywane starannie w ustalonej kolejności.
5. Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera należy zapewnićautomatyczną
kontrolę ciągłości zapisów, przenoszenia obrotów lub sald. Wydrukikomputerowe
ksiąg rachunkowych powinny składać się z automatycznienumerowanych stron, z
oznaczeniem pierwszej i ostatniej, oraz być sumowanena kolejnych stronach w
sposób ciągły w roku obrotowym.
6. Księgi rachunkowe należy wydrukować nie później niż na koniec roku obrotowego.Za
równoważne z wydrukiem uznaje się przeniesienie treści ksiąg rachunkowych na
inny komputerowy nośnik danych, zapewniający trwałość zapisuinformacji, przez
czas nie krótszy od wymaganego dla przechowywania ksiągrachunkowych.
Art. 14.
1. Dziennik zawiera chronologiczne ujęcie zdarzeń, jakie nastąpiły w danym okresiesprawozdawczym.
Bez względu na technikę prowadzenia ksiąg rachunkowychdziennik powinien umożliwiać
uzgodnienie jego obrotów z obrotami zestawieniaobrotów i sald kont księgi głównej.
2. Zapisy w dzienniku muszą być kolejno numerowane, a sumy zapisów (obroty)liczone
w sposób ciągły. Sposób dokonywania zapisów w dzienniku powinienumożliwiać ich
jednoznaczne powiązanie ze sprawdzonymi i zatwierdzonymidowodami księgowymi.
3. Jeżeli stosuje się dzienniki częściowe, grupujące zdarzenia według ich rodzajów,to
należy sporządzić zestawienie obrotów tych dzienników za dany okres sprawozdawczy.
4. Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera zapis księgowypowinien
posiadać automatycznie nadany numer pozycji, pod którą zostałwprowadzony do
dziennika, a także dane pozwalające na ustalenie osoby odpowiedzialnejza treść
zapisu.
Art. 15.
1. Konta księgi głównej zawierają zapisy o zdarzeniach w ujęciu systematycznym.Na
kontach księgi głównej obowiązuje ujęcie zarejestrowanych uprzednio lubrównocześnie
w dzienniku zdarzeń, zgodnie z zasadą podwójnego zapisu.
2. Zapisów na określonym koncie księgi głównej dokonuje się w kolejności chronologicznej.
Art. 16.
1. Konta ksiąg pomocniczych zawierają zapisy będące uszczegółowieniem i uzupełnieniemzapisów
kont księgi głównej. Prowadzi się je w ujęciu systematycznymjako wyodrębniony
system ksiąg, kartotek (zbiorów kont), komputerowychzbiorów danych, uzgodniony
z saldami i zapisami na kontach księgi głównej.
2. Na kontach ksiąg pomocniczych można w ciągu okresu sprawozdawczego stosować,obok
lub zamiast jednostek pieniężnych, jednostki naturalne. Należywówczas sporządzić
na koniec okresu sprawozdawczego zestawienie zapisówdokonanych na kontach ksiąg
pomocniczych w jednostkach naturalnych i ustalićich wartość.
3. (skreślony).
Art. 17.
1. Konta ksiąg pomocniczych prowadzi się w szczególności dla:
1) środków trwałych, w tym także środków trwałych w budowie, wartościniematerialnych
i prawnych oraz dokonywanych od nich odpisów amortyzacyjnychlub umorzeniowych,
2) rozrachunków z kontrahentami,
3) rozrachunków z pracownikami, a w szczególności jako imienną ewidencjęwynagrodzeń
pracowników zapewniającą uzyskanie informacji, z całegookresu zatrudnienia,
4) operacji sprzedaży (kolejno numerowane własne faktury i inne dowody, zeszczegółowością
niezbędną do celów podatkowych),
5) operacji zakupu (obce faktury i inne dowody, ze szczegółowością niezbędnądo
wyceny składników aktywów i do celów podatkowych),
6) kosztów i istotnych dla jednostki składników aktywów,
7) operacji gotówkowych w przypadku prowadzenia kasy.
2. Kierownik jednostki, uwzględniając rodzaj i wartość poszczególnych grup rzeczowychskładników
aktywów obrotowych posiadanych przez jednostkę, podejmujedecyzję o stosowaniu
jednej z następujących metod prowadzenia kontksiąg pomocniczych dla tych grup
składników:
1) ewidencję ilościowo-wartościową, w której dla każdego składnika ujmujesię
obroty i stany w jednostkach naturalnych i pieniężnych,
2) ewidencję ilościową obrotów i stanów, prowadzoną dla poszczególnychskładników
lub ich jednorodnych grup wyłącznie w jednostkach naturalnych.Wartość stanu
wycenia się przynajmniej na koniec okresu sprawozdawczego,za który następują
rozliczenia z budżetem z tytułu podatku dochodowego,dokonane na podstawie danych
rzeczywistych,
3) ewidencję wartościową obrotów i stanów towarów oraz opakowań, prowadzonądla
punktów obrotu detalicznego lub miejsc składowania, którejprzedmiotem zapisów
są tylko przychody, rozchody i stany całego zapasu,
4) odpisywania w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupulub
produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustalaniemstanu tych
składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów owartość tego stanu, nie
później niż na dzień bilansowy.
Art. 18.
1. Na podstawie zapisów na kontach księgi głównej sporządza się na koniec każdegookresu
sprawozdawczego, nie rzadziej niż na koniec miesiąca, zestawienieobrotów i sald,
zawierające:
1) symbole lub nazwy kont,
2) salda kont na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obroty za okres sprawozdawczyi
narastająco od początku roku obrotowego oraz salda na koniecokresu sprawozdawczego,
3) sumę sald na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obrotów za okres sprawozdawczyi
narastająco od początku roku obrotowego oraz sald na koniecokresu sprawozdawczego.Obroty
tego zestawienia powinny być zgodne z obrotami dziennika lub obrotamizestawienia
obrotów dzienników częściowych.
2. Co najmniej na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych sporządza się zestawieniasald
wszystkich kont ksiąg pomocniczych, a na dzień inwentaryzacji - zestawieniasald
inwentaryzowanej grupy składników aktywów.
Art. 19.
1. Wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz), potwierdzony ich inwentaryzacją,sporządzają
jednostki, które uprzednio nie prowadziły ksiąg rachunkowychw sposób określony
ustawą. W pozostałych jednostkach rolę inwentarzaspełnia zestawienie obrotów
i sald kont księgi głównej oraz zestawienia saldkont ksiąg pomocniczych sporządzone
na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych.
2. Pozycje inwentarza sporządzonego przez jednostki, które nie prowadziłyuprzednio
ksiąg rachunkowych, powinny stanowić odpowiedniki lub rozwinięciaposzczególnych
pozycji bilansu otwarcia. Składniki aktywów i pasywówwycenia się w inwentarzu
według zasad określonych w rozdziale 4.
Art. 20.
1. Do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postacizapisu,
każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym.
2. Podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzającedokonanie
operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":
1) zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów,
2) zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom,
3) wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.
3. Podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowodyksięgowe:
1) zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych,które
muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione,
2) korygujące poprzednie zapisy,
3) zastępcze - wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowoduźródłowego,
4) rozliczeniowe - ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriówklasyfikacyjnych.
4. W przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcychdowodów
źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanieoperacji gospodarczej
za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonychprzez osoby dokonujące
tych operacji. Nie może to jednak dotyczyćoperacji gospodarczych, których przedmiotem
są zakupy opodatkowane podatkiemod towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych
od ludności.
5. Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera za równoważne zdowodami
źródłowymi uważa się zapisy w księgach rachunkowych, wprowadzaneautomatycznie
za pośrednictwem urządzeń łączności, komputerowych nośnikówdanych lub tworzone
według algorytmu (programu) na podstawie informacjizawartych już w księgach,
przy zapewnieniu, że podczas rejestrowaniatych zapisów zostaną spełnione co
najmniej następujące warunki:
1) uzyskają one trwale czytelną postać zgodną z treścią odpowiednich dowodówksięgowych,
2) możliwe jest stwierdzenie źródła ich pochodzenia oraz ustalenie osoby odpowiedzialnejza
ich wprowadzenie,
3) stosowana procedura zapewnia sprawdzenie poprawności przetworzeniaodnośnych
danych oraz kompletności i identyczności zapisów,
4) dane źródłowe w miejscu ich powstania są odpowiednio chronione, w sposóbzapewniający
ich niezmienność, przez okres wymagany do przechowywaniadanego rodzaju dowodów
księgowych.
Art. 21.
1. Dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:
1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkachnaturalnych,
4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą -także
datę sporządzenia dowodu,
5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjętoskładniki
aktywów,
6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgachrachunkowych
przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu wksięgach rachunkowych (dekretacja),
podpis osoby odpowiedzialnej za tewskazania.
7) (skreślony).
1a. Można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w ust.
1pkt 5 i 6, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów lub techniki dokumentowaniazapisów
księgowych.
2. Wartość może być w dowodzie pominięta, jeżeli w toku przetwarzania w rachunkowościdanych
wyrażonych w jednostkach naturalnych następuje ich wycena,potwierdzona stosownym
wydrukiem.
3. Dowód księgowy opiewający na waluty obce powinien zawierać przeliczenie ichwartości
na walutę polską według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzeniaoperacji
gospodarczej. Wynik przeliczenia zamieszcza się bezpośrednio nadowodzie, chyba
że system przetwarzania danych zapewnia automatyczne przeliczeniewalut obcych
na walutę polską, a wykonanie tego przeliczenia potwierdzaodpowiedni wydruk.
4. Jeżeli dowód nie dokumentuje przekazania lub przejęcia składnika aktywów,przeniesienia
prawa własności lub użytkowania wieczystego gruntu albo nie jestdowodem zastępczym,
podpisy osób, o których mowa w ust. 1 pkt 5, mogą byćzastąpione znakami zapewniającymi
ustalenie tych osób. Podpisy na dokumentachubezpieczenia i emitowanych papierach
wartościowych mogą być odtworzonemechanicznie.
5. Na żądanie organów kontroli lub biegłego rewidenta należy zapewnić wiarygodneprzetłumaczenie
na język polski treści wskazanych przez nich dowodów, sporządzonychw języku
obcym.
Art. 22.
1. Dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiemoperacji
gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, zawierające co najmniej dane określone
w art. 21, oraz wolne od błędów rachunkowych. Niedopuszczalnejest dokonywanie
w dowodach księgowych wymazywania i przeróbek.
2. Błędy w dowodach źródłowych zewnętrznych obcych i własnych można korygowaćjedynie
przez wysłanie kontrahentowi odpowiedniego dokumentu zawierającegosprostowanie,
wraz ze stosownym uzasadnieniem, chyba że inne przepisystanowią inaczej.
3. Błędy w dowodach wewnętrznych mogą być poprawiane przez skreślenie błędnejtreści
lub kwoty, z utrzymaniem czytelności skreślonych wyrażeń lub liczb,wpisanie
treści poprawnej i daty poprawki oraz złożenie podpisu osoby do tegoupoważnionej,
o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Nie można poprawiaćpojedynczych
liter lub cyfr.
4. Jeżeli jedną operację dokumentuje więcej niż jeden dowód lub więcej niż jedenegzemplarz
dowodu, kierownik jednostki ustala sposób postępowania z każdymz nich i wskazuje,
który dowód lub jego egzemplarz będzie podstawą do dokonaniazapisu.
Art. 23.
1. Zapisów w księgach rachunkowych dokonuje się w sposób trwały, bez pozostawianiamiejsc
pozwalających na późniejsze dopiski lub zmiany. Przy prowadzeniuksiąg rachunkowych
przy użyciu komputera należy stosować właściwe proceduryi środki chroniące przed
zniszczeniem, modyfikacją lub ukryciem zapisu.
2. Zapis księgowy powinien zawierać co najmniej:
1) datę dokonania operacji gospodarczej,
2) określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącegopodstawę
zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się ona od daty dokonaniaoperacji,
3) zrozumiały tekst, skrót lub kod opisu operacji, z tym że należy posiadać
pisemneobjaśnienia treści skrótów lub kodów,
4) kwotę i datę zapisu,
5) oznaczenie kont, których dotyczy.
3. Zapisów dotyczących operacji wyrażonych w walutach obcych dokonuje się wsposób
umożliwiający ustalenie kwoty operacji w walucie polskiej i obcej.
4. Zapisy w dzienniku i na kontach księgi głównej powinny być powiązane ze sobąw
sposób umożliwiający ich sprawdzenie.
5. Zapisy w księgach rachunkowych powinny być dokonane w sposób zapewniającyich
trwałość, przez czas nie krótszy od wymaganego do przechowywaniaksiąg rachunkowych.
Art. 24
1. Księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalniei
bieżąco.
2. Księgi rachunkowe uznaje się za rzetelne, jeżeli dokonane w nich zapisy odzwierciedlająstan
rzeczywisty.
3. Księgi rachunkowe uznaje się za prowadzone bezbłędnie, jeżeli wprowadzonodo
nich kompletnie i poprawnie wszystkie zakwalifikowane do zaksięgowania w danym
miesiącu dowody księgowe, zapewniono ciągłość zapisów oraz bezbłędnośćdziałania
stosowanych procedur obliczeniowych.
4. Księgi rachunkowe uznaje się za sprawdzalne, jeżeli umożliwiają stwierdzeniepoprawności
dokonanych w nich zapisów, stanów (sald) oraz działania stosowanychprocedur
obliczeniowych, a w szczególności:
1) udokumentowanie zapisów pozwala na identyfikację dowodów i sposobuich zapisania
w księgach rachunkowych na wszystkich etapach przetwarzaniadanych,
2) zapisy uporządkowane są chronologicznie i systematycznie według kryteriówklasyfikacyjnych
umożliwiających sporządzenie obowiązujących jednostkęsprawozdań finansowych
i innych, sprawozdań, w tym deklaracjipodatkowych oraz dokonanie rozliczeń finansowych,
3) w przypadku prowadzenia ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera zapewnionajest
kontrola kompletności zbiorów systemu rachunkowości orazparametrów przetwarzania
danych,
4) zapewniony jest dostęp do zbiorów danych pozwalających, bez względu nastosowaną
technikę, na uzyskanie w dowolnym czasie i za dowolnie wybranyokres sprawozdawczy
jasnych i zrozumiałych informacji o treści zapisówdokonanych w księgach rachunkowych.
5. Księgi rachunkowe uznaje się za prowadzone bieżąco, jeżeli:
1) pochodzące z nich informacje umożliwiają sporządzenie w terminie obowiązującychjednostkę
sprawozdań finansowych i innych, sprawozdań, wtym deklaracji podatkowych oraz
dokonanie rozliczeń finansowych,
2) zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej są sporządzane przynajmniejza
poszczególne okresy sprawozdawcze, nie rzadziej niż na koniec miesiąca,w terminie,
o którym mowa w pkt 1, a za rok obrotowy - nie później niżdo 85 dnia po dniu
bilansowym,
3) ujęcie wpłat i wypłat gotówką, czekami i wekslami obcymi oraz obrotu detalicznegoi
gastronomii następuje w tym samym dniu, w którym zostałydokonane.
Art. 25.
1. Stwierdzone błędy w zapisach poprawia się:
1) przez skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniemczytelności
błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty;poprawki takie
muszą być dokonane jednocześnie we wszystkich księgachrachunkowych i nie mogą
nastąpić po zamknięciu miesiąca lub
2) przez wprowadzenie do ksiąg rachunkowych dowodu zawierającego korektybłędnych
zapisów, dokonywane tylko zapisami dodatnimi albo tylko ujemnymi.
2. W razie ujawnienia błędów po zamknięciu miesiąca lub prowadzenia ksiąg rachunkowychprzy
użyciu komputera, dozwolone są tylko korekty dokonane wsposób określony w ust.
1 pkt 2.
1 Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji
wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich:
1) dyrektywy 2001/65/WE z dnia 27 września 2001 r. zmieniającej dyrektywy
78/660/EWG,
83/349/EWG oraz 86/635/EWG w zakresie zasad oceny rocznych i skonsolidowanych
sprawozdańfinansowych niektórych rodzajów spółek a także banków oraz
innych instytucji finansowych(Dz.Urz. WE L 283 z 27.10.2001),
2) dyrektywy 2003/38/WE z dnia 13 maja 2003 r. zmieniającej dyrektywę
78/660/EWG w sprawierocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów
spółek w odniesieniu do kwot wyrażonychw euro (Dz.Urz. WE L 120 z 15.05.2003),
3) dyrektywy 2003/51/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającej dyrektywy
78/660/EWG,
83/349/EWG, 86/635/EWG oraz 91/674/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych
sprawozdańfinansowych niektórych rodzajów spółek, banków i innych instytucji
finansowych orazzakładów ubezpieczeń (Dz.Urz. WE L 178 z 17.07.2003).Dane
dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej
ustawie - zdniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszeniatych aktów w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej - wydanie specjalne.