Czy otrzymywane przez podatnika od jego dostawców bonusy, których nie da się powiązać z konkretna dostawą, rodzą po jego stronie konsekwencje podatkowe w podatku od towarów i usług?

sygnatura: 1401/PH-II/4407/14-55/07/BT/JM/PV-II

autor: Izba Skarbowa w Warszawie

data: 2008-03-06

DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 i art. 207 § 1 w związku z art. 239 oraz art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia ....r., wniesionego przez firmę ?D.? Sp. z o.o. z siedzibą w W., reprezentowaną przez pełnomocnika ? Pana K. na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 22.08.2007 r. nr 1472/RPP1/443-235/07/JLE w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

• odmówić zmiany albo uchylenia postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia ....r. ?D.? Sp. z o.o. wystąpiła do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podstawowym przedmiotem działalności spółki jest handel detaliczny i hurtowy telefonami komórkowymi. Strona nabywa od dostawców z Unii Europejskiej telefony komórkowe i z tego tytułu rozpoznaje u siebie wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów. W związku z nabyciem telefonów komórkowych Strona otrzymuje od dostawców bonusy, które są dokumentowane przez tych dostawców pisemnymi notami kredytowymi. Przedmiotowe bonusy udzielane są na różnych zasadach i tym samym powstaje różnorodność działań i sytuacji gospodarczych, będących podstawa ich wypłacania. Część z otrzymywanych bonusów, niewynikajacych z żadnych pisemnych umów rabatowych, otrzymywana jest na podstawie bieżących ustaleń handlowych oraz not kredytowych. Niemożliwe jest ich powiązanie z wynikami sprzedaży towarów danego dostawcy, a tym bardziej z konkretnymi dostawami. Udzielanie bonusów polega na tym, że:

1. Strona np. raz na kwartał uzyskuje informację od kontrahenta, że jeżeli dany model telefonu zostanie sprzedany w danej ilości, to możliwe jest uzyskanie bonusa w określonej wysokości albo
2. po kwartale lub roku sprzedaży telefonów od danego dostawcy Strona otrzymuje informację, że w związku ze sprzedażą określonej ilości konkretnego modelu telefonu otrzymuje konkretny bonus.

Bonusy mają charakter uznaniowy, ich udzielenie nie jest bowiem związane ze świadczeniem przez Stronę żadnych usług lub dokonywaniem innych czynności mających na celu zintensyfikowanie sprzedaży (usługi marketingowe).

W ocenie Strony skoro nie można powiązać danego bonusu z konkretną dostawą, tym samym nie jest możliwe uznanie takiego bonusu za upust w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), dalej: ustawa o podatku od towarów i usług. Ponadto ponieważ Strona nie świadczy na rzecz swoich dostawców żadnych usług wzajemnych i marketingowych, to otrzymanie bonusów nie rodzi po jej stronie żadnych konsekwencji na gruncie podatku od towarów i usług.

Postanowieniem z dnia 22.08.2007 r. nr 1472/RPP1/443-235/07/JLE Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe i udzielił interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

W uzasadnieniu ww. postanowienia organ pierwszej instancji stwierdził, iż opisana we wniosku czynność jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dlatego też Strona otrzymując bonus obowiązana będzie do wystawienia faktury z tytułu świadczonej usługi.

Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w którym wnosi o jego uchylenie. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu pełnomocnik Strony zarzuca naruszenie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez błędne przyjęcie, że opisany przez podatnika stan faktyczny jest opisem czynności klasyfikowanej jako świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik Strony podkreśla, iż fakt otrzymywania przez spółkę bonusów nie jest powiązany ze świadczeniem przez nią żadnych czynności mogących spełniać warunki uznania ich za usługi. Na poparcie swego stanowiska Strona powołuje wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 06.02.2007 r., sygn. akt I FSK 94/06.

Ponadto Strona podnosi, iż w ramach porozumień handlowych, gdzie za osiągnięcie określonego pułapu obrotów i terminowego spełnienia świadczeń pieniężnych sprzedawca wypłaca premię pieniężną, bonus lub nagrodę ? nabywca dokonuje zakupów dobrowolnie i nie jest zobowiązany do wykonania transakcji o określonej premiowanej wysokości.

Po zapoznaniu się z treścią zażalenia oraz aktami sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, co następuje:

Zażalenie Strony nie zasługuje na uwzględnienie.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług skutki podatkowe przyznawania podatnikowi bonusów uzależnione są od wielu czynników m.in. od ustalenia, za co faktycznie dany bonus została udzielony, tzn. czy dotyczy konkretnej dostawy, czy odnosi się do wszystkich dostaw dokonanych w określonym czasie.

W opisanym przez Spółkę stanie faktycznym udzielane bonusy przyznawane są za dokonanie zakupu oznaczonej ilości towaru w określonym czasie, zatem nie jest związana z konkretną dostawą. W takim przypadku należy uznać, że udzielony bonus jest wynagrodzeniem za określone zachowanie podatnika.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl zaś art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja zawarta w cytowanym przepisie ma bardzo szeroki zakres. Została ona stworzona w oparciu o technikę tzw. definicji przez negację, tzn. zdefiniowanie jednego pojęcia poprzez odniesienie się do innego, szczegółowo zdefiniowanego wcześniej kryterium. W związku z tym świadczeniem usług jest każde zachowanie podatnika nie dające się zakwalifikować jako dostawa towarów. Należy przez to rozumieć każde wynikające z cywilnoprawnego stosunku zobowiązaniowego zachowanie się podatnika na rzecz innego, indywidualnie oznaczonego podmiotu - odbiorcy świadczenia. Podkreślenia wymaga fakt, iż powyższa definicja nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, ale także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania określonej czynności lub tolerowanie określonej sytuacji (zaniechanie).

Odpłatne świadczenie na rzecz innego podmiotu podlega więc opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie, ewentualnie powinno mieć miejsce inne świadczenie wzajemne o charakterze niepieniężnym. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem (świadczeniem wzajemnym). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika, że bonusy wynikają z niepisemnych, bieżących ustaleń handlowych pomiędzy Stroną a jej dostawcami. Na marginesie wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonywającej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny (oświadczenie woli). Cytowany przepis prawa cywilnego wprowadza generalną zasadę związania stron umowy również porozumieniami zawieranymi w formie ustnej. Ponadto wskazać należy, że działania Strony, polegające na realizacji określonego poziomu obrotów, będą miały bezpośredni wpływ na wielkość otrzymywanych bonusów. Z punktu widzenia zaś dostawców działania spółki będą miały przełożenie na ich poziom dochodów, będą dla nich korzystne. Zatem pomiędzy stronami będzie istniała więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem, o których mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego niesłuszne jest stwierdzenie Spółki, że w przedstawionym stanie faktycznym bonusy nie mają charakteru wzajemnego, tzn. że nie są ekwiwalentem za wykonanie jakichkolwiek usług na rzecz udzielającego tych bonusów. Z opisu stanu faktycznego wynika, że bonusy te są udzielane na podstawie ustaleń handlowych po spełnieniu określonych warunków związanych z poziomem sprzedaży danego towaru.

Należy zatem stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym otrzymane przez Spółkę bonusy, zgodnie z zawieranymi porozumieniami handlowymi, związane są z określonym zachowaniem Spółki i tym samym mieszczą się w definicji świadczenia usług zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie tut. organ podatkowy zauważa, że wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt I FSK 94/06, na który powołuje się Strona dotyczy konkretnej sprawy indywidualnego podatnika, osądzonej w określonym stanie faktycznym. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w w/w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).

Podkreślić należy ponadto, że z uwagi na różnorodny charakter czynności związanych z udzielaniem bonusów, organy podatkowe obowiązane są uwzględnić określony stan faktyczny występujący u podatnika i rozpatrywać sprawy indywidualnie.

Reasumując Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, iż otrzymywanie przez Stronę bonusów od jej kontrahentów z tytułu osiągnięcia określonego poziomu obrotu jest wynagrodzeniem za świadczenie przez nią usług na rzecz tych kontrahentów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko jest zgodne z wyrażonym w piśmie Ministra Finansów z dnia 30.12.2004 r. nr PP-3-812-1222/2004/AP/4026, w którym stwierdzono, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

W przypadku uznania jej za niezgodną z prawem, na podstawie art. 53 § 1 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ? prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), Stronie służy prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w terminie 30 dni od daty doręczenia niniejszej decyzji.