opodatkowanie sprzedaży garaży mieszczących się w szczycie budynków mieszkalnych wraz z lokalem mieszkalnym.

sygnatura: 1461/DCi-II/4407/14-7/07/EO

autor: Izba Skarbowa w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Ciechanowie

data: 2007-06-21

D e c y z j a

Na podstawie art.14b par.5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przasnyszu nr 1422/POII/443/2/07/DS z dnia 15.05.2007r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanawia:-zmienić w/w postanowienie w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży garaży mieszczących się w szczycie budynków mieszkalnych wraz z lokalem mieszkalnym i uznać stanowisko za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

W dniu 27 marca 2007r. Sp. z o.o. (........) z siedzibą(.......) złożyła do Urzędu Skarbowego w Przasnyszu wniosek o interpretację prawa przedstawiając stan faktyczny sprawy i własne stanowisko. Przedmiotowa kwestia dotyczy stawki podatku od towarów i usług jaką opodatkowana jest sprzedaż przez dewelopera garaży mieszczących się w szczycie budynku mieszkalnego, w sytuacji gdy sprzedaż garaży dokonywana jest wraz z lokalem mieszkalnym oraz w przypadku gdy sprzedaż dotyczy garaży w budynku wolnostojącym zlokalizowanym na osiedlu mieszkaniowym.Naczelnik Urzędu skarbowego w Przasnyszu uznał za prawidłowe stanowisko Podatnika w przedmiocie opodatkowania podatkiem VAT wg stawki 22%, sprzedaży garaży mieszczących się w budynku wolnostojącym i za nieprawidłowe stanowisko Podatnika, który uważa, że sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z garażami mieszczącymi się w szczycie budynków mieszkalnych opodatkowana winna być wg stawki 7%.Organ podatkowy stwierdził, że ustawa o podatku od towarów i usług i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu użytkowego ani mieszkalnego, a zatem należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali gdzie zamieszczono definicję "samodzielnego lokalu mieszkalnego". Wskazał także na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2003r. sygn. akt III RN 29/02, w którym Sąd stwierdził, że "garaże, choć stanowią część składową lokalu mieszkalnego, nie należą do pomieszczeń pomocniczych, lecz przynależnych do lokalu. Stąd ich sprzedaż jest objęta 22% stawką VAT". Uważa, że powyższy wyrok zachowuje swą aktualność także pod rządami nowej ustawy o VAT. Stoi zatem na stanowisku, że garaże nie stanowią lokali mieszkalnych i nie są pomieszczeniami pomocniczymi służącymi zaspokojeniu potrzeb mieszkalnych. Sprzedaż garażu niezależnie od tego czy mieści się on w szczycie budynku mieszkalnego czy w innym budynku wolnostojącym, podlega opodatkowaniu wg.podstawowej stawki podatku VAT tj. 22%.Podatnik wniósł zażalenie, z dnia 21 maja 2007r. na wyżej opisane postanowienie, w którym kwestonuje to postanowienie w części dotyczacej uznania za nieprawidłowe stanowiska Spółki (...) odnośnie stosowania 7 % stawki VAT na sprzedaż garażu mieszczacego się w budynku mieszkalnym w sytuacji gdy sprzedaż dokonywana jest wraz z lokalami mieszkalnymi. Spółka odwołuje się do KOB, gdzie budynek mieszkalny - KOB 11- to budynek w przeważającej mierze przeznaczony na cele mieszkalne, a także ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali w której zdefiniowano nie tylko pojęcie lokalu mieszkalnego, a także "pomieszczenia przynależnego", którym jest np. garaż, jako części składowej lokalu użytkowego lub mieszkalnego, a także do orzecznictwa sądów administracyjnych.

Po zbadaniu sprawy i rozpatrzeniu argumentów zawartych w zażaleniu z dnia 21 maja 2007r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zważył co następuje:Zgodnie z przepisem art.146 ust.1 pkt 2 lit.b ustawy o VAT w zakresie od przystąpienia Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do 31 grudnia 2007r. stosuje sie stawkę w wysokości 7 % podatku VAT w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Przez obiekt budownictwa mieszkaniowego rozumie się zgodnie z definicją zawartą w art.2 pkt 12 ustawy o VAT, budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych : 111-budynki mieszkalne jednorodzinne, 112-budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe i eX 113-niektóre budynki zbiorowego zamieszkania. Według Klasyfikacji Obiektów budowlanych budynek mieszkalny sklasyfikowany w statystycznym grupowaniu KOB 11 to budynek w przeważajacej mierze przeznaczony na cele mieszkaniowe. Częścią takiego budynku mogą być więc zarówno lokale mieszkalne, które muszą stanowić jego przeważające przeznaczenie, jak i inne lokale. Zatem uzasadnione jest twierdzenie, że budynek mieszkalny, w którym przeważającą część stanowią lokale mieszkalne, nawet jeśli pewną część pomieszczeń zaplanowano jako garaże (garaże jako samodzielne lokale nie związane z własnością lokalu mieszkalnego), jest w całości obiektem budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa m.in. stanowi przepis art.146 ust.1 pkt 2 lit.b ustawy o VAT.Zgodnie z przepisem art.2 ust.2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz.U. Nr 80, poz.903 ze zm.) samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.Natomiast przepis art.2 ust.4 ww. ustawy stanowi, że do lokalu mogą przynależeć, jako jego części skaładowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komóraka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

W kontekście wyżej powołanych przepisów, w związku z art.146 ust.1 pkt 2 lit.b ustawy o VAT nie można określić jako lokal użytkowy garażu przynależnego do lokalu mieszkalnego i znajdującego się w budynku mieszkalnym. Pomieszczenie przynależne, takie jak garaż, w sensie prawnym stanowi bowiem część składową lokalu mieszkalnego, chociaż w sensie funkjonalnym nie jest "przestrzenią" przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokojenia "mieszkaniowych" potrzeb ludzi, natomiast służy zaspokajaniu "innych potrzeb" tych osób, które korzystają z "samodzielnego lokalu mieszkalnego" (art.2 ust.4 ustawy o własności lokali).

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uwzględnił również przeważające stanowisko sądów administracyjnych i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwosci, że nie można sztucznie dzielić przedmiotu sprzedaży, tylko ze względu na różnice w sposobie opodatkowania poszczególnych elementów transakcji. Wskazać można np. wyrok NSA z dnia 5 lipca 2006r. sygn akt IFSK 945/05, w którym Sąd stwierdził, że "W przypadku czynności o charakterze kompleksowym jak te, o których mowa w art.146 ust.1 pkt 2 w związku z art.146 ust.2 oraz art.2 pkt 12 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, na które składa sie czynność podstawowa (której wykonanie było celem umowy zawartej przez podatnika z klientem), a także czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej - ustalając właściwą stawkę podatku od twarów i usług, należy przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej".

Jeżeli zatem deweloper w jednym akcie notarialnym sprzedaje lokal mieszkalny i tzw. pomieszczenie pomocnicze jak np: garaż, piwnicę, suszrnię, strych jako jeden towar, może zastosować, do 31 grudnia 2007r. stawkę 7% podatku od towarów i usług.

W tym stanie faktycznym i prawnym orzeczono jak w sentencji decyzji.