- dotyczy świadczenia na zaspokojenie potrzeb żony (od męża), w sytuacji istnienia wspólności majątkowej.
sygnatura: PBF/4117-005-11/07
autor: Izba Skarbowa w Olsztynie
data: 2007-06-28
| słowa kluczowe: | majątek wspólny małżonków, małżonek, świadczenie alimentacyjne |
Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie, działając na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 24.04.2007 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Olsztynie z dnia 17.04.2007 r. znak: US.VII-415-11-V/07 w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego udzielonej na wniosek z dnia 31.01.2007 r., uzupełniony pismem z dnia 09.02.2007 r.
- uchyla zaskarżone postanowienie i uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
Zaskarżonym postanowieniem Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania przychodu z tytułu alimentów otrzymywanych od małżonka.
W złożonym zażaleniu Strona kwestionuje stanowisko organu podatkowego wyrażone w przedmiotowym postanowieniu. Podkreśla, iż zgodnie z art. 31 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstała między małżonkami wspólność majątkowa, obejmująca ich dorobek, która ustała dopiero po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego. Zatem wszystkie środki materialne otrzymywane przez małżonków, w okresie małżeństwa stanowiły ich wspólny dorobek. Dotyczy to również alimentów otrzymywanych przez Stronę od męża. Zaznacza, że od swoich przychodów otrzymanych w 2006 roku każde z małżonków zapłaciło podatek dochodowy. Opodatkowanie alimentów otrzymywanych przez Stronę od męża, w trakcie trwania małżeństwa oznacza ich podwójne opodatkowanie. Nadto Strona wywodzi, iż powołane w postanowieniu art. 27 i 28 kro dotyczą innych sytuacji finansowych i prawnych i nie mają w tej sprawie zastosowania. Zdaniem Strony w niniejszej sprawie przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego należy interpretować z uwzględnieniem art. 31.
Rozpatrując przedmiotowe zażalenie, Dyrektor Izby Skarbowejw Olsztynie zważył co następuje.
Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania wynikająca z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1992r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano podatku. W artykule 10 cyt. ustawy enumeratywnie wymieniono źródła przychodu.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9, w związku z art. 20 ust 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku, za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 ustawy, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia należące do przychodów określonych w art. 12 -14 i 17 ustawy oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.
Jednocześnie należy zauważyć, iż ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr. 9, poz. 59 ze zm.), nie przewiduje istnienia obowiązku alimentacyjnego pomiędzy małżonkami. Unormowany został jedynie obowiązek alimentacyjny pomiędzy małżonkami rozwiedzionymi oraz małżonkami, w stosunku do których orzeczono separację. Natomiast przepis art. 27 i 28 k.r.o. nakładający na małżonków obowiązek przyczyniania się do zaspakajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli, może być traktowany jako źródło obowiązku łożenia także na utrzymanie współmałżonka. Jest tu mowa jedynie o obowiązku zbliżonym do obowiązku alimentacyjnego, tj. obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny, którego celem jest zabezpieczenie środków materialnych umożliwiających prawidłowe funkcjonowanie rodziny jako całości oraz zaspokajanie uzasadnionych potrzeb poszczególnych jej członków przy zachowaniu zasady równej stopy życiowej.
Art. 27 powołanej ustawy stanowi, iż małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Jeżeli jeden z małżonków pozostający we wspólnym pożyciu nie spełnia ciążącego na nim obowiązku przyczyniania się do zaspakajania potrzeb rodziny, wówczas sąd może nakazać, aby wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające temu małżonkowi były w całości lub w części wypłacane do rąk drugiego małżonka.
W niniejszej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem wynikającym z art 27 k.r.o.
Z przedstawionego bowiem stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, w trakcie trwania małżeństwa i wynikającej z tego wspólności majątkowej otrzymywała od męża w okresie od stycznia do października 2006 roku 700 zł miesięcznie, tytułem roszczeń na zaspokojenie potrzeb. Powyższe świadczenie zostało ustalone, na podstawie art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego orzeczeniem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 04.01.2006 r. sygn. akt VI RC 1699/05.
Zatem świadczenia wynikającego z postanowień art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie można utożsamiać ze świadczeniem alimentacyjnym, odrębnie uregulowanym w przepisach k.r.o.
W świetle przytoczonych unormowań prawnych świadczenia mające na celu zaspokajanie potrzeb rodziny nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem świadczenia te, wobec trwania małżeństwa należy traktować jako wspólny dorobek małżonków. W tym bowiem przypadku, wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające jednemu z małżonków, a wypłacone w całości lub w części do rąk drugiego małżonka, stanowią wyłącznie przesunięcie środków majątkowych w ramach tej samej wspólności.
Mając na uwadze powyższe, po rozważeniu materiału dowodowego Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie stwierdza, że wywody zażalenia zasługują na uwzględnienie w całości.
Decyzja niniejsza jest ostateczna w toku postępowania administracyjnego.
Podlega jednak zaskarżeniu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater. Skargę w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie w terminie 30 dni od daty doręczenia niniejszej decyzji.